3 april 2010

Vandaag geen Hoge Veluwe en geen slechtvalken. Nee, we zijn weer eens de andere kant op gereden. Naar de Ooijpolder. Het is al weer een tijdje geleden dat we daar voor het laatst waren. 

Het weer was vandaag hommeles maar in de loop van de middag klaarde het een beetje op. Dus hebben we het er maar op gegokt dat het verder zou opklaren. 

Gelijk toen we de Ooijpolder bij Nijmegen binnen reden werden we min of meer verwelkomt door het “gebruikelijke” grut in de weilanden.
We hebben de hele Ooijpolder door gereden tot aan Kekerdom toe. 

Voor de lol hebben we maar eens op een rijtje gezet wat we allemaal aan vogels hebben gezien. 

Bergeend	Boerenzwaluw	Houtduif
Kievit	Buizerd	Zwaan
Scholekster	Fazant	Ooievaar
Meerkoet	Kraai	Tureluur
Grauwe gans	Ekster	Grutto
Nijlgans	Wilde eend	Koolmees
Groenling	Reiger	Huismus
Kuifeend	Kauw	Slobeend
Fuut	Aalscholver	Krakeend

Toen we bij thuiskomst de foto’s zaten te bekijken zagen we ook nog op één van de foto’s een smient staan. Dat maakt dus al 28 soorten. En dan zullen we er best nog een paar over het hoofd hebben gezien.
Natuurlijk waren er niet alleen vogels maar ook de Schotse Hooglanders (met kalven), de Konikpaarden (met veulens), konijntjes, (paas)hazen en schaapjes hebben we gezien. 

Het weer heeft zich aardig van zijn goede kant laten zien. Een lekker zonnetje en pas toen we op de terugweg waren kwam de volgende regenbui. Niets te klagen dus.

Om een indruk te geven van al het moois, hier een greep uit de foto’s.

Te beginnen met een buizerd aan de maaltijd.

Wat op het menu stond konden we niet goed thuisbrengen

Nijlganzen		Grauwe gans

 

 

Een krakeend en een bergeend gebroederlijk bij elkaar.

Er achter zwemt een smient.

 

 

 

 

 

 

Op beide foto’s een krakeend.

 

		Ook voor de futen is de lente begonnen.

 

 

Konikpaarden

 

Een trotse meneer fazant…		… en een vliegende meneer ooievaar.

 

Aalscholvers.		Tureluur.

 

Slobeenden

 

En als laatste een parmantig rondstappend meerkoetje.

Het was voor ons de eerste keer dat we slobeenden en krakeenden hebben gezien. De slobeend hadden we al snel in het vogelboekje gevonden maar de krakeend was toch even iets moeilijker.
Wat ook erg mooi om te zien was waren drie buizerds die met en om elkaar heen tussen de bomen vlogen. Dan weer even zittend in de boom, dan weer opvliegend.
Bij meneer ooievaar hoorde ook een mevrouw. Zij zat heerlijk op het nest.

Wat zijn er gelukkig toch nog mooie streken in ons land te vinden. En nog wel zo dicht bij huis.

 

4 april 2010

Vandaag zijn we weer naar de Ooijpolder gegaan om te kijken of we ons lijstje uit konden breiden. We hebben deze keer een iets andere route genomen. Bij het binnenrijden van de Ooijpolder zijn we niet rechtuit gereden maar naar rechts, richting Persingen, gegaan. Daarna via Ooij weer terug de polder in.
De uitslag van gisteren hebben we toch nog aan kunnen vullen. Maar liefst met zeven stuks!
Er bij komen: Canadese gans, torenvalk, holenduif, bontbekplevier, spreeuw, gele kwikstaart en waterhoen.

 

Bij de determinatie van de gele kwikstaart merkten we hoe belangrijk een goed vogelboek is. Het boekje dat we in de auto altijd bij ons hebben heeft getekende plaatjes. Doordat de kleuren daar niet echt goed met de werkelijkheid overeen komen dachten we in eerste instantie aan een grote gele kwikstaart.

