4 juli 2010

Vandaag hebben we eerst een poging gedaan om jonge ransuilen te vinden. Volgens een melding op waarneming.nl moeten er jonge ransuilen in het Goffertpark in Nijmegen zitten. Nou, ze zullen er best zitten, maar we hebben ze niet gevonden. Natuurlijk niet zo gek. De bomen zitten volop in het blad en overdag maken de uilen geen geluid. Toch was het het proberen waard. 

Omdat we toch in de buurt waren zijn we even naar Heijendaal doorgereden. Weer eens kijken of we nu wel het geluk hadden om een slechtvalk te zien. Dat geluk hadden we dus. Eindelijk! Er zat een mooie valk op het bovenste plateautje van de trap. Gezien de grootte denken we dat het wijfje er zat.

Door het succes van deze poging hebben we ook maar een poging bij de Electrabelcentrale gewaagd. Misschien dat we Emmeken (het jonge vrouwtje dat dit jaar geboren is) zouden kunnen vinden. Bij aankomst werden we gelijk verrast door een laag overvliegende valk. Omdat het allemaal zo snel ging en de foto ook niet van allerbeste kwaliteit is daardoor, weten we niet zeker of het een adult of juveniel was.

 

We hopen natuurlijk op Emmeken maar het kan ook Mariken (moeder) zijn.

 

 

 

 

 

 

Verder was er zowel vanaf de parkeerplaats als vanaf de dijk aan de Weurtse kant nergens een valk te zien. 

Ons oorspronkelijke plan om de dijk verder af te rijden is mislukt. De dijk gaat verder als fietspad.
Als troost zijn we weer naar de Ooijpolder gegaan. Zoals altijd was het weer genieten! Natuurlijk weer veel van het “gebruikelijke” spul gezien.

 

Scholeksters.

 

 

 

 

 

 

 

Omdat we vorige week eigenlijk wel een beetje de pest in hadden dat we de ringmus niet op de foto hadden, hebben we er deze keer extra naar uitgekeken. Als het een jong geweest is, was de kans groot dat hij weer in dezelfde struiken zou zitten. Na het uitkammen van het hele stuk bij die struiken natuurlijk geen ringmus gevonden. Wel een winterkoninkje dat een heleboel lawaai zat te maken en een vogel bovenin een boompje dat prachtig zat te fluiten. Nadere inspectie met de verrekijker wees uit dat het een wielewaal was! Onze eerste en… geen foto! Volgende keer dan maar?
Verderop hebben we nog genoten van een ooievaar die vlak langs de weg liep.

 

De kinders zitten nog steeds met z’n drietjes op het nest.

 

 

 

 

 

 

 

Ook een buizerd nog mooi boven ons cirkelend gezien en op de plaat gezet.

De lepelaars zijn dit jaar maar weinig aanwezig.

 

Al zaten er weer drie in het bosje middenin het water.

 

 

 

 

 

 

 

 

En niet te vergeten: de eenden met hun tweede lichting nageslacht. Zo mooi in het late zonnetje.

 

 

 

 

 

 

Tot slot nog wat vaste bewoners.

Kokmeeuw		Haas

 

Kievit

 

 

 

 

 

 

 

’s Avonds hadden we thuis nog een mooie zonsondergang.

 

7 juli 2010

Deze keer geen uitstapje maar wat foto’s van de beestenboel op het balkon.
Het is iedere dag een komen en gaan van vogels.
We strooien voor het eerst de hele zomer door en dat is al snel opgemerkt door de één en de ander. Ook het bakje water is met dit warme weer zeer welkom. 

De vaste bezoekers hebben we op de plaat vastgelegd.
Om te beginnen de Vlaamse Gaaien.

De mussen zitten vaak met 10 tot 15 stuks tegelijk op de plank. De jongen worden vaak nog door de ouders gevoerd. 

Ook de houtduif mag natuurlijk niet ontbreken.

 

 

Hoewel hij behoorlijk lastig kan zijn. Alleen de mussen duldt hij als gezelschap, de rest wordt verjaagd. Of beter gezegd: van de plank geslagen.

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot mevrouw merel. We hebben nog steeds het idee dat haar papa of mama met een zanglijster is vreemdgegaan.

 

Voor de rest behoren tot de vaste gasten natuurlijk de Turkse tortels en meneer merel. Af en toe komen de eksters even buurten en vorige week was er zelfs even een kauwtje. Meneer koolmees komt altijd één zaadje pikken die hij dan in de boom op gaat zitten eten. Tja, daar wordt je niet gestoord.
 

 

 

 

 

8 juli 2010

Verrassing! Rob was vanmiddag onverwacht vrij. Om de hitte weer een beetje te ontlopen zijn we naar De Hoge Veluwe gegaan. Zoals te verwachten was hebben we niet al te veel wild gezien.

Er liepen een paar grote jongens en hinden bij de Wildbaan, een paar mannen op het Zwarte Veld en aan het einde van de dag kwamen er nog een paar mannen richting het Bosje van Staf lopen.

Voor hen liep wel een flinke kudde moeflons op het veldje. Om het geheel af te maken hebben we ook hier en daar nog een reetje gezien.
Het is triest om te zien hoe erbarmelijk het met de natuur is gesteld door de aanhoudende droogte.

 

 

Er moet echt hoognodig flink wat regen komen. Een enkel buitje is niet genoeg.

 

Als je om je heen kijkt lijkt het of de herfst er al aan komt.
Bomen en struiken hangen slap en worden in rap tempo bruin.

 

 

 

 

 

 

Wel werden we verrast door een brandweerwagen die door het park reed. Later hoorden we van één van de boswachters dat zij de waterpoeltjes bijvullen. Goed om te horen.

Ondanks de warmte wou Rob graag bij een poeltje achter de Landschapstuin kijken. Het was voor mij wat te ver lopen en ook veel te warm. Dus ben ik lekker op het terras van de Koperen Kop gaan zitten en heb vast voor een welverdiende verfrissing gezorgd.
Het was nog te warm om vogels bij de poel te zien maar het zat er wel vol met libellen en waterjuffers. Zoals deze Viervlek.

Waterjuffer.		Grote keizerlibel.

Nogmaals een Viervlek en een Waterjuffer.

Toen Rob terug was hebben we bij de verfrissing gelijk maar een hapje gegeten.
Daarom konden we tot sluitingstijd in het park blijven. 

Heel langzaam zakte de temperatuur van 32°C bij aankomst naar 24°C ’s avonds om 22.00 uur. 

Het hele park hangt vol met nestkastjes. Tot nu toe hebben we wel eens iets zien in- of uitvliegen maar deze keer hadden we echt geluk.

 

 

Deze jonge koolmees stond op het punt om het nest te verlaten.  

Hij heeft nog wel even gewacht tot wij weg waren.

 

 

 

 

 

In het bosachtige gebied kwamen we ineens een hele groep kruisbekken tegen.

 

We vonden ze omdat we bij een poeltje een wilde eend op een tak boven het water zagen zitten. Een koddig gezicht.

 

 

 

 

 

 

De groep kruisbekken zat er boven in de bomen. Mannetjes, vrouwtjes en jongen.

Het was voor ons de eerste keer dat we een kruisbek zagen dus kunnen we weer een soort op ons lijstje erbij schrijven.

 

De mooie mannen bij de Wildbaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan het eind van de dag hebben we nog een tijdje met één van de boswachters (en zijn mooie hond) staan praten bij het Bosje van Staf.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

En samen van een prachtige zonsondergang genoten.

Op weg naar de uitgang zagen we even een paar hinden in het struikgewas, die al snel wegvluchtten door de voorbij razende auto’s. Leren mensen dan nooit om rustig door het park te rijden?

 

10 juni 2010

Het was vandaag nog warmer! Met 34°C hebben we maar weer de verkoeling van de bossen van De Hoge Veluwe opgezocht.
Toen we het park binnenreden viel ons op dat de beloofde bewolking er al aan kwam. Ze hadden ons beloofd dat er vanavond veel regen en onweer zou komen.

 

Maar het waren wel heel vreemde wolken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hadden het park bijna voor ons alleen. Zowel de dieren als de bezoekers vonden het blijkbaar te warm.
De enige dieren die we volop zagen waren vlindertjes.

 

Zoals deze Grote Paarlemoervlinder.

 

 

 

 

 

 

 

En natuurlijk is bij het water altijd wat te zien.

