Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Natuurdagboek 2012
Januari 2012
Februari 2012
Maart 2012
April 2012
Mei 2012
Juni 2012
Juli 2012
Augustus 2012
September 2012
Oktober 2012
November 2012
December 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 

3 maart 2012

Vanmiddag is Rob een eind gaan lopen in park Sonsbeek. Hoewel het best somber weer was, heeft hij toch mooie foto’s gemaakt.
Allereerst kwam hij twee koppeltjes mandarijneenden tegen. De mannetjes met hun mooie kleuren en tekening, vallen gelijk op. Maar ook de vrouwtjes zijn prachtige eenden. Om een beetje “in kleur” te blijven, zaten ze bij een paar Nijlganzen.

   

 

 

 

De Nijlganzen gingen er al vrij snel vandoor, om even verderop op een boomstam te landen.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

Ook de mandarijneenden zochten een ander plekje op.

   

 

 

 

 

 

Midden in de grote vijver in Sonsbeek ligt een eilandje met een paar bomen erop. Die bomen zitten helemaal vol met reigernesten. En dat de vogels al een beetje het voorjaar in de bol krijgen, is te zien aan de vele reigers die al op en bij hun nesten zitten.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

 

   

De nesten zijn nog lang niet klaar.

 

 

Vanuit park Sonsbeek loop je zo het park van kasteel Zijpendaal in, dus is Rob daar ook nog even gaan kijken. En dat is maar goed ook!
Eerst kwam hij een schattig winterkoninkje tegen. De foto valt een beetje tegen, maar ik zet hem er toch bij.

 

 Het zijn zulke schatjes.

 

 

 

 

 

 


En toen, na vele pogingen, zat het ijsvogeltje daar mooi te zijn. Eindelijk is het dan toch gelukt om deze schitterende vogel op de foto te zetten.

   

 

 

 

 

   

Wat is hij mooi hè?

 

 

 

 

11 maart 2012

Rob heeft de smaak te pakken gekregen, door het mooie optreden van het ijsvogeltje. Vanmiddag is hij weer op zoek gegaan naar het prachtige beestje. Niet alleen het ijsvogeltje heeft hij gevonden, ook nog heel wat ander moois.
De Nijlganzen waren er natuurlijk weer. Eén van hen liet even duidelijk zien welk nummer hij van de ringer heeft gekregen.

   

 

 

 

Ook de blauwe reigers, waarvan Rob vorige week een aantal nesten heeft gevonden, waren volop aanwezig.

   

 

 

 

 

 

  Maak maar een mooi nest voor je eieren.

 

 

 

 

 
 

De meerkoetjes hebben ook de lente in hun bol en waren druk aan het baltsen.

   

 

 

 

Verder lieten de mandarijneenden zich op hun mooist zien. In het zonnetje zijn zij echt een prachtig schouwspel.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

 

   

 

 

 

 

   

 

 

 

Doordat het erg druk was in het park, heeft het ijsvogeltje zich amper laten zien. Meer dan een blauwe flits was het eigenlijk niet. Er zit dus maar één ding op: Rob zal nog een keer terug moeten…

 

 

16 maart 2012

Dat teruggaan is vandaag dus gebeurd. Eenmaal in het park aangekomen, werd Rob al snel begroet door een overvliegende blauwe reiger.

 

Omdat hij nu wist waar hij de ijsvogeltjes kon vinden, had Rob ze al snel in het vizier.

   

Man.

 

Vrouw.

Het verschil tussen man en vrouw ijsvogel is te zien aan de snavel. Het vrouwtje heeft een rode vlek aan de onderzijde van de snavel, het mannetje heeft een geheel zwarte snavel.

 

 

  Meneer liet zich even wat duidelijker zien.

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk waren er veel meer vogeltjes aanwezig. Zoals deze merel man die er eens goed voor ging zitten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nadat Rob het gehamer had gehoord, kon hij deze grote bonte specht vinden.

   
Kiekeboe.  

 

 

   

 

 

 

Een pimpelmeesje zat heerlijk een bad te nemen.

