8 september 2012

Hè, hè, daar zijn we weer. Rob heeft het de laatste tijd erg druk gehad op zijn werk, dus geen tijd voor uitstapjes. Dat hebben we vandaag ingehaald. Vanmorgen vroeg is Rob eerst een eind gaan lopen in Meinerswijk. Er was daar van de week een visarend gezien, maar de vogel was alweer gevlogen. Hij kwam wel wat ander spul tegen. Om te beginnen zat er een grote groep fitissen in een boompje. 

 

 

 

 

 Overdag de maan zien is altijd leuk.

 

 

 

 

 

 

 

En daar is Japie Krekel.		En een buizerd in een boom.

 

Een aalscholver in een boom.		Knobbelzwanen op de grond.

 

 

 

 En deze kleurrijke schicht is een ijsvogeltje.

 

 

 

 

 

 

 

 

De buizerd vloog uit de boom over Rob heen.

 

 

 

 

 

 

Geen visarend gezien, maar de wandeling was toch zeker de moeite waard.

Vanmiddag zijn we samen naar de Hoge Veluwe gereden. We waren toch wel nieuwsgierig hoe het er met de bronst aan toe is. Maar eerst hebben we een rondje om het park gereden, richting Hoenderlo. Op een gegeven moment stak er een roofvogel min of meer de weg over. Zo laag vloog hij. We hadden eigenlijk het idee dat het geen buizerd was. Maar wat dan wel? Het ging zo snel. We hebben dus vlug de auto aan de kant gezet om eens goed te kunnen kijken. Het beestje was, na een paar rondjes vliegen, al snel hoogte aan het maken. Tot er opeens een tweede vogel als een speer op hem af kwam vliegen. Er werden wat poten in elkaar gehaakt, maar echt agressief zag het er niet uit. Dit is wat we zagen. 

Als we de foto’s zo bekijken zien ze er beiden toch als buizerds uit, hoewel de bovenste (die we het eerste zagen) wel een stuk lichter is. 

 

 

 Ter vergelijking een foto uit het park, waar we zeker een buizerd
 zagen.

 

 

 

 

 

Op de vlakte bij het monument van generaal De Wet zat een tapuitje mooi te zijn. 

Daarna was het de hoogste tijd voor de herten. Tijdens de bronst worden bij de Wildbaan altijd appeltjes gestrooid, dus het was een kwestie van wachten tot ze die op kwamen eten. Na een tijdje gebeurde dat ook. We wisten niet wat we zagen, wat zagen ze eruit! Misschien denken de herten ook dat een modderbad goed voor je huid is… 

 

 

 

Het burlen valt op het moment nog mee. De bronst is duidelijk nog niet op zijn hoogtepunt. Er liep trouwens nog maar één roedel dus het gaat nog mooier worden. 

 

 

 Tot slot nog een atalanta die prachtig in het zonnetje op de
 paarse heide zat.

 

 

 

 

 

We hebben er even op moeten wachten, maar het was weer een heerlijk uitje.

 

 

9 september 2012

Wat was het warm vandaag! Voor mij te warm, dus ben ik lekker binnen gebleven. Rob kan er stukken beter tegen. Die heeft dus mijn toestemming gekregen om alleen op pad te gaan, hihihi. Vanmorgen stond er eerst weer een wandeling in Meinerswijk op het programma. Dat vindt hij altijd heerlijk om daar ’s morgens rond te lopen. En dan kom je wel eens iets tegen, dat je nog nooit gezien hebt en waarvan je absoluut niet weet wat het is. Dit is een voorbeeld daarvan. 

Het is een soort roos lijkt mij, maar zo’n bal erin heb ik nog nooit gezien. Het zal wel een vruchtbeginsel zijn. Als er iemand is die het weet, hoor ik het graag. Verder heeft Rob niet veel bijzonders gezien. Behalve dan deze sperwer die prachtig over kwam vliegen. 

Vanmiddag is hij weer naar de Hoge Veluwe gegaan. De bronst blijft toch altijd trekken. Vandaag stond er een andere roedel dan gisteren bij de Wildbaan. Het verschil in de mannen is duidelijk te zien. De man van vandaag is duidelijk veel forser en gespierder dan die van gisteren. Ook het aantal vrouwen dat deze man vergaard heeft is veel meer.
Maar eerst moet er voor eten gezorgd worden. Hier loopt één van de boswachters met zijn emmertjes met voer (bix met appeltjes gemengd). 