Een groene kikker en ook…		…de Viervlek was ook weer van de partij

 

 

Bij hetzelfde poeltje als donderdag zaten weer een paar kruisbekken.

 

 

Toch maar weer één op de foto gezet.

 

 

Om ook ons vochtgehalte op peil te houden hebben we bij De Koperen Kop weer wat gedronken.

 

Onder het toeziend oog van één van de vele vinkjes.

 

 

 

 

 

 

Het is alleen qua vogeltjes al een genot om daar op het terras te zitten. Je wordt altijd omringd door vinkjes, een paar koolmezen en, in deze tijd, veel boerenzwaluwen.

Een eindje verderop hebben we een hele tijd zitten genieten van twee spechten. Om precies te zijn de middelste bonte specht.

Deze twee waren heerlijk aan het donderjagen samen. Heerlijk achter elkaar aanjagend van de ene boom naar de andere. Gelukkig bleven ze net lang genoeg zitten om ze te kunnen fotograferen. Bedankt jongens! 

Door de zonneschijn krijg je prachtige doorkijkjes in de bossen. Gelukkig is op de foto de trieste toestand van de bomen en struiken niet te zien.

We hebben veel tijd in het bos doorgebracht. Ondanks de temperatuur van 34°C voelt het daar toch minder warm. Het scheelt natuurlijk dat je geen rechtstreekse zon voelt.

Toen we daar zo heerlijk aan het rondkijken waren zag Rob ineens iets bewegen. Hij zag oren! In eerste instantie dacht hij dat het de oren van een vos waren.

 

Ik vond ze niet harig genoeg.

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen het kopje omhoog kwam wisten we het: een reetje!

 

 

 

 

 

 

 

 

Het werd haar toch iets te veel en ze besloot om maar te verkassen.

 

 

 

 

 

 

 

Niet alleen wild hebben we weinig gezien, ook de vogels hielden zich merendeels schuil. Op een enkeling na uiteraard.
Zoals deze lijster die er zichtbaar van genoot om mooi voor ons te poseren.

Toen we op het punt stonden om het park uit te rijden, kregen we een paar meter voor de uitgang nog een heel onverwachte verrassing.
Er liep een hert tussen de struiken! In dit gedeelte van het park hebben we vrij regelmatig reetjes gezien maar nog nooit een hert. Deze keer stond hij er toch echt. Compleet met mooi gewei.

Dat is wat je noemt: mazzel hebben.

 

18 juli 2010

Vanmiddag zijn we weer naar de Ooijpolder geweest. Het is daar altijd zo mooi dat we er geen genoeg van krijgen. Waar we even niet bij stilgestaan hadden, was dat dinsdag de vierdaagse in Nijmegen begint. Het was er een drukte van belang! Eén van de boeren had zelfs een minicamping voor de lopers ingericht.
Maar geen paniek, dan maar niet over de Ooijsedijk. Het gebied erachter is net zo mooi.
Al snel zagen we een stel vogeltjes tussen de boompjes heen en weer vliegen.

 

Dat bleken weer putters te zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook de kieviten waren weer volop aanwezig.

 

 

 

 

 

 

In het gras langs de kant van de weg groeien veel distels die op het moment nog bijna allemaal in bloei staan. Dat trekt veel vlinders. Zoals deze.

Dikkopje.		Groot koolwitje.

 

Dagpauwoog.

 

 

 

 

 

 

 

Plotseling zagen we een buizerd boven ons vliegen die het aan de stok had met een torenvalkje. Er werd geen prijs op zijn gezelschap gesteld.

 

Wat een felle rakkers kunnen torenvalkjes toch zijn. De buizerd gaf goed tegengas door telkens razendsnel op zijn rug te draaien en zijn poten uit te steken. Een prachtige show!

 

 

 

 

 

 

 

Eindelijk is het ons dan gelukt! We hebben een ringmus op de plaat staan.

 

 

 

 

 

 

Gelukkig hebben we ook een torenvalkje gezien die geen ruzie aan het maken was. 

Ik moet eerlijk zeggen: zo zie ik ze toch het liefst.

Deze reiger stond zo mooi te zijn voor ons. Die móest wel op de foto.		Ook deze eenden leken te poseren.