   

 

 

 

Na enige tijd liet één van de ijsvogeltjes zich een eindje verderop weer zien. Toen Rob hem een tijdje in de gaten had gehouden, deed hij een verrassende ontdekking. Hij had het nest van de ijsvogeltjes gevonden! Er werd af en aan gevlogen. Het stel was er reuze druk mee.
Om begrijpelijke redenen ga ik hier natuurlijk niet vertellen waar het nest zit. Maar mocht iemand Rob ooit in een schuiltentje zien zitten, dan hoef je je niet af te vragen waar hij naar kijkt.
Tot slot nog een paar foto’s van dit prachtige ventje.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

En dan ter afsluiting van een middag genieten, een goed gesprek met een zwarte kraai. Hij/zij had heel wat aan Rob te vertellen.

   

 

 

 

 

 

17 maart 2012

Vanmiddag heeft Rob de nieuwe fietspaden in Bergerden met ons scootertje uitgeprobeerd. Gekweld door een lichte buikgriep, kon ik helaas niet mee.
De fietspaden liggen er mooi bij en het is leuk om alles eens van een andere kant te bekijken. Dat de lente er aan komt is goed te merken. Verschillende vogelsoorten keren weer in ons landje terug. Zo zijn onder andere de kluut, grutto, tureluur en gele kwikstaart weer in Bergerden present.
Een greep uit de soorten die Rob vandaag heeft gezien.

   

Scholekster.

 

Vliegende tureluur.

 

   

Krakeend.

 

Tureluur.

 

   

Kievit.

 

 

 

   

Koppeltje bergeenden.

 

Kluut.

 

 Van links naar rechts:
 Tureluur, grutto, kluut, kievit, bergeend.

 

 

 

 

 

 

 

 

In een weiland verderop zat een grote groep van 19 knobbelzwanen.

 

 

 

 

 

In het gras hield een haas zich schuil. Zodra hij de kans zag ging hij er als een haas vandoor.

 

Het is te hopen dat het weer zich snel van de lenteachtige kant laat zien. Dan kunnen we weer volop gaan genieten van al het moois om ons heen.

 

 

22 maart 2012

Dat de lente er eindelijk is, mag duidelijk zijn. Wat een prachtig weer! Om daar eens lekker van te genieten zijn we vanmiddag naar de Kraaijenbergse plassen gereden. Om heel eerlijk te zijn moet ik zeggen dat het op vogelgebied best wel tegenviel. Misschien komt het door de werkzaamheden die daar nog steeds in volle gang zijn. Maar dat het mooi gaat worden, wil ik graag geloven.
Natuurlijk hebben we wel het één en ander gezien. Laten we maar beginnen met de lente. Dit is waar ik het meeste van geniet in dit jaargetijde.

   

 

 

 

 

 

  Er gaat toch niets boven deze heerlijke ukkies die de gekste
  kapriolen uithalen?

 

 

 

 

 

 

 

Er liep een grote groep van deze paarden rond. Helaas heb ik geen idee welk het ras is. Wie het weet mag het zeggen.

Volgens een kenner zijn dit Exmoor pony's.

 

 

 

 

 

 

 Overal om je heen hoor je de tjiftjaf fluiten. Deze liet zich op
 de  foto zetten.

 

 

 

 

 

We weten al een paar jaar dat er een paartje slechtvalken in één van de elektriciteitsmasten verblijft. Onlangs vernamen we dat er voor deze valken een kast is geplaatst. De kast hebben we gevonden, maar de valken waren in geen velden of wegen te bekennen. Niet echt verwonderlijk omdat de kast wel erg laag geplaatst is. En zoals iedereen weet redeneren slechtvalken: hoe hoger, hoe liever. Toch een paar foto’s van de nestkast.

   

 

 

 

 

 

 

 

  Terug naar de lente. Ook de tijd van bloesem.

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Ook de eerste wulpen van het jaar hebben we gezien. Er zat een grote groep in het water.

 

 

 

 Altijd een leuk gezicht met al die koppies dezelfde kant op.

 

 

 

 

 


Bij de vogelkijkhut lieten twee spreeuwen zich mooi op de foto zetten.

   

 

 

 

 

 

 Vanuit de vogelkijkhut zag ik dit bolletje in het riet hangen.
 Het lijkt mij een vogelnestje, maar van wie?
 Dus ook hiervoor geldt: wie het weet, mag het zeggen.

 Inmiddels heb ik een antwoord gekregen.
 Het is het nestje van een rietzanger. 

