Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Natuurdagboek 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
September 2010
Oktober 2010
November 2010
December 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 

Donderdag 2 december 2010

Vanmorgen heb ik de dierenarts gebeld. We hebben namelijk een paar dagen geleden ontdekt dat bij Gijs de bovenste nieuwe hoektandjes doorgekomen zijn maar dat de melkhoektandjes er ook nog in zitten. Hij loopt nu dus met een uitgebreid bovengebitje met maar liefst vier hoektandjes! Dat wordt dus trekken, helaas.
Met de dierenarts heb ik afgesproken dat hij ze tijdens de castratie (die er ook al aan zit te komen) zal trekken. Als ze er dan tenminste alsnog niet vanzelf uit gevallen zijn.

Castratie, ja dat gaat binnenkort gebeuren. De dierenarts stelde voor om het over een week of drie te doen. Mijn voorwaarde is wel dat Noor dan tegelijkertijd gesteriliseerd wordt. Dan zitten ze tenminste gelijktijdig in de lappenmand. Hoewel er natuurlijk toch verschil is. De herstelperiode van Noor zal toch echt langer duren als van Gijs.

Vandaag hebben we ze natuurlijk weer even gewogen.
Noor heeft er weer 2 ons bij gegeten en zit nu op 2,7 kilo. Gijs heeft drie ons naar binnen gewerkt en weegt nu… 4,1 kilo! Dat wordt me een kanjer!

 

Zondag 5 december 2010

Hoera! Gijs is allebei zijn melkhoektandjes kwijt.
Gisteren ontdekte ik dat er één uit was en vandaag is nummer twee eruit gevallen.
Gelukkig hoeft er dus niet getrokken te gaan worden.

   


 


Noor met haar favoriete speeltje.


Maandag 6 december 2010

Vanmorgen vroeg heb ik de dierenarts gebeld om een afspraak te maken voor de operaties. Woensdag 22 december gaat het gebeuren. We moeten ze om 8.30 uur ’s morgens brengen en kunnen ze om 13.00 uur ophalen. Wat zie ik er tegenop… Maar ja, het kan niet anders.

 

Zaterdag 11 december 2010

Ik dacht dat we twee katjes in huis hadden gehaald. Zo langzamerhand begin ik daar toch een beetje aan te twijfelen.
Sinds een paar dagen heeft Noor ineens ontdekt dat het een heel leuk spelletje is om een balletje voor de voeten van het personeel te deponeren. Het personeel trapt er iedere keer weer in: ze gooien het balletje voor haar weg. Noor rent er dan met een noodgang achteraan en komt het balletje dan keurig netjes weer brengen. Het balletje wordt weer neergelegd en het personeel gooit het weer weg. Dat kan ze tijden volhouden. Ze lijkt wel een hondje!
Gijs rent vrolijk met haar mee maar heeft het terugbrengen nog niet door.
Vanmorgen hebben we ze weer op de weegschaal gezet. Noor 2,8 kilo en Gijs 4,5 kilo.


Maandag 13 december 2010

 

   


 


Vrijdag 17 december 2010

Tijd voor de weegschaal. Ze hebben er allebei weer een onsje bij.
Noor 2,9 kilo en Gijs nu 4,6 kilo.
Voor Noor moet het net genoeg zijn om woensdag geopereerd te kunnen worden. Ze zullen toch niet op 1 onsje kijken?


Maandag 20 december 2010
 

 

 Meisje, wat ben je toch mooi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   


 

Waarom is het zo wit buiten?


Dinsdag 21 december 2010

Het wordt nu spannend. Morgen gaat het gebeuren. Onze kattenkinders gaan onder het mes!
Vanaf 18.00 uur mogen ze niets meer eten. De stakkers! Ze zijn zo gewend om voor het slapen gaan nog een klein hapje te eten. Ook hun slokje kattenmelk, dat ze ’s avonds altijd krijgen, mogen ze niet hebben. Om dat te compenseren heb ik ze dat vanmiddag maar gegeven. Maar ja, het blijven natuurlijk gewoontebeestjes.

 