Bij thuiskomst zagen we in een ander boek dat het de gewone gele kwikstaart was.

 

 

 

 

Het torenvalkje kwam echt geheel onverwachts voor onze ogen. Hij zat vlak langs de weg op een paaltje en bleef zelfs zitten toen we stopten. Omdat we het noodlot niet wilden tarten hebben we maar een foto door de voorruit gemaakt. 

 

Niet de meest ideale manier maar wel gelukt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Canadese ganzen verdienen een complimentje. Zij hebben prachtig voor ons geposeerd.

 

 

 

 

 

 

 

Omdat ze zo leuk zijn nog een keer het kuifeendje		en de slobeend.

Helaas hebben we vandaag heel wat meer regen als gisteren gehad. Daarom hebben we niet zoveel foto’s kunnen maken. Maar zelfs met regen is het een mooi gebied.

 

5 april 2010

Tweede paasdag, dus een extra dagje vrij. Geen regen en lekker er op uit.
Op waarneming.nl hadden we al een week meldingen van een hop gezien. Het beestje zou bij Ede bij een boerderij zitten. Dat is natuurlijk wel een bijzonder iets dus het besluit om te gaan zoeken was al snel genomen.
Bij aankomst bij de betreffende boerderij was het een drukte van belang. Er liep van alles rond met camera, scoop en/of verrekijker. Ja, er zijn meer mensen die op waarneming.nl kijken. Wat opviel was het bijna asociale gedrag van mensen. De auto parkeren op het erf van een boer, door de weilanden van de boeren lopen, het interesseert ze allemaal niets, als ze hun foto maar krijgen. Wij waren niet van plan om daaraan mee te doen en zijn dus, zonder een blik op de hop, weer vertrokken. Wel hebben we een eindje verderop heerlijk zitten genieten van een stel pasgeboren lammetjes. 

Omdat het weer zo lekker meewerkte zijn we naar Rijnstrangen bij Groessen gereden. Het zonnetje scheen lekker alleen de wind was nog bitter koud.
Bij Groessen, hadden wij vorig jaar al gehoord, nestelt een paartje slechtvalken bovenop een hoogspanningsmast. Het schijnt dat daar ooit een paartje visarenden een nest heeft gemaakt, maar er nooit is gaan broeden. Vorig jaar hebben de slechtvalken daar hun gezinnetje grootgebracht. Dit jaar zijn de valken daar al diverse malen weer gesignaleerd. Via een weggetje, waar we eigenlijk niet in mochten rijden, hadden we goed zicht op het nest. Helaas ligt er onder het nest een groot stuk anti-worteldoek. Door de harde wind waaide het doek erg op waardoor we niet goed in het nest konden kijken. Maar we menen toch een mooie grijze valkenkont te hebben gezien. Later nog maar eens gaan kijken.
We zagen ook dat de ooievaar, die we daar vorig jaar al hebben gezien, weer heerlijk ligt te broeden.
Omdat we daar toch waren, zijn we verder gereden naar de Jezuïtenwaai. Voorgaande jaren zat het daar vol met grauwe ganzen en aalscholvers. Vooral de aalscholvers waren schitterend om te zien. Zij hebben hun nesten hutje bij mutje in de bomen zitten. Omdat de bomen nu nog praktisch kaal zijn kun je dat goed zien. Het levert een spectaculair gezicht op van silhouetten in de bomen.

 

 

Dit jaar was het er behoorlijk stil. Er waren veel minder aalscholvers en de ganzen kon je bijna op de vingers van één hand tellen.

 

Toch nog een leuke prent van een grauwe gans gemaakt.

 

 

 

 

De aalscholvers kregen we door de wind niet op de foto. De scoop trilde te veel.
We zagen er nog wel een prachtige boswilg in bloei staan.

