Maandag 7 maart 2011

Hoogste tijd om hier weer even een verhaaltje te schrijven.
Het gaat heel goed met onze kattenkindertjes. Ze groeien nog steeds. Wanneer komt daar een einde aan? Het worden zulke kanjers!

 

 Deze foto is nog van 16 februari.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vorig weekeind wisten ze niet wat hun overkwam. We hebben namelijk besloten om een grote kast in de hobbykamer te maken. Zo kunnen we de boel cat-proof opruimen. Maar dat hield dus in: de kamer voor een deel leeg maken. Ze begrepen er geen sikkepit van. Maar de dozen vonden ze wel erg leuk. Voor we de kans kregen om iets in een doos te stoppen, zat er al een katje in. Groot feest dus!
De rest van de week hadden ze een slaapkamer-verbod. De dozen (die daar opgeslagen staan) hebben een iets te grote aantrekkingskracht. Met andere woorden: ze worden gesloopt.
Verder hebben ze een nieuw doel voor ogen. Ze proberen een la van het dressoir open te krijgen. Ze weten namelijk dat daar een heel leuk speeltje in verstopt ligt, de speelhengel. Uren zitten ze op en voor het dressoir te hengelen met hun pootjes. Ik ben benieuwd hoe lang ze erover gaan doen tot het ze lukt. 

 

Van de week hebben we ook voor het eerst met het vislampje gespeeld. Een lampje in de vorm van een vis die je op de grond kunt richten (of waar dan ook op). En dan het spul er achteraan laten rennen.

Afgelopen dinsdag is Heidi weer even bij de kinders op visite geweest. Ja, ook wel bij ons hoor. Maar zo af en toe moeten Noor en Gijs even een beetje “therapie” verlenen. En dat gaat ze steeds beter af.
We waren benieuwd hoe ze zouden reageren als Heidi op de bank zou gaan zitten. Dus is ze uit haar rolstoel gekomen en heeft zich lekker op de bank genesteld. Binnen de kortst mogelijke tijd was de rolstoel weer bezet… door Noor. 

Zoals gewoonlijk dacht Gijs: wat jij kan, kan ik ook. Zodra hij de kans kreeg lag hij ook heerlijk in de stoel. 

 

 Noor zou Noor niet zijn, als de stoel niet verder onderzocht moest worden. Uiteraard onder
 supervisie van haar grote broer.

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Zaterdag is Rob begonnen met het maken van de kast. Er moest gehamerd en geboord worden. Ach gossie, wat had ik met de kleintjes te doen! Ze zijn zo bang voor harde geluiden. Gelukkig is het nu allemaal achter de rug.
Als je dan de hele dag in de rats gezeten hebt om al die vervelende geluiden, ben je ’s avonds natuurlijk best wel moe. 

Gelukkig kan je dan lekker bij elkaar kruipen.

 

Gisteren was het ergste wat harde geluiden betreft voorbij. Daarom hebben ze op hun manier de baas lekker geholpen. De schroeven van de ene naar de andere kant van de kamer gebracht. De pluggen, die de baas nog had laten liggen, opgeruimd. Kortom: zinvol werk verricht. Ach ja, zo af en toe moet je je personeel even helpen.
De baas had ook zijn computer aan staan. Noor vond het wel een heel interessant beeld. 

Ja, de kleine meid is net zo gek op vogeltjes als wij.