 

 

 

 

 

Op één van de drijvende vlotjes zaten twee grote Canadese ganzen.

 

 

 

 

 

Op een paar kuifeendjes en futen na, was de plas uitgestorven. Een vreemde gewaarwording.

 

 

 Dit vinkje liet zich ook nog even zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

En deze wulpen kwamen overvliegen.

 

 

 

 

 

 

Nog meer lente, pril groen.

   

 

 

 

 

 

  Als ik het goed heb, zijn het katjes van de boswilg.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Nog een keer lammetjes. Maar deze keer in de uitvoering: duo
  penotti.

 

 

 

 

 

 

 

En tot slot een mooie sigaar van de grote lisdodde.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een echt lentedagje dus. Mooi weer, jong leven en pril groen. Wat kan een mens zich nog meer wensen?

 

 

 

23 maart 2012

Vanmorgen is Rob eerst weer even naar park Sonsbeek geweest. Hij hoopt nog altijd op de ultieme foto van het ijsvogeltje. In een andere vijver dan de vorige keer, kwam hij zijn vriendjes de mandarijneenden tegen.

   

 

 

 

Ineens kreeg hij een eekhoorntje in het vizier. Het beestje had gelukkig niets in de gaten. Een hele tijd is hij doodstil blijven staan en, zonder dat het eekhoorntje het merkte, heeft hij een paar hele mooie foto’s van het beestje kunnen maken.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

  Wat een schatje!

 

 

 

 

 


Al snel liet het volgende schatje zich zien: een winterkoninkje.

   

 

 

 

En daar is de volgende: een roodborstje.

   

 

 

 

En daar is dan de vogel waar Rob eigenlijk voor kwam, het ijsvogeltje. Jammer genoeg had het diertje vandaag geen zin in een photoshoot. Dan maar een foto vanuit de verte.

 

Vanmiddag zijn we samen naar Deventer gereden. We waren heel benieuwd hoe het met de slechtvalken Geert en Bijtje was. En, minstens zo belangrijk, hoeveel eitjes er al zouden zijn. Wat de eitjes betreft werden we niet teleurgesteld. Bijtje heeft weer vier eitjes gelegd. Han Nijhof heeft, zoals ieder jaar, weer een briefje opgehangen met de legdata.
1e eitje 15/3, 2e eitje 17/3, 3e eitje 19/3, 4e eitje 21/3.
Een keurig schema dus. Op de monitor was te zien dat er een valk (Bijtje?) op de eitjes lag te broeden. De tweede valk was nergens te vinden.

   

 

 

 

 

 

 

  Het lijstje van Han Nijhof.

 

 

 

 

 
 

Omdat we het even aan wilden zien of Geert nog thuis zou komen, hebben we ons maar een tijdje op de muskuseenden geconcentreerd. Ze zijn verwend met een heus eigen huis.

   

 

 

 

 

 

  Sorry, maar een echte schoonheid ben je niet.

 

 

 

 

 
 

Tegen het einde van de middag kwam Geert (?) eindelijk thuis. Hij ging op de zijkant van het balkonnetje zitten waar ook de nestkast staat. Helaas liet hij zich niet van zijn charmantste kant zien. Hij ging met zijn rug naar ons toe zitten. Wel zat hij veel om zich heen te kijken, zodat we toch een glimp van zijn koppie op hebben kunnen vangen.

   

 

 

 

 

 

Het bleek dat hij in een luie bui was. Hij maakte geen enkele aanstalten om het broeden over te nemen en een prooitje voor zijn vrouwtje had hij ook al niet meegenomen. Uiteindelijk zijn we maar naar huis gegaan. Maar wel in een jubel stemming. We kunnen weer vier mooie kuikens verwachten!

 

 

24 maart 2012

Het is nog steeds mooi weer, dus daar moet van genoten worden. Daarom is Rob vanmiddag op ons scootertje naar Bergerden gereden.
De vogeltjes hebben het voorjaar in de bol. De fluitconcerten zijn vaak oorverdovend. Opvallend is het klagende geluid van de groenling. Wij noemen hem daarom altijd “de zeurpiet”. Vandaag liet de zeurpiet zich mooi op de foto zetten.

   

 

 

 

Tussen het riet ontdekte Rob een tjiftjaf.

   

 

 

 

 

   

 

 

Ook hier weer mooie sigaren.

