1 juli 2013
Na de boodschappen hadden we nog net even tijd voor een klein rondje. Eerst maar eens bij Leo en Lotte op bezoek. Zodra we uit de auto stapten hoorden we een valkenkrijs, er moest dus iemand thuis zijn. Lotte hadden we al snel in de gaten. Zij zat op de 12e etage op de reling lekker om zich heen te kijken.
 | |  |
| | |
Na een rondje om het gebouw heen lopen, moesten we concluderen dat zij alleen was. Leo konden we nergens vinden. Meneer was dus op stap of hij lag ergens op een balkonnetje uit het zicht. Dat laatste zou niet de eerste keer zijn… Helaas, maar het was toch fijn om Lotte weer even te zien.
Vanaf Presikhaaf is het een klein eindje naar Rouvenen, dus besloten we bij “onze” nesten te gaan kijken. Een blik op het haviknest bevestigde wat we eigenlijk al wisten: er zit echt niets meer in het nest. Het zal altijd een raadsel blijven wat daar aan de hand is. De buizerdkinderen doen het goed. Ze beginnen al lekker bruin te worden. Dat houdt wel in dat ze wat moeilijker op het nest te zien zijn. En zonder zonnetje is het echt een zoekplaatje. Vandaag dus geen foto’s van ze. Wel van een vlindertje dat ik nog niet kende: een koevinkje.
Wat een mooi beestje.
Ik had al eens geschreven dat Rouvenen een agrarisch gebied is. Je komt er dus regelmatig een weiland vol koeien tegen. Deze keer was het een weiland vol met jonge koetjes en stiertjes. Toen we daar even stopten om ergens naar te kijken, kwam de hele kudde naar ons toe gerend. Tja, dan moet je ze ook even begroeten hè? De foto’s heb ik allemaal met mijn mobieltje gemaakt, dus let niet te veel op de kwaliteit.
Het was zo leuk, we kregen er geen genoeg van. De koetjes trouwens ook niet. Daarom heb ik er ook maar een stukje van gefilmd.
Het was weer een leuke middag. Eens iets anders als anders…
2 juli 2013
Vanmiddag zijn we weer eens naar de Ooijpolder gereden. Het was alweer een tijdje geleden dat we daar waren. Net zoals in Rijnstrangen, liggen er hier ook ieder jaar vlotjes voor de zwarte sterntjes in het water. Het zijn er dit jaar trouwens wel veel. Het zullen er al snel een stuk of 24 geweest zijn. Ze waren allemaal bezet en de jongen die erop zaten waren al flink groot. Verschillende oudervogels hadden een paar roeibootjes als rustplekje opgezocht. Een prachtig gezicht! Of de eigenaars van de bootjes daar ook zo over denken, vraag ik me af. De sporen van de vogeltjes waren duidelijk te zien…
 | |  |
Een jong neemt een bad... | | ...en weer terug op het vlotje. |
Het zijn er nogal wat hè? Bij ons volgende bezoek zullen de
kleintjes wel vliegen.
Een eindje verderop zat een eenzame wulp tussen een heel stel meeuwen en grauwe ganzen. Vreemd dat het diertje alleen was.
Ik kon het niet laten, ook vandaag kwam mijn telefoon uit mijn
tas… Dit is van hetzelfde punt genomen als de foto's hierboven.
Het is me weer gelukt! Vanuit de rijdende auto heb ik weer een steenuiltje op een dak gevonden. Helaas bleef hij niet zo lang zitten. We hadden er graag mooiere foto’s van willen maken.
Tot slot zijn we nog even bij de ooievaars gaan kijken. Ze hebben
dit jaar twee jongen in het nest zitten.
Het was weer een heerlijk middagje. Dat moeten we snel weer eens over doen.
4 juli 2013
We zijn vanmiddag maar weer naar de Ooijpolder gereden. De zwarte sterntjes zijn wel erg leuk om naar te kijken. Bovendien zijn de jongen al zo groot, dat ze wel snel vertrokken zullen zijn. Nog even van genieten dus.
Maar eerst hebben we een rondje buitenom gemaakt. Al snel kwamen we een ooievaar in het weiland tegen. Het diertje liep daar zo parmantig te stappen.
Tot onze verbazing kwamen we een eind verderop weer een ooievaarsnest tegen. Die hadden we nog niet gezien. Ook dit nest is bewoond en ook hier zitten één of meerdere jongen. Helaas wou de familie niet overeind komen.
We konden alleen een kopje van een oudervogel en van één jong
zien.
Er is de laatste tijd wat veranderd in de Ooijpolder. Het was ons al opgevallen dat er ineens veel mooie hekken staan bij de weilanden. Ook zagen we regelmatig kleine bordjes bij de weilanden staan.
Dit is zo’n bordje. Het is dus duidelijk dat er meer opengesteld is voor het publiek.
Lekker door het boerenland lopen, geen slecht idee. Vandaar dus ook de nieuwe hekken, die trouwens naar Engels voorbeeld gemaakt zijn.
Een tip: kijk eens op de website www.vianatura.nl. Het is een mooi project waarbij landeigenaren 5% van hun grond (tegen betaling) voor 30 jaar afstaan ten behoeve van het project.