 

Zaterdag 26 maart 2011

Poeh, het is al weer een tijdje geleden dat ik hier een verhaaltje heb geschreven. Het is er de laatste tijd gewoon niet van gekomen.
Het verhaal van de nieuwe kast heeft nog een staartje. Wij dachten dus de spullen cat-proof op te ruimen. Nou, niet dus! We hebben ons kleine meisje onderschat. Het dametje gaat naast de voorste schuifdeur zitten en geeft de deur gewoon een zetje. Voilá, deur open en katje binnen. Dondersteentje!
In de kast hebben we een oud dekentje liggen waar vroeger ons hondje Max vaak op lag. Noor vindt het ook wel lekker liggen. Dat is het enige wat ze in de kast doet.
Afgelopen week is Rob op het balkon in de weer geweest. Nu de temperatuur buiten aan het oplopen is, willen we graag de balkondeur weer open kunnen zetten. Maar dan moeten we er wel voor zorgen dat het veilig voor de kinders is. We hebben dus een kattennet gekocht, zodat ze niet van het balkon af kunnen springen. Tja, als je dan toch bezig bent, dan gelijk het hele balkon maar een grote beurt geven. Nou gebruiken we voor het balkon altijd een oude stofzuiger. En die kennen de kleintjes nog niet. Gijs, die toch al niet van stofzuigers houdt, schrok zich het heen en weer toen dat ding aan ging. Binnen twee tellen zat hij in de paraplubak.

 

 

Mannetje, wat heb je toch een mooie ogen.

 

Wat er op het balkon gebeurde moest allemaal goed in de gaten gehouden worden. Het kan dan wel eens gebeuren dat je in je enthousiasme iets over het hoofd ziet. Zoals bijvoorbeeld je ballenkrabpaal. Als je dat geval dan toch al omgegooid hebt, is het natuurlijk heel leuk om hem ook eens op een andere manier uit te proberen. Zo’n tunneltje bijvoorbeeld, daar kan je ineens in gaan zitten. Leuk joh! 

 

Als het goed is kunnen we morgen gaan kijken of het balkon hun goedkeuring krijgt. Eerst nog even een paar kleine dingetjes afmaken en dan maar hopen dat de temperatuur redelijk wil zijn. Ik ben benieuwd hoe ze het vinden.
 

Zondag 27 maart 2011

Het is gelukt. Alles zit netjes op zijn plaats op het balkon en het weer werkte fantastisch mee. Dus vanmiddag mochten de kleintjes naar buiten.
Gijs had het gelijk in de gaten en nam een sprong door de horlamellen. Al snel liep hij het hele balkon af te snuffelen. Noor zat op dat moment in de keuken, dus heb ik haar maar even gehaald en voor de deuropening neergezet. Heel voorzichtig ging ze steeds iets verder naar de deur toe. Toen stak ze een pootje tussen de lamellen, daarna haar kopje en zo ging ze steeds iets verder tot ze eindelijk buiten stond. Dat hadden we niet verwacht. Anders is ze altijd zo voortvarend.

 

 

 

Eenmaal buiten was haar schroom snel verdwenen. Samen met haar broer moest het hele balkon onderzocht worden.

 

 

 

Even een hazenslaapje.

 

 

		Het net ziet er best netjes uit.

 

 

Wat is dat nou weer?		Zien jullie me wel?

 

 

Al snel hadden ze een tafeltje gevonden waar ze gelijk alle twee op gingen zitten. Maar dat was mooi! Zo kon je tenminste écht naar buiten kijken. Het net werd direct uitgeprobeerd. Pootjes erin, tandjes erin, het net deed zijn werk. Het bleef netjes hangen en ook de tandjes hadden geen effect. Perfect dus.

 

 

 

Het grootste deel van de middag hebben de kinders aan onderzoek besteed. Maar aan het einde van de middag waren ze zo moe, dat ze heerlijk op het dekentje in slaap vielen.

 

 

 

 

Op de foto's liggen ze om de beurt op het dekentje maar later lagen ze knus bij elkaar.
Ze waren zo diep in slaap dat ze, toen wij naar binnen gingen, rustig bleven liggen. Toen het te veel ging afkoelen hebben we ze maar naar binnen gehaald. We moeten natuurlijk nog wel een beetje uitkijken. Het zijn tenslotte echte binnenpoezen en we willen niet dat ze ziek worden.
We kunnen dus wel stellen dat het balkon goedgekeurd is door de kinders. En wat zo leuk is, morgen wordt het weer mooi weer.