Zaterdag 1 januari

Gelukkig, oudejaarsavond is voorbij. Wat zijn onze kleintjes bang geweest.
Het eerste geknal begon afgelopen woensdag al. Bij iedere knal keken Noor en Gijs verschrikt op. Naarmate het geknal meer werd, werden onze kleine stakkertjes onrustiger. Vrijdag was het al flink stressen, met als gevolg dat ze ’s avonds heel slecht gegeten hebben. Gelukkig hebben ze toch een groot deel van de avond geslapen. We hebben, toen ze wakker werden, nog even lekker met ze kunnen spelen.
Maar toen het eenmaal 24.00 uur was! Ach gossie. Ze wisten niet waar ze het moesten zoeken. Gijs vloog als een speer onder de eetkamertafel. Die hebben we het eerste uur niet meer gezien. Noor vloog achter de bank maar kwam na een minuut of tien toch weer even kijken. Vanaf dat moment tot het moment dat het buiten rustiger werd, heeft ze heen en weer gelopen. Naar de keuken, weer terug naar de huiskamer, naar de gang, weer naar de huiskamer. Ze bleef maar doorgaan. En constant met grote verschrikte ogen om zich heen kijkend. We hadden zo met haar te doen.
Gijs was niet onder de tafel vandaan te krijgen. Hij zat daar als een zielig hoopje met grote ogen om zich heen te kijken.
We hebben het maar zoveel mogelijk genegeerd. Gedaan alsof het allemaal heel gewoon was. Maar wat is dat moeilijk! Het liefste zou je ze lekker bij je op schoot nemen. Maar ja, daar maak je het alleen maar erger mee.
Toen het meeste vuurwerk in rook was opgegaan en de kleintjes wat rustiger werden hebben we ze verwend met een paar lekkere snoepjes en nog wat met ze gespeeld. Tegen de tijd dat we naar bed gingen waren ze al redelijk rustig. 

1 januari, het is weer rustig.

Hoe kun je het nieuwe jaar nu beter beginnen dan met een stevig robbertje stoeien? Iets mooiers is er toch niet?

Donderdag hebben we ze weer even op de weegschaal gezet. De laatste keer was alweer twee weken geleden. Noor heeft er weer 2 ons bij en zit nu op 3,1 kilo. Gijs is 3 ons gegroeid en weegt nu 4,9 kilo. Ze hebben dus niet veel te lijden gehad van de operatie. Noor haar litteken geneest mooi. Een deel van het korstje is er zelfs al af. Alleen haar haar groeit maar erg langzaam weer aan. Nog steeds een bloot buikje dus. Ook met Gijs gaat het heel goed. Zijn “lege zakje” verschrompelt al aardig. Tja, dat hoort erbij als je een je-weet-wel-kater bent.

Het “borreltje” van iedere avond, kattenmelk.		Daarna goed wassen.

 

Donderdag 6 januari

Het leven gaat weer zijn normale gangetje. De feestdagen zijn voorbij en we zitten weer in het gewone ritme. Noor haar litteken geneest prima. Het hele korstje is er af, nu alleen de haartjes nog terug.
Een paar foto’s van ons mooie meisje.

Zo af en toe kan ze het niet laten om de klepel van de klok een hengst te geven.
Gelukkig blijft het bij af en toe.

		Met een half bloot buikje.

Gisteren hadden de kleintjes een rustdag. Het enige dat ze gedaan hebben is slapen, eten, knuffelen (met het personeel) en af en toe een beetje loom stoeien met elkaar. Dat stoeien ging dan al snel over in likken en daarna was het weer slapen geblazen.

Vanmorgen vroeg was de energie alweer in alle hevigheid terug. Ze lopen de hele tijd al als zotten achter elkaar aan te rennen. Dat wordt een druk dagje vandaag…

 

Zondag 9 januari

Het is weer tijd voor de weegschaal. De resultaten van deze week: Noor 3,2 kilo en Gijs 5,1 kilo. Het patroon zet zich dus voort. Noor groeit 1 ons per week en Gijs 2 ons. Dat gaat een kanjer worden.
Vanmorgen hebben we de (weinige) kerstversieringen opgeruimd. Nou, dat was een even groot feest als het ophangen. De guirlandes, die we boven de gordijnen hadden hangen, hadden al die tijd al een soort magische aantrekkingskracht. Maar toen we ze eraf haalden waren de kleintjes niet te houden. Zodra Rob op het trappetje ging staan hingen er vier klauwtjes in zijn benen. Het mooiste was natuurlijk om te proberen om de guirlandes zelf te pakken te krijgen! Helaas was het baasje het daar niet helemaal mee eens. Nou ja, dan proberen we het de volgende Kerst gewoon weer opnieuw.
Vanmiddag was Tim weer even op visite. Je kunt vooral aan Gijs goed merken dat hij Tim inmiddels al kent. Hij komt hem gelijk begroeten en laat zich lekker aanhalen. Noor blijft nog altijd een beetje op afstand. Maar toen Tim een balletje voor haar weggooide, rende ze er enthousiast achteraan. Hoera, weer een speelkameraadje erbij!
Vanavond gaan we bij Roel en Anita op visite. Dat wordt de eerste keer dat de kleintjes ’s avonds alleen zijn. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

 

