3 augustus 2014

Het wordt bijna saai, maar ook vanmiddag zaten we op de Hoge Veluwe. De vlindertjes trekken ons wel heel erg aan en daar zitten er nu eenmaal veel. Bovendien is een deel daarvan in Nederland zeldzaam. Vandaag beginnen we met een paar libellen. 

Houtpantserjuffer ♂		Zwarte heidelibel ♀ en ♂

Wilde eend ♂		Jachtslot St. Hubertus

 

 

 Ik “ken” dit plantje al mijn hele leven, maar heb toch op moeten zoeken dat het
 Zeepkruid heet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toch gelukt om ook een hooibeestje op de foto te krijgen.

 

 

 

 

 

 

Atalanta

De kommavlinder hebben we ook weer gevonden. Leuk om dit zeldzame vlindertje telkens weer te zien. Deze keer zagen we er zelfs drie tegelijk. 

 

 

 Tot slot nog twee heivlinders die gezellig samen zaten te smullen van de distel.
 Tja, zien eten, doet eten hè?

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is ons dus weer gelukt om vlinders te vinden. Deze keer trouwens wel in een ander deel van het park. Vorige keren hebben we steeds in de buurt van het Bosje van Staf gekeken, vandaag waren we bij het standbeeld van generaal de Wet. Dus eerst in uitgesproken heidegebied en nu in een veel droger gebied met stuifzand en weinig begroeiing. Maar je ziet het: als er een paar distels of wat St. Jacobskruiskruid staat, zitten er vlinders. Nog wel…

 

 

7 augustus 2014

Vanmiddag hebben we de Ooijpolder weer eens opgezocht. Ik kan nu alvast verklappen; het is een bijzondere middag geworden. Maar laat ik bij het begin beginnen. In de hoop wat libellen te kunnen fotograferen, zijn we de “binnenvelden” weer ingereden. 

 

 

 Daar kwamen we gelijk mama Kuifeend met haar kroost tegen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij het slootje waar we vaker libellen hebben gefotografeerd, kwam ik deze hommel tegen.

 

 

 

 

 

 

Rob had meer geluk, hij kreeg wel een libel voor de lens. 

 

 

 Paardenbijter.

 

 

 

 

 

Voor de rest was er weinig te zien, dus zijn we maar weer naar de Ooijse Bandijk gereden. Daar was meer te zien. Een groep lepelaars van 23 stuks hadden zich daar verzameld. Elkaar al opgezocht voor de grote trek? Geen idee. Een paar lepelaars waren zo vriendelijk om wat dichterbij te komen lepelen. 

Bij de steenfabriek ontdekte Rob ineens een heel stel huiszwaluwnestjes onder de dakrand. Er waren een paar nestjes nog bezet. 

 

 

 Schattig toch?

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de schoorsteen van de steenfabriek zat een ooievaar. Als snel kwamen er meer bij.

 

 

 

 

 

Binnen de kortst mogelijke tijd vlogen er zes ooievaars boven ons! Een machtig gezicht! 

Een eindje verder stond Rob plotseling boven op de remmen. “Ik zie een arend!”
Een arend? Wat voor een arend? Zodra we uitgestapt waren en het dier door de verrekijker zagen, was het duidelijk dat er een echte zeearend vloog! Geweldig! Wat een fantastische verrassing! Rob had gelukkig de tegenwoordigheid van geest om zijn camera te pakken. Ik heb alleen vol bewondering door de verrekijker staan kijken. Het was echt geweldig om te zien. De arend had blijkbaar trek, want hij/zij zat achter de vele grauwe ganzen aan. Bijna was het raak, maar de gans had geluk. Het speelde zich helaas allemaal ver weg af, maar toch hebben we genoten! 

 

 

 Na de mislukte aanval op de gans heeft hij nog een paar rondjes
 gevlogen, om later in een boom te gaan zitten. Helaas buiten ons
 blikveld.