 

 

 De parkeenden of soepeenden hebben vaak de mooiste kleuren.
 Zoals deze met zijn mooie groene kop.

 

 

 

 

 

 

 

De kwikstaartjes hippen ook weer overal rond.

 

 

 

 

 

 

Gelukkig was de tureluur ook weer van de partij.

   

 

 

 

 

 

 En de grutto loopt ook alweer parmantig rond te stappen.

 

 

 

 

 

 

Ook een kluut kwam even een kijkje nemen.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voorbij vliegende bergeend.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Het ziet ernaar uit dat deze scholeksters iets kwijt zijn. Een
 contactlens misschien?

 

 

 

 

 

 

En wie komt daar aanvliegen? Een veldleeuwerik.

 

   

 

 

 

 

 

  En kijk nu wat leuk, een zwarte roodstaart. We hebben hem wel
  eerder gezien, maar nog nooit op de foto kunnen zetten.

 

 

 

 

 

Een lekker middagje dus weer. Met als grote verrassing een zwarte roodstaart op de foto.

 

 

25 maart 2012

Rob had vanmiddag zin om een eind te lopen. Deze keer was Meinerswijk zijn doel. Ook daar kwamen weer veel gevleugelde vriendjes voor zijn lens.

 

 

 Altijd een dankbaar object: een roodborstje.

 

 

 

 

 
 

Er zat een groepje staartmeesjes in een boompje. Dat zijn toch zulke schattige vogeltjes.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Grote Canadese ganzen kom je altijd wel tegen in Meinerswijk.

 

 

 

 

 


Een hele grote verrassing was een grote zaagbek. Dit is de eerste keer dat we die zien en ook hebben kunnen fotograferen.

   

 

 

 

 

   

 

 

En nog een keer een grote Canadese gans.

Je komt in Meinerswijk niet alleen vogels tegen, maar er lopen ook flink wat Gallowayrunderen rond. Deze stier ging er eens goed voor staan. Tja, wat doe je dan? Foto’s maken natuurlijk.

   

 

 

 

 

 Jong stiertje.

 

 

 

 

 

 
 

Toen Rob daar aan het rondstruinen was, kwam hij een paar jongetjes tegen die enthousiast naar hem toe kwamen.
“Meneer, heeft u die grote vogel gezien?”
“Welke grote vogel?”
“Nou, die arend. Hij pikte zo een grote vis uit het water.”
Zou er al een visarend zijn? Vorig jaar was hij ook erg vroeg hier, maar we hebben er nog geen waarnemingen van gezien. Dus we houden het voorlopig nog even op: eerst zien, dan geloven.
 

 

 

26 maart 2012

Het is alweer een tijdje geleden, dus vonden we het hoog tijd worden om weer eens een kijkje op de Hoge Veluwe te nemen.
Bij het Bosje van Staf was het bijna uitgestorven. Geen herten te zien, alleen een eenzaam reetje in de verte op het grasveld. Wel was er het vrolijke gekwetter van de vele veldleeuwerikjes die er in groten getale rondvliegen. Eén van deze vrolijke vogeltjes vond het wel leuk om voor ons te poseren.

   

 

 

 

 

   

 

 

 

Op weg naar de observatieplaats aan de Wildbaan zagen we iets in een struikje bewegen. Toen het beestje zich beter liet zien, bleek het een ringmus te zijn.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Ook bij de Wildbaan was het erg stil.

 

 

  In eerste instantie zagen we alleen een paar roodborsttapuitjes
  in de heidestruikjes zitten.

 

 

 

 

 

 

 

Maar toch stonden tussen de bomen een paar herten in de schaduw. Het zag ernaar uit dat ze hun geweien al afgeworpen hebben. Mannen met een bloot hoofd dus.

 

 

 

 

Helemaal achterin liepen een paar moeflons met lammeren. Helaas waren ze weer snel verdwenen. Geen foto van het jonge spul dus.
We hebben onze “normale” route helemaal gereden. Jammer genoeg hebben we verder geen wild gezien. Wel weer veel vogeltjes gehoord en voorbij zien flitsen. De beestjes hebben het druk op het moment. Toch mochten we even een plaatje van dit staartmeesje schieten.

Ga maar weer snel verder met een nestje maken, ukkepuk.
We zullen je niet verder ophouden.