 

 

We hadden hem bijna niet gezien. Maar ook deze buizerd mocht er zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot nog deze spring in het veld. Is hij geen plaatje?

 

 

 

 

 

 

 

24 juli 2010

Vandaag zijn we ergens naartoe geweest waar we nooit zijn wezen kijken. Het Binnenveld bij Wageningen. Al diverse keren zagen we op waarneming.nl dat er daar een slechtvalk gezien was. Een paar keer zelfs 2 stuks. Het ziet ernaar uit dat er sinds augustus of september vorig jaar een wijfje verblijft, die regelmatig in één van de hoogspanningsmasten gezien wordt. De laatste paar weken is er ook een paar keer een 2^e kalenderjaarvogel gezien.
Om een lang verhaal kort te maken; de hoogspanningsmasten hebben we gevonden maar de slechtvalk(en) niet. Helaas. 

Wel hebben we een paar uurtjes zitten genieten van een paartje boomvalken. Nog nooit hebben we boomvalken zo dichtbij en zo lang kunnen bewonderen. Het stel genoot misschien ook wel van de koelere temperatuur van vandaag. (Net als wij.) We zijn aan de rand van een weiland gaan zitten onder een rijtje bomen. Keer op keer kwam het stel over ons heen vliegen, al cirkelend en spelend, om vervolgens weer in de boomtoppen boven ons te gaan zitten. Wat hebben wij genoten. Het was zo ontzettend mooi om te zien! Gelukkig hebben we er een paar mooie foto’s van kunnen maken.

Helaas komt aan al het mooie een einde. Het werd tijd om naar huis te gaan.
Toch nog maar even een rondje gereden. En niet voor niets.
n een vennetje zagen we een paar eendjes (dachten we) die we niet kenden. Dus maar eens goed op onderzoek. Het bleken dodaarzen te zijn. Een volwassen met een jong. Zo leuk. Weer een primeur voor ons, die hadden we nog nooit gezien.

Een eindje verderop zagen we nog een torenvalkje op een paaltje zitten. Zeker weten doen we het niet maar we denken dat het een juveniel was. In ieder geval was hij wel mooi.

 

O ja, helemaal vergeten. Deze groene kikker vonden wij ook zo’n schatje.

 

 

 

 

 

 

Ondanks dat we geen slechtvalk hebben gezien, hebben we van het begin tot het einde genoten. Morgen weer?

 

25 juli 2010

Ja hoor, vandaag weer! Ondanks dat het watertekort in de natuur nu eindelijk wat aangevuld wordt, wilden we toch graag proberen die slechtvalk te vinden.
Toen we het gebied binnenreden kregen we gelijk een verrassing. Ik zag bij een huis iets op een paaltje onder een boom zitten. Het bleek een steenuiltje te zijn.

 

Gelukkig waren we net op tijd voor een foto want hij verdween al snel in de boom.

 

 

 

 

 

 

Een eindje verderop zag Rob er één op de grond zitten. Perfect gecamoufleerd, zijn kleur was gelijk aan de aarde op de grond.

 

 

Hij vond ons toch wel erg eng en vloog gelijk de boom in. Gelukkig hebben we hem daar terug kunnen vinden.

 

Zou dit een dag van steenuiltjes worden?

 

 

 

Zo af en toe voelden we ons in de film “Birds” van Alfred Hitchcock. Overal om ons heen zagen we grote zwermen vogels. Alleen waren het geen raven en meeuwen zoals in de film maar het waren spreeuwen. Honderden in totaal.

Op de hoogspanningsleidingen.		In de bomen. Overal spreeuwen.

Ook kwamen we twee buizerds tegen. Constant luid krijsend. De ene keer vliegend, dan weer op een paaltje …

 

 

… of op een hoogspanningsmast.

 

Zeker weten doen we het niet maar we hadden het idee dat het twee jongen waren.

 

 

 

Wat opvalt is dat we daar veel torenvalkjes zien. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de jongen, die net uitgevlogen zijn, nog bij paps en mams in de buurt aan het oefenen zijn. In ieder geval hoeven ze geen honger te lijden want het schijnt een goed muizenjaar te zijn. Je ziet ze dan ook regelmatig biddend in de lucht hangen. Zoals deze.