Dit zijn de mannelijke bloempjes.

Daarna hebben we nog lekker een beetje in de omgeving rondgereden. Een tijdje stilgestaan om twee buizerds te bekijken die met hun nest bezig waren en voor de inhoud daarvoor zorgden. Oftewel een wip in de wei.

 

Nog een mooie foto kunnen maken toen één van beide overvloog.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het werd zo langzamerhand tijd om naar huis te gaan. Omdat het nu zoveel langer licht blijft, vergis je je nog steeds in de tijd. Het is altijd later als je denkt. 

Opeens zagen we een stel auto’s langs de kant van de weg staan. Wat was daar nou aan de hand? Al snel hadden we het in de gaten. In de wei was net een veulentje geboren. Wat prachtig!

Het beestje lag nog op de grond en zat voor een groot deel zelfs nog in het vlies. Toch probeerde het iedere keer om op te staan.

Het kleintje wordt een beetje schoongelikt		en verwelkomt door de rest.

 

Mama is nog niet alles kwijt.

 

Na het harde werken samen uitrusten.		Het kleintje heeft de neus van mama.

Dit was echt een onvergetelijke ervaring. Op zo’n moment sta je zo dicht bij de natuur. Het is mooi om te zien hoe de dieren alles zelf doen en geen doktoren en weet ik wat allemaal nodig hebben. De natuur is mooi.

 

10 april 2010

Het was weer een mooie zonnige dag vandaag. Vanmorgen dus snel de boodschappen in huis gehaald en vanmiddag weg!
Deze keer zijn we weer op uilenjacht geweest. We hoefden niet ver weg want we hadden op waarneming.nl gezien dat er bosuilen in Park Brakkenstein in Nijmegen zaten. Dat konden we natuurlijk niet laten schieten. Na de ransuilen in Wageningen en Bronckhorst en het steenuiltje in Meinerswijk, was dit natuurlijk een mooie gelegenheid om nu eens de bosuil in het echt te zien.
Brakkenstein is net achter Heijendaal dus hebben we eerst even gekeken of de slechtvalken daar thuis waren. Natuurlijk niet! Iedereen ziet ze maar als wij gaan kijken is er niemand te bekennen. Maar ja, volhouden maar.
Na enig zoeken in het park was Rob degene die de uilen vond. In eerste instantie alleen de juvenielen.

Eerst één die heel zielig in z’n uppie op een tak zat.

We wisten dat er drie juvies moesten zijn. En ja hoor, iets verder in de boom zaten de andere twee gezellig bij elkaar.

Wat een poepies!

Wat we erg vreemd vonden was dat we geen ouder in de boom zagen. De kleintjes moesten toch echt nog wel in de gaten gehouden worden. Het waren nog takkelingen.
Na enige tijd kwam een mevrouw ons gezelschap houden. Ook zij had op waarneming.nl de uilen zien staan en was nieuwsgierig geworden. Zo langzamerhand merk je toch dat er steeds meer mensen van internet gebruik maken.
Terwijl ik met deze mevrouw stond te kletsen riep Rob ons; hij had de ouder gevonden! Hij of zij bleek twee bomen verder te zitten. Ik heb het idee dat het het vrouwtje was. Vraag me niet waarom.

 

 

Wat een geweldig mooie vogels zijn dit!

 

De ouder kon vanaf deze plek goed het kroost in de gaten houden.

 

 

 

 

 

 

  

 

Thuis hebben we een paar donsveertjes die ik gevonden heb onder de scanner gelegd.

 

 

 

 

 

 

 

Het park is zeer rijk aan vogels. We hebben de hele tijd gezelschap gehad van diverse kauwtjes. Enkele daarvan hadden een nest in de holtes van de bomen.

 

Eén van de kauwtjes zat prachtig in de zon.

