Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Natuurdagboek 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Januari 2014
Februari 2014
Maart 2014
April 2014
Mei 2014
Juni 2014
Juli 2014
Augustus 2014
September 2014
Oktober 2014
November 2014
December 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 

1 november 2014

Wat zijn we vandaag verwend met prachtig weer. Volop zon en omstreeks de 20 graden! Het leek wel zomer. En dat op 1 november! We hebben er dankbaar gebruik van gemaakt door de Ransuilen in Zevenaar nog een keer op te zoeken. In de zon zijn ze zoveel mooier! 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Wat zijn we blij dat het weer vandaag zo mooi was! De blaadjes vallen nu snel van de bomen en dan zullen de uilen ook snel vertrekken. Op zoek naar een groen blijvende boom. En zie ze dan maar eens te vinden!

 

 

2 november 2014

Wel eens van een Monniksparkiet gehoord? Nee? Dat hadden wij ook niet tot we lazen dat er een groep van ongeveer 30 stuks in Apeldoorn in het wild leven. Omdat het vandaag (voorlopig) de laatste mooie dag zou worden, hebben we de beestjes maar eens opgezocht. In 2004 schijnen er een paar Monniksparkieten bij een dierenhandel ontsnapt te zijn. Deze diertjes hebben een plekje gevonden in het Mheenpark in Apeldoorn. Ze maken hele grote nesten van takken in de bomen, waar ze met meerdere koppeltjes in broeden. 's Winters gebruiken ze de nesten als slaapplaats. De nesten hadden we al snel gevonden.

 

 

 

Eén van de nesten van vrij dichtbij. De binnenkant wordt in het broedseizoen met zachte grasstengels bekleed.

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

Na flink zoeken en heel goed luisteren, hebben we een groep van een stuk of 15 parkieten gevonden. Ze vlogen van een paar bomen aan de rand van het park naar een paar bomen buiten het park, aan de overkant van de straat. Dat ritueel herhaalde zich keer op keer. Ze vlogen telkens van en naar het park. We besloten om onder één van de bomen te wachten. Omdat de bomen buiten het park vrij stonden, viel onze keuze daar op. De bomen waren Noorse Esdoorns en toen de parkieten er in kwamen zitten, zagen we dat ze zich tegoed deden aan de zaden. De welbekende “neusjes”. Wat was het een enig gezicht! Hoewel je wel heel goed moest zoeken in de boom!. De vogels hebben dezelfde kleur groen als de bladeren en vallen dus absoluut niet op. Bovendien zijn ze muisstil als ze eten, ze beginnen pas te kwetteren als ze wegvliegen. Uiteraard hebben we een heleboel foto's van ze gemaakt. 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

 

 

Ja! Ik heb ze vliegend op de foto gekregen!

 

 

 

 

 

 

 

   

Rob zag nog iets anders staan...

 

... maar zag ze ook vliegen!

   

 

 

 

   

 

 

 

       

 

 

 

 

 

 

Toen ze voor de zoveelste keer naar het park vlogen, besloten we maar naar huis te gaan. Het was een leuke, bijzondere middag!

 

 

9 november 2014

Vandaag zijn we bij mijn zus en zwager in Lelystad op bezoek geweest. Altijd enorm gezellig, maar op de heenweg zag ik twee reetjes in het veld staan. Toen ik wat beter keek, zag ik dat de ene een “zwarte” ree was. Wat leuk! We hadden er wel eens van gehoord, maar nog nooit zelf gezien. 

   

 

 

 

   

 

 

 

Als je daar dan toch staat te kijken, kun je net zo goed de kieviten ook even fotograferen. 

   

 

 

 

We komen er al aan zus!

 

 

14 november 2014

Het was vandaag prachtig weer, dus hebben we een wandelingetje in Park Sonsbeek gemaakt. Er was weer van alles te zien! 

 

 

 Pa en ma Nijlgans. De kinderen zijn het huis al uit, dus hebben ze
 weer tijd voor zichzelf.

 

 

 

 

 

 

 

Water is altijd mooi om naar te kijken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Pa en ma Mandarijneend, ook kinderloos inmiddels.

 

 

 

 

 

 

 

 

Uitzicht op een deel van de grote vijver.

 

 

 

 

 


Foto’s van de grote waterval mogen natuurlijk niet ontbreken. 75 jaar geleden hebben mijn ouders met hun verloving daar foto’s gemaakt. Toen was de waterval helemaal bevroren. 

   

 

 

 

Een eind verderop zat een man op een bankje. Hij was de eenden en ganzen aan het voeren. Die zijn dat wel gewend en zijn super tam. Niet goed eigenlijk, maar een keer een mooi kopportretje maken is ook wel leuk. 

 

 Hallo mooierd!

 

 

 

 

 

 

 

 

22 november 2014

Vanmorgen is Rob alleen op de scooter naar Bergerden geweest. Vorige week hadden we daar enorm veel watersnippen gezien, maar die waren eigenlijk alleen vanaf het fietspad goed te zien. Helaas worden er daar werkzaamheden uitgevoerd (met grote machines) dus de watersnippen waren gevlucht. Het is zo zonde. Er is een prachtig stuk natuur aangelegd, waar mooie vogelsoorten op afkomen. Maar door de vele veranderingen die er ineens moeten komen, worden ze net zo hard weer verjaagd. We kunnen nu alleen maar duimen dat de vogels ooit weer terug komen.
Maar Rob had geluk, het missen van de watersnippen werd goedgemaakt. Eerst zag hij een groep kramsvogels. Leuk, daar is de tijd ook weer voor aangebroken! 