 

 

 

 

Nastuiterend van al dit moois zijn we naar huis gereden. Wat een ervaring!
Toen we bijna thuis waren, zagen we iets op de Ohra zitten. Zouden onze nieuwe vriendjes er weer zijn? Het zag er eigenlijk iets kleiner uit, maar we besloten toch even te gaan kijken. 

 

 

 Ja hoor, er zat een valk. Maar een … boomvalk!

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de grond werden we uitgelachen door twee scholeksters.

 

 

 

 

 

Lach maar hoor, een boomvalk is ook heel leuk om te zien. Bovendien kan onze middag toch al niet meer stuk…

 

 

19 augustus 2014

Het is weer de hoogste tijd voor een verhaaltje. We zijn de afgelopen tijd wel af en toe weg geweest, maar door het slechte weer hebben we geen mooie foto’s kunnen maken. Een hoogtepunt was de visarend die we een paar dagen geleden in Rijnstrangen bij Groessen zagen. Helaas zat hij zo ver weg, dat de foto’s van hem echt waardeloos zijn. We houden het dus maar op een “waarneming met de verrekijker”. Wat ook zeker de moeite waard is, is ons bezoek aan de Hoge Veluwe van vanmiddag. We hoorden dat de bronst al op gang komt, dus zolang het er nog rustig is willen wij er ook wel even van genieten. Maar eerst kwamen we de, voor ons, eerste paddestoelen van dit jaar tegen. 

Kleverig koraalzwammetje		Zwavelzwam

Zoals ik al schreef, de bronst van de edelherten komt al op gang. Ook dat is dit jaar dus erg vroeg. Maar voor mij een mooie gelegenheid om mijn camera op de herten uit te proberen. De herten stonden nu nog vrij ver weg, maar met het resultaat ben ik best tevreden. Het voorspelt in ieder geval heel wat voor de tijd dat de herten meer vooraan komen lopen. Geniet met ons mee!

 

 

 De grote mannen liepen nog apart een eindje verderop. Maar we
 hebben al beelden gezien van burlende mannen tussen de hindes.

 

 

 

 

 

Opvallend was dat de jonge spitsers die tussen de hindes liepen, hun geweitje nog in de bast hebben. De grote mannen hebben hun geweien al geveegd. Dat gaat dus blijkbaar sneller naarmate ze ouder worden. We kijken nu al uit naar de komende periode!

 

 

 

20 augustus 2014

Vanmorgen was ik een aantal uurtjes zoet in het ziekenhuis, daarom heeft Rob deze tijd in Park Zijpendaal doorgebracht. Omdat het nog vrij vroeg was, leverde dat een paar mooie plaatjes op. 

Aalscholvers

Blauwe reiger

De vlindertijd is nu echt bijna voorbij. Alleen de koolwitjes laten zich nog regelmatig bewonderen. Echte volhouders! 

Klein koolwitje		Groot koolwitje

 

 

 Een mandarijneendje in eclipskleed zwemt door de groene soep
 heen. Ook hier zit er door het warme weer blauwalg in het water.

 

 

 

 

 

 

 

 

Blauwe glazenmaker.

 

 

 

 

 

Rob heeft de tijd dus nuttig besteed. Vooral de foto’s van de aalscholvers vind ik prachtig!

 

 

23 augustus 2014

Vanmiddag zijn we weer naar de Ooijpolder geweest. Deze keer geen zeearend gezien, maar het leek meer op de dag van de lepelaars. De zeearend is trouwens alweer een tijdje niet gezien. De laatste melding op waarneming.nl is van 16 augustus. Wie weet komt hij toch nog eens terug. 

 

 

 Als eerste kregen we een prachtige buizerd voor de lens.

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze aalscholver zat lekker op te drogen/warmen in het zonnetje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 De eerste grote zilverreiger die ik op de foto heb. Een beetje
 ver weg, maar dat is nu eenmaal zo.

 

 

 

 
 

 

 

 

De eerste lepelaars van vanmiddag. Deze liepen gezellig met z’n tweetjes.