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor de rest nog veel houtduiven gezien, gaaien, koolmeesjes, pimpelmeesjes en (het zijn dan wel geen vogels) een stel eekhoorntjes. Dat was lang geleden dat we die zagen.
Na dit prachtige schouwspel wilden we nog graag met het Loo-pontje naar de overkant. Daar was een koppeltje steenuiltjes gezien. We hebben één van de twee uiltjes gevonden. Helaas was de afstand zo groot dat we de scoop moesten gebruiken en waaide het te hard om een fatsoenlijke foto te maken.
Verder zijn we nog even langs het buizerdnest gereden. Deze keer was er maar één buizerd thuis.
Alsof we nog niet genoeg hadden gezien kregen we bij thuiskomst ook nog een verrassing.

 

Schuin voor ons raam zat een sperwer in de boom.

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze dag kan niet meer stuk.

 

12 april 2010

Rob was vanmiddag vrij dus zijn we maar weer eens naar De Hoge Veluwe gegaan.
In eerste instantie was er aan wild niets te zien. Dus hebben we maar een beetje rondgereden en veel vogeltjes gezien en gehoord. Bij het Bosje van Staf zat het weer vol met veldleeuweriken. Heel in de verte zagen we een buizerd in een boom zitten. Het was een bekende van ons. Een hele bleke. Op een gegeven moment zagen we een stel heel kleine vogeltjes zitten. Door de verrekijker konden we ze nog net zien. Het bleken kneuen te zijn. Helaas te ver weg voor een goede foto. Maar evengoed toch weer een soort om op ons lijstje bij te schrijven.
Een eind verderop in het park kwamen we een paar boomklevertjes tegen.

 

Hoog in de boom in het late zonnetje.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tegen het eind van de middag zagen we bij de Wildbaan eindelijk een paar herten staan. Wat een verschil met de vorige keer. En wat een verschil onderling. Er liep nog één hert met zijn oude gewei. Er liepen een paar jongens met “knobbels” op hun kop. En er liepen een paar jongens met een klein nieuw geweitje.

 

Hier duidelijk te zien. De linker met knobbels en de rechter met een klein nieuw gewei. Uiteraard nog met bast er omheen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Even later kwamen er een paar moeflondames bij. Met hun kroost.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dat was echt genieten. Je kunt vooral aan de lammetjes merken dat moeflons ook schapen zijn. De moeflonlammetjes lopen net zo te springen en te dartelen als gewone lammetjes. 

De roodborsttapuiten waren ook weer aanwezig. Net als vorig jaar zie je ze constant over de heidestruikjes heen en weer schieten. En maar kwetteren.

 

De tapuitjes zijn zó beweeglijk maar deze nam even de tijd om zich te laten fotograferen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Een eindje verderop liet een veldleeuwerik zich van zijn beste kant zien en horen.

 

 

 

 

 

 

 

We hebben vandaag geen wilde zwijnen gezien, je kunt niet alles hebben, maar nog wel een paar reetjes.

 

Zoals deze, die heerlijk stond te smullen van het verse gras.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo zie je maar weer. Wat in het begin op niets lijkt uit te lopen, wordt toch nog een heel schouwspel. Er is daar altijd wel wat te beleven.

 

13 april 2010

Het weer was vandaag zo mooi helder met een lekker zonnetje dat we om half zeven besloten hebben om nog snel even in Meinerswijk te gaan kijken.
We hadden gehoord dat ons steenuilenvriendje een partner heeft gevonden. Dat wilden we natuurlijk ook zelf zien.
Na hevig zoeken hebben we wel ons vriendje gevonden maar een partner was nergens te bekennen. Misschien op een nestje? Geen idee. 

Daarom nog een paar foto’s van onze single.

De kleine rakker blijft het leuk vinden om verstoppertje met ons te spelen.
Maar omdat het zo’n schatje is mag hij van ons.

Ja, je bent echt om op te vreten!