Maar ondanks al het moois dat we tegenkwamen hadden we ons doel nog niet bereikt. We hadden de slechtvalk nog niet gevonden.
Gelukkig kwam daar verandering in. Na een tijdje zoeken zagen we haar (het is een vrouwtje) in een hoogspanningsmast zitten. Dus snel er naartoe gereden. Zodra we de auto stopten en uitstapten ging ze er vandoor. Met een prooitje in haar klauwen. Ze landde in de volgende mast. Er niets anders op dan er achteraan te gaan. Bij de volgende mast herhaalde het gebeuren zich. Ze ging er weer vandoor, naar de volgende mast. Het was dus wel duidelijk dat ze erg mensenschuw is. Daarom hebben we maar geprobeerd om van een grotere afstand wat foto’s te maken. Ze zijn natuurlijk niet zó mooi geworden maar het is toch duidelijk te zien dat het een slechtvalk is.

Met een prooitje bovenop de mast.		Met prooitje vliegend naar de volgende mast.

 

Aankomst bij de volgende mast.

 

 

 

 

 

 

 

We hebben besloten om haar verder maar met rust te laten zodat ze lekker aan haar diner kon beginnen. Trouwens, wij waren ook wel aan een diner toe.
Met een tevreden gevoel zijn we dus maar naar huis gegaan.

 

28 juli 2010

Vandaag was Rob iets eerder thuis zodat we nog even naar de Hoge Veluwe konden gaan. Het is één van de laatste dagen dat het park tot 22.00 uur open is. Vanaf 1 augustus gaat het om 21.00 uur dicht.
Spijt hebben we niet, dat we gegaan zijn. Wat hebben we veel gezien!
Op alle plaatsen waar we ooit herten hebben gezien, stonden ze vanavond.
Bij het Bosje van Staf stond een grote kudde herten. Het was mooi om te zien dat er al verschillende jongens hun gewei geveegd hebben.

Mooi in het zonnetje.		Takkenbende.

Bij de Wildbaan was ook het één en ander te vinden.

		Zoals deze hinden met kalveren.

 

 

En ook op het Zwarte veld liepen de heren weer.
Zeven stuks in totaal waarvan vier met een geveegd gewei en drie nog in de bast.

 

 

 

 

 

 

 

De reeënbronst is in volle gang. De bokjes rennen overal dwars doorheen en zien en horen niets meer.

 

Dit reebokje heeft zeker nog geen vrouwtje kunnen vinden. Hij bleef mooi voor ons poseren.

 

 

Het klapstuk van de avond was het moment dat we een wild zwijn (vrouwtje) met jongen zagen staan. Voor het eerst heb ik die kleine pyjamaatjes in het echt mogen zien. Helaas was het al te donker voor een foto.
Ook de moeflons waren aanwezig. Op het veld bij het Bosje van Staf stond een kudde te grazen. Dit was de eerste keer dat we alle soorten grof wild tijdens één bezoek hebben gezien.

 

31 juli 2010

Vandaag stond de Hoge Veluwe weer in de planning maar we wilden graag eerst nog even in het Binnenveld kijken. Dus eerst richting Wageningen.
Het was opvallend rustig. Op de altijd aanwezige kraaien en de spreeuwen na, hebben we zowat niets gezien.

 

Uitzondering was deze reiger, die parmantig in het veld liep te stappen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook deze ooievaars lieten zich van hun beste kant zien.

Snel verder naar de Hoge Veluwe. Na een snel hapje bij de Koperen Kop zijn we het park rondgereden. Ook hier was het stil. Waar dat door kwam? Geen idee.
Toch stonden er weer een paar jongens (vier deze keer) trouw op ons te wachten op het Zwarte Veld.

Het was vreemd dat de oudste van het stel zijn gewei nog in de bast had. Meestal zijn de oudere herten het eerste met vegen.

 

Ook bij de Wildbaan werden we weer opgewacht door een groepje hinden met hun kalveren.

 

 

 

 

 

Door de stilte was het een vreemd bezoek deze keer. Er waren weinig herten, we hebben één reetje vluchtig gezien, en de vogels waren helemaal in geen velden of wegen te vinden. Misschien de volgende keer wat drukker?