 

 

 

 

 

Bij de Oude Waal stond een grote groep van 23 stuks. Een enkeling was van de groep afgedwaald, maar de grote groep stond natuurlijk helemaal aan de andere kant van de plas. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze blauwe reigers vond ik hier wel erg mooi zitten.

 

 

 

 

 

Zo zie je dat het altijd weer een verrassing is wat je tegenkomt. Ik zit nu te wachten op een visarend die op zijn lange reis hier even uit komt rusten. Tja, je mag altijd hopen toch?

 

 

24 augustus

Toen vanmiddag toch nog even de zon doorbrak, zijn we alsnog in de auto gestapt. Als we langs de Ohra rijden, kijken we automatisch of we er niet iets zien zitten. Vanmiddag zag ik er duidelijk iets en qua grootte zou het zomaar een slechtvalk kunnen zijn. Snel dus de parkeerplaats opgereden en de kijker gepakt. Inderdaad zat mevrouw aan de ene kant op de letters en meneer bleek aan de andere kant te zitten.

Meneer was van de straat af beter te zien. Als je eronder staat zie je nog net zijn koppie er bovenuit steken. Maar toch leuk dat we ze allebei weer even gezien hebben.
Omdat het al wat later was, zijn we naar Bergerden gereden. Lekker dichtbij en meestal is er wel wat te zien. 

 

 

 Het voordeel van het wisselvallige weer zijn de mooie luchten die
 daardoor ontstaan.

 

 

 

 

 

 

 

Dit konijntje zat in het gras verstopt. Hij had de hele tuin tot zijn beschikking en zat heerlijk aan de waterkant.

 

 

 

 

 

 

 

 Een jonge kokmeeuw had ook een momentje van rust genomen.
 Prachtig!

 

 

 

 

 

 

 

Portretje van een aalscholver die op de lantaarnpaal zat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 En tot slot mijn eerste gele kwikstaart. Ik ben gek op deze
 vogeltjes!

 

 

 

 

 

We mogen weer niet klagen. Er was vanmiddag weer genoeg te zien.

 

 

27 augustus 2014

Vanmiddag hebben we een poging gedaan iets van de bronst op de Hoge Veluwe mee te krijgen. Ik kan het kort houden: we hebben geen hert gezien! Haha, het zit ons echt niet mee! Daarom hebben we onze aandacht maar verlegd naar de paddestoelen. 

 

 

 Maar niet voordat we dit geaderd witje op de foto hadden gezet.

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze parasolzwam is aan zijn laatste dagen bezig.

 

 

 

 

 

De heide staat op het moment volop in bloei. Dat is ieder jaar weer een prachtig gezicht. Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat er tussen de struikheide ook dopheide staat. Maar wat het ook is, je kunt er mooie plaatjes van maken. 

En hier komen dan de paddestoelen. We proberen het ieder jaar weer, maar het lukt ons niet overal de juiste naam bij te vinden. De namen die we wel weten staan er natuurlijk bij.

Een russola soort		Eekhoorntjesbrood

Zwavelzwam

 

 

 Als je tussendoor even omhoog kijkt en dit dan ziet, is dat een
 leuke verrassing.

 

 

 

 

 

We kwamen op een gegeven moment een “bos” parasolzwammen tegen. Ze stonden er in alle groeistadia. 

Een "vreemde" paddestoel		Net zoals deze

Al jaren rijden we voorbij deze oude beuk, een soort bezienswaardigheid in het park. We besloten hem nu maar eens op de foto te zetten, helemaal omdat er ineens een vreemde zwam in groeit. 

Zoals alles, zijn ook de paddestoelen dit jaar vroeg. Maar eerlijk gezegd vind ik het weer ook al aardig herfstachtig worden. Tja, over vier maanden zitten we weer onder de kerstboom, hihi.
Toen we eenmaal thuis lekker op de bank zaten, werden we opeens door iemand bekeken. Een grote libel zat op de vensterbank naar binnen te gluren. 