Woensdag 22 december 2010

Vanmorgen om 8.30 uur werden de kinders bij de dierenarts verwacht. We mochten ze nog even gedag zeggen en toen werden ze in (twee aparte) kooien gezet. Voor het eerst in hun jonge leventje waren ze dus niet echt bij elkaar.
Om 11.00 uur mochten we even bellen om te vragen hoe de operaties verlopen waren. Gelukkig was alles goed gegaan en ze stonden op het punt om een spuitje te geven om ze wakker te maken. Om 13.00 uur mochten de kleintjes naar huis.
Toen we ze op kwamen halen hebben we eerst de operaties en de nazorg met de dierenarts besproken. Toen werden de kleintjes binnen gebracht. Gijs was al goed wakker maar Noor lag nog half slapend en een beetje rillend in haar mandje. Het bleek dat Gijs het eerste geholpen was. Toen was er een hondje aan de beurt en daarna pas onze Noor. Dat had als gevolg dat Noor pas anderhalf uur na Gijs onder narcose was geweest. Gijs was dus al veel langer wakker.
Het was heel aandoenlijk dat ze beiden duidelijk blij waren om ons te zien. We hebben voor Noor voor drie dagen pijnstillers meegekregen en voor Gijs voor twee dagen. Aanstaande maandag moeten we weer even terug om de wond van Noor te laten controleren. Het is onderhuids gehecht en de hechtingen lossen vanzelf op maar er is toch altijd een risico op infecties. Maandag wordt dan ook gecontroleerd of bij allebei de chip, die vandaag gelijk is ingebracht, nog netjes op de juiste plaats zit.
Toen we thuiskwamen kwam Gijs al snel zijn reismandje uit lopen. Noor bleef in eerste instantie nog even lekker in haar reismandje liggen. Na een tijdje kwam ook zij eruit. Ze leek wel een oude zatte tante! Al waggelend liep ze naar de keuken om even naar de bak te gaan. Dat was in ieder geval een goed teken.
Vrij snel liep ze, nog wel erg onstabiel, heen en weer door de kamer. Op zoek naar een plekje om nog even lekker rustig te liggen. Ze sprong zelfs even op de eetkamerstoel maar uiteindelijk ging ze toch weer in haar reismandje liggen. Na een paar bezoekjes van Gijs (die haar blote buikje wel erg interessant vond) kwam ze er weer uit. Daarna moesten ze allebei even lekker bij mij op schoot met me kroelen. Zo lief!
Al snel liep Gijs al mauwend naar de keuken. Hij had honger en wou eten! Sorry knul, je mag pas om 20.00 uur eten. Noor wou even stoer doen en ging met een balletje spelen. Wat een klein bikkeltje!
Uiteindelijk won de nawerking van de narcose toch. Allebei lagen ze op een eetkamerstoel heerlijk te slapen. Af en toe moest Gijs weer even komen knuffelen om daarna weer te gaan slapen.
Om 20.00 uur hebben we het speciale dieetvoer gepakt. Gijs had zijn portie in een mum van tijd naar binnen maar Noor houdt niet van vleesbrokjes. Die heeft veel liever droogvoer en ze vertikte het dan ook om het op te eten. Na een hoop pogingen om het haar toch op te laten eten hebben we haar maar een paar droge brokjes gegeven. Het is gelukkig bij allebei netjes binnen gebleven. Voordat we naar bed gaan krijgen ze lekker nog wat.
Morgenochtend komen we voor de uitdaging te staan om ze pijnstillers op te laten eten. Ik ben benieuwd.
 

Donderdag 23 december 2010

Wat we al verwachtten gebeurde: Gijs at zijn pijnstiller in één keer op maar Noor wou er niets van weten. Uiteindelijk hebben we haar maar een beetje Sheba gegeven en daar het pilletje ingestopt. Dat lukte.
Afgelopen nacht zijn ze flink aan het dollen geweest. Ik heb ze nog tijden horen rennen. Ongelooflijk!
Vandaag doen ze het een stuk rustiger aan. Er wordt veel minder gerend en veel meer geslapen. Toch heb ik ze de hele dag goed in de gaten moeten houden. Als ze wakker waren gingen ze namelijk liggen stoeien en Gijs had daarbij nog steeds veel belangstelling voor Noor haar blote buikje. Ik moet er toch niet aan denken dat er een paar kattennageltjes of –tandjes in de wond gezet worden!
Gelukkig is alles goed gegaan. Ze schijnen niet veel last te hebben van hun “wonden”.


Zaterdag 25 december 2010

 

   


 


   


 

Koningin Noor.


Maandag 27 december 2010

We zijn het weekend prima door gekomen. Met de kinders gaat het heel goed. Ze zijn wel wat rustiger dan anders.
Om 13.45 uur moesten we voor controle bij de dierenarts zijn. Hij was erg tevreden over Noor haar “sneetje”. Hij vond het er mooi uit zien en voelde geen onregelmatigheden. Ik moet ook eerlijk zeggen dat hij haar keurig heeft gehecht.
We hadden Gijs ook meegenomen zodat de dierenarts bij allebei de chip even kon checken. Ook dat was in orde. We hopen de dierenarts voorlopig dus niet meer te zien.

Noor heeft tegenwoordig een nieuwe plek gevonden om te liggen. Ze klimt in de hobbykamer helemaal bovenop de kast en gaat daar op een kartonnen doosje liggen. Praktisch tegen het plafond aan! Slimme meid. Ze weet dat Gijs daar niet kan komen. Daar is hij al te groot voor. Zo kan ze dus heerlijk ongestoord liggen slapen.


Dinsdag 28 december 2010

   


 


   


 


   

Ongegeneerd genieten bij de baas op schoot.

 



 

Woensdag 29 december 2010

Vanmiddag zijn Nicole en Tim weer even op visite geweest. Nicole wist niet wat ze zag toen ze Gijs zag. Hij is ook zo gegroeid! Helaas hebben de kinders zich niet van hun beste kant laten zien. Ze hadden de hele morgen zo lopen spelen en rennen dat ze helemaal gevloerd waren. Het gevolg was dat ze de hele tijd hebben liggen slapen.

   

Noor met haar blote buikje en het sneetje van de operatie.

 


 

Toen de visite weg was hebben we de schrik van ons leven gehad. Er werd bij de buren ineens de boormachine in de muur gezet. Ik heb nog nooit beestjes zo erg zien schrikken! De stakkers. Ze vlogen als gekken de kamer uit, allebei met een dikke staart. Gijs zat met letterlijk al zijn haren recht overeind in de gang en Noor zat bibberend in de keuken. Ik had zo met ze te doen!
Gelukkig kon ik ze meenemen naar de hobbykamer en daar heb ik een tijdje met de deur dicht met ze gezeten. Noor kroop gelijk bij me op schoot en Gijs kwam dicht bij me zitten. Het was blijkbaar geen grote klus bij de buren want er kwam al snel een einde aan de herrie. Het heeft een tijd geduurd voor ze me weer in de huiskamer kwamen opzoeken. Heel voorzichtig en stapje voor stapje kwamen ze uiteindelijk binnen. Toen moest eerst de muur (heel voorzichtig) onderzocht worden. Na een dik uur waren ze eindelijk over de schrik heen en vielen ze weer in slaap. Ik ben benieuwd hoe het vrijdagavond met al het vuurwerk gaat.