Dinsdag 1 februari

 

Deze keer lekker bij het vrouwtje op schoot.

Woensdag 2 februari

Vanavond is Heidi weer langs geweest. Afgelopen vrijdag heeft zij helaas haar poes Minou in moeten laten slapen. Haar niertjes waren er te slecht aan toe.
Omdat het gemis natuurlijk erg groot is moeten Noor en Gijs maar even voor vervanging zorgen.
Ik mag gerust zeggen: ik ben apetrots op onze kinders. Ze waren al een stuk minder bang voor de rolstoel en lieten zich allebei lekker aanhalen. Gijs heeft zelfs heel even bij Heidi op schoot gelegen. En voor de allereerste keer heeft Gijs bij mij zitten kroelen terwijl er visite was. Dat is toch wel een teken dat hij helemaal op zijn gemak was. Tot nu toe werd er alleen gespeeld of geslapen als er anderen bij waren. Zo komen we steeds een stapje verder.

 

Noor kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen.		Gijs blijft nog iets op afstand.

 

We zijn nu wel een beetje moe hoor.

Ik ben benieuwd wat de weegschaal het komende weekend aan gaat geven. Het afgelopen weekend was er bij beiden geen grammetje bij gekomen. Even een groeistop? We zullen het gaan zien.
 

Maandag 7 februari 2011

Gisteren hebben we het stel weer op de weegschaal gezet. En ja hoor, ze zijn weer gegroeid. Noor + 2 ons, nu dus 3,7 kilo. Gijs + 3 ons, dus 5,8 kilo. Geen echte groeistop dus, alleen even een kleine pauze.
Zowel gisteren als vandaag zijn ze de hele middag alleen thuis geweest. Tja, het personeel moest er weer zo nodig op uit. Gelukkig is het geen enkel probleem. We vinden het huis over het algemeen in dezelfde staat terug als we thuis komen. En wat zo leuk is, we worden altijd hartelijk verwelkomd. Vooral Noor laat altijd uitgebreid merken dat ze het fijn vindt dat we er weer zijn.
De laatste tijd zijn het weer echte knuffelkonten. Iedere gelegenheid grijpen ze aan om gezellig op schoot te komen liggen of eens lekker te kroelen. Gijs klimt nog steeds in mijn nek om heerlijk aan mijn oor te lebberen en Noor doet nog steeds aan grotjes graven op mijn schoot. Ik blijf het nog altijd vreemd vinden dat ze dat wel bij mij doen en niet bij Rob. Hoewel Noor het laatst bij Rob een keer in zijn oksel heeft geprobeerd.
Een paar foto’s van vanmiddag. De nieuwe muizen blijven een grote aantrekkingskracht houden.

 

  

 

 

Zondag 13 februari 2011

Gisteren was Rob jarig. Een gekke dag dus voor onze kinders.
’s Middags kwamen eerst Nikkie en Tim op visite. Vol belangstelling werden ze bekeken en besnuffeld. Wat zou er toch in die kleine koppies omgaan als ze een hondje, een vogel of een konijn bij iemand ruiken? Wat ze ook denken, interessant is het in ieder geval wel! En zeker de moeite waard om dat eens uitgebreid te onderzoeken. Met Tim kunnen ze het vanaf het begin al goed vinden. Om de één of andere reden trekken alle dieren altijd naar hem toe.
Na dit bezoek kwamen Roel en Anita. Ook zij moesten uitgebreid besnuffeld worden. Wat is dat nu weer? Ruiken we nu weer poezen? Wat moet het verwarrend voor hen zijn. Noor had haar plekje al snel weer gevonden… in Anita haar tas. Tja, het is een echt meisje. Ze is gek op tassen en schoenen.
Na een tijdje werd de kleine meid moe en viel ze in slaap, nog steeds in Anita haar tas. Nee Anita, je mag haar nog steeds niet meenemen!
Toch kun je merken dat ze steeds vrijer worden als er visite is. In het begin kropen ze weg op een eetkamerstoel, nu word er uitgebreid onderzoek gepleegd, komen ze erbij zitten of spelen, en vallen in slaap waar ze maar willen.
’s Avonds kwamen eerst Wim en even later Ronald en Saskia. Ze werden allemaal even begroet maar de kleintjes waren toch wel erg moe geworden. Er moest dus eerst even geslapen worden.
In de loop van de avond kwamen de deugnietjes toch weer tevoorschijn. Wat we toen zagen, deed ons de mond openvallen. Noor ging uit zichzelf bij Ronald op schoot zitten! Hij kreeg volop kopjes en knuffeltjes van haar. Even leek het er zelfs op dat ze een “grotje wou gaan graven” zoals ze altijd bij mij doet. Ongelooflijk! Helaas was het voor Ronald iets minder leuk. Hij is allergisch voor kittens. Toch genoot hij er wel van, hij is nu eenmaal gek op katten.
Het is er gisteren niet van gekomen om foto’s te maken maar ik heb er nog wel een paar van eerder deze week.

 

 

  10 februari
  Het is altijd zo’n koddig gezicht als ze samen zitten te eten.

 

 

 

 

 

 

 

 

10 februari
Nou Gijs, nog even en je past niet meer op een tweezits-bank.

 

 

 

 

Vrijdag hebben we vensterbankkussens voor ze gekocht. Na een paar grondige inspectiebeurten wou Gijs wel even uitproberen of we de goede hadden gekocht.

 

Gisteren zijn ze er door alle drukte niet meer aan toegekomen, maar vanmorgen lagen ze allebei prins(es)heerlijk op een kussen.

 

Ik denk dat de kussens wel goedgekeurd zijn.
Voor de rest hebben de kinders vandaag een rustdag gehouden. Ze hebben gisteren natuurlijk niet veel geslapen, dus moet dat vandaag ingehaald worden. Ik ben benieuwd of we ze vanavond nog op de weegschaal krijgen. Nou ja, anders is er morgen weer een dag.

 

Maandag 21 februari 2011

Zo, daar zijn we eindelijk weer. Er was de laatste tijd eigenlijk weinig te vertellen, dus doen we dat dan ook maar niet.
Vorige week zijn we de weegschaal helemaal vergeten. Gisteren dachten we er ineens weer aan. De uitslag: Noor 4,0 kilo en Gijs 6,1 kilo. Allebei in twee weken tijd 3 ons erbij. Vooral voor Gijs een mooi resultaat. Maar, oh, oh, wat een kanjers worden het.
Noor heeft deze week weer een nieuw plaatsje gevonden. Bovenop de kapstok! Hoe ze er gekomen is? Geen idee! Zo langzamerhand is er geen plekje meer veilig in huis. Overal weet ze te komen.
Het worden allebei steeds grotere knuffelkonten. Regelmatig komen ze bij ons om eens lekker te kroelen. Zo gezellig!
Gijs is ook een echte kletskous. Bijna de hele dag kun je horen waar hij uithangt. Noor “kletst” ook wel, maar minder en vooral zachter als Gijs.

Tot slot nog een paar fotootjes van gisteren.

 

Sorry hoor, maar ik moet even knuffelen.		Die laptop kan wachten.

 

Dikke maatjes.