 

 

 We konden deze foto van hem maken, door het dubbele glas
 heen.

 

 

 

 

 

 

 

28 augustus 2014

De weersvoorspellingen waren vandaag redelijk, dus hebben we er vanmiddag nog maar even van genoten. Toen we van huis wegreden, hadden we er nog geen idee van hoe bijzonder het zou worden.
We kozen ervoor om deze keer een andere kant op te gaan. We kwamen in de buurt van Rheden in de Havikerwaard terecht. We zijn daar al eerder geweest, maar dat is al een tijdje geleden. In één van de vele weilanden stonden twee paarden. Terwijl Rob het stel even gedag ging zeggen, zag ik iets verder een grote vogel rondjes draaien. Toen we dat van wat dichterbij gingen bekijken, bleek er een grote poel te zijn waar een visarend boven aan het jagen was! Hoe is het mogelijk dat je zomaar in het niets een visarend tegenkomt! Na een tijdje bleken er zelfs twee rond te vliegen, maar de tweede liet zich amper zien. Natuurlijk hebben we allebei onze camera gepakt. Rob heeft hem er prachtig op gekregen. Met mijn camera is dat wat lastiger, maar ook ik heb hem. Vliegend! 

Vol adrenaline zijn we uiteindelijk verder gereden. Toen we langs een manege reden waar verschillende poeltjes achter de weilanden liggen, zag ik een blauwe flits bij het water. Een ijsvogeltje! Snel de auto aan de kant. Omdat het diertje op een hekje ging zitten, heeft Rob vanuit de auto vast met mijn camera een paar foto’s gemaakt. Je moet immers maar afwachten of hij blijft zitten. Maar goed dat hij dat gedaan heeft, want twee tellen laten was het vogeltje gevlogen. Door de grote afstand zijn het geen geweldige foto’s, maar het is mijn eerste ijsvogeltje! 

Wat een middag! Meer verrassingen kunnen er toch niet komen? Dat gebeurde dan ook niet, maar we hebben nog wel een paar leuke dingen gezien. 

Grote schaatsenrijders

We hebben ons rondje via Rijnstrangen afgemaakt. Bij het Berghoofdseveer zag ik deze rups. 

 

 

 Het is de rups van een dagpauwoog.

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze cantharel-achtige paddestoel vond ik wel heel erg mooi.

 

 

 

 

 

 

Ik schreef het al: wat een middag! Zoiets maak je niet vaak mee. We zullen het ons nog lang herinneren.
Al een hele tijd zien we thuis een paar hele kleine vogeltjes door de notenboom schieten. Ze zijn razend snel en zitten geen moment stil. Vandaag is het eindelijk gelukt er eentje op de foto te krijgen. 

 

 

 Volgens mij is het een tuinfluiter.

 

 

 

 

 

En deze schatjes kwamen eerder deze week voorbij, staartmeesjes. 

Wat zijn we vandaag verwend!

 

 

29 augustus 2014

Vandaag is Rob aan het einde van de middag naar de Hoge Veluwe gereden. Er wordt altijd pas laat op de middag met voer gestrooid, dus dan komen de herten ook pas laat tevoorschijn. Zo langzamerhand komt de bronst op gang. Rob heeft een paar keer horen burlen en zo af en toe moest er wat achter de meisjes aan gerend worden. Maar het is zeker nog niet op het hoogtepunt!
Het heeft geen zin om een uitgebreid verslag te maken (hij ging drie meter verderop staan), dus geniet gewoon mee van de foto’s. 

Strooiende boswachter

		Spitser met gewei nog in bast

Wat kijk je boos!

 

 Het was hard werken met twee camera's, hihi.

 

 

 

 

 

 

Plotseling verscheen er ook een kudde moeflons, allemaal dames. Leuk, de laatste keer was alweer een tijdje geleden. 

Rob heeft dus genoten! Maar goed dat er foto’s bestaan, want daar kunnen wij dan weer van genieten.