1 juni 2012

Vorige week kregen we een leuke verrassing te horen. Een collega van Rob vertelde dat de kuikens van de steenuiltjes die bij hem in de tuin wonen, geringd zouden gaan worden. Of wij het leuk vonden om daarbij te zijn? Nou, dat hoefde hij natuurlijk geen tweede keer te vragen!
Vanavond was het dan zover en werden wij om 18.00 uur in Gaanderen verwacht. Tegen 18.30 uur kwamen twee heren van Stone (met ladder) om de klus te klaren. Ze hadden een tas bij zich met daarin weer een doosje om de kuikentjes te vervoeren.

 

 

 Samen haalden ze de kuikentjes uit de kast.

 

 

 

 

 
 

Corrie, de vrouw des huizes, kreeg er direct één in haar handen. 

 

 

Er bleken er nog twee in de doos te zitten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wegen...		...en meten.

 

En zie hier het resultaat: 3 gezonde kuikentjes van 18 dagen oud en ongeveer 125 gram per stuk.

En als bewijs dat we er echt bij waren moest ik ook nog even op de foto, met kuikentje natuurlijk.

Wat was het fantastisch om dit ook een keer mee te mogen maken!
Het is zo mooi om deze kleine frummeltjes te zien en helemaal om ze in je hand vast te houden.
Maar wat een verschil met slechtvalkkuikens! Geen gekrijs, geen gespartel, ze waren zo rustig. En wat ook zo leuk is, is dat ze je echt aankijken. Dat kleintje in de doos bijvoorbeeld, heeft me de hele tijd aangekeken. 

Voordat de heren van Stone er waren, had Corrie ons al op hun mezenkastje gewezen. Pa en ma pimpelmees vlogen af en aan met eten voor hun kinders. Toen het ringgebeuren achter de rug was, zagen we ineens één van de jongen voor het gat van het huisje zitten.

Dat duurt dus niet lang meer voordat dat kastje leeg is. Gelukkig blijven de jonge uiltjes nog een tijdje veilig in hun kastje.
John en Corrie, nogmaals heel hartelijk bedankt voor de ontvangst en de onvergetelijke gebeurtenis. We zullen er nog lang van nagenieten.

 

 

2 juni 2012

Vanmiddag is Rob weer een rondje gaan lopen in park Sonsbeek. Het zit er op het moment vol met jonge reigers die net het nest hebben verlaten. Maar eerst kwam hij iets anders tegen.

 

 

 Dit kleine muisje zat lekker van het zonnetje te genieten.

 

 

 

 

 

Al snel zag hij de eerste jonge reigers.

Ook de meerkoetjes hebben jongen. Ik vind ze altijd op clowntjes lijken met hun rode koppies.

Natuurlijk waren er meer jonge reigers.

 

 

  Vliegen kunnen ze al als de beste!

 

 

 

 

 
 

De jongen van de Nijlganzen groeien ook als kool.

 

 

  De trotse moeder of vader.

 

 

 

 

 

 

 

10 juni 2012

Als het goed is, moeten rond deze tijd de eitjes van Bob en Beau in Duiven uitkomen. Hoogste tijd om een kijkje te nemen dus. Bij aankomst ziet alles er verlaten uit. Geen Bob op de reling en ook de kast lijkt leeg. Toch zien we na een tijdje een kopje in de kast bewegen. Beau ligt dus nog steeds in de kast. Te broeden? Het is vanaf beneden echt niet met zekerheid te zeggen. Feit is dat ze nog steeds in de kast is. Bob konden we echt nergens vinden. Het was dus wachten of er een prooitje gebracht zou worden. Na een half uurtje wachten werd de stank van de afvalcentrale echt ondraaglijk en zijn we vertrokken. Heel jammer dat die stank vaak spelbreker is. Het blijft dus nog even spannend.
Omdat we ook nieuwsgierig naar de dametjes in Deventer waren, zijn we daar heen gereden. Er was weer eens een braderie en om de silo stond het vol met geparkeerde auto’s. Ook daar leek het uitgestorven. Hoe kan dat dan? De dametjes moeten toch al aan het vliegen zijn? Even zien we een valkenrug op het dak. Bijtje? We weten het echt niet zeker. Na een rondje om de silo, zien we Geert op zijn vertrouwde plekje op het balkonnetje van de provisiekast zitten.

		Hallo, mooi ventje!

We zijn een hele tijd gebleven en na een paar rondjes om de silo, zagen we af en toe een puntje van een staart op het dak. We nemen dus maar aan dat de dametjes gezellig op het dak zaten met z’n drietjes. Misschien waren ze ’s morgens al druk aan het oefenen en spelen geweest, en was het nu tijd om uit te rusten. We hebben in ieder geval geen melding op het mededelingenbord gezien dat er iets gebeurd was. Alle drie de dames moeten dus nog in blakende gezondheid verkeren.
Gelukkig hebben we ons nog wat kunnen vermaken met ander rondvliegend spul. Zoals dit visdiefje die de show kwam stelen.

Na een tijdje hadden we het wel gezien en zijn we weer vertrokken. Omdat het nog vrij vroeg was, besloten we er maar een valken-dag van te maken. We zijn naar de centrale in Nijmegen gereden. Omdat de buitencamera op de site van de WSN het al een hele tijd niet doet, hebben we het jonge spul daar nooit op het rooster zien zitten. We wilden graag weten of het jonge ventje Benjamin en zijn broertje en zusje inmiddels al vliegen. Nou is Nijmegen voor het fotograferen van de valkjes absoluut geen toplocatie. Domweg doordat de afstand eigenlijk veel te groot is. Het tweede nadeel is dat je ’s middags recht in de zon staat te kijken.
Ook hier leek het een verlaten boel. Maar daar kwam al snel verandering in. Door de scoop ontdekten we de ouders in een paar nisjes op de pijp.

 

 

  Links zit het mannetje Moenen en rechts het vrouwtje Mariken.

 

 

 

 

 

De naam Mariken is eigenlijk niet goed. Tijdens het ringen van de jongen heeft Peter van Geneijgen (WSN) ontdekt dat er een ander vrouwtje is. Zelf denk ik dat de wissel van vrouwtjes vorig jaar tijdens het broedseizoen al heeft plaatsgevonden. In ieder geval zijn de forumleden de naam Mariken gewoon blijven gebruiken, dus doe ik dat ook maar.
Ook het jonge dametje hadden we al snel gevonden. Zij zat niet op het rooster maar op het kastje van de binnencamera.

 

 

 Daarvandaan hipte ze regelmatig op het dak van de nestkast en
 weer terug op het kastje.

 

 

 

 

 

Na een tijdje ging Mariken aan het vliegen. Eerst een paar rondjes draaien om hoogte te maken en toen ging ze er als een pijl uit een boog vandoor. Al snel was ze weer terug… met een verse prooi.

Uit het niets waren daar ook ineens Benjamin en zijn broertje! We hebben werkelijk geen idee waar ze ineens vandaan kwamen. Met z’n drietjes vlogen ze richting centrale.

 

Al snel bleek dat Benjamin wel zin had om een spelletje prooioverdracht te spelen. Mariken liet haar prooi vallen en Benjamin… miste jammerlijk. In een oogwenk had Mariken haar prooi weer te pakken.

 

 

Gezamenlijk landden ze op één van de daken van de centrale. Mariken begon direct te plukken met hulp van haar zoon. De veren vlogen alle kanten op. Al snel zaten ze samen te eten. Ook broertje kreeg menig hapje toegestopt. Benjamin liet zien dat hij al prima zelf kan eten. Maar hij vond het ook maar wat lekker om zo af en toe door mams gevoerd te worden. We hebben ons kostelijk staan vermaken om het stel. Het leek soms net een slapstick. Mams en zoon ieder aan een kant aan de prooi trekkend, dan zat Benjamin weer bovenop de prooi en ging Mariken er met prooi en Benjamin vandoor, het was dolkomisch.

 

Na een tijdje had broertje het wel gezien en ging er vandoor. Waar hij zo snel heen ging, hebben we niet kunnen zien.

 

 

  Benjamin vloog met zijn broertje mee, maar we konden zo snel
  niet zien waar ze gingen zitten.

 

 

 

 

 

 

 

In de tussentijd zat het zusje nog steeds op de nestkast. Blijkbaar is zij nog niet aan vliegen toe.

 

 

 

 

 

 

 

  Mams bleef alleen over met het restant van de prooi. Vanavond zagen we pas dat het
  broertje boven mams was gaan zitten. Dat hebben we vanmiddag niet eens in de
  gaten gehad.

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een tijdje ging Mariken er met het restje vandoor. Waarschijnlijk naar haar dochter bij de nestkast om die ook nog een hapje te geven.

Na wat zoekwerk hebben we Benjamin en zijn broertje toch nog gevonden. Benjamin was op een verhoging gaan zitten en broertje zat dus nog iets hoger.

Benjamin.		Broertje.

Inmiddels was het toch al aardig laat aan het worden dus zijn we maar snel naar huis gegaan. Maar wel met een gerust hart, het jonge grut in Nijmegen doet het prima!

 

 

16 juni 2012

Nu we zo’n mooie stek in Nijmegen hebben gevonden, zijn we vanmiddag natuurlijk weer gaan kijken. We krijgen er geen genoeg van om naar het jonge grut te kijken. Tot ons grote genoegen zagen we dat zusje inmiddels ook aan het vliegen is. We zagen haar met haar broertjes op het dak van de centrale zitten. En daar kan je alleen vliegend komen. Moenen zat deze keer op de buitencamera bij de nestkast, Mariken was in geen velden of wegen te bekennen.
Om een indruk van de situatie te geven, eerst wat foto’s van de centrale.

 

 

  Zo zie je de centrale ongeveer met het blote oog. In de
  schoorsteen links zit de nestkast.

 

 

 

 

 

 

 

Deze foto is wat ingezoomd. Bij de pijlen zaten de valken.
Van links naar rechts: Moenen, broertje, broertje, zusje.

 

 

 

 

 

Dan de valken van dichtbij. Deze foto’s zijn met de scoop gemaakt, op ongeveer 250 à 300 meter afstand. Eerst de beide broertjes.

Broertje 1.		Broertje 2.

En dit zijn zusje op de “trommel” en Moenen op de buitencamera.

 

 En nog een keer zusje.

 

 

 

 

 

 

 

Het stel hield duidelijk een luie zaterdag. De hele tijd dat we er waren, hebben ze op deze plaatsen gezeten. Geen gevlieg, geen gespeel, alleen maar zitten. Het enige dat er gebeurde was het constante gekrijs van Moenen. Ik heb geen idee wat hem mankeerde, maar hij bleef maar krijsen. Heel even hebben we Mariken gezien. Ze kwam plotseling aanvliegen en landde op het dak van de centrale. Natuurlijk ergens in het midden zodat wij haar niet meer konden zien. Maar dat geeft niet. We hebben ze alle vijf gezien en dat is voldoende.
Om het verschil te laten zien heeft Rob dezelfde foto’s ook met zijn gewone camera gemaakt. Dus nogmaals de twee broertjes.

 

 

  En het zusje op de trommel.

 

 

 

 

 
 

Helaas was het erg somber weer, vandaar dat de foto’s nogal donker zijn. Toen we ook nog eens een enorme plensbui op ons dak kregen, zijn we maar naar huis gegaan. Maar ook deze keer met een tevreden gevoel.

 

 

17 juni 2012

Afgelopen woensdag kreeg ik van Anita te horen dat er een kuikentje bij Bob en Beau in Duiven is. Wat zijn we daar allemaal blij mee! Op de foto van de nestcontrole leek het erop dat het tweede eitje ook aangepikt was, dus nummer twee zal er inmiddels ook wel zijn. Reden genoeg om vanmiddag naar Duiven te rijden. Bij aankomst troffen we het vertrouwde tafereel aan: Bob op de reling en Beau in de kast. Toen Rob naar voren liep om wat dichterbij te staan, vloog Bob plotseling weg. Beau kwam even kijken waar Bob heen ging.

Misschien hoopte Beau wel hetzelfde als wij, dat Bob met een prooitje terug zou komen. Helaas had Bob andere plannen, na een paar rondjes vliegen nam meneer weer plaats op de reling. Hij was dus alleen even de vleugels wezen strekken.

Geen prooitje, dus geen voedering. Beau trok zich weer terug in de kast. Het lijkt er op dat ze een hele zorgzame moeder is. Ze is werkelijk de kast niet uit te branden. Ook Bob is erg betrokken. Hij houdt constant trouw de wacht op de reling. We zijn daar echt blij om. Want met al die kraaien daar, is het best wel risicovol voor de kuikentjes.
Omdat het er niet naar uitzag dat er iets zou gaan gebeuren, besloten we nog even ergens anders te gaan kijken. Dus de auto in en naar Rijnstrangen gereden.
We hadden een tijd geleden al gezien dat het slechtvalkennest daar volledig vernield is. Waarschijnlijk heeft het van de vele harde wind te lijden gehad. Toch zagen we meerdere malen een melding op waarneming.nl van een paartje in broedbiotoop. We werden steeds nieuwsgieriger. Toen we gisteravond een melding van een donsjong zagen, moesten we gewoon gaan kijken.
Toen we op de dijk de auto parkeerden, hebben we gelijk de scoop gepakt. De afstand is daar zo groot dat je met een verrekijker veel te weinig ziet. Het oude nest was echt verlaten. Maar wat lager in de hoogspanningsmast zagen we een (kraaien)nest. En op dat nest zat een… slechtvalk haar jong te voeren! De familie Valk heeft dus het nest van de benedenburen gekraakt.

We twijfelen nog of het er echt maar één is. Zo af en toe dachten we twee kuikens te zien. Voor de zekerheid houden we het dus op één kuiken, ongeveer drie weken oud. We hebben van de voedering een kort filmpje gemaakt.

Omdat we graag wat foto’s van dichterbij wilden hebben, is Rob het weiland in gelopen.

Nieuwe nest.		Oude nest.

In het weiland zaten veel putters. Dat zijn zulke vrolijke vogeltjes.

In de boom.		Op een distel.

De zwarte sterns waren waarschijnlijk op libellen aan het jagen.

 

 

  Nog een laatste blik op de hoogspanningsmast. Bij de pijl zit het gekraakte nest.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg kwamen we “toevallig” langs Duiven. We konden het niet laten om nog even snel te gaan kijken. Wij waren niet de enigen, want Roel en Anita stonden er ook al. Gezellig! Na een tijdje kwamen ook Jan en Marga aanrijden. De hangouderenclub was compleet. Het was erg leuk om eindelijk eens kennis te kunnen maken met Jan en Marga.
Er werd natuurlijk veel gekletst maar toch werden de valken ook goed in de gaten gehouden. Zo zagen we op een gegeven moment dat Beau aan het voeren was. Helaas is wat in de kast zit nog te klein om zo te kunnen zien. Er moet dus even goed gegroeid worden, want we zijn razend nieuwsgierig.
Bob liet zich ook van zijn beste kant zien. Hij gaf een mooie vliegshow weg en haalde zelfs even uit naar één van de vele lastige kraaien.

 

 

  Ook de zon was apart om te zien. Er zat een prachtige halo
  omheen.

 

 

 

 

 

 

Wat momenten van Bob zijn vliegshow.

 

Natuurlijk zijn we veel langer gebleven dan we van plan waren. Tja, gezelligheid kent geen tijd hè?

 

 

22 juni 2012

Eerst even iets over de gebeurtenissen van deze week. Naar aanleiding van onze waarneming in Rijnstrangen hebben we contact opgenomen met iemand van de WSN. Snel daarna kregen we het antwoord dat hij daar drie jonge mannetjes heeft geringd! Op het moment van ringen waren de ventjes 16, 21 en 22 dagen oud. Wat een geweldig nieuws! Dat er twee kuikens waren hadden we eigenlijk wel verwacht, maar drie toch echt niet. En dat allemaal in een gekraakt kraaiennestje.
Vanmiddag is Rob even gaan kijken of ze het barre weer van de laatste dagen goed doorstaan hebben. Geen nood, vanaf de dijk waren door de scoop drie kopjes te zien. Bepakt met alle apparatuur is Rob het weiland ingelopen. Hij wou proberen om een plekje te vinden waar de kuikens het beste zichtbaar waren. Dat gaat dus echt niet lukken. Als je onderaan de mast staat is het nest bijna niet te zien, van welke kant dan ook. Dit zijn de resultaten.

 

 

 

 

  Van opzij is helemaal niets te zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen Rob daar foto’s stond te maken hoorde hij ineens wat gesnuif achter zich. Toen hij zich omdraaide bleek hij niet langer alleen te zijn. De plaatselijke koeienclub kwam hem gezelschap houden.

 

 

 

 

 Goedemiddag dames, lekker weertje hè?

 

 

 

 

 

 

 

Verder was het nog even genieten van één van de zwarte sterntjes die op libellenjacht was.

 

 

  Wat een prachtig vogeltje!

 

 

 

 

 

 

Net voor de bui en voldaan over een gezond nest, kwam Rob weer thuis.

 

 

23 juni 2012

Vandaag is ons tweede nestje koolmezen uitgevlogen. Hoeveel jongen het waren hebben we weer gemist. De meeste stiekemerds waren er al vandoor, maar de laatste hebben we nog zien vertrekken. Blijkbaar was de laatste een luilakje die zich liever nog lekker liet verwennen door paps en mams.

Paps op de bloembak...		... en na het voeren.

Zo kan je ook voeren.		De luie jongeling.

Ik ga nog niet weg!		Waar blijft mijn eten?

Is dat nou buiten?		Ik vind het maar niets!

Ik wil eerst nog een hapje.		Oké, jij je zin.

 

 

  Ik doe het nog één keer voor, zo vlieg je weg.

 

 

 

 

 

 

Is dat alles?		Nou goed dan, doei!

En nu is het zo stil op het balkon. Mogen jullie een mooi leven tegemoet gaan kinders!

 

 

29 juni 2012

Vanmiddag is Rob weer de weilanden van Rijnstrangen ingelopen om bij de jonge slechtvalken te kijken. Het oudste jong is nu precies een maand oud, de middelste 1 dag jonger en de jongste 6 dagen jonger. Toen hij bij de bekende hoogspanningsmast aan kwam waren de kinders alleen thuis. De kleine ukkepuk lag lekker te slapen en één van de broertjes zat zijn splinternieuwe veren te poetsen. Wat zijn ze al gegroeid!
Deze keer geen foto’s van het jonge spul, maar een filmpje. Is ook wel eens leuk toch? Ik moet er wel iets bij vermelden: af en toe verandert het beeld van kleur. Dat is geen fout in het filmpje, maar een rietstengel die telkens door het beeld waait.

Poetsen.

Na een tijdje zat mams ineens met een prooitje in het nest. Het was dus etenstijd. Helaas heeft Rob haar niet aan zien komen. Dus alleen een filmpje van het voeren en het vertrek van mams.

Eten.

Nou vooruit, dan toch maar een fotootje erbij.

Aan de waterkant zag Rob een mooi plantje in bloei staan, wat hij niet kende. Thuis hebben we het opgezocht en het bleek een zwanenbloem te zijn.

Ook deze keer was Rob weer niet alleen. De koeienclub schijnt hem wel aardig te vinden.

Alleen hadden ze deze keer iemand meegenomen… de stier! Oeps, die is wel heel erg groot.

Voor de zekerheid is Rob dus maar via een (grote) omweg naar de auto terug gelopen.

 

 

30 juni 2012

Vanmorgen is Rob naar het jonge gezinnetje in Duiven gegaan. Even kijken of de jongen al zover gegroeid waren dat je ze van beneden af kon zien. Bij aankomst zat Beau op het rooster een beetje om zich heen te kijken. Bob was nergens te bekennen en ook in de kast was niets te zien.

 

 

 Ze leek geen belangstelling voor de nestkast of de inhoud
 daarvan te hebben.

 

 

 

 

 

Na een tijdje besloot ze een eindje te gaan vliegen. Eerst nog lekker laag, dus de kans om mooie plaatjes van haar te maken.

 

 

  Die mooie plaatjes zijn dus wel gelukt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een tijdje vliegen besloot ze weer op het rooster te gaan zitten. Plotseling was Bob er ook en hij ging op de reling zitten.

 

 

 

  En daar zaten ze dan te zitten.

 

 

 

 

 
 

Wat een vreemd gedrag. Geen prooitje, geen bezoekje aan de kast. En wat nog vervelender was, er was nog steeds niets in de kast te zien. Na een tijd is Rob toch maar naar huis gegaan. Hij heeft al die tijd geen beweging in de kast gezien, dus echt gerust zijn we er niet op. Laten we maar hopen dat we ons voor niets zorgen maken.