Maandag 10 januari

Vandaag zijn onze kindertjes halfjarig of half jarig. Ze zijn in ieder geval vandaag een half jaar oud geworden. Wat gaat het allemaal snel. Ze verblijden ons alweer zo’n 3½ maand met hun aanwezigheid.
Gisteravond is prima gegaan. Alles in huis was nog zoals het was toen we weggingen. Normaal gesproken slapen ze tot een uur of half 11, 11 uur. Maar toen we weg wilden gaan werden ze allebei wakker. Toch hebben we het idee dat ze al vrij snel na ons vertrek weer zijn gaan slapen. Alleen denken we wel dat ze dat op de deurmat hebben gedaan. Toen we namelijk thuis kwamen en heel zachtjes de deur open maakten, stonden ze gelijk bijna buiten. Dat toch maar liever niet. Ik zag ons in het donker al achter ze aan rennen op de galerij!
Noor is de hele ochtend al de “tekort gekomen” aandacht van gisteravond aan het inhalen. Zodra ze de kans krijgt ligt ze bij me op schoot. Heel gezellig, alleen gaat het typen van dit verhaaltje wel erg langzaam. Ha, ha, je moet toch iets te zeuren hebben?

 

Dinsdag 11 januari 

Gijs in zijn doosje.

Noor met haar balletje.				Gijs kijkt toe.

Zondag 16 januari

Eerst maar weer het wekelijkse wegen. Noor is nu 3,3 kilo en Gijs 5,4 kilo. De groeicurve is dus vrij stabiel.
Dat Noor een slim meisje is, daar waren we al achter. Maar toch maken we steeds nieuwe dingen met haar mee. Tegenwoordig komt ze ons “halen” als ze haar balletje ergens achter of onder gegooid heeft waar ze zelf niet bij kan. Een favoriet plekje is achter de vriezer. Haar balletje past precies in het smalle spleetje maar zelf is ze er net te groot voor. Maar ja, daar heb je toch personeel voor?
Een ander nieuw iets is dat ze de laatste tijd vaak mee gaan douchen. Het schijnt machtig interessant te zijn om te kijken hoe het personeel zich daar in dat hokje nat staat te maken. Rare jongens, die mensen. En dan dat belletjes-spul dat naar dat gaatje in de grond drijft. Gijs is er niet weg te branden. Regelmatig loopt hij ineens de douchecabine in om dan tot de ontdekking te komen dat er water naar beneden klettert. Dat gaat toch net iets te ver voor hem. Drijfnat maakt hij zich dan uit de voeten om het even later toch nog maar eens een keer te proberen. Ik kan wel zeggen dat hij een bijzondere kat is. Water heeft een grote aantrekkingskracht op hem.

		Ons mooie dametje.

		De haartjes op haar buikje beginnen eindelijk te groeien.

Gijs in de speeltunnel.		En Noor in de speeltunnel.

 

Woensdag 19 januari

Vanmiddag is Heidi weer eens op bezoek geweest. Ze had wat kattensnoepjes over die Minou (haar poes) niet meer mag hebben. Zij heeft namelijk ineens last van haar niertjes. Dat betekent dus: dieetvoer.
Het was te merken dat ze hier nog maar één keer eerder is geweest. De rolstoel is nog steeds eng voor onze kinders. Held-op-sloffen Gijs vloog meteen onder de tafel. Noor bleef het van een afstandje zitten bekijken. Toen Heidi zich in de kamer had geïnstalleerd, kwam ze toch al vrij snel een kijkje nemen. De snoepjes waren (natuurlijk) weer niet aan Noor besteed. Die lust zowat niets. Gijs, hoe kan het ook anders, vond ze heerlijk.
Het feest was compleet toen Heidi twee muisjes uit haar zak haalde. Ze vonden het prachtig! Zelfs Gijs, die normaal gesproken niet echt met speeltjes speelt, heeft er de hele middag mee lopen spelen. Ze konden er geen genoeg van krijgen!
Het gevolg was dan ook dat ze ’s avonds total loss waren. Een schot in de roos dus.

Uitgeteld bij de baas op schoot.		Prima kussentje, dat personeel.

We zullen zaterdag maar snel op zoek gaan naar een voorraadje muizen want één muisje hebben ze nu al zo verstopt, dat we het niet meer kunnen vinden.
 

Zondag 23 januari

 

 

 

 

 

 

 His Master’s Voice.

 

  Ik weet dat het eigenlijk een hondje moet zijn, maar het lijkt wel sprekend.

 

 

 
De weegschaal geeft deze week aan: Noor + 2 ons, dus 3,5 kilo. Gijs + 1 ons, dus 5,5 kilo. Het was te verwachten dat Gijs deze week wat minder aan zou komen. Hij heeft een paar keer een beetje gespuugd en we hebben hem een beetje op rantsoen gezet. Dat heeft dus resultaat. Hij mag geen dikke je-weet-wel kater worden, toch?
 

Zaterdag 29 januari

 

Ons dametje op haar charmants.

 

Mooie kerel.

 

 

Noor moet even ruiken wat de kapper in mijn haar heeft gesmeerd.

 

 

 

 

 

 

Gijs kan er niet om lachen. Iedere keer als hij bij me wil kroelen trekt hij zijn neus op en gaat er vandoor. Ik zal morgen maar weer mijn haar wassen…