   

 

 

 

 

 

 Wat zijn het toch mooie vogels!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna was het helemaal feest. Een torenvalk-dame gaf een fantastische show weg. Geniet mee met lekker veel foto’s! 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Wat een genot om naar te kijken! Deze dame verdient het om in het zonnetje gezet te worden.
Tot slot deed een buizerd nog een poging om aandacht te trekken.

   

 

 

 

Een vruchtbare morgen dus! Maar de dag was nog niet voorbij. ’s Middags zijn we samen naar Rouvenen gereden. Daar kwamen we een groep ringmussen tegen. Daar was ik heel blij mee, want die had ik nog niet op de foto. 

   

 

 

 

 

 

 Het zijn echt leuke vogeltjes!

 

 

 

 

 


Het wemelde er weer van de buizerds, zoals ieder jaar om deze tijd. Helaas zaten ze allemaal op een flinke afstand. 

 

 

Daarom maar één plaatje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ik kreeg nog net de tijd om deze vrouw blauwe kiekendief te
 “pakken”.

 

 

 

 

 

Aan het eind van de middag werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

Zeg nou zelf, dit is toch genieten?

 

 

23 november 2014

Vanmiddag zijn we weer eens naar de Hoge Veluwe geweest. Er was bijzonder weinig te beleven, we hebben geen enkel dier gezien. Toch hebben we wel een paar mooie plaatjes kunnen maken, want de herfstkleuren zijn nog prachtig. 

   

 

 

 

Ook staan er nog steeds paddenstoelen, hoewel het er nu wel minder worden. 

   

 

 

 

Ook vandaag kregen we een schitterende zonsondergang te zien. 

   

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 Je waant je bijna op een onbewoond eiland!

 

 

 

 

 


Het zal duidelijk zijn, ook zonder dieren kan je genieten van de natuur!

 

 

24 november 2014

Vanmorgen zag ik vanuit onze huiskamer weer een slechtvalk op de gsm mast zitten. Toen de valk er een tijdje zat, besloot Rob toch maar even van dichtbij een kijkje te gaan nemen. Hij had geluk, de valk bleef zitten. Toen hij de valk wat beter bekeek, was al snel duidelijk waarom. 

 

 

 Mevrouw zat heerlijk uit te buiken met een krop van formaat
 gehaktbal!

 

 

 

 

 

Als ze dan zo lekker blijven zitten, is het altijd leuk er een filmpje van te maken.

Slechtvalk doet waar ie het best in is... helemaal niets!

Vanmiddag hadden we iets anders in de planning staan dan uitbuikende slechtvalken. We hadden gelezen dat er in Zetten een groep van 8 ransuilen moesten zitten. Daar wilden we graag een kijkje gaan nemen. Toen we Zetten inreden kwamen we eerst iets anders tegen. Een muskuseend liep lekker langs de Linge te banjeren.  

 

 

Tja, wat zal ik zeggen. Mooi van lelijkheid?

 

 

 

 

 


De ransuilen hadden we snel gevonden. In de hele straat stond één boom nog in het blad, dus dat kon niet missen. Al snel zagen we een paar uilen zitten. Daarna werd het echt lachwekkend. Hoe langer we keken, hoe meer uilen we zagen! Uiteindelijk telden we 15 ransuilen! En daar sta en loop je dan samen… camera’s in de aanslag. Midden in een woonwijk… Dat trekt natuurlijk de aandacht van anderen. Al snel stonden we allebei aan nieuwsgierige voorbijgangers te vertellen wat er te zien was. Het is dan altijd leuk als je enthousiaste reacties krijgt. Vaak zijn het mensen die daar wonen, maar die absoluut niet weten wat er te zien is. Maar laten we eerst eens bekijken wat we gezien hebben. 

   

 

 

 

   

 

 

Even zwaaien

   

Die ogen!

 

 

   

Bierbuikje?

 

 

   

 

 

Prachtig verenkleed

   

 

 

 

   

 

 

 

   

 

 

 

       

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 Kijk eens naar die gigantische poot die hij/zij naar voren steekt.
 Daar is het makkelijk muizen mee vangen.

 

 

 

 

 

We hebben het er een aardig tijdje uitgehouden. Toen we weggingen zagen we nog net een vader en dochter aankomen. Dochterlief met een grote camera om haar nek en helemaal klaar om de foto’s van haar leven te maken. Even daarvoor hadden we hun verteld wat er te zien was… Dat zijn nou die kleine dingetjes die het extra speciaal maken.
Onderweg moesten we toch nog een keer stoppen. We zagen namelijk een nogal vreemde zwaan. Niet te geloven! Weer een hybride zwarte zwaan – knobbelzwaan! Die hebben we een tijdje geleden ook hier in de Schuytgraaf gezien. 

 

 

 We dachten eerst dat het dezelfde was, maar de tekening op de
 kop en in de vleugels is toch anders. Misschien een broertje of
 zusje?

 

 

 

 

 

   

 

 

 

We keken even vreemd op toen we krokussen in het gras zagen staan.

 

   

 

 

 

Later hoorde ik dat dit geen krokussen zijn, maar herfststijlloos. Een echte herfstbloeier dus en niets bijzonders.
Toen we dan eindelijk thuis waren, zagen we de lucht weer “in brand” staan. Vooruit, nog één fotootje dan maar. 

Het ziet er toch iedere dag anders uit