1 augustus 2013

Vanmiddag is Rob weer even terug geweest naar de Hoge Veluwe. Deze keer had hij de libellen als doel gesteld. Natuurlijk kom je dan ook af en toe een vlindertje tegen… of twee. 

Grote parelmoervlinder en dagpauwoog.		Grote parelmoervlinder en metaalvlinder.

Parende bruin zandoogjes.		Vlasbekje.

Grasklokje.

Watersnuffel.		Blauwe glazenmaker.

Viervlek.

 

 

 Zwarte heidelibel.

 

 

 

 

 

 

		Houtpantserjuffer.

Toen Rob rustig op een boomstammetje naar de libellen zat te kijken, kwam een vlaamse gaai steeds dichterbij. Het diertje had blijkbaar dorst en wou even uit de plas drinken. Dat Rob daar vlakbij zat, vond hij geen probleem. Helaas kwamen er een stel fietsers nogal luidruchtig voorbij fietsen. Dat was hem toch iets te veel van het goede, dan maar niet drinken. 

 

 

 Hier zat hij op het punt om naar beneden te springen.

 

 

 

 

 

Ik hoop voor het diertje dat hij zijn dorst later nog heeft kunnen lessen. Met dat warme weer hebben ook vogels dat hard nodig.

 

 

4 augustus 2013

Het is nog steeds warm, dus hebben we vanmiddag maar een rondje op de scooter gemaakt. Via Bergerden kwamen we bij de Lingeplasjes uit. Daar zat het vol met vlinders en wat helemaal leuk was: een stel die we nog nooit op de foto hebben gekregen. Daar gaan we. 

Oranje luzernevlinder.

Distelvlinder.

 

 

 De meest voorkomende vlinder: de dagpauwoog.

 

 

 

 

 

Daarna zagen we onze droom ineens uitkomen, er vloog een koninginnenpage! Zou het dan eindelijk eens lukken om die op de plaat te krijgen? We hebben hem al vaker gezien, maar een foto maken is nooit gelukt. Deze keer dus wel! 

		En toen waren er ineens twee!

Het was een hele onderneming om de diertjes op de foto te krijgen, ze zitten echt geen moment stil. Bovenstaande foto’s zijn dus ook allemaal in de vlucht gemaakt. 

 

 

 Deze was zo vriendelijk om wel even stil te zitten. Helaas waren
 zijn vleugels erg beschadigd.

 

 

 

 

 

Zoals op de foto’s te zien is, waren de twee vlinders een tikje verschillend van kleur. Het zullen dus wel man en vrouw geweest zijn. Wie wie is hebben we niet kunnen vinden. Het bleef trouwens niet bij twee exemplaren, we hebben er in totaal vijf of zes gezien. 

 

 

De gehakkelde aurelia, ook altijd leuk om weer te zien en te fotograferen.

 

 

 

 

 

Toen we deze weidebeekjuffer zagen moest Rob er natuurlijk ook nog even een foto van maken. 

Op de terugweg kwamen we in Bergerden de Partridge Family tegen. Helaas doken de kids direct weg, maar mams of paps liet zich nog een tijdje mooi bekijken. 

 

 

 Ik vind het nog altijd bijzonder om een patrijs zo rustig te
 kunnen bekijken.

 

 

 

 

 

Het is toch altijd weer heerlijk om op de scooter weg te gaan. Een bijkomend voordeel is dat je veel meer van het kleine spul ziet. Als je ze dan ook nog op de foto krijgt, is het helemaal leuk.

 

 

5 augustus 2013

Omdat Rob gisteren niet helemaal tevreden was over de foto’s van de koninginnenpage, is hij vanmiddag even terug gegaan. Voordat hij bij de plaats was waar we ze gisteren zagen, kwam er al van alles voor zijn lens langs. 

 

 

 Heideblauwtje (m).

 

 

 

 

 

We hadden het al ergens gelezen, de citroenvlinders zijn er weer. 

Hadden we gisteren een oranje luzernevlinder, vandaag zat de gele variant er. 

Wat een verschil tussen de ene dag en de andere. Gisteren schreef ik dat we vijf of zes koninginnenpages zagen, vandaag heeft Rob er met moeite eentje kunnen vinden. 

 

 

 Helaas was dat het beschadigde exemplaar dat we gisteren ook
 gezien hebben. Waar de anderen zijn gebleven? Geen idee.

 

 

 

 

 

Wat dat betreft was het dus een teleurstelling, maar de andere vlindertjes hebben het dubbel en dwars goedgemaakt.

 

 

6 augustus 2013

Vandaag zijn we weer naar de Hoge Veluwe gereden. Het is er nu nog betrekkelijk rustig (ondanks de vakantietijd), volgende maand is het er weer een gekkenhuis vanwege de bronst. We moeten er deze maand dus nog maar even lekker van genieten.
Ook vandaag hebben we weer even van de vlinders staan genieten. Ondanks de vele foto’s die we er al van gemaakt hebben, vandaag toch weer een paar fotootjes. 

Gammauil.		Kleine vuurvlinder.

De boomvalken jagen nog steeds boven Oud Reemst. Helaas telkens veraf en tegen het licht in. Geen mooie foto’s dus, maar je kan toch zien dat dit valkje een vlinder gevangen heeft. 

Het blijft leuk om het jagen van deze valken te volgen. Het zijn ware acrobaten in de lucht. Ik moet er wel eerlijk bij vermelden dat we ze telkens uit het oog verloren. Ze jagen vrij dicht boven de grond. Voor ons zicht is dat net op de grens van het heideveld en de bomen erachter. Dat maakt het volgen al moeilijk. Het heideveld is ook nog eens “hobbelig”, waardoor ze steeds achter de hobbels duiken. En dan heb ik het nog niet eens over hun snelheid… Maar we genieten er nog lekker van. Binnenkort vertrekken ze weer uit ons land.
Op weg naar de Wildbaan zag ik iets bruins in het bos staan. In eerste instantie dacht ik een reetje te zien. Maar toen het reetje er vandoor ging, hadden we al snel in de gaten dat het een hinde was. Natuurlijk ging het veel te snel om er een foto van te maken.
Bij de observatieplaatsen aan de Wildbaan waren ook deze keer geen herten te vinden, toch zag ik weer iets bruins tussen het groen. Deze keer echt een reetje, een prachtig bokje. 

 

 

 Iets verderop landde een buizerd voor onze ogen in een boom.

 

 

 

 

 

 

 

 

Op het geelgorzenplekje zat deze keer een vrouwtje gekraagde roodstaart. Dat is voor ons de eerste keer dat we deze soort zien.

 

 

 

 

 

De geelgorzen zullen trouwens al wel vertrokken zijn, die hebben we al een tijdje niet meer gezien.
We hadden nog even tijd om op het terras van de Koperen Kop van de vinkjes te genieten. Gelukkig was het er niet al te druk, dus de vinkjes lieten zich weer goed zien.

Vinkenvrouw.		Vinkenman.

Toen we richting huis reden, werden we verrast door een groepje hindes die bij de Wildbaan stonden. Ja inderdaad, daar waar we eerst het reebokje zagen maar dan iets verder naar achteren. 

 

 

 Wat een vredig tafereeltje. Een paar mama’s met hun jongen van
 dit jaar.

 

 

 

 

 

Wat een leven hebben we toch, het was alweer een heerlijke middag.

 

 

9 augustus 2013

Vandaag is Rob met een fotomaatje naar de Hoge Veluwe geweest. De bedoeling was om samen lekker een beetje rond te lopen en klein spul op de foto te zetten. Dat is gelukt, kan ik wel zeggen. Deze keer geen uitgebreid verslag maar een fotodocumentaire met oude bekenden, maar ook heel veel nieuwe beestjes. 

 

 

 Eerst een oude bekende: de grote parelmoervlinder met heel veel
 vlieguren, zo te zien.

 

 

 

 

 

 

Bruine vuurvlinder.

Penseelkever.

Bruin zandoogje (v).		Roodbaardroofvlieg (v).

Groot dikkopje.		Schorpioenvlieg.

Bruin zandoogje (m).		Groot dikkopje.

Vierstippelig zwart veelkleurig lieveheersbeestje.		Bessenwants.

Hedychrum nobile,		familie van de goudwespen.

 

 

 Waarschijnlijk is dit een koolwants.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan nog even vrolijk door...
 

Woeste sluipvlieg.

Hagenheld.

Blauwe glazenmaker, vliegend.		Koraaljuffer.

Berkenschildwants.		Gewone pantserjuffer (m).

Gewone pantserjuffer (v).

Rietkruisspin.		Watersnuffel.

Wespenspin.

 

                                                                                    Viervlek.

 

 

 

 

 

 

 

De mannen zijn ook nog even bij de grote vijver achter het bezoekerscentrum wezen kijken. Tot hun grote verrassing zwom daar een dodaars met twee jongen.

		Hier zwemt één van de jongen erbij.

Een leuke verrassing, want die hebben we hier nooit eerder gezien.
Het was een leuke dag voor Rob. Gezellig om met iemand met dezelfde interesse op pad te zijn. En dan ook nog met zo’n buit thuiskomen is helemaal leuk.

 

 

10 augustus 2013

Vanmiddag zijn we weer naar de Ooijpolder gereden. Ik denk dat we het er nog nooit zo rustig hebben meegemaakt als vandaag. De watertjes waren alleen bezet door grauwe ganzen, een handjevol wilde eenden, wat meerkoetjes en meeuwen en langs de randen met kieviten. Op de vlotjes zaten nog een paar zwarte sterntjes met jongen, maar ook die zijn voor een groot deel al verdwenen. Gelukkig maakten de konikpaarden een hoop goed. Dat zijn zulke prachtige dieren. 

 

 

 Op de achtergrond liggen grauwe ganzen.

 

 

 

 

 
 

Ook liep er een ooievaar met een identiteitscrisis, hij dacht dat hij een lepelaar was. Het gekke beestje liep de hele waterrand af te “lepelen”. 

 

 

 Meestal zie je ze in een weiland naar eten zoeken.

 

 

 

 

 

 

De konikpaarden hadden het helemaal naar hun zin. Eentje besloot zelfs eens lekker te gaan liggen rollen. Hoppa, beentjes in de lucht! 

 

 

Wat een leventje hebben ze daar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ook kwamen we mama fazant tegen. De kinders waren direct
 onzichtbaar in het gras.

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot hebben we nog even bij het ooievaarsnest gekeken.
Alleen de drie kinderen waren thuis.

 

 

 

 

 

Een rustig middagje dus, maar toch weer lekker weg geweest. En genoten van de mooie paardjes…

 

 

 

12 augustus 2013

Terwijl ik een gezellige middag bij mijn zus in Lelystad had, heeft Rob zich in de Oostvaardersplassen vermaakt. Hij is eerst naar de vogelkijkhut bij de Lepelaarsplassen gegaan, in de hoop er een ijsvogeltje te zien. Helaas liet het beestje zich niet zien. Het was er trouwens helemaal erg stil op vogelgebied. Misschien omdat de medevogelaars in de hut nogal luidruchtig waren? Toch liet een grote zilverreiger zich mooi op de foto zetten. 

 

 Mooi hoor!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een allegaartje in de verte, grote zilverreiger, aalscholvers, meerkoetjes, kuifeendjes…

 

 

 

 

 

Toen Rob het lange pad weer terug naar de auto liep, zag hij natuurlijk weer een paar libellen. 

Bloedrode heidelibel.		Paardenbijter.

 

 

 En een koolwitje kwam voorbij fladderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor de tweede keer in een korte tijd, liet een vrouwtje gekraagde roodstaart zich zien.

 

 

 

 

 

Toen hij over de Oostvaardersdijk richting Lelystad reed, is Rob nog even gestopt. Je kunt daar zo mooi over het gebied heen kijken. Het is ook zo leuk dat je dan vaak net boven de voorbij vliegende vogels staat, waardoor je er een hele andere kijk op krijgt. Bijvoorbeeld deze jonge kokmeeuwen. 

 

 

 Waarschijnlijk is dit een nog vrij jonge stormmeeuw.

 

 

 

 

 

We hebben al vaker geprobeerd ons in de meeuwen te verdiepen. Helaas blijft het een hele lastige klus. Maar we blijven het proberen. Net zoals onze “jacht” op een mooie foto van een ijsvogeltje…

 

 

13 augustus 2013

Vanmiddag moest Rob even een boodschapje op Presikhaaf halen. Gelukkig gaat hij dan nooit zonder fotocamera de deur uit. Per slot van rekening weet je maar nooit wat je daar tegenkomt. Na wat zoeken vond hij Lotte. Helaas ging mevrouw met haar billen naar hem toe zitten. 

 

 

 Niet de meest charmante foto dus.

 

 

 

 

 

Toen Rob daar een tijdje stond hoorde hij weer valkengekrijs. Er moest dus nog iemand thuis zijn. Ja hoor, na een tijdje kwam Leo ook in beeld. Hij had zich duidelijk uitgebreid tegoed gedaan aan een smakelijke lunch. 

 

 

Ja, krab je maar eens op je kop. Zou ik ook doen.

 

 

 

 

 

 
Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben dat Leo zich weer eens liet zien. Het was al zo vreselijk lang geleden. Ik was echt bang dat hij er vandoor was. We kunnen dus wel aannemen dat het echt goed zit tussen die twee en dat we nog lang van ze kunnen genieten.
Alsof Lotte een beetje wou meedelen in de feestvreugde, liet ze zich toch maar even van de voorkant bewonderen. 

 

 

 Ook zij had een lekker hapje op, zo te zien.

 

 

 

 

 

Mijn dag kan niet meer kapot. Zowel mijn vriendje als mijn vriendinnetje op de foto, beter kan het niet.

 

 

20 augustus 2013

Vanmiddag hebben we een kort bezoekje aan Presikhaaf gebracht. Helaas was Leo weer niet thuis. Na enig zoeken vonden we Lotte gelukkig wel. Aan weerskanten van het gebouw zitten op de negende etage een soort klapdeuren of luiken. We hebben ontdekt dat dat voor Lotte tegenwoordig geliefde plekjes zijn. Laatst zat ze al eens aan de rechterkant van het gebouw, vandaag zat ze links. Voor mooie foto’s zijn het absoluut geen geschikte plekken, ze zit er altijd in de schaduw. 

 

 

 Deze foto’s zijn nog van 16 augustus, toen zat ze aan de
 rechterkant van het gebouw.

 

 

 

 

 

En dit was het beeld van vandaag, aan de linkerkant dus. 

Jammer dat Leo zich weer niet liet zien. Maar hopen dat we de volgende keer meer geluk hebben.

 

 

 

23 augustus 2013

Vandaag hadden we het plan om vroeg in de avond een bezoekje aan de Hoge Veluwe te brengen. Dat hield dus in dat we vanmiddag maar een klein rondje konden maken. Dat hebben we maar weer eens op de scooter gedaan. Zolang het nog mooi weer is, moeten we dat benutten. Met de scooter gaan we altijd het liefste naar Bergerden, dat is net een mooi rondje. Erg veel hebben we er niet gezien, maar toch een leuk piepklein vlindertje op de foto kunnen zetten. 

 

 

 Dit is een klaverspanner.

 

 

 

 

 

We hebben wel weer veel torenvalkjes gezien. Dat is eigenlijk ieder jaar het geval in Bergerden. Ze zullen daar wel ergens nestelen en als het jonge spul dan uitvliegt, moeten ze natuurlijk leren jagen. Het jagen gebeurde vandaag helaas te ver weg maar toen er eentje op een kas kwam zitten, kon zij mooi op de foto. 

Zoals ik al schreef zijn we vanavond dus naar de Hoge Veluwe gereden. De kans op het zien van grof wild is dan natuurlijk veel groter, maar de foto’s worden er helaas niet mooier door. Een eerste rondje langs de bekende observatiepunten leverde niets op. De parkeerplaats bij de Wildbaan stond al bomvol met de vaste fotografen die je altijd tegen en met de bronst in het park ziet. Jammer dat zulke mensen alleen maar voor de “mooie plaatjes” komen, het park is het hele jaar zo mooi. Maar goed, ieder zijn eigen keus.
Toen wij eigenlijk al verwachtten niets meer te zien, besloten we toch nog een tweede keer bij het Bosje van Staf te kijken. Ja hoor, daar kwamen ineens een stel grote jongens uit het bosje lopen. 

 

 

 Helaas is het daar echt te donker om foto’s te nemen. Jullie
 moeten dus maar van mij aannemen dat er elf prachtige kerels
 liepen.

 

 

 

 

Op het Oud Reemsterveld dat aan de Wildbaan grenst, stond plotseling ook een grote groep. Zo’n 22 stuks, mooie dames met hun jonge en wat oudere kinderen. Een genot om naar te kijken! 

 

 

 Ze stonden zo goed verstopt in het hoge gras, dat het een geluk
 is dat we ze zagen.

 

 

 

 

 

Op het laatste stukje naar de uitgang zag ik een reebokje in het bos staan. Helaas was het kereltje ons te vlug af, hij verdween snel het bos weer in. Iets verderop werden we verrast door een reegeit met haar jong. Ze stonden op het punt om de weg over te steken. Toen wij de auto aan de kant hadden gezet en rustig bleven wachten, durfde mams eindelijk over te steken.

 

 

Even kijken of de kust veilig is.

 

 

 

 

 

Hierna liep zij rustig naar de andere kant van de weg. 

 

 

 Mama, mama, wacht op mij!
 Met grote sprongen ging de kleine achter haar aan.

 

 

 

 

 

We hadden het niet meer verwacht, maar we hebben toch weer hele mooie dingen gezien. We moeten dat toch eens wat vaker doen, zo’n avondbezoekje.

 

 

 

26 augustus 2013

Waar zullen we vandaag eens naar toe gaan? De Ooijpolder! Het was er bijzonder rustig op vogelgebied. Niet erg hoor, er is nog genoeg ander moois te zien. Wat denk je van deze runderen? Ze hebben een prachtige kleur in het zonnetje, en wat liggen ze er lekker op hun gemakkie bij! 

 

 

 Tja, als we zoiets voorbij zien varen missen we onze boot best
 wel. Dit is trouwens een bootje om trots op te zijn. 100%
 Nederlandse makelij, een Doerak.

 

 

 

 

Bij gebrek aan vogeltjes, hebben we maar weer eens een paar plantjes op de foto gezet. 

Zwanebloem.

Canadese guldenroede.		Kattenstaart.		Wilde bertram.

Helemaal zonder vogels was het er natuurlijk niet. De kieviten zijn nog volop aanwezig, net zoals de grauwe ganzen en diverse soorten meeuwen. 

 

Ook zagen we een vrij grote groep grote Canadese ganzen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Dit is waarschijnlijk een soepeend.

 

 

 

 

 

Tot onze grote verrassing kregen we een prachtige vliegshow van een buizerd. Zou hij of zij op deze manier ons gedag hebben gezegd voor de grote trek? 

 

 

 Waarom het ook was, het was puur genieten!

 

 

 

 

 

Eigenlijk dachten we dat de ooievaars al vertrokken waren. Op de heenweg hadden er nergens één gezien en ook het nest was leeg. Toch zagen we er op de terugweg twee samen in een weiland lopen. Ik kan het mis hebben, maar volgens mij is dit het ouderpaar van het nest. 

Wat moet ik nog zeggen? Het was weer een heerlijke middag!

 

 

 

28 augustus 2013

Vanmiddag hebben we weer een heerlijke middag op de Hoge Veluwe gehad. Geen herten, reetjes of moeflons gezien, maar wel genoten van onder meer de hei die nu prachtig paars aan het kleuren is. Opvallend was dat we weer vrij veel vlinders hebben gezien. We hebben ons deze keer beperkt tot twee foto’s van de atalanta. 

Toen we over de velden van Oud Reemst uit stonden te kijken, ontdekten we een bijzonder iets. Er zaten drie hoornaars onderaan een boom. Het leek of zij van de boom aan het eten waren. Voor wie de hoornaars niet kent: hoornaars zijn een soort wespen, maar dan ruim twee maal zo groot. Gemiddeld is een hoornaar 3 centimeter lang, de koningin is beduidend groter. En zo zien ze eruit. 

 

 

 Hoornaars zijn minder agressief dan wespen, maar als ze steken
 is dat veel pijnlijker. Zij zijn redelijk schaars in Nederland.

 

 

 

 

 

Niet echt mijn type insecten. Laten we dus maar snel gaan genieten van de prachtige paarse heidevelden. 

		Zonder zonnetje.

En met zonnetje.

 

 

 Deze zwarte heidelibellen hebben het voorjaar nog in hun bol.

 

 

 

 

 

 

 

 

De waterlelies in de vijver van het Jachtslot St. Hubertus staan nog volop in bloei. Een genot voor het oog.

 

 

 

 

 

 

Ook zonder grof wild is er genoeg te beleven in het park. We kunnen er nu nog genieten van de rust. Dat zal snel voorbij zijn als de hertenbronst begint. Dat kan ieder moment gebeuren…