 

17 april 2010

We waren ontzettend nieuwsgierig of de bosuilen nog in het park zouden zitten. Vanmorgen dus snel de boodschappen gedaan en vanmiddag naar Nijmegen. Eerst maar eens gekeken of de slechtvalken van Heijendaal nou eindelijk eens thuis waren. Niet dus! Het lijkt wel of ze ons aan zien komen! “O, daar heb je ze weer, wegwezen!” Dan maar door naar Park Brakkenstein.
Na enig zoeken hebben we de bosuilen gevonden. De jongen zaten nog steeds met z’n drieën bij elkaar maar in een boompje of twee verder. Wel heel erg hoog helaas. Mama konden we zo gauw niet vinden.

We stonden al een tijdje te kijken toen er een meneer met een schat van een boxer bij ons kwam staan. Hij was zeer geïnteresseerd in wat we aan het doen waren. Toen we hem op de uilen wezen was hij verkocht. Hij kwam bijna niet meer weg. Wou ook alles over de scoop en het fotograferen daarmee weten. Heel erg leuk! Zelfs een mevrouw die aan het joggen was moest van hem komen kijken.
In de tussentijd heb ik maar een beetje met de boxer gespeeld. Die wou zo graag aandacht. Opeens keek ik omhoog in een boom die achter ons stond. “Ja, ik heb mama gevonden!” Meneer was verbijsterd! “Nou, jullie hebben er echt oog voor” was zijn reactie. En dat terwijl ik al minstens zes keer in die boom gekeken had.

Na een tijdje ging meneer er toch vandoor. Ons verdere gezelschap waren een kauwtje (op een meter afstand), een eekhoorn, een roodborstje, pimpel- en koolmeesjes en veel merels en houtduiven.
Na het bezoek aan de uilen zijn we nog even door de Ooijpolder gereden. Het weer was zo fantastisch mooi dat het zonde was om al naar huis te gaan.
Daar hebben we weer veel van het gebruikelijke spul gezien. Opmerkelijk was dat we veel konijnen in de weilanden zagen. Het is een goed konijnenjaar.

Ook kwamen we een prachtige grote zilverreiger tegen. Wat zijn dat toch een mooie vogels.		De gele kwikstaart was ook weer van de partij.

Een grote verrassing was een rietgors. Die hadden we nog nooit in het echt gezien. Weer één om op ons lijstje bij te schrijven.

Wat we nog steeds hopen te zien zijn de lepelaars. Helaas zijn ze er nog niet.
Misschien de volgende keer?

 

18 april 2010

Wat was het een mooi weer vandaag! De eerste echte lentedag.
We zijn vanmiddag eerst maar weer eens een keer in Duiven wezen kijken.
Na het verdrijven van Bea vorige maand, waren we toch wel benieuwd hoe het er daar nu voor staat. Toen we aan kwamen rijden was er geen slechtvalk te bekennen. Dat was een teleurstelling. Na een tijdje kwam er ineens één overgevlogen maar verdween ook gelijk weer. Jammer! Enige tijd later kwam er weer één aanvliegen. En ja hoor, die landde rechts op de bovenste ring en verdween gelijk achter de zilveren pijp. Vervolgens kwam er een valk achter de pijp vandaan en die bleef heerlijk op de verhoging van de ring zitten. Zou er dan toch gebroed worden daar achter die pijp? Ik ben toch bang van niet want even later vloog nummer twee vanachter de pijp weg. Een paar rondjes om de pijp en toen een landing op de tweede ring. Na daar even gezeten te hebben had hij het wel weer gezien en vloog weg. Niets wees er op dat er gebroed wordt. Terwijl er al wel paringen zijn waargenomen. We hebben nog een tijdje gewacht maar er gebeurde niets meer.

 

Met één valk (vrouwtje?) op de bovenste ring en één valk ergens in de lucht zijn we weer verder gegaan. En met de troost dat we ze in ieder geval allebei gezien hebben.

