Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Natuurdagboek 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Januari 2014
Februari 2014
Maart 2014
April 2014
Mei 2014
Juni 2014
Juli 2014
Augustus 2014
September 2014
Oktober 2014
November 2014
December 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 

5 juni 2014

Wij hadden vandaag een afspraak in de buurt van Eindhoven. Toevallig weten wij dat daar ook prachtige slechtvalken zitten op een oud gebouw van de gemeente. Helaas was het weer vandaag waardeloos, maar tussen de buien door hebben we er toch even gekeken. En dat was niet voor niets! Wat een geweldige locatie is het daar! De valken zitten er lekker laag en het is er heerlijk rustig.
Bij aankomst zagen we een oudervogel op een richel voor een raam zitten. Al snel merkten we ook de duif op die een paar etages lager ligt te broeden. 

   

 

 

 

Een eindje verderop op dezelfde richel zat één van de jongen. Het bleek het mannetje te zijn. Het ventje zat er een beetje te zitten en af en toe vloog hij even een rondje, om dan weer op dezelfde plaats terug te komen. 

   

 

 

 

Ook de oudervogel, wat papa bleek te zijn, vloog af en toe een rondje… 

   

 

 

 

… om later bij de nestkast voor de regen te gaan schuilen. 

   

 

 

 

De kleine man trok zich niets van de regen aan, papa was niet meer uit de kast te slaan. 

   

 

 

 

   

 

 

 

We hebben er niet al te lang kunnen kijken en ook het weer werkte niet echt mee, maar dat we hier nog eens naar toe gaan, staat wel vast. We willen natuurlijk ook mama en dochter eens zien.

 

 

6 juni 2014

Vanmiddag is Rob even naar Presikhaaf geweest. Het gaat nu leuk worden, want vanuit een straatje iets verderop is af en toe de kleine meid net zichtbaar. We hebben trouwens een naam voor de kleine verzonnen, dat schrijft wat makkelijker. Om in de Engelse sfeer te blijven: het is Tiny geworden (Engels voor klein). 

 

 

 Ze zit nog vrij dicht tegen de muur aan, maar als ze wat meer
 naar de rand komt kunnen we haar nog beter zien.

 

 

 

 

 

Papa Tom kwam met een maaltijd thuis en ging bij dochterlief in de buurt zitten. Mama Tyl was er als de kippen bij, maar Tom liet helaas de prooi vallen. Wat er toen gebeurde ging allemaal in een flits. Ik vind het heel knap van Rob dat hij het op de foto heeft gekregen.
De prooi valt, Tom duikt er met een noodgang achteraan, maar het mocht helaas niet baten. Hij kwam met lege poten weer omhoog en de prooi is op het lage dak gevallen. Waarschijnlijk uit frustratie vloog hij daarna een paar rondjes om het gebouw. En nu hetzelfde verhaal in beeld. 

   

Tom

 

met prooi

   

Tyl erbij

 

 

   

Wat doe je nou?

 

Kijk toch uit!

   

Ga hem zelf maar halen

 

Ja ja...

   

 

 

Pffff, vrouwen....

   

Moet ik weer op pad...

 

 

Prachtige serie foto’s toch?
Ik kan niet wachten tot Tiny meer naar de rand durft te komen, ik wil haar zo graag zien! Voor Rob zijn de beklimmingen nu voorbij. De kans dat hij net iets te veel geluid maakt en dat Tiny daarvan schrikt, is te groot. We zullen dus geduld moeten hebben tot ze wat dapperder is.

 

 

7 mei 2014

Het gaat hard met Tiny! Ze komt steeds verder naar de rand en is daarom steeds beter te zien. Zolang ze nog aan de Velp-kant van het gebouw zit, is ze vanaf een straatje daar goed te zien. Helaas wel een beetje ver weg.
Vanmorgen zat een jong kauwtje in dat straatje onder een struikje. Een prachtig beestje met zijn fel blauwe oogjes! 

   

 

 

 

 

 

 Hopelijk weet mama hem te vinden, want hij is nog wel erg jong.

