4 juni 2010

Vandaag hebben we een hele bijzondere dag beleefd.

Rob had op de website van Foto Konijnenburg in Den Ham gelezen dat daar vandaag een roofvogelshow georganiseerd werd. Samen met de aanbiedingen die ze vandaag hadden was dat voor ons reden om er naartoe te rijden.

Om 10.50 uur waren we in Den Ham. Om 11.00 uur zou de eerste show gegeven worden, dus eerst daar maar naar kijken. Met enige vertraging werden de valkeniers aan ons voorgesteld. Hij een Italiaan, zij een Deense (die verrassend goed Nederlands sprak).

Een impressie van de vogels die zij bij zich hadden.

Witkopgier		Bateleur

 

Zeearend

 

 

 

 

 

 

 

 

Amerikaanse oehoe		Afrikaanse zeearend

Rob had de mazzel dat hij een woestijnbuizerd op zijn hand mocht laten landen.

Na een echt mooie show zijn we maar eens binnen gaan kijken. Rob heeft al heel lang de wens een spiegelreflexcamera te kopen. Dat moest er dus maar eens van komen. Na een hoop uitproberen, wikken, wegen, praten en denken zijn we uiteindelijk met een Canon 50D naar buiten gelopen. De verkoper in de winkel was zo vriendelijk geweest om de accu even op de lader te leggen. Dus tegen 14.00 uur de accu en lader opgehaald en toen konden we de camera gaan uitproberen. Waar kon dat beter als bij de tweede voorstelling van de roofvogelshow?

Dit is het resultaat van de eerste pogingen.

 

De woestijnbuizerd van dichtbij.

 

 

 

 

 

 

 

Amerikaanse Zeearend		Bateleur

Niet slecht, toch? 

Omdat we toch in de buurt waren, besloten we op de terugweg over Deventer te rijden. Een mooie kans om weer even bij de slechtvalken te kijken.
Onderweg zag ik een reetje in een weiland staan. Omdat Rob daar opnieuw een kans in zag de nieuwe camera te testen, heeft hij gelijk de auto aan de kant gezet. Daardoor kon ik het reetje wat beter bekijken en zag ik ineens dat ze niet alleen was. Er liep een ieniemini klein reetje bij haar!

 

 

Zo mooi!

Het was voor ons allebei de eerste keer dat we een jong reetje in het echt zagen.

Wat was dat genieten. Uren later hadden we het er nog over.

 

 

 

Toen we in Deventer aankwamen zagen we tot onze verrassing dat de kids al uit het hok waren en lekker op de toren zaten. Een blik op de monitor bevestigde dat de nestkast leeg was.
Drie van de vier jongen hebben we kunnen vinden.
Het eerste jong was al snel gevonden. Bijtje zat luid schreeuwend op één van de antennes en een jong lag heerlijk onder die antenne een beetje te dutten.

Bijtje		Even wakker.

 

 

Na wat speurwerk ontdekte ik een tweede jong aan de andere kant op het achterbalkon.

 

 

 

 

Wat een beauty.

 

 

 
 

Het derde jong zag ik ten slotte boven de nestkast op het dak zitten. Helaas heel erg verstopt.
Het eerste jong werd na een tijdje wat actiever en begon wat vleugeloefeningen te doen. Wat een prachtig gezicht zo in het zonnetje.

Klapperdeklap

		Onder toeziend oog van Bijtje

De heer des huizes, Geert, hebben we alleen in de lucht gezien.
Af en toe landde hij ergens op de toren, maar telkens uit het zicht. Misschien bij het vierde jong dat wij niet hebben kunnen vinden? Ik hoop het wel.

De foto’s op de toren zijn met de scoop gemaakt en van vliegende Geert met de Canon. We kunnen dus wel constateren dat we tevreden zijn met het resultaat.
 

 

5 juni 2010

Voor de verandering hebben we vandaag een avonduitstapje gemaakt.
Jan van Dijk van de Werkgroep Slechtvalk Nederland had weer de jaarlijkse kijkavond vanaf het terrein van de IJsselcentrale in Zwolle georganiseerd. In de “achtertuin” van de centrale heb je een prachtig zicht op de nestkast van de slechtvalken en het gebied waar ze net na het uitvliegen verblijven. Een prettige bijkomstigheid is dat je daar ook het dijkje achter de centrale op kunt lopen waar zich veel andere (water)vogels ophouden.
Om 18.00 uur moesten we verzamelen voor de centrale.
Eerst maar wat fotootjes van de valken.

We hebben het hele gezin gezien. Dus zowel de beide ouders als de vier kinderen. De laatste foto toont de situatie zoals die was toen we om 22.00 uur het terrein verlieten.
Het was een avond vol verrassingen. In de eerste plaats hebben we de valken op veel manieren mogen aanschouwen. Lekker rustend op diverse plaatsen, een beetje etend, een beetje spelend in de lucht, ze hebben zich echt voor ons uitgesloofd. Eén van de mooiste momenten was toen er door een oudervalk een prooi op het dak gegooid werd waar de vier juvenielen op afstoven. Er ontstond een hevig tumult waarbij de prooi, naar wij dachten, naar beneden viel. Achteraf bleek op de foto’s van één van de aanwezigen dat de prooi (duif) niet viel maar wegvloog! Een wonder dat de duif dit overleefd heeft.
Nog een paar foto’s van de valkjes in de lucht.

 

 

Er werd hevig gevlogen en tikkertje gespeeld.

 

 

 

 

 

 

Op het terrein was het een gezellige boel. Jan van Dijk is een ontzettend aardige man die met veel geduld alle vragen beantwoord. Er was veel belangstelling voor het gebeuren. Veel leden van de plaatselijke vogelwerkgroep en diverse forumleden van de forums van zowel Piet als Ingrid waren aanwezig. Een leuke geledenheid dus om wat medeforummers te leren kennen.
Niet alleen de valken hebben ons vermaakt maar ook de vogels op en achter het dijkje.

 

 

Zoals deze ooievaar met haar twee jongen op het nest.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En deze grutto die prachtig op een paaltje zat te poseren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze overvliegende nijlgans was het er niet helemaal mee eens dat we bij  “zijn” water zaten.

 

 

 

 

 

 

De wulpen bij het water achter de dijk lieten veelvuldig van zich horen. Wat een herrieschoppers!

 

Gelukkig hebben ze voor ons veel goed gemaakt door zich schitterend in de lucht te laten zien.

 

 

 

 

 

 

 

 
Een prachtige avond dus waar we van het begin tot het eind van hebben genoten.

 

6 juni 2010

Na de warmte van de afgelopen dagen zouden we vandaag een weersomslag krijgen. Er werden hevige buien met hagel en onweer voorspeld. Na een blik op de buienradar vonden wij dat eigenlijk nog wel meevallen dus zijn we toch maar in de auto gestapt om naar de Ooijpolder te rijden. Op de thermometer van de auto stond de tropische temperatuur van 30°C. Gelukkig zit er airco in de auto!
Toch verdween het zonnetje al steeds meer achter de wolken.

Al snel nadat we de Ooijpolder inreden ontdekten we een heel stel zwarte sterns. Op steeds meer plaatsen worden speciaal voor deze vogeltjes speciale broedplanken in het water gelegd. Zo ook in de Ooijpolder.

Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt!		Zwarte stern in vlucht.

 

Deze aalscholver kwam ook nog even voorbij.

 

 

 

 

 

 

  

Halverwege ontdekten we iets wits in een stel bomen midden in het water. We dachten dat het een zilverreiger was. Helaas waren we de verrekijker vergeten.
Pas toen Rob de camera erop richtte zag hij dat het een lepelaar was. Eindelijk! We zoeken ze daar al het hele jaar maar hadden er nog steeds geen één gezien. Het bleek er niet één te zijn maar drie.

 

De ooievaar was deze keer heel mooi te zien met haar drie jongen op het nest.

 

 

 

 

 

  

Toen we eigenlijk al weer naar huis wilden gaan zagen we iets heel moois.
Er lopen altijd Konikpaarden in de uiterwaarden. Deze keer waren ze een tikkie dichterbij gekomen. Ze liepen op en langs de weg!

De “bandieten” op de eerste foto werden wel erg vrijpostig. Het stel kwam ons even inspecteren. Toen de auto als schurkpaal werd gebruikt en één van de jongens de ruitenwisser begon op te eten, werd het ons toch iets te gortig.
Tijd om een stukje door te rijden.

Maar mooi zijn ze wel!