 

 

 

 

 

 

Van Duiven zijn we naar Huissen gereden. Daar vandaan zijn we de hele dijk afgereden tot we in Lent uitkwamen. Je rijdt daar eigenlijk aan de andere kant van de Ooijpolder. Wat opvalt, is dat het aan deze kant veel stiller is op vogelgebied. Aan de andere kant, waar we gisteren waren, zie je véél meer vogels. Maar evengoed is het een mooi gebied en we hebben er weer volop van genoten. We hebben toch een mooie buizerd zien vliegen, grauwe ganzen in het weiland en water, futen en verschillende eenden. Zelfs een reiger op haar nest in de boom! Ook hebben we hevig gezocht naar een steenuiltje dat daar regelmatig wordt waargenomen. Helaas niet gevonden.
Toen we eenmaal in Lent waren kwamen we een stel ganzen tegen die we absoluut niet kenden. Snel een paar foto’s van gemaakt.

Toen we thuis waren hebben we al onze vogelboeken nagekeken maar nergens konden we deze beestjes vinden. Na lang zoeken vonden we ze eindelijk op waarneming.nl. Het zijn dus geen ganzen maar muskuseenden. Weer wat geleerd.

 

24 april 2010

De middag begon vreemd vandaag. We kregen een telefoontje van Ronald die advies nodig had. De zus van Sas had een jonge merel op straat gevonden en meegenomen naar Ronald. Het beestje kon duidelijk nog niet zelf eten en had dus hulp nodig. Een telefoontje naar de dierenambulance had helaas geen resultaat. Daar kwamen ze niet voor. Dus belde hij naar ons om te vragen of wij een oplossing wisten. Ik heb hem doorverwezen naar de vogelopvang in Brummen. Misschien dat zij er raad over konden geven. Even later stond Sas voor de deur met het mereltje. De dierenambulance kwam hem niet halen, de vogelopvang ook niet en Ronald kon hem zelf niet brengen. Nou, zo’n kleintje laat je niet aan zijn lot over dus hebben wij hem maar naar Brummen gebracht. Eigenlijk was ik ook wel een beetje nieuwsgierig naar de opvang. Dat stelde dus echt niets voor. Het was een woonhuis met een schuur erachter met een paar hokken, wel met warmtekussens erin, en voor de rest een enorme puinhoop. Er waren niet veel vogels aanwezig. Een paar jonge eendjes, een eend met een gebroken vleugel, een houtduif en een postduif was alles wat we hebben gezien. Maar de dame die de boel runde had het hart op de goede plaats. Dat was duidelijk. Het mereltje werd bij de jonge eendjes in een hok gezet en zij zou gelijk een paar wormen gaan steken voor hem. Toen we het mereltje eens goed bekeken konden we goed zien dat hij nog heel erg jong was. Hij had weliswaar al wat mooi veertjes op zijn vleugels maar zijn lijfje was nog helemaal bloot. Ik ben blij dat we hem een goed onderkomen hebben bezorgd.

Na ons merelavontuur zijn we doorgereden naar Deventer. We waren heel benieuwd hoever het daar zou zijn met de eieren en/of kuikens.

 

Een tijdje geleden hadden we gehoord dat er tegenwoordig een monitor in de buitenmuur zit met beelden van de nestkast.

 

 

 

 

 

 

 

We hoeven dus niet meer op takkende jongen te wachten om te weten hoeveel jongen er zijn. En wat bleek? Er zijn net twee kuikens uit het ei gekropen en er liggen nog twee eieren.
Toen we voor het eerst op de monitor keken lag Geert in de nestkast. Bijtje konden we nergens ontdekken. Na een tijdje kwam Bijtje naar de kast en ging op het rooster zitten. Geert nam de benen en Bijtje ging de kast in. Op dat moment waren de twee kuikens even goed te zien.

 

Een kijkje in de nestkast.