En daar zijn de herten. Ook van deze roedel zaten er veel onder de modder. 

 

 

 

 

 

 

 Nou dame, jij kunt wel een wasbeurt gebruiken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot heeft Rob ook nog een stuk gefilmd. De achtergrondgeluiden moet je maar een beetje negeren, je staat daar nu eenmaal niet alleen. Het geeft wel een mooie indruk van de bedrijvigheid van de herten. Dus: pak een kop koffie en geniet.

 

 

16 september 2012

Wat hebben we vanmiddag gedaan? We zijn op visarendjacht geweest. Allereerst zijn we naar de Drielse dijk gereden, want bij het stuwencomplex bij Driel wordt bijna iedere dag een visarend waargenomen. Nou, door ons dus niet! Ondanks dat we er echt wel genoten hebben, waren we toch teleurgesteld. De visarenden verblijven tijdens hun migratie nu eenmaal niet zo lang in Nederland, dus dan wil je er ook graag één zien. Het liefste natuurlijk van zo dichtbij mogelijk. We wensen niet veel hoor, hihi. We besloten om niet terug naar huis te gaan maar om door te rijden naar de Ooijpolder. Misschien dat we vandaag meer geluk zouden hebben en hem dichterbij zouden zien. Voordat we bij de Kraaienhof (de plas waar hij altijd vist) waren, kwamen we in een andere plas deze mooie smientjes tegen. 

Daarna zijn we snel doorgereden naar de Kraaienhof. Na een tijdje wachten zagen we hem ineens vliegen. Natuurlijk, hij ging weer aan de andere kant van de plas vissen. Dat is zo’n moment dat je eigenlijk niet weet wat je moet doen. Blijf je wachten in de hoop dat hij jouw kant uitkomt of stap je in de auto om naar de andere kant te rijden? Beide keuzes hebben we al diverse malen uitgeprobeerd, soms met succes en soms niet. We besloten, ook met het oog op de stand van de zon, toch maar naar de andere kant te rijden. Het leek weer eens de verkeerde keuze te zijn. Hij was weer op een behoorlijke afstand van ons af gevlogen. Toch maar geprobeerd om wat plaatjes te maken. Zie hier, een visarend in alle mogelijke standen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ze zijn niet allemaal even mooi, maar gelukkig kwam hij steeds dichtbij vliegen.
 We hebben zelfs het ringnummer kunnen lezen: C9.

 

 

 

 

 

  

 

 

 

Wat was dat genieten! Het was voor mij de eerste keer dat ik een visarend zo dichtbij zag. Rob heeft dat 2 jaar geleden in Meinerswijk al mee mogen maken. Ik kan je wel zeggen dat ik met bonzend hart heb staan kijken. Wat mooi! Maar aan alles komt een einde. Het diertje besloot om weg te vliegen, waar naartoe is ons nog steeds een raadsel. Hij was gewoon ineens weg. Eigenlijk was dat maar goed ook, want ongemerkt was het al aardig laat aan het worden. Toch moesten we op de terugweg nog even stoppen voor een enorme groep lepelaars. Het waren er wel meer dan 100. 

Ook deze spreeuwen moesten nog even op de foto. Ik vind het altijd wonderbaarlijk hoeveel er in één (dood) boompje passen.

 

 

Ook al hebben we er dan naar moeten zoeken, we hebben onze visarend van dichtbij. De topper van het jaar!

 

 

30 september 2012

Vanmiddag is Rob er even alleen opuit geweest. Zonder vast plan kwam hij in de buurt van de afvalcentrale in Duiven terecht. Daar kwam hij deze mooie buizerd tegen. 

 

 

Als je dan toch met je neus in de lucht staat, kan een halo je bijna niet ontgaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 En de buizerd nog een keer.

 

 

 

 

 

 

Maar ook wat lager bij de grond zie je vaak wat vliegen. 

 

 

 Zoals dit torenvalkje.

 

 

 

 

 

 

 

 

Mevrouw Koe wou ook graag op de foto.
(Na een aai over haar neus)

 

 

 

 

 

En daar is het torenvalkje weer. 

Omdat Rob zo dicht bij de centrale was, is hij toch snel even gaan kijken of er iemand thuis was. Helaas was dat niet het geval. Alleen Beau kwam even overvliegen om daarna snel weer te verdwijnen. 

Tja, het kan niet altijd meezitten, toch?