Na deze bijzondere ervaring werd het toch echt tijd om naar huis te gaan.
En het weer? Dat is reuze meegevallen. Een paar drupjes, dat was alles.

 

8 juni 2010

Rob had vandaag onverwacht vrij. Daarvoor in de plaats moet hij wel zaterdag werken, maar dat is niet anders.
Aangestoken door de enthousiaste verhalen van Anita zijn we naar Bocholt in Duitsland gereden. Midden in de stad staat een watertoren waarop een slechtvalkennestkast is geplaatst. De toren is iets meer dan 30 meter hoog dus je hebt een prima zicht op de kast. Ook is de toren makkelijk benaderbaar want hij staat midden op een schoolplein. In de kast is een webcamera geplaatst die via internet te volgen is. Er zijn vier jonge slechtvalken dit jaar.
Op de webcam was te zien dat de jongen de kast verlaten hadden en heerlijk op het rooster hun vliegoefeningen deden. Hoogste tijd dus om dat live te gaan bekijken.

 

Een foto van de watertoren met bovenin de nestkast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij aankomst zagen we twee jongen op het rooster zitten. Een ouder zat op een richeltje een eindje van de kast vandaan. Nummers drie en vier waren niet te vinden en ook de andere ouder was in eerste instantie niet te zien.

De twee jongen op het rooster.

		Een ouder op het richeltje.

Na een tijdje kwamen ineens de beide ouders thuis.

		Moeders had een mooie duif te pakken.

De duif werd op het dak afgeleverd. Wij vermoeden dat twee niet zichtbare jongen zich daar bevonden. Helaas hebben we ze niet gezien.

 

Pa landt ook op het dak.

 

 

 

 

 

 

 

Omdat alles zich zo laag afspeelt hebben we kunnen zien dat ma slechtvalk geringd is en pa slechtvalk ongeringd.
Nog een paar foto’s van ma in de lucht.

Hier zit ma op de toren.

We hebben de ring van ma gedeeltelijk kunnen aflezen. Het is 3PO of PO3.

Tot slot nog een keer de juvies op het rooster.

Inmiddels was een derde jong op het rooster verschenen. Na een tijdje dook hij lekker de kast in. 

Helaas was ons bezoek maar kort wegens andere verplichtingen. Er zit dus niets anders op dan nog een keer terug te gaan. Jammer, dat moet dan maar (ha, ha).

 

13 juni 2010

Wat een dag, wat een dag!
We hadden grote plannen voor vandaag. Dus (een beetje) vroeg weggegaan.
Aan het begin van de middag arriveerden we in Bocholt.
In eerste instantie was er geen valk te zien! Zouden ze al zo goed vliegen dat ze ver weg zouden zijn? Dat leek ons eigenlijk niet mogelijk.
Na een tijdje wachten zagen we er dan toch één op de dakrand verschijnen.

 

Gelukkig, het eerste juvie! Het jong ging lekker aan een prooirest zitten knabbelen.

 

 

 

 

 

 

 

Een rondje om de toren leverde geen verdere valken op. Wel ontdekten we dat er niet één, maar drie duiven zitten te broeden! Wat je noemt: lef hebben.

 

Rob ging een beetje in de buurt neuzen en ontdekte een jong op het klokkentorentje van het College. Na een hoop vliegverkeer zaten er ineens twee op.

 

 

 

 

Er wordt dus al goed gevlogen. Beide ouders vlogen heen en weer en zeker drie jongen gingen er achteraan. Een schitterend schouwspel weer.

		Vliegende juvies.

Op een gegeven moment werd het grut moe. Twee jongen zaten met moeders op de watertoren. Na een (verse?) prooi geplukt te hebben leken ze allemaal in te dutten.

Twee juvies op het dak.

 

Mams houdt alles in de gaten.

 

 

 

 

 

 

 
 

De twee kids op het klokkentorentje waren door het lawaai van spelende en joelende kinderen opgeschrokken en vertrokken.
Voor ons het teken om verder te gaan.

 

 

Wat veertjes die we onder de toren vonden.
Het bovenste veertje is van een juveniel en de onderste zijn van aldulte valken.

 

 

 

 

 

 

 

 

Volgende stop: Deventer. Bij aankomst geen valk te zien. Hier dus ook al.
Weer een rondje om de toren gelopen, weer geen valk gevonden. Na ongeveer een half uur waren er nog geen valken te zien. Waarschijnlijk wordt hier dus al zo goed gevlogen dat er lange vluchten gemaakt worden. Teleurgesteld zijn we maar weer gegaan. Je kunt wel uren blijven wachten, maar leuker is het om wat anders op te zoeken.
En dat andere was: De Hoge Veluwe.
Daar hebben we geen spijt van gehad. Het was er een drukte van belang. Niet van bezoekers maar van dieren.
Omdat we er al een lange reis op hadden zitten, hebben we eerst maar een drankje met een kleine versnapering bij de Koperen Kop genuttigd.
Toen eerst maar naar het Bosje van Staf gereden. Daar was genoeg te zien!

Een kudde van een stuk of 20 herten liepen en lagen op het achterste grasveldje.
Allemaal grote geweien nog volledig in de bast.
Ineens zagen we op de hei achter het grasveld iets bewegen. Daar liep een enorme kudde moeflons.

 

De hele groep kwam net in beweging en liepen keurig in ganzenpas achter elkaar aan naar het volgende heideveld.

 

 

 

 

 

 

Toen de moeflons weg waren zagen we dat er nog een stel herten net achter het grasveld in de hei lagen. De kudde was dus nog groter als we eerst dachten.
Bij de Wildbaan kregen we het volgende cadeautje. Ook daar stonden een stel grote jongens mooi te wezen. Enige tijd later werden ze vergezeld door een paar moeflons. Wat zijn de jongen daar al groot van!
Bij het volgende veld langs de Wildbaan stond de grootste verrassing op ons te wachten. Een groep hinden met… jongen! Zeven stuks hebben we er geteld.

Zo ongelooflijk schattig. Allemaal kleine Bambi’s compleet met stippen!
Als je die stippen goed bekijkt zie je dat het net kleine pluisjes zijn. Ze steken echt uit de vacht. Net alsof ze erop geplakt zijn.

Na een hele poos van al dit moois te hebben genoten zijn we toch maar verder gereden. Bij het Zwarte Veld (bij Hoenderlo) zagen we weer een paar herten. Dat was eigenlijk te verwachten. De laatste tijd zien we ze daar altijd.

		Deze kleine zagen we ook nog; een boompieper.

Ter afsluiting hebben we nog een ommetje langs generaal De Wet gereden. Zoals altijd waren er weer veel sporen in het zand te zien maar de eigenaars bleven onzichtbaar.
Op weg naar de uitgang kwamen we bij het weggetje naar het Bosje van Staf nog een reetje tegen. Het beestje was zo aardig om even voor ons te poseren.

Het is maar goed dat het park nu tot 22.00 uur open is. Omdat er zoveel te zien was reden we om 22.05 uur het park uit.
 

 

20 juni 2010

Op waarneming.nl hadden we gelezen dat er in Ermelo jonge ransuilen gezien waren. Dat wilden we natuurlijk ook wel zien!
Dus zo gezegd, zo gedaan. Op naar Ermelo.
De beestjes moesten in een boom aan de Koperwiek zitten, midden in een woonwijk. Al vrij snel zagen we op een grasveldje een stel bomen die ons wel geschikt leken om als uilenwoning dienst te doen. Turen, turen, turen en niets vinden, natuurlijk. Na een tijdje liep er ineens een man ook rond te kijken.
“Niets te zien?” zeiden wij tegen hem. “Als je maar goed kijkt” was zijn antwoord en weg was hij weer. Beetje vreemd.
Toen besloot ik dat we het maar op de oude beproefde wijze moesten proberen: waar poep onder de boom ligt, moet iets in zitten!
Het bewijs is geleverd dat dit nog altijd werkt. In de boom met de meeste sporen eronder zagen we drie pluizenbollen zitten. Heel moeilijk te zien want ze zaten erg verstopt. Wat een kanjers! Stukken groter dan de jongen van een bosuil. Helaas zaten ze zo verstopt dat we er geen foto van hebben kunnen maken. We konden zelfs geen koppen in de pluizenbollen ontdekken!
Maar toch kunnen we nu zeggen dat we ze gezien hebben. 

We besloten om de terugweg via Deventer te maken. Het is altijd een feest om ergens jonge slechtvalken te kunnen zien.
Toen we aankwamen kregen we gelijk een déjà vú. Net als de vorige keer was er geen valk te vinden! En dan te bedenken dat iemand anders er van de week is geweest en alle vier de jongen én de ouders heeft gezien.
We kregen het sterke vermoeden dat de valken het erom doen. (geintje)
Rob heeft nog een beetje rondgelopen om de silo van een afstandje te kunnen bekijken. Het resultaat was: geen valken maar wel een visdiefje mooi op de plaat gezet.

Na een tijd besloten we toch maar naar huis te gaan. Toen we een eindje gereden hadden zagen we twee valken aan komen vliegen. Richting silo. Dus snel de auto gekeerd en weer terug. Het stel was op het randje van het balkon van de provisiekast gaan zitten. Mooi in het zicht. Snel een paar plaatjes gemaakt.

Toch niet voor niets naar Deventer gereden.
Het zag ernaar uit dat er voorlopig geen actie van dit stel te verwachten viel. En de rest van de familie zou nog wel een hele tijd weg kunnen blijven. Daarom besloten we een einde aan deze dag te maken.
Weer stonden we op het punt om weg te gaan. Deze keer kwamen we niet eens aan rijden toe. Rob zag een boomkruipertje, in de boom natuurlijk.
Dus weer uitstappen en snel wat foto’s maken.

Na dit moois zijn we toch echt naar huis gegaan.
Tot slot nog een paar foto’s van onze gaaienfamilie die trouw iedere dag ons voer op komen peuzelen. Begeleid door een hoop herrie.

De familie bestaat uit ouders met vier kinderen.

 

26 juni 2010

Het is zomer! Typisch Nederland, vorige week liepen we nog met een jasje aan en vandaag vielen de mussen dood van het dak.
Omdat het te warm was om lang buiten te zijn hebben we de auto (met airco) gepakt en zijn de Ooijpolder ingereden.
Ondanks het warme weer hebben we toch een schat aan vogels gezien. Om precies te zijn: 32 soorten!
Hier volgt de hele waslijst. 

Fuut (met jong)	Putter	Grutto
Torenvalk	Kuifeend	Gele kwikstaart
Buizerd	Reiger	Holenduif
Bruine kiekendief	Kokmeeuw	Ringmus
Meerkoet (met jong)	Kievit	Huiszwaluw
Wilde eend (met jong)	Grauwe gans	Vink
Lepelaar	Zwarte stern	Aalscholver
Roodborsttapuit	Scholekster	Ooievaar
Graspieper	Houtduif	Fazant
Huismus	Kraai	Ekster
Boerenzwaluw	Nijlgans

Helaas hebben we niet alles op de foto kunnen vastleggen. Wat we bijvoorbeeld heel jammer vinden is dat we te laat waren voor de bruine kiekendief en de ringmus. Het was eigenlijk voor het eerst dat we zeker wisten dat we een bruine kiekendief zagen vliegen. Toen we dat door hadden was hij al te ver weg. Ook de ringmus was jammer, het was de eerste keer dat we die zagen.
Toch zijn we blij met de foto’s die we wél hebben. Een greep uit al het moois.

Jonge fuut		Putter

Boerenzwaluwen

Gele kwikstaart		Boerenzwaluw met jong (links)

Zwarte stern

Grutto

Als je te lui bent om je tweede poot te gebruiken zit er niets anders op dan te hinkelen.

Huiszwaluw

Je kunt dus wel zeggen dat we een vruchtbare middag hebben gehad. 

Ook op onze voerplank is het nog steeds een drukte van belang. Het is zo’n leuk gezicht dat het fototoestel weinig rust heeft.

Jonge gaai		Jonge huismus

 

27 juni 2010

Niet te geloven, het was vandaag nog warmer dan gisteren. Om zoveel mogelijk de zon te ontlopen hebben we de “bossen” van De Hoge Veluwe opgezocht.
We hadden bij voorbaat al gedacht dat we weinig wild zouden zien. Die beesten zijn ook niet gek en zoeken de beschutting van de bomen op.
Toch zijn we eerst even bij het Bosje van Staf gaan kijken. Je weet maar nooit.
Op het grasveldje zagen we drie reetjes lopen en een paar moeflons. Onder een dikke boom lagen toch vier mooie jongens, lekker in de schaduw.

Voor de rest was het uitgestorven. Je hoorde zelfs amper een vogeltje fluiten.
Ook langs de Wildbaan was niets te zien. Dus zijn we maar snel het bos ingereden. Ook daar was het vrij stil. De vogels hebben duidelijk last van het warme weer. Op een paar koolmeesjes en merels na hebben we er eigenlijk niets gezien. Af en toe een schim die niet te herkennen was. 

Vlak bij het Jachthuis St. Hubertus hebben we naar de mooie waterlelies staan kijken die druk bezocht werden door libellen.

Een eindje verder zat een kwikstaartje aan de waterkant te drinken.

Tegenover het Kröller-Müller museum zat een zanglijster even mooi te poseren.

		Ook de kwikstaart wilde wel op de foto.

Toen we de parkeerplaats van het museum opreden zag Rob ineens een eekhoorntje tussen de struiken. De eerste die we in het park gezien hebben. Helaas was het beestje zo snel dat we hem niet op de foto kregen. Toen er een autoportier dicht gegooid werd, was hij helemaal verdwenen.

Zo langzaamaan werd het tijd om naar huis te gaan. Dat voornemen moet je dus nooit maken. Bij de Wildbaan waren een paar grote jongens tevoorschijn gekomen. Even later sloten een paar hinden met twee jongen zich bij hun aan. Genieten!

Toch nog maar een keer bij het Bosje van Staf gaan kijken. En niet voor niets!
31 herten liepen er te grazen. Die hadden dus duidelijk gewacht tot het iets zou afkoelen. Nou ja, afkoelen? Iets minder warm werd.

Het wordt eentonig, maar het was alweer een zeer geslaagd bezoek aan het park.
 

 

30 juni 2010

Omdat Rob zaterdag moet werken was hij vandaag daarvoor in de plaats vrij.
We waren een beetje aan de late kant en wisten eigenlijk niet zo goed waar naartoe te gaan. Uiteindelijk kozen we ervoor het gebied achter de vuilverbranding in Duiven te gaan bekijken. Toen we in de buurt van de afvalcentrale kwamen zagen we twee grote vogels (blauwe kiekendief?) bij de steenfabriek. Snel een weggetje daar ingeschoten, in de hoop bij de steenfabriek uit te komen. Helaas bleek het weggetje nergens naartoe te gaan. Wel zagen we een slechtvalk overvliegen en een buizerd prachtig boven ons hoofd cirkelen.

 

Buizerd.

 

 

 

 

 

 

Toen ik even de andere kant opkeek zag ik nog een buizerd die ineens razendsnel aangevallen werd door… een slechtvalk! Een prachtig gezicht. Natuurlijk ging het zo snel dat een fotootje er niet inzat. Jammer.
Ook jammer was dat we de steenfabriek niet hebben kunnen bereiken en dus niet met zekerheid hebben kunnen vaststellen of het blauwe kiekendieven waren. Niet getreurd, gewoon verder rijden.
Hoe en waar we precies gereden hebben, weet ik niet maar dat het er mooi is weet ik wel. Via allerlei boerenweggetjes zijn we achter de afvalcentrale richting Zevenaar en Ooij gereden. Even heb ik nog een bordje gemeente Montferland gezien. Uiteindelijk zijn we via de Jezuitenwaai en “onze” slechtvalken in Rijnstrangen weer naar huis gereden. 

Onderweg hebben we niet echt veel vogels gezien. Het warme weer zal nog meespelen. Toch hebben we wel weer een paar torenvalkjes gezien. En dat was best een tijd geleden. Het nestkastje vlak bij Rijnstrangen geeft dit jaar onderdak aan een gezinnetje torenvalk.

 

Drie kleine koppies hebben we voor de opening gezien.

De jonge ooievaars (tegenover de slechtvalken) zitten nog steeds prinsheerlijk met z’n drieën op het nest. Zo te zien gaan ze binnenkort op de wieken.

Natuurlijk moesten we ook even bij de slechtvalken kijken. Helaas was daar niemand thuis. Maar we moeten maar denken; dat is een goed teken.

 

Ook de zwarte sterns zijn nog volop aanwezig in Rijnstrangen. Eén hebben we nog mooi op de foto kunnen zetten.

 

 

 

 

 

Zo kwam dan weer een einde aan een mooie middag. We hebben op vogelgebied niet veel gezien maar wát we zagen was wel erg mooi.