 

 

 

 

 

 

 

 

Geert vertrok naar de voorraadkast op de silo. Dat is aan de andere kant van het gebouw waar een soort balkon over de hele breedte van de silo zit. Rob kreeg hem al snel in de gaten toen hij daar op één van de antennes ging zitten.

Lekker een beetje poetsen en om zich heen kijken. Een tijdje later was hij verdwenen, waarschijnlijk is hij op het “balkon” gaan zitten want we hebben hem niet weg zien vliegen. Een goede vader blijft natuurlijk in de buurt.
Aangezien er verder niets meer gebeurde zijn we maar weer weg gegaan. Toch hebben we er zo’n anderhalf uur doorgebracht.

Op de terugweg zijn we in Zutphen naar de St. Walburgiskerk gereden. Op waarneming.nl hadden we gezien dat er een nestkast op de kerk moet zitten. We hebben geprobeerd om de kerk van alle kanten te bekijken. Helaas geen kast gevonden. Het was er ontzettend druk. Wel logisch natuurlijk op zaterdag. Dus maar een keer op een rustige zondag proberen.

 

25 april 2010

Het weer was zo lekker vandaag! Temperatuur 20°C á 25°C, een beetje gesluierd zonnetje en amper wind. Mijn liefje, wat wil je nog meer?
Vanmorgen werden we verrast door een jonge Turkse tortel die uitgevlogen was. Dit is de eerste van het tweede broedsel van dit jaar.

We zijn eerst maar eens naar Meinerswijk gereden. Stiekem hoopten we om een blauwborstje te zien maar dat is niet gelukt. Wel veel mooie ganzen gezien, met en zonder jongen. Grauwe ganzen en Canadese ganzen.

Grauwe ganzen met hun jongen.		Zelfs een combipaartje Grauwe/Canadese gans met jongen. Dat worden dus grauwe Canadezen.

Toen we door een weiland liepen zag Rob ineens een hele grote rups die we nog nooit gezien hadden. Ik heb zelfs aan een man die ons passeerde gevraagd of hij hem kende. Helaas dus ook niet.

 

Vanavond bij thuiskomt even op internet aan het zoeken gegaan. Het is dus een wilgenhoutrups. Hij kan tot negen centimeter groot worden en later komt er een wilgenhoutvlinder (nachtvlinder) uit.

 

 

 

 

 

 

Na ons bezoek aan Meinerswijk wilden we graag weer eens naar het Rijk van Nijmegen, de Hatertse Vennen. Via een enorme omweg (de Waalbrug was afgesloten) om Nijmegen heen gereden.
Eerst bij de Botersnijderven gekeken. Wat gelijk opviel was de rust die daar heerste. Weinig te beleven op het water en weinig in de lucht. Maar zo mooi! Al het frisse groen aan de bomen en struiken. Wat is de lente toch prachtig.

 

Een vinkje zat nog mooi te wezen op het prikkeldraad.

 

 

 

 

 

 

  

Zoals ik al schreef; weinig watervogels. Een paartje wilde eenden, een stel kuifeendjes, grauwe en Canadese ganzen en wat meerkoetjes.
Daarna zijn we nog een groot deel van het Rijk van Nijmegen doorgereden. Overal eigenlijk hetzelfde beeld. Maar het was toch genieten, hoor.

Ook nog even een kijkje genomen bij het Wijchense ven. Daar kwamen we ook nog een paartje aalscholvers tegen.

		Mooi de vleugels drogend in het zonnetje.

 

Tot slot nog even bij het poeltje aan de overkant van de Botersnijderven rondgekeken. Een oase van rust.

Op de terugweg naar huis kwamen we over de brug bij Ewijk. Op waarneming.nl hadden we een tijdje geleden gelezen dat er op één van de pijlers van de brug een paartje slechtvalken regelmatig gezien wordt. Vandaag hadden wij dus het geluk om er één op de pijler te zien. Jammer dat je niet midden op de snelweg kunt stoppen.