6 oktober 2012

Wat ons vandaag toch overkomen is! Geweldig! Laat ik bij het begin beginnen.
Het is herfst. Dat houdt in: wind, regen en nog meer ellende. Toen ik vanmorgen op de buienradar keek, kon ik ons landje niet eens vinden. Het hele beeld was één grote blauwe regenvlek. Helaas, geen weer om naar buiten te gaan. Pas tegen het einde van de middag klaarde het ineens op. Rob wou nog snel even een boodschapje doen, dus hij verdween naar buiten. Binnen 2 minuten kreeg ik een telefoontje van hem. “Die is zeker zijn sleutels vergeten” dacht ik. Nee hoor, ik kreeg wat anders te horen. “Ik kom net buiten en zie een slechtvalk met een duif in zijn poten over de flat vliegen! Met een andere duif er achteraan. Dat is vast de valk van de Ohra geweest.” Wow, jammer dat ik het gemist heb. De Ohra is hier vlakbij maar vanuit de flat net niet te zien. Zo af en toe zien we er een slechtvalk op zitten. Na een tijdje komt Rob weer thuis met de mededeling dat hij even bij de Ohra gekeken heeft, maar dat er geen valk te bekennen is. Niet bij de Ohra maar wel op de gsm-mast, zo’n 250 meter van de flat af! Dus snel de scoop neergezet. Ja hoor, daar zat de valk bovenop de mast. Wat een luxe, een slechtvalk bekijken vanuit je eigen woonkamer! We stonden echt samen te stuiteren! De katjes begrepen er niets van. “Ons personeel is gek geworden” moeten ze gedacht hebben.
Door het tegenlicht zijn de foto’s vanuit de kamer niets geworden maar de foto’s die Rob onderaan de gsm-mast gemaakt heeft, zijn des te mooier. We hebben ook nog een stukje gefilmd. Eerst thuis (sorry voor het geluid, de televisie stond aan) en daarna bij de gsm-mast. 

 

 

 Dit krijg je dus als je met tegenlicht, door de scoop, vanuit de
 kamer fotografeert.

 

 

 

 

 

 

En dit is het resultaat van een wandelingetje naar de gsm-mast. 

 

Het is duidelijk waar de duif gebleven is...

 

 

 

 

 

En dan tot slot nog het filmpje.

 

Tot het donker werd hebben we de valk nog zien zitten. Waar hij toen naar toe gegaan is blijft natuurlijk de vraag. Het is heel goed mogelijk dat hij de nacht op het gebouw van de Ohra doorbrengt.

 

 

26 oktober 2012

Eindelijk zijn we er weer eens op uit geweest. Het weer zat de laatste tijd, op de dagen dat Rob vrij was, niet erg mee. Het was somber en regenachtig, dus niet erg aanlokkelijk om naar buiten te gaan. Maar vandaag ziet het er goed uit. Omdat we hadden vernomen dat er in Bergerden een purperreiger rond loopt te stappen, ging de reis natuurlijk daar naartoe. Een purperreiger zie je niet iedere dag, dus die kans moet je grijpen. In het eerste deel was niets te vinden. Wel een hele hoop blauwe reigers en een paar grote zilverreigers, maar de purperen variant liet zich niet zien. Tot we op een gegeven moment mevrouw Torenvalk tegenkwamen. Daar moesten we toch echt even voor stoppen, ze zat zo mooi te poseren. 

 

 

 

 Is ze geen schoonheid?

 

 

 

 

 
 

Onze zoektocht ging verder. Toen we heel Bergerden zo’n beetje hadden gezien, begonnen we eigenlijk te geloven dat de purperen rakker vertrokken was. Uitgerekend op een stukje waar meer verkeer rijdt en je dus niet zo langzaam kunt rijden, zag ik in een flits iets in een weiland staan. Het zou toch niet…? Zo snel mogelijk de auto aan de kant en even wachten tot we terug konden rijden. In de tussentijd zat ik het weiland verder af te speuren. En ineens, ja hoor, daar zag ik hem staan. Helemaal in elkaar gedoken, dus voorbij rijdend hadden we hem nooit gezien. Maar goed dat ik die andere vogel niet goed herkende, anders waren we nooit gestopt. Dat de weergoden ons niet altijd goed gezind zijn, merkten we toen Rob uit de auto stapte om foto’s te maken. Tegelijkertijd verdween de zon achter de wolken. Tot overmaat van ramp ging onze purperen vriend ook nog op de vleugels. Toch heeft Rob nog twee foto’s van hem kunnen maken, al zijn ze niet van de beste kwaliteit. Maar… we hebben onze eerste purperreiger gezien, dat kan niemand ons afnemen. 

Dat de grote vogeltrek nu in volle gang is, kun je overal goed merken. Zo zie je op het moment veel buizerds bij elkaar. Wij telden er vanmiddag acht tegelijk in een weiland. Eén van de acht speelde voor Dikkertje Dap. 

 

 

 Wat een dikzakje hè?

 

 

 

 

 
 

Hij zat daar lekker te zitten, totdat er plotseling een auto aan kwam rijden. Zomaar dwars door het weiland! Je bent tegenwoordig ook nergens meer veilig. 

Verder zagen we ontzettend veel aalscholvers. Bij alle plasjes en slootjes zaten ze op de kant en, zoals vaak, zaten er verschillende op een lantaarnpaal. 

Tja, daar krijg je echt nooit genoeg van.

 

 

27 oktober 2012

Vanmorgen is Rob nog even terug geweest naar Bergerden. Het was mooi helder weer dus een goede kans om de purperreiger wat beter op de foto te krijgen. Want je denkt toch niet dat Rob tevreden is met de foto’s van gisteren? Ik zou zeggen: beoordeel zelf of ze mooier zijn geworden. 

Purperreiger.		Neef grote zilverreiger.

 

 

Zo groot was de afstand.		Samen op de foto.

Ook mevrouw Torenvalk was weer aanwezig. Dat vraagt natuurlijk weer om foto’s. 

 

 

 

 

 Ook neef blauwe reiger liet zich even zien.
 Was dit maar een purperreiger geweest…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze dame wou niet achterblijven.
Ze stond erop dat er ook een foto van haar gemaakt werd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Daar is onze purperen vriend weer.

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag was ook meneer Torenvalk aanwezig.

 

 

 

 Woorden zijn overbodig…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook deze keer heeft Rob een klein stukje gefilmd. Het eerste deel is de purperreiger die net iets naar binnen heeft laten glijden (goed te zien aan de dikke hals) en het tweede deel is mevrouw Torenvalk die druk aan de poets is.

 

Vreemd, maar ik heb het gevoel dat Rob nog niet helemaal tevreden is over de foto’s van onze purperen vriend. Het zou dus maar zo kunnen zijn dat hij morgenochtend weer gaat.

 

 

28 oktober 2012

Ik zei het al! Natuurlijk is Rob vanmorgen weer terug geweest. Helaas is de purperreiger gevlogen. Rob (en tig andere vogelaars) heeft het hele gebied afgezocht, maar hij is echt vertrokken.
Daarom deze keer een torenvalk-special. Mevrouw Torenvalk was zo vriendelijk om een fantastische show te geven, waar Rob een uur lang van heeft genoten. Dus torenvalkliefhebbers: kijk en geniet mee!
 

 

 

 

 Hé dame, waar ga je heen?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hallo daar, dat is vals spelen. Jij bent geen torenvalk maar een
 buizerd!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En nog eentje om het af te leren.

 

Sorry voor degene die niet van torenvalkjes houdt. Voor de volgende keer beloof ik meer variatie.