 

 

 

 

 

 

 

 



 

 

 

Tiny liet zich van haar beste kant zien, ze zat bij de bak volop te flapperen.

 

 

 

 

 

Daarna liep ze weer verder over de richel en liet zichzelf daar goed zien. 

   

 

 

 

Tom kwam ook even een kijkje nemen.

   

 

 

 

En nam op de hoek boven de bak plaats. 

 

 

 Goed zo kerel, laat je ringetje maar goed zien.

 

 

 

 

 


Het wordt dus echt met de dag leuker. Nog even en dan kunnen we vliegfoto’s van Tiny maken…

 

 

10 juni 2014

De afgelopen dagen hebben we natuurlijk iedere dag wel even een kijkje op Presikhaaf genomen. Het is nu zo’n spannende tijd, dat we daar zo min mogelijk van willen missen. Maar om daar iedere dag uitgebreid verslag van te doen, begin ik maar niet aan. Ik denk dat niemand daar op zit te wachten. Daarom wat foto’s van de laatste dagen. 

 

 

 8 juni, Tiny bij de bak

 

 

 

 

 


9 juni, Tiny liet zich niet zien, maar paps en mams wel. 

   

Tom

 

Tom

   

Tyl

 

Tom

 

 

 En een vliegende Tom.

 

 

 

 

 


Omdat we onlangs het hele verhaal naar buiten hebben gebracht, hebben we daar ook de Vogelwerkgroep Arnhem en omgeving (VWG Arnhem e.o.) van op de hoogte gesteld. Rob is daar begin dit jaar lid van geworden. We kregen een enthousiaste reactie en de mededeling dat er een persbericht over uitgegeven zou worden naar verschillende kranten en de plaatselijke televisie. Vanmorgen ging dat balletje ineens rollen. Een super enthousiaste verslaggever van De Gelderlander belde en wou het hele verhaal horen. RTV Arnhem (televisie) belde, of we vanmiddag naar Presikhaaf wilden komen. We waren totaal overdonderd. Maar vanmiddag natuurlijk naar Presikhaaf gereden. Daar stonden twee jonge mannen op ons te wachten, die we in het kort het verhaal verteld hebben. Beiden hadden (uiteraard) absoluut geen verstand van vogels, laat staan van slechtvalken. We hebben zo’n anderhalf uur met ze rondgelopen en gesproken en al die tijd hebben we geen valk gezien! Het leek wel alsof de hele familie het in de gaten had en ons eens lekker dwars wilden zitten. Maar het interview met Rob is gemaakt en opgenomen. Ik ben lekker toeschouwer gebleven. Tja, iemand moet er toch foto’s van maken? 

   

De televisie-heren

 

Rob wordt geïnterviewd

Toen de heren weg waren, zijn we nog een tijdje gebleven. Wat we al verwachtten gebeurde: de familie kwam tevoorschijn. Vanaf “het straatje” zagen we Tiny ineens zitten, even later kwamen haar ouders er ook bij. 

   

Tiny

 

V.l.n.r. Tom - Tyl - Tiny

   

 

 

 

Madammeke zat prachtig te flapperen en eng te doen. Ieder moment verwacht je dat ze van dat gladde beton af glijdt. We hebben inmiddels ook instructies gemaakt voor de mensen van de stichting in het gebouw: wat te doen als de jonge valk naar beneden fladdert. We moeten er maar niet aan denken dat het kan gebeuren. Het gebouw staat aan een druk kruispunt en een drukke parkeerplaats…
Voor geïnteresseerden heb ik wat linken naar diverse media.
De Gelderlander http://www.gelderlander.nl/regio/arnhem/slechtvalken-veroveren-toren-bij-winkelcentrum-presikhaaf-1.4398817
RTV Arnhem http://www.rtv-arnhem.nl/rtv-arnhem-nieuws-10-juni-2014/tvgemist/item?zb2diC61nmP64ONx0wCQyg==
(Op 4 minuut 15 begint het interview)
De papieren editie van De Gelderlander is helemaal leuk, dat is een heel uitgebreid verhaal geworden.
Van het televisie interview vind ik het jammer dat er niet wat foto’s van de valken zijn gebruikt. Dat spreekt toch wat meer aan.