Het is ons weer gelukt een groenling op de foto te krijgen. Meestal hoor je ze, maar zie je ze niet. Deze keer hadden we zelfs het geluk dat er een jong bij zat.
 | |  |
Ouder... | | ...en jong. |
We hadden ooit eens gezien dat er een huis is waar veel huiszwaluwen een nestje onder de dakrand hebben gemaakt. Ook dit jaar was het er weer een drukte van belang. Goed op de foto hebben we ze niet gekregen. De vogeltjes zijn zo vreselijk snel, dat is niet te volgen met de camera. Toch een poging.
 | |  |
Jong... | | ...en ouder. |
Een musje heeft blijkbaar nog wilde plannen. Zou zij weten dat
het al erg laat in het seizoen is?
Mevrouw Torenvalk hield alles van boven in een oude schoorsteen in de gaten.
Twee dagen geleden hadden we al een vermoeden, maar nu hebben we zekerheid: er zit weer een visarend in de Ooijpolder! We hebben hem alleen vanuit de verte kunnen zien, maar met de scoop was het overduidelijk. Dit is een visarend!
Eindelijk waren we dan bij de zwarte sterntjes aan gekomen. Dat was eigenlijk het doel van onze reis. Ik schreef het eergisteren al: bij ons volgende bezoek zullen er al wel jongen vliegen. Dat was dus inderdaad het geval.
Weer op een bootje, maar deze keer een jong.
 | |  |
En een volwassen vogel. | | |
Omdat ze zo leuk zijn, hebben we een stukje gefilmd. Helaas stond de wind hard in de microfoon te blazen, maar ik wou het geluid er toch niet afhalen. De sterntjes maken namelijk zulke gezellige geluidjes. Dat wou ik jullie niet onthouden. Even de vinger bij de volumeknop houden dus.
Tot onze grote verrassing liepen er ineens lepelaars te lepelen. Eergisteren waren we nog zo teleurgesteld dat we geen enkele lepelaar zagen. Nu liepen er acht bij elkaar.
Gelukkig liep er vandaag heel wat meer rond te stappen dan twee dagen geleden. Wat een verschil is dat toch tussen de één en de andere dag. Eergisteren zagen we één eenzame wulp, vandaag hebben we enorme groepen over zien vliegen. Helaas, we waren te laat voor een foto.
Een koppeltje kneutjes liepen lekker samen rond te scharrelen.
In een plas verderop waren ook ineens grutto’s van de partij. Net zoals een enkele tureluur.
Ook hier vlogen zwarte sterntjes rond.
Tot slot nog een foto van de vele meeuwen, die er ook vandaag
weer zaten. Afgewisseld met een stel kieviten en een enkele
scholekster.
Het is weer een heerlijke middag geweest, vol met onverwachte verrassingen. Zo lusten we er wel meer.
6 juli 2013
Vanmiddag was ons plan om maar weer eens verder te gaan met onze studie van de terrasvink. We zijn dus weer naar de Hoge Veluwe geweest. Voor de dieren was het vast al te warm, bijna niets liet zich zien. Bij het Bosje van Staf liepen een paar moeflons in de verte op het grasveld. Een enkele havik en daarna een wespendief kwamen nog even over ons heen vliegen.
 | |  |
Havik. | | Wespendief. |
Aan de “achterkant” van het Bosje van Staf zagen we een paar herten lopen. Helaas wel een beetje ver weg.
Toch vind ik zulke vondsten één van de mooiste. Het lijkt net alsof ze meer in het wild leven dan wanneer ze bij één van de observatiepunten lopen. Dat is natuurlijk onzin, want ze kunnen vrij door het hele park bewegen.
We zagen daar niet alleen groot wild, maar ook wat klein wild.
 | |  |
Zuringspanner. | | Gentiaanblauwtje. |
Het is mij trouwens nog steeds een raadsel waarom een bruin vlindertje een blauwtje als naam heeft gekregen.
Onze studie viel weer jammerlijk in het water. Op het terras was het te druk voor de vinkjes. Een enkeling waagde zich even op de grond, maar verdween al snel de bomen in als er weer van die benen langs kwamen. Tja, het leven van een terrasvink gaat niet over rozen.
Een witte kwikstaart die op de punt van het dak van de Koperen Kop zat, maakte veel goed. Hij (of zij) had geen last van al die voorbij komende benen en zat prinsheerlijk in het zonnetje.
 | |  |
Dit is mijn voorkant... | | ...en ik heb ook een achterkant. |
Tot slot nog een foto van de waterlelies die overal in de plasjes
en vijvers weer uitbundig bloeien.
We hebben niet echt veel gezien dus deze keer. Ik denk dat het warme weer daar echt de schuldige van was. Maar gelukkig betekent dat niet dat we niet genoten hebben. Dat doen we namelijk altijd.
7 juli 2013
Het was mij vandaag te warm om naar buiten te gaan. Ik kan er echt niet tegen, dus heeft Rob alleen een rondje op de scooter gemaakt. Natuurlijk kwam hij weer in Bergerden uit. Ook daar hielden veel vogeltjes zich schuil voor de warmte, maar er waren er toch een paar die zich er niets van aantrokken.
Deze jonge scholekster trok er zich duidelijk niets van aan.
Ook een aalscholver zat in het brandende zonnetje, zelfs bovenop een lantaarnpaal.
Een flinke groep wulpