4 mei 2012
Vanmiddag heeft Rob weer een rondje in park Sonsbeek gelopen. Het is duidelijk lente, want aan alle kanten liepen er jonge gansjes rond. Deze familie Nijlgans was wel heel aandoenlijk.
Natuurlijk waren ook de reigers en aalscholvers weer aanwezig.
De familie grauwe gans heeft ook jongen.
Een heerlijke tijd van het jaar is de lente. Als nou het weer ook nog lenteachtige wil worden…
11 mei 2012
Van de week kregen we geweldig nieuws van Anita te horen. Na jaren gebruiken de slechtvalken Bob en Beau in Duiven eindelijk de nestkast! Al jaren worden de eieren door deze valken op de rode ringen van de pijpen van de afvalcentrale gelegd. Omdat het daar veel te glad is, is het nog nooit gelukt om de eieren uit te broeden. Een paar maanden geleden zijn er ijzeren pinnen in de goten van de ringen aangebracht. Met als gevolg dat het geen geriefelijk plek meer is voor de valken om daar te verblijven. Dat heeft ze dus waarschijnlijk naar de nestkast verdreven. Zowel Roel en Anita als wij zijn daar natuurlijk dolgelukkig mee. Het vrouwtje Beau is niet meer uit de kast weg te krijgen. De grote vraag is natuurlijk: zit zij daar op eieren, hebben ze misschien al kuikens of heeft ze het daar gewoon erg naar haar zin?
Toen ik vanmorgen bij de kapper zat, is Rob vast een kijkje gaan nemen.
Ja hoor, Beau zit in de kast en Bob houdt de wacht op de reling
van het balkon.
Rob heeft er een hele tijd gestaan, maar de situatie bleef ongewijzigd. In de tussentijd kwam er nog een torenvlakje voorbij.
 | |  |
| | Altijd een welkome afwisseling. |
Vanmiddag zijn we samen teruggegaan, want ik wilde het natuurlijk zelf ook graag zien. Ik kreeg hetzelfde beeld te zien. Alleen Bob was van rechts naar links op de reling verhuisd.
Tussen de eerste en de laatste foto zit een half uur. Zo goed
kunnen slechtvalken dus stil zitten.
Tegen het eind van de middag ging Bob op de vleugels. Wij zagen hem steeds verder over de weilanden wegvliegen. We hoopten dat hij met een prooitje terug zou komen, want dan konden we zien of er gevoerd zou worden.
Om de tijd een beetje te doden heeft Rob deze groenling maar op de plaat gezet. Het beestje zat er zo mooi.
Na een dik half uur kwam Bob weer terug. Helaas zonder prooi. Alsof hij niet weg geweest was, ging hij weer op hetzelfde plekje zitten. Voor ons het teken om naar huis te gaan. Maar hopen dat we een volgende keer wat meer “aanwijzingen” zien. Voorlopig zijn we al blij dat ze eindelijk de nestkast hebben gevonden. En al komt er dit jaar nog geen nestje, dan zal dat zeker volgend jaar lukken.
12 mei 2012
Vanmiddag is Rob even op de scooter op de dijk gaan kijken. Op zoek naar jong spul. Tot zijn verbazing kwam hij eerst een eenzame lepelaar tegen.
Maar daarna heeft hij toch volop kunnen genieten van de jongen van grauwe ganzen.
Wat heerlijk dat kleine grut!
Ook de familie meerkoet heeft gezinsuitbreiding.
De monstertjes onder de kids met hun rode koppies.
Deze grutto stond op de uitkijk op zijn paaltje.
Al snel ging hij op de wieken.
We hadden vanmiddag eigenlijk nog graag even een kijkje bij Bob en Beau genomen. Maar omdat de Pleijbrug afgesloten was, was het ondoenlijk om richting Duiven te komen. Gelukkig was dit een mooi alternatief.
13 mei 2012
We waren zo nieuwsgierig hoe het in Duiven ging, dat we het er toch op gewaagd hebben. Via, via en langs een enorme omweg kwamen we vanmiddag dan toch in Duiven aan. In eerste instantie waren we hevig teleurgesteld. Want een blik op de nestkast leverde niets op.
De nestkast leek leeg te zijn.
Ook elders op de pijpen en het gebouw was geen valk te vinden. We hebben besloten om toch maar even af te wachten. En dat bleek een goede beslissing. Na een tijdje kwam één van de valken thuis. We zagen hem of haar helemaal boven op de rechtse pijp op het rooster landen. We konden nog net door het rooster heen zien dat valk ging zitten eten.
Gelukkig kwam de valk even op het randje zitten zodat wij konden
zien dat de valk Beau was.
Na een tijdje eten vloog Beau op met de prooi in haar poten. Met een mooi rondje vloog zij naar de nestkast.
Daar landde zij op het rooster en tegelijkertijd zagen wij nog een valk in de kast. De kast was dus niet leeg maar Bob had er al die tijd in gelegen. De deugniet. Toen Beau arriveerde maakte Bob zich uit de voeten.
Vanaf dat moment hebben wij ieder een valk in de gaten gehouden.
Rob zag Bob wegvliegen en kon nog een mooie foto van hem
maken.
Ik heb mijn ogen op de nestkast gericht gehouden. Ik moest weten wat daar gebeurde. Helaas is de hoek waarin je in de nestkast kijkt niet echt gunstig te noemen. Wat er achter in de kast en op de bodem gebeurd kan je echt niet zien. Ik zag Beau links in de kast zitten. Zij had een prooi bij zich, daar hadden wij haar mee de kast in zien gaan. De bewegingen die ik haar zag maken leken op het voeren van kuikens. Ook de geluiden die zij daar bij maakte, hoor je een valk altijd bij een voerbeurt maken. Na enige tijd zag ik haar de prooi rechts in de kast leggen. Toen ging zij al “schuddend” in het midden van de kast liggen. Tegelijkertijd was zij onzichtbaar voor ons.
Na dit alles gezien te hebben, heb ik toch sterk het vermoeden dat er wel eens kuikens kunnen zijn. Als dat zo is, dan zijn de kuikens nog erg klein. Maar voor hetzelfde geld zit ik er helemaal naast en speelt ze een spelletje met ons. Er zit dus niets anders op dan geduldig af te wachten en de komende tijd vaak naar Duiven te rijden. We laten ons verrassen.
Een plek waarvan wij wel met zekerheid weten dat er kuikentjes zijn, is ons koolmezenkastje op het balkon. Er wordt al een hele tijd af en aan gevlogen met de vetste rupsen die je kunt vinden. Op de terugweg worden de “pampertjes” mee naar buiten genomen en af en toe gunnen pa en ma zich even een tel rust in de notenboom.
 | |  |
Even rust. | | Jammie! |
 | |  |
Een pampertje. | | |
 | |  |
Zoef, zoef. | | Alweer jammie. |
Het uitvliegen van de jongen kan iedere dag gebeuren.
Als ze het maar niet morgen doen want dan zijn we niet thuis.
Over morgen gesproken… dan heb ik een leuke verrassing.
14 mei 2012
En hier is mijn verrassing dan. Vanmiddag zijn de slechtvalkenkuikens in Deventer geringd. En net als vorig jaar, mochten wij daarbij aanwezig zijn. Het was weer heerlijk om mee te maken.
De middag begon voor ons met een kort bezoekje aan de centrale in Duiven. Achter in de nestkast zagen we vaag iets bewegen, dus één van de ouders lag weer in de kast. Daarna zijn we doorgereden naar Roel en Anita want ook zij zouden bij het ringen aanwezig zijn. En niet alleen wij viertjes maar nog een bijzonder persoon die ik al een paar jaar van het forum ken. Eenmaal bij Roel en Anita aangekomen kon ik dan eindelijk persoonlijk kennis maken met Petra. Dat alleen was al heerlijk! Gek hoe vertrouwd zoiets gelijk al kan zijn.
In optocht zijn we even later naar Deventer vertrokken. Na een ontdekkingsrondje om de silo, moesten we concluderen dat er geen oudervogel aanwezig was. Gelukkig duurde dat niet lang, even later kwam Geert thuis.
 | |  |
| | |
Op de afgesproken tijd kwam Jan van Dijk aanrijden, die ook dit jaar de kuikens weer zou ringen. Rob mocht deze keer mee naar boven om de kuikens op te halen. Uit het niets was Bijtje ook direct aanwezig. O, o, wat had ik weer met haar te doen. Haar gekrijs ging je door merg en been. Samen met Geert cirkelde ze continu boven ons hoofd.
Door het raam kon Rob net één van de kuikens in de nestkast zien.
Bijtje, vanaf het balkonnetje gefotografeerd.
Toen Jan en Rob beneden waren, kon het ringen beginnen. Ook dit jaar gebeurde dat weer onderin de silo.
De kuikens worden in katoenen tasjes mee naar beneden genomen.
Eén kuiken per tasje en een tasje vol met prooiresten uit de kast.
Vorig jaar waren er drie knulletjes, dit jaar zijn het drie meisjes. En niet zomaar meisjes, maar echte bommetjes.
Het stel werd door Jan liefdevol K3 genoemd. De gegevens op een rijtje.
1e vrouwtje, ringnummer KW, weegt 937 gram en is 24 à 25 dagen oud.
2e vrouwtje, ringnummer KX, weegt 842 gram en is 23 à 24 dagen oud.
3e vrouwtje, ringnummer KZ, weegt 1044 (!) gram en is 24 à 25 dagen oud.
De dames waren het er duidelijk niet mee eens dat ze een ringetje kregen. Ze schreeuwden ons de oren van het hoofd. Maar dankzij de zachte hand van Jan is het allemaal vlekkeloos verlopen. En buiten schreeuwde Bijtje maar door…
Kijk naar de foto's en geniet met ons mee.
 | |  |
Het eerste vrouwtje. | | |
 | |  |
Alle maten worden opgenomen. | | |
 | |  |
| | De oranje NL-ring. |
 | |  |
Vanaf nu heet je KW. | | |
 | |  |
Het eindresultaat. | | Alle gegevens worden nauwkeurig genoteerd. |
 | |  |
Het tweede vrouwtje. | | |
 | |  |
Jij heet nu KX. | | Nee schat, je kan niet weg. |
 | |  |
Het derde vrouwtje. | | |
 | |  |
| | En jij heet nu KZ. |
 | |  |
Links een tasje met kuiken en rechts met prooiresten. | | Twee tasjes met een kuiken erin. |
Nog een kort filmpje om een idee te geven hoe hard de kuikens kunnen schreeuwen.
Na afloop hebben we uiteraard nog even bijgepraat met Jan. We wilden ook graag weten of Bijtje zich weer over haar dochters zou ontfermen. Maar ze bleef maar krijsend rondvliegen. Ook Geert bleef in de lucht.
 | |  |
Geert. | | |
 | |  |
Bijtje. | | |
 | |  |
| | Voor de laatste keer Bijtje. |
En nog een foto van Geert.
Uiteindelijk ging Bijtje op de punt van het dak zitten. Nog steeds luid krijsend. Toch vertrouw ik er volkomen op dat zij na ons vertrek al snel weer naar haar kids is gegaan. Geert hebben we niet meer op de silo gezien.
Zo kwam er een einde aan een geweldige middag. Een middag die wij mochten doorbrengen met hele bijzondere mensen.
Jan, ontzettend bedankt dat we er weer bij mochten zijn.
En Roel, Anita en Petra bedankt voor jullie fantastische gezelschap!
O ja, onze koolmeesjes zijn vanmiddag toch uitgevlogen. Het is nu akelig stil op het balkon.
17 mei 2012
Vanmorgen vroeg is Rob even naar de afvalcentrale in Duiven gereden. Mocht er namelijk iets in de nestkast te zien zijn, dan is het licht ’s morgens veel beter. Toen hij de kast bekeek, was er niets te zien. Jammer! Na een tijdje kwam er, al roepend, een valk aanvliegen. Tegelijk kwam er een valk uit de kast, die terug begon te roepen. Dus toch! Een minuut of vijf vlogen de valken rondjes om de pijpen.
Alleen Beau was op de foto te vangen.
Beau landde uiteindelijk op het rooster en Bob vloog weg.
Toen Rob op het punt stond om naar huis te gaan, kwamen Roel en Anita net aanrijden. Na nog een tijdje samen gekeken te hebben, is Rob toch maar naar huis gegaan. Later hoorden we van Anita dat Bob weer thuis gekomen was en boven op één van de pijpen is gaan zitten. Beau is in de kast gekropen en daar gebleven. Het blijft dus een raadsel of er kuikens of eieren in de kast liggen.
O ja, de groenling zat er weer mooi te zijn.
Deze keer mooi in het zonnetje.
Vanmiddag zijn we naar de Hoge Veluwe gereden. Zodra we het park inreden, zag ik al de eerste bonte vliegenvanger. Hoe is het toch mogelijk dat we deze mooie vogeltjes er nooit eerder hebben gezien?
Het beestje kwam keer op keer naar hetzelfde takje terug.
Bij het Bosje van Staf hebben we deze keer geen herten gezien. Wel nam een veldleeuwerikje even de tijd voor ons.
We mochten een mooie plaat van hem maken.
De herten kwamen we uiteindelijk bij de Wildbaan tegen. De grote jongens hadden zich helemaal achterin op het grasveldje verzameld. De nieuwe geweien groeien goed. Enkelen hebben al hele gevaartes op hun kop, natuurlijk nog wel in de bast. Bij anderen zie je stompjes of knobbels.
Hier zie je de grote gevaartes duidelijk.
Voor de rest was het rustig in het park. Althans op dierengebied. Mensen in racende auto’s hebben we weer genoeg gezien.
20 mei 2012
Vanmiddag is Rob weer even op de scooter weggeweest. Deze keer stonden de Lingeplasjes in Huissen in de planning.
Op weg daar naartoe kwam hij al deze mooie wulp tegen.
En boven hem vloog een grauwe gans.
Bij de Lingeplasjes was er weer van alles te zien. Om te beginnen een stel grutto’s, waarvan er één heerlijk aan het badderen was.
 | |  |
| | En weg. |
En deze groene jongen lag lui te zijn in het water.
Tot Rob zijn grote verrassing waren er veel zwarte sternen. Helaas voor de sterntjes liggen er geen vlotjes in het water waar ze altijd graag op broeden. Dus “behelpen” ze zich met nestjes in het gras. Maar het mooiste is toch altijd om ze vliegend te zien. Het zijn ware acrobaten.
Dit stelletje scholeksters kwam ook nog even voorbij.
Een andere verrassing was de aanwezigheid van een lepelaar. Toch wel één van de favorieten van Rob. Het beestje liet zich mooi op de foto zetten.
Op weg naar huis kwam Rob een gele kwikstaart met jong tegen. Wat zijn die beestjes toch mooi.
 | |  |
De oudervogel. | | |
 |
Het jong. |
 | |  |
Nogmaals de ouder. | | |
Tja, het is nog steeds lente. Aan alle kanten zie je nog het jonge grut. Genieten hoor!
 | |  |
Alle eendjes... | | ...zwemmen in het water. |
We hebben helaas het uitvliegen van onze eigen koolmeesjes gemist. Dit jonge ding wou het even goed maken. Hij of zij ging er eens goed voor zitten.
 |
|
Over onze koolmeesjes gesproken. Zoals ik laatst al schreef, zijn ze op maandag 14 mei uitgevlogen. Toen wij de donderdag erna het nestkastje schoon wilden maken, vielen we bijna achterover van verbazing. Er lagen 2 eitjes in! Omdat de eitjes zo mooi schoon waren, hadden we het vermoeden dat het verse eitjes waren. Het nestje was verder keurig schoon. Geen ongedierte en geen babylijkjes. Daarom hebben we maar snel het kastje weer dicht gedaan. De volgende dag hebben we het weer even gecontroleerd. En ja hoor, 3 eitjes. We hadden dus zekerheid dat er weer een nieuw gezinnetje in de maak is. Omdat koolmeesjes iedere morgen een eitje leggen, moet de eerste dus op woensdag 16 mei gelegd zijn. Dat is wel heel erg snel na het uitvliegen van het eerste nestje. Toen we onze kooltjes eens wat beter bekeken, kwamen we er al snel achter dat dit een ander paartje is. Vooral het mannetje is duidelijk anders, hij heeft een veel grotere stropdas. Die hebben dus waarschijnlijk zitten wachten tot het eerste gezinnetje vertrokken was. Ons kastje is in trek!
25 mei 2012
Vanmiddag zijn we weer eens naar Haren gereden. Dat is echt één van onze favoriete locaties in de tijd van lerende juveniele slechtvalken. Vooral mams is daar altijd druk bezig om de kinders alles bij te brengen.
Even om het geheugen op te frissen, dit is de toren in Haren,
gezien vanaf de dijk.
Toen we aan kwamen rijden, konden we in eerste instantie geen valken vinden. Na een goede speurtocht met de verrekijker vonden we mams in de grote antenne.
Vanaf de andere kant van de toren vonden we paps lager in een
andere antenne.
Van de kids nog steeds geen enkel spoor! We wisten niet hoever ze al met vliegen waren. Ze konden zich natuurlijk nog op het dak bevinden. Maar het kon ook heel goed zijn dat ze al lekker aan het vliegen waren. Haren is altijd één van de eersten met eieren, dus zijn de kinderen ook eerder vliegrijp. We besloten om maar even een rondje te rijden. Bepaald geen straf in die omgeving. Halverwege zagen we een valk in de lucht. Dus snel rechtsomkeert gemaakt naar de toren. Het bleek één van de kinderen te zijn. Het jonge ding landde op de rand van het dak en al snel kwam er een broertje of zusje bij zitten.
We hebben ze er even met z’n drieën zien zitten, maar waren te laat voor een foto. Het was dus duidelijk dat er een stel op het dak zaten. Wat er daarna allemaal gebeurde ging zo snel. Er werd aan alle kanten gevlogen en mams vloog als een toegewijde onderwijzeres mee.
Eén van de jonge ventjes ging uiteindelijk op de punt van een stellage zitten.
 | |  |
Mams in de antenne. | | En mams vliegend. |
Nadat paps even meegevlogen had, ging hij weer ergens in de antenne zitten.
Twee van de juvies zaten nog op de dakrand.
Daarna volgde een prachtig voorbeeld van lesgeven. Mams vloog met één van de kinderen rond.
 | |  |
Mams. | | Mams en een jong vliegen langs paps. |
 | |  |
Juvie. | | En weer samen langs paps. |
Wat volgde was een prachtige show van moeder en (gezien het formaat) dochter. Het leek af en toe zelfs op synchroon vliegen. Ook de schijnaanvallen waren schitterend. Wat is dit toch een geweldige moeder!
Camouflagetechniek?
Dit jonge vrouwtje heeft tijden met haar vleugels gespreid in de harde wind gezeten. Het leek een beetje op droogvliegen.
Dit is het echte werk.
Het jonge vrouwtje kreeg gezelschap van haar broertje. Het verschil is duidelijk te zien.
We wisten al dat er ook dit jaar weer vier jongen in Haren zijn. We hebben ze niet alle vier op de foto kunnen krijgen, maar we hebben ze wel gezien. Het gaat dus weer goed met de valken in Haren en ze hebben ons een heerlijke middag bezorgd.
26 mei 2012
Vanmiddag is Rob nog even naar Bergerden en de Lingeplasjes gereden. Er was weer van alles te zien. Zo kan het zomaar gebeuren dat je ergens naar staat te kijken, je omdraait en dan dit ziet.
Als je dan een stapje naar voren doet, gebeurt er dit.
De hele kudde gaat er als een haas vandoor om een eind verderop weer naar je te gaan staan kijken. Ach, het houdt ze bezig zullen we maar zeggen.
Vervolgens kwam een kievit overvliegen.
Daarna was het tijd om eens uitgebreid te genieten van een lepelaar. Het beestje stond zo dichtbij, dat het prachtige plaatjes opgeleverd heeft.
Een eindje verderop zat een tureluur te poseren.
Dank je wel jongen, je staat er mooi op.
In de tussentijd besloot de lepelaar te vertrekken.
En plotseling vloog deze slobeend voorbij.
Toen vroeg een visdiefje om aandacht.
 | |  |
| | En een zwarte stern. |
De volgende die zijn opwachting maakte was deze kleine plevier.
Toen volgde een onemanshow van meneer Torenvalk.
Ach toch kereltje, wat ben je mooi.
Tot slot kwam Moeder de Gans laten zien dat de tijd echt niet stil staat. Wat zijn haar jongen al groot!
27 mei 2012
Vanmiddag zijn we er weer samen op uit geweest. We zijn eerst naar Rijnstrangen gereden. Met vrij grote regelmaat zien we meldingen van een paartje slechtvalken in broedbiotoop op waarneming.nl staan. Enige tijd geleden hebben we al ontdekt dat hun nest uit elkaar gewaaid is. Dat strookt niet echt met elkaar, dus dan moet je zelf maar eens gaan kijken. Het nest is dus echt verwoest. Daar kan geen valk meer in broeden. Een ander nest hebben we niet gevonden en ook de valken waren onvindbaar. Ik denk dus dat de meldingen een beetje verkeerd ingeschat zijn. De valken zullen zich er best nog wel laten zien, maar er wordt/werd niet gebroed.
In de buurt van de uiterwaarden kwamen we wat kleine vogeltjes tegen. In deze tijd van het jaar is het vaak wat lastiger om de soorten te herkennen. De jongen zien er nog niet zo uit als de ouders en de ouders zelf zijn vaak wat verfomfaaid door de zware tijd van jongen grootbrengen. Toch konden we deze rakkertjes thuisbrengen: mams Kneu met kinderen.
 | |  |
| | |
Lekker verstopt in het groen.
Op het ooievaarsnest dat we al een paar jaar een beetje in de gaten houden, zitten ook dit jaar weer jongen. We zagen er zeker drie maar het kunnen er eventueel vier zijn.
Daarna zijn we weer even naar de Lingenplasjes gegaan. Het blijft een feest om naar de kapriolen van de zwarte sterntjes te kijken.
Als eerste kwamen we deze kievit tegen.
De sterntjes waren zo druk dat ze moeilijk te fotograferen waren.
Op weg naar huis kwamen we mams wilde eend met haar, nog heel jonge, kroost tegen. Wat een dotjes!
Het jonge spul kom je op het moment in alle maten tegen. Van piepklein tot bijna volwassen. Wat een heerlijke tijd!