 

 

12 juni 2014

Vanmiddag zijn we bij de valken in Nijmegen gaan kijken. Er zijn daar dit jaar 4 jonge valken uit het ei gekropen, 3 mannetjes en 1 vrouwtje. Het stel vliegt al een aantal dagen rond, dus het was de vraag of we ze allemaal te zien zouden krijgen. Het was een heel gezoek, maar we hebben er uiteindelijk maar 2 gevonden en de beide oudervogels. Ze zaten allemaal helemaal bovenin de schoorsteen in de raampjes en op de lampen. Het lagere gebouw hebben we helemaal afgezocht, maar geen valk op kunnen vinden. Niet zo gek, want er stonden diverse deuren open en er liepen telkens mensen buiten. Geen mooie foto’s dus, maar alleen een paar veraf plaatjes. 

   

 

 

 

De oudervogels zitten op de lampen en de jongen in de raampjes. 

   

 

 

 

We konden er echt niet meer van maken, dus zijn we maar doorgereden naar de Ooijpolder. Het is weer de tijd van de zwarte sterntjes, altijd een genot om naar te kijken. Maar eerst kwamen we nog wat anders tegen: een leuk slootje. 

   

 

 

Met een mooie bewoner, de blauwe glazenmaker

   

 

 

 

Eindelijk kwamen we dan toch bij de zwarte sterns. Er liggen dit jaar 36 vlotjes en ze zijn allemaal bezet. 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Het is echt altijd genieten daar. We moeten dit jaar toch proberen er wat vaker te gaan kijken. Toen we wegreden zagen we ook nog een stel lepelaars staan. Nog een reden dus om snel terug te gaan.

 

 

13 juni 2014

Vrijdag de dertiende, een memorabele dag en niet om de oude mythe…
Vandaag stond een interview van Omroep Gelderland op de planning. We doen er alles voor om de toekomst van de valken op Presikhaaf veilig te stellen. Ditmaal een interview voor de televisie. We hadden om 15.30 uur afgesproken onder de flat op Presikhaaf. Ook Raymond Schuurkes, voorzitter van de VWG Arnhem e.o., zou aanwezig zijn. Al snel kwamen er twee dames van Omroep Gelderland aanrijden. Rob kreeg een zendertje en Raymond en ik waren voorlopig figuranten/vogelspotters. 

 

 

 Het interview begint.

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 Tiny werkt goed mee en zit lekker op de rand te flapperen. Goed
 zo meisje, laat je maar mooi zien.

 

 

 

 

 

Terwijl we met de dames van de omroep staan te praten, zegt Rob ineens: “Kijk, daar komt mama aanvliegen.” Tegelijkertijd reageer ik: “Dat is niet mama, dat is Tiny!” En ja hoor, daar komt de jongedame naar beneden vliegen! En dat voor het oog van de camera van Omroep Gelderland! Wie had dat kunnen verzinnen. Het was waarschijnlijk niet haar bedoeling om te gaan vliegen, maar reageerde ze een beetje te enthousiast op de maaltijd die mama kwam brengen. We staan het allemaal te volgen en zien haar maar lager en lager komen. Iedere keer probeert ze op een verdieping te landen, maar iedere keer mislukt het. Uiteindelijk komt ze op de onderste richel van het gebouw. 

   

 

 

 

Daar heeft ze een tijdje beduusd om zich heen zitten kijken. Zolang ze daar blijft zitten, kan het niet zoveel kwaad. Ze zal daar niet snel opgemerkt worden. Bovendien zit er een grote luifel die haar opvangt als ze weer verder naar beneden komt. Helaas had mevrouw andere plannen, na een tijdje ging ze aan de wandel en ging op het hoekje van het gebouw zitten. 

   

 

 

 

   

 

 

 

Daar zat ze wel erg laag en erg in het zicht. De dames van Omroep Gelderland vinden het allemaal fantastisch, ze blijven enthousiast filmen en plakken er nog een stuk interview aan vast. We besluiten om voorlopig te blijven en de kleine avonturierster in de gaten te houden. Als ze op de grond komt, moet er ingegrepen worden. Het is daar veel te druk voor een jong wandelend valkje.
Inmiddels wordt ze een echte attractie, er komen steeds meer mensen kijken. Dat hadden we graag anders gezien, het sterkte ons in ons plan om voorlopig te blijven. En wat doe je dan? Je geniet met volle teugen van dit prachtige jonge dametje en maakt zoveel mogelijk foto’s. 

   

 

 

 

 

 

 Een deel van het publiek.

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

Nog wat publiek

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

       

 

 

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Wat was het genieten! En wat is ze mooi! Maar toch loop je op eieren want je weet dat ze zo naar beneden kan fladderen.
We hebben natuurlijk ook een stukje gefilmd.

 

 

Het werd later en later. De dames van Omroep Gelderland waren vertrokken en onze magen begonnen van zich te laten horen. Er werd ter plaatse een ploegendienst ingesteld. Wij zouden snel thuis een hapje eten en een aantal anderen zouden zolang de wacht houden. Zodra Rob iets op had, is hij terug gegaan. De situatie was nog hetzelfde maar niet voor lang. Tiny belandde op de grond en Rob moest er achteraan! Met een handdoek heeft hij haar kunnen vangen en in een doos kunnen stoppen. In overleg met Peter van Geneijgen heeft Rob haar naar het dak gebracht en daar uit de doos gelaten. Het klinkt allemaal heel simpel, maar was een behoorlijke klus. Het pand is 18 etages hoog en het dak is alleen met de trap te bereiken in het donker… Maar het is gelukkig allemaal gelukt. Nu maar afwachten hoe het verder met haar gaat en hoe het interview wordt.

 

 

15 juni 2014

Vandaag hadden we een afspraak met een paar mensen van het slechtvalkenforum waar ik lid van ben. Eenmaal per jaar kwamen wij altijd in Zwolle bij elkaar om de capriolen van de jonge slechtvalken daar te bekijken. Helaas zijn er dit jaar geen jonge valken in Zwolle en is de keus op Amersfoort gevallen. Daar zit op de Onze Lieve Vrouwentoren een vrij jong koppeltje dat dit jaar voor het eerst jongen heeft, 2 mannetjes en 1 vrouwtje. We werden hartelijk verwelkomt door één van de forumleden José en haar man Jan, die in Amersfoort wonen. Wat later kwamen ook Piet en Dorine (de “eigenaars” van het forum) en Marian vanuit Brabant aan. Een klein, maar zeker niet ongezellig, groepje. We hebben ons heerlijk op het terras van Long John’s pub geïnstalleerd met camera’s en scopes in de aanslag en een kopje koffie onder handbereik. 

   

De kerktoren

 

en de nestkast onder de klok

Veel was er niet te zien, om niet te zeggen helemaal niets. Het is ook wel een opgave om op de toren een valkje te vinden. Er zijn zoveel uitsteeksels en randjes waar valken lekker kunnen zitten. Bovendien hebben de valken een prachtige schutkleur voor de toren. Maar José is daar al aardig in getraind. Gelukkig ontdekten we na een tijdje één van de jongen op een waterspuwer. 

   

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 Het beestje liet zich goed bekijken, zelfs het zonnetje werkte
 af en toe goed mee.

 

 

 

 

 

Valkje vloog zo af en toe eens weg om later dan weer terug te keren. Als het tenminste iedere keer dezelfde was. Dat weten we niet zeker.
Tussen de bezoekjes van de valk(jes) door hebben we ons prima vermaakt. Volop de tijd om weer eens lekker bij te kletsen en om elkaar wat tips en adviezen over fotografie te geven. De tijd vloog voorbij! 

 

 

 Er zaten zelfs dieren op het terras van Long John’s pub.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 Soms ben je iemand even kwijt maar die is al snel weer gevonden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

Vanaf die kant kan je ook mooie plaatjes maken.

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 Maar de gezelligheid is toch echt op het terras!

 

 

 

 

 


Eén van de valkjes laat nog eens goed zien hoe goed het al kan vliegen. Nou ja, een klein sprongetje naar de volgende waterspuwer. 

   

 

 

 

   

 

 

 

De tijd vloog voorbij en voor we het in de gaten hadden was de dag bijna om. Het lieve aanbod van José om nog even met hun mee te gaan, hebben we helaas af moeten slaan. Er zaten twee hongerige katjes op ons te wachten. We houden het graag tegoed! Het was een geweldige dag en ik wil graag iedereen bedanken die daar aan heeft bijgedragen.
Op de terugweg hebben we nog snel een blik op Tiny geworpen. 

 

 

 We vonden haar op de 9e etage.

 

 

 

 

 


 

   

 

 

 

Gerustgesteld zijn we snel naar onze kattenkinders gegaan.

 

 

22 juni 2014

Afgelopen dagen hebben we bijna iedere dag even op Presikhaaf gekeken. Het gaat geweldig met de jongedame! Hoewel ik wel eerlijk moet zeggen dat het een luie tante is. De keren dat we haar hebben zien vliegen zijn op de vingers van één hand te tellen. Toch vliegt ze wel, want we zagen haar iedere dag op een andere etage zitten. Ze lijkt dus een echt verwend kind te zijn.
Vanmiddag zat het dametje op de dakrand en Tyl op de 18e etage. 

   

 

 

 

   

In het zonnetje

 

Hé, er zit beweging in!

Na het fladderen vloog ze er ineens vandoor. Wij waren daar totaal niet op voorbereid, dus geen vliegfoto’s van haar kunnen maken. Al snel landde ze weer op het dak en leek niet van plan ergens heen te gaan. Toen hebben wij de boel maar ingepakt en zijn naar de Hoge Veluwe gereden. Ons vorige bezoek was al weer een tijdje geleden. Opvallend waren vandaag de heftige luchten. De ene keer dreigend en de andere met “vriendelijke” wolken. 

   

 

 

 

Terwijl we van de mooie lucht genieten, vliegen er diverse vlindertjes om ons heen. 

 

 Zoals dit mooie groentje.

 

 

 

 

 

 

 


 

   

 

 

 

 

 

Een eindje verder zien we een grauwe vliegenvanger. Die hebben we nog niet eerder gezien, dus een nieuwe soort voor ons.

 

 

 

 

 

 

In het hele park zie je weer de ridderspoor staan bloeien. Soms een paar bij elkaar maar ook hele velden. 

       

 

 

 

 

 

 

 

 Een roodborsttapuitje bleef even mooi voor mij poseren. Dank je
 wel ventje!

 

 

 

 

 

 

 

   

Nog een groentje

 

Dikkopje

Toen we door het “bos” reden, stond Rob plotseling boven op de rem. Hij zag een wild zwijn vlak langs de weg! En dat op klaarlichte dag! We waren allebei zo verrast dat we er geen van beiden aan dachten om foto’s te maken. Wat stom! Mevrouw Zwijn nam natuurlijk gelijk de benen en toen zagen we dat ze niet alleen was. Ze had haar kinderschare bij zich! Wat fantastisch om dat te zien! Toen de familie zich in het groen verscholen had, zijn we voorzichtig uitgestapt. Na wat zoeken kon Rob nog net een glimp van een big op de foto zetten. 

 

 

 Ons eerste wild zwijn biggetje op de foto!

 

 

 

 

 


Wat een geweldige ervaring! We zeggen het zo vaak tegen elkaar als we het park inrijden: doe vandaag maar een wild zwijn. Maar wat we vanmiddag zagen, hebben we zelfs nooit durven dromen.

 

 

23 juni 2014

Vanmiddag wilden we weer eens in Rouvenen kijken. We hebben we een tijd geleden jonge torenvalkjes in een nestkastje gezien en hadden het idee dat het spul inmiddels wel uitgevlogen zou zijn. Het zou natuurlijk leuk zijn als we daar wat foto’s van kunnen maken. Eerst zijn we in Duiven even bij de valken gestopt. Zoals we al verwachtten, was er niemand thuis. Die zullen we ergens met de hele familie aan het jagen zijn geweest. Zoals ieder jaar staan de berenklauwen weer meer dan manshoog. Tijd om ze eens op de foto te zetten. 

   

 

 

 

 

 

 Het zijn best fotogenieke planten.

 

 

 

 

 

 

 

   

Bezemkruiskruid

 

Wilde cichorei

Sinds kort zijn er vier levensgrote windmolens in Rouvenen verschenen. Wat eens een prachtig landschap met akkers was, wordt nu “versierd” met windmolens. Landschapsvervuiling noemen wij het. En als je dan de waarschuwingsborden overal ziet staan, vraag je je af of dit nou echt schone energie is… 

   

 

 

 

In een slootje kwamen we een eenzaam jong meerkoetje tegen. Het kleine ding was van mams en broertjes en zusjes afgedwaald. Toen het frummeltje naar ons toe kwam dobberen, hebben we het heel voorzichtig met een stokje richting mama geduwd. Nadat het beestje ver genoeg weg was, hebben we het op een afstandje nog even in de gaten gehouden. Gelukkig kwam mams met de andere kinderen het kleine frummeltje ophalen. 

   

 

 

 

 

 

 Nou niet meer zo dom doen hè?

 

 

 

 

 

 


Toen we in de buurt van het nestkastje van de torenvalkjes kwamen, zagen we wat op een paar bulten grond in het weiland zitten. Door de verrekijker zagen we dat het drie jonge torenvalkjes waren. Die hadden we makkelijk gevonden! 

 

 

 Twee van de drie hebben we op de foto, wel verweggiestan hoor.

 

 

 

 

 

 


Ook in Rouvenen dartelen de vlindertjes er vrolijk op los. Altijd leuk om te zien. 

   

Kleine vos

 

 

   

Koevinkje

 

 

 

 

 Deze kievit liet duidelijk horen dat hij/zij er zat. We zijn maar
 snel doorgereden, er was vast een nestje in de buurt.

 

 

 

 

 

 

Voordat we naar huis gingen, konden we het toch niet laten om nog even op Presikhaaf te kijken. Gelukkig maar, want Tiny kwam net aangevlogen. 

 

 

Rob was snel genoeg om haar vliegend op de foto te krijgen.

 

 

 

 

 


Verder hebben we van een prachtig, in het zonnetje zittend, valkje mogen genieten. 

   

 

 

 

   

 

 

 

       

 

 

 

 

 

   

Wat is ze toch mooi!

 

 

Ik heb een filmpje gemaakt van Tiny en haar mams Tyl. Het zijn opnames van 17 juni en vandaag.
(Even op HD zetten en eventueel full screen) 

 

Nu weten we ook van wie Tiny dat harde schreeuwen heeft geleerd...

 

 

24 juni 2014

Vanmiddag is Rob weer eens alleen op pad geweest. Hij is op de scooter naar Kamervoort, achter Huissen, gereden. Het is een verrassende middag geworden. 

 

 

 Eerst moest deze Sint Jansvlinder op de foto. Hij zit op Sint
 Jacobskruiskruid.

 

 

 

 

 

De zwarte sterns en visdiefjes zijn weer volop aanwezig. Ze komen allemaal vissen in het plasje waar Rob bij stond. Dan vliegen ze met de buit weer weg om het naar hun jongen te brengen. Waar de jongen zitten heeft Rob niet kunnen vinden. 

   

Zwarte stern

 

 

   

Visdiefje

 

 

 

 

 Het was er een drukte van belang.

 

 

 

 

 


Op een gegeven moment hoorde Rob een hoop herrie boven zijn hoofd. Het was duidelijk valkengekrijs! Toen hij omhoog keek bleken er een paar jonge torenvalkjes in de hoogspanningsmast te zitten. Dat was boffen! 

   

 

 

 

Ze hebben er blijkbaar een kraaiennest gekraakt en daar de eitjes in gelegd. Maar Rob zijn geluk was nog niet op. Mama kwam thuis met een lekkere muis! De drie kinderen knokten om het ene muisje, eentje was de winnaar. 

       

 

 

 

 

 

Wat een middag! Eerst van de sterntjes en visdiefjes genoten en toen ook nog eens van de familie Torenvalk. Dat overkomt je niet iedere dag.

 

 

25 juni 2014

Vanmiddag zijn we eerst weer naar Presikhaaf gereden. Voor het eerst troffen we alleen Tom en Tyl aan. Tiny was nergens te vinden. Misschien was het luie dametje een rondje vliegen? Of zat ze toch ergens op het gebouw verstopt? We hebben geen idee! De vergeefse reis werd een beetje goed gemaakt door een meneer Merel, die uitgebreid voor ons bleef poseren. 

   

 

 

 

Daarna zijn we naar de Ooijpolder gereden. We zien al een paar dagen meldingen van een zeearend in de Ooijpolder op Waarneming.nl staan, dus willen wij die ook zien. Nou, geen zeearend te vinden hoor! We hebben overal gezocht, maar niets gevonden. Gelukkig wel wat ander spul… 

   

 

 

 

Een eind verderop hebben we een hele tijd staan genieten van de Konikpaarden. Er stond weer een groep bij het water en dat is zo’n mooi gezicht! 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Dit is echt genieten! Je blijft er ook foto’s van maken. 

 

 

 Een stuk dichterbij zaten deze soldaatjes. Goed kijken, het
 zijn er echt twee!

 

 

 

 

 

 

 

   

Grasmus

 

Kluten

 

 

De jonge ooievaars zitten nog op het nest. Je ziet er één, maar het zijn er twee.

 

 

 

 

 

 

Helaas geen zeearend, maar wel een hoop andere mooie dieren gezien. Het hoeft niet altijd bijzonder te zijn om ervan te genieten.

 

 

26 juni 2014

De dag begon vanmorgen vroeg al spectaculair. Ik keek naar buiten en zag iets op de gsm-mast zitten. Vorige week hadden we er kort een slechtvalk op zien zitten, zou het er weer één zijn? Een blik door de verrekijker gaf antwoord: het was er echt één! Als een haas is Rob er heen gegaan. Met camera natuurlijk! 

   

 

 

 

 

 

 Ik durf niet te zeggen of het man of vrouw is. Het is in ieder
 geval een ongeringde valk en nog vrij jong.

 

 

 

 

 

 

 

 

Even later vloog er ineens een juveniele valk over. In een reflex heeft Rob er een foto van gemaakt, het is nog gelukt ook.

 

 

 

 

 

De volwassen valk heeft Rob nog een tijdje gefilmd. Dit is het resultaat. 

 

Ik ben benieuwd of we deze valk weer terug gaan zien.

Vanmiddag zijn we naar Kamervoort gereden. Eergisteren heeft Rob daar de jonge torenvalkjes gezien en die wou ik ook wel graag zien. Ook de zwarte sterntjes vind ik altijd heerlijk om naar te kijken. Helaas hadden ze vandaag geen zin om op de foto gezet te worden. 

 

 

 Dit visdiefje maakte dat weer goed.

 

 

 

 

 


Maar dan waar we voor gekomen waren, de torenvalkjes. De ouders zijn druk bezig om de kinderen te leren jagen. 

 

 

Maar één van de kids was gelukkig lekker thuis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Paps vloog net weg toen wij kwamen.

 

 

 

 

 

 

   

Een jong zittend...

 

 

   

... en vliegend

 

Paps bij het nest

 

 Fuut

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is een brem, maar dan een miniatuur uitgave ervan.

 

 

 

 

 

 

 

Het was genieten! Leuk ook om het geschreeuw van de torenvalkjes te horen. Het is net gekrijs van de slechtvalken maar dan veel zachter. Daar heb je dus geen oordopjes voor nodig.

 

 

30 juni 2014

Vandaag eigenlijk niets te melden, alleen dat de valk vanmorgen weer op de gsm-mast zat. Deze keer voor een kort bezoekje. 

   

 

 

 

Wat moeten we hier toch van denken?