5 april 2012

Vandaag is Rob weer even naar landgoed Zijpendaal geweest. Hij is er weer diverse geringde ganzen en mandarijneenden tegen gekomen. Een paar van deze ringen heeft hij af kunnen lezen. Dankzij iemand van waarneming.nl zijn we daardoor wat meer over deze vogels te weten gekomen. Een leuke bijkomstigheid dus.
Deze grauwe ganzen zijn zusjes en op 28-6-2009 in Sonsbeek geringd.

 

 

  Nijlgans, ringnummer WOYC, mannetje, geringd op 1-12-2011 in
  Sonsbeek.

 

 

 

 

 

 

 

Nijlgans, ringnummer WTY9, vrouwtje, geringd op 11-5-2009 in Sonsbeek.

 

 

 

 

 

 

 

  Nijlgans, ringnummer W9Y6, mannetje, geringd op 6-1-2012 in
  Sonsbeek.

 

 

 

 

 

Ook van één van de mandarijneenden heeft Rob een ringnummer kunnen lezen. Het mannetje van dit stel heeft ringnummer Y-CC en is geringd op 29-7-2003 bij kasteel Rozendaal. Best een oud beestje dus.

 

 

 

  Verder waren er natuurlijk weer veel blauwe reigers. Nog steeds
  druk met hun nesten in de bomen.

 

 

 

 

 

 

 

Maar af en toe moet je even naar beneden komen.

 

 

 

 

 

 

Tot slot nog deze kop van een parkgans (soepgans). Gewoon omdat hij mooi is.

 

 

6 april 2012

Vanmiddag zijn we weer even naar de Hoge Veluwe gereden. Het park is nu weer langer open dus is er ook meer kans om wild te zien.
Bij het Bosje van Staf vonden we jammer genoeg geen herten. Nu zij hun geweien hebben afgeworpen is dit meestal een geliefde plaats voor ze. Vandaag dus niet. Wel zagen we een grote kudde moeflons helemaal achter in het open veld staan. Helaas te ver weg voor foto’s maar met de verrekijker was toch goed te zien dat er een heel stel lammeren tussen liepen. Blij ze weer gezien te hebben.
Aan de Wildbaan was het helemaal leeg. Geen herten, hinden of moeflons te zien.

 

 

  Wel zat één van de vele roodborsttapuitjes even mooi te
  poseren.

 

 

 

 

 

Snel weer verder om ons normale rondje te rijden. Snel? Nee, snel rijden doen wij nooit in het park. In de eerste plaats mis je dan veel te veel maar, wat nog veel belangrijker is, je weet nooit wat je ineens voor je auto krijgt.
Zo hebben we al diverse malen een reetje vlak voor de auto de weg zien oversteken, zelfs een paar grote herten die nog even voor ons langs wilden. Ook vandaag kregen we zo’n verrassing. In het bosrijke deel kwamen plotseling 3 hinden tussen de bomen vandaan springen. Ik begrijp nog steeds niet hoe Rob zo snel zijn camera ineens in zijn handen had. Maar het is hem gelukt om twee van de dames, weliswaar door de voorruit, op de foto te zetten.

Tja, vliegende herten kom je niet iedere dag tegen.
Verder hebben we geen wild gezien. Wel vreselijk veel vogeltjes gezien en vooral gehoord. De beestjes zijn druk in de weer met hun nestjes en met elkaar het hof te maken. Een heerlijke tijd!

 

 

8 april 2012

Vanmiddag was Rob even in Bergerden. Daar bleek weer dat je de auto prima als schuilhut kunt gebruiken. Auto parkeren, raampje open, motor uit en doodstil blijven zitten. Als je dan geluk hebt, komt er van alles naar je toe.
Dat geluk had Rob dus. Het gevolg: vogelshowtje in Bergerden.
We beginnen met de grutto’s.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Scholeksters.

En dit kleine pleviertje.

 

 

 

 Genieten toch?

 

 

 

 

 

 

 

13 april 2012

Vanmiddag belandde Rob onverwacht in de Ooijpolder. Een mooie gelegenheid om snel even bij de steenuiltjes te kijken. Het uiltje dat meestal op de schoorsteen van een huis zit, was vandaag niet thuis. Maar de buurman/vrouw die altijd op een wagen met oude metalen pijpen zit, had vandaag een ander plekje gevonden. Nou niet een omgeving die ik zelf uit zou kiezen, maar hij/zij zat er wel heel erg mooi. Het beestje zat boven op een stapel oude banden!

 

 

 

 

  Wat later zocht het kleintje het wat hogerop.

 

 

 

 

 

 
Wat is het toch een schatje. Bedankt dat je zo mooi bleef zitten moppie!
Op de terugweg werd Rob uitgeleide gedaan door de familie Mus en meneer Kraai.

 

15 april 2012

Al een tijdje zien we op waarneming.nl meldingen van een slechtvalk op het Ohra-gebouw hier in Arnhem. Nou wil het toeval dat de Ohra hier vlak bij ons is. Als Rob ’s avonds thuis komt, rijdt hij er altijd langs. De laatste tijd ziet hij er regelmatig een vogel zitten. Reden genoeg om er eens een kijkje te nemen.
Dus vandaag is Rob tussen de buien door er even heen gegaan. En? Ja hoor, er zit echt een slechtvalk. Het is duidelijk een 2^e kalenderjaar valk en ik denk dat het een kereltje is. Maar het laatste weet ik niet zeker.

 

 

 

  Dit lijkt een favoriet plekje van de valk te zijn.

 

 

 

 

 

 

Als dit toch eens een blijvertje mag worden! En dan natuurlijk het liefste met een partner. Wat een luxe zou dat zijn; een valk in de achtertuin.
 

 

 

20 april 2012

Vanmiddag is Rob een eind gaan lopen in Rijnstrangen. Het was alweer maanden geleden dat we daar geweest zijn. Vandaag wou Rob eens kijken of de sterntjes alweer terug zijn en of de slechtvalken er weer broeden. Over de zwarte sternen kan ik kort zijn: nee. Zelfs de vlotjes in het water, waar zij ieder jaar op broeden, zijn nog niet te water gelaten. Gelukkig was er nog wel wat anders te bewonderen.

 

 

  Zo kwam hij deze verse vreetsporen van een bever tegen. We
  hebben er nog nooit bevers gezien. Maar dit is het bewijs dat ze
  er wel zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 Een fitis zat zich erg uit te sloven in een boompje.

 

 

 

 

 

 

Tja, dan de slechtvalken. Er is dit jaar helaas geen broedsel in Rijnstrangen. Het nest in de hoogspanningsmast is volledig uit elkaar gewaaid. En zonder nest geen kuikens. Heel jammer, maar het is nu eenmaal zo. Rob heeft nog wel één van de valken in een mast verder zien zitten. Natuurlijk te ver voor een foto.

Het verwaaide nest.		Een andere roofvogel heeft lager in de mast een nest gemaakt.

 

In de plas zwom een mooie fuut.		En dit is mevrouw rietgors.

Ondanks de teleurstellingen is het dus toch een leuke wandeling geweest. En het aller-fijnste was dat Rob precies voor een enorme plensbui weer thuis was.

 

 

 

21 april 2012

Ondanks het instabiele weer zijn we vanmiddag toch nog naar de Hoge Veluwe gereden. Een beetje laat op de middag, zodat de kans op het zien van herten wat groter was. Zodra we het park inreden, werden we getrakteerd op een concert van vogelgeluiden. Dus zijn we maar even gestopt, motor uit gedaan en hebben genoten van het concert. Toen we daar een tijdje zaten, zagen we een vogeltje naast ons in de struiken heen en weer hippen. Ach, het diertje was zo druk. Maar wat was het? We kenden het geen van beiden. Gelukkig heeft Rob er foto’s van kunnen maken.

 

Thuis hebben we natuurlijk gelijk het vogelboek erbij gepakt. Het blijkt een bonte vliegenvanger te zijn. Leuk, die hadden we nog nooit gezien.
Na deze leuke onderbreking zijn we doorgereden naar het Bosje van Staf. We hadden deze keer geluk. We zagen een aantal herten tussen de bomen liggen.

 

 

  Het is dus nog altijd een gewild plekje in deze tijd van het jaar.

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk zat het er ook weer vol met veldleeuweriken. Maar we zagen ook een vogeltje dat daar erg op leek, maar een stuk kleiner was. Geen veldleeuwerik maar een graspieper.

Voor de rest was het weer erg rustig in het park. We hebben wel de nodige vogeltjes gezien en gehoord. Ook de kuifmees was weer van de partij, maar hij wou weer niet op de foto. Ik denk dat het tijd wordt om eens over een omkooptechniek na te gaan denken.
Op de terugweg zijn we nog even bij het Bosje van Staf gaan kijken. We hadden geluk, want de jongens waren tussen de bomen vandaan gekomen. De meeste liepen lekker te grazen.

Ik vind het ieder jaar weer een prachtig gezicht om de nieuwe geweien te zien groeien. De één heeft een paar stokjes op zijn kop en bij de ander begint het al op een echt gewei te lijken.

 

 

 Deze graspieper had het wat hogerop gezocht.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit reusachtige konijn kwam ons nog even uitzwaaien.

 

 

 

 

 

 

Nou vergeet ik alleen nog te vertellen dat we ook nog twee reetjes hebben gezien. Maar die gingen er zo snel vandoor dat we niet eens de camera konden pakken.

 

 

 

22 april 2012

Gedreven door nieuwsgierigheid zijn we vandaag naar Deventer gereden. Zouden er al kuikens zijn? Theoretisch gezien zou het mogelijk zijn.
Toen we in het havenkwartier aankwamen was het er een drukte van belang. Het stond bomvol auto’s en er werden van allerlei spelen georganiseerd. Zo kon je met een Segway rijden en onderaan de silo kon je boogschieten. Er waren doelen voor de metalen roldeuren neergezet. Het gevolg was een oorverdovend geknal van de pijlen op het metaal, want de meesten schoten naast het doel. Min of meer met gevaar voor eigen leven, ben ik bij de monitor gaan kijken. (De pijlen schoten werkelijk alle kanten op) Op de monitor zag ik waar ik op gehoopt had: een lege eierschaal! Bijtje lag op haar kostbare schat, maar er moest dus minimaal één kuiken zijn.
In de tussentijd was Rob een rondje om de silo aan het lopen, op zoek naar Geert. Geert was er niet maar Rob vond wel informatie over de toekomstplannen van het havenkwartier.

 

 

  Een stukje geschiedenis van de silo.
  Nooit geweten dat dit ding bijna even oud is als ik.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het gebouw naast de silo staat al in de steigers.		Info over het havenkwartier.

 

		Specifiek over de toekomst van de silo.

 

 

 

  Een toevallige passant, buizerd.

 

 

 

 

 

 

 

 

Een blik op de monitor.

 

 

 

 

 

 

Na een tijdje kwam Geert thuis. Onze hoop, dat hij bij zijn pasgeboren kroost ging kijken, ging in rook op. Hij ging op het balkon van de provisiekast zitten.

 

Blijkbaar vertrouwde hij het niet met al die herrie. Al snel ging hij er weer vandoor. Jammer, maar ik ben blij dat we hem toch nog even gezien hebben.
Omdat we een hele tijd met een erg aardige dame hebben staan praten, zijn we toch wat langer gebleven als we gepland hadden. Natuurlijk hebben we de monitor met een schuin oog in de gaten gehouden. Ik denk dat er in de tussentijd nog een kuiken uit het ei is gekropen, want er leken ineens meer doppen te liggen. Zeker weten doe ik het absoluut niet dus voor de zekerheid houd ik het op één kuiken. Volgende week gaan we weer kijken!

 

 

 

29 april 2012

Zoals we al van plan waren, zijn we vanmiddag weer naar Deventer geweest. Een blik op de monitor maakte ons in eerste instantie niet veel wijzer.

Een wolk kuikens waar geen begin en geen eind in te ontdekken was. Papa Geert zat erbij en keek ernaar. Haha, wat kan hij toch lekker het sulletje spelen! Gezien de vele verse veren die overal om ons heen lagen, hadden de kuikens net te eten gehad. Het was dus uitbuiktijd. Na een tijdje loeren kwam er wat beweging in de kuikens en konden we er drie onderscheiden. Is het vierde eitje niet uitgekomen of zou er wat met een kuikje gebeurd zijn? Daar hebben we geen antwoord op gekregen.
In de tussentijd zat Bijtje lekker buiten op het favoriete plekje van Geert.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

Na een tijdje kwam er ineens beweging in de valken. Geert kwam de kast uit en ging lekker een eindje met Bijtje vliegen. De kuikens waren dus alleen, een mooie gelegenheid om ze wat beter te bekijken. Het spul lag gelukkig flink te friemelen, zodat we konden zien dat het echt drie kuikens waren.
Bijtje maakte even een tussenstop op haar eigen favoriete plekje, de punt van het dak.

Een beetje rekken en strekken...		... een beetje krabben.

We hadden net genoeg tijd om een foto te maken, want daar ging ze alweer.

 

 

 

 

 Ineens zat Geert op zijn eigen plekje.

 

 

 

 
 

We waren Bijtje uit het oog verloren, maar hoorden haar op een gegeven moment vanaf het balkonnetje roepen.

 

 

  Tijd voor Geert om naar haar toe te gaan.

 

 

 

 

 
 

Terwijl Geert weer op de wieken ging, verdween Bijtje in de nestkast. 

 

 

Hier is goed te zien dat Geert nog maar één ring heeft.

 

 

 

 

 

 

Op de monitor zagen we dat Bijtje de kids weer aan het voeren was. Mochten we nog twijfelen over het aantal kuikjes, toen was 100% zeker dat er drie zijn.

 

 

  Zo te zien komen ze niets tekort.

 

 

 

 

 
 

We hebben het vierde eitje niet in de kast zien liggen, maar dat zegt natuurlijk niet alles. De kuikens kunnen ervoor hebben gestaan of het kan in een hoekje gelegen hebben. Datzelfde zou ook voor een eventueel dood kuikentje gelden. In het geval van een dood kuikentje zou het zelfs nog aan de andere kuikens gevoerd kunnen zijn. We moeten dus maar even afwachten of er met het ringen van de kuikens een ei in de kast gevonden wordt.
In ieder geval gaat het met deze drie kuikens voortreffelijk. Dus ik zou zeggen: nu maar snel mooie grote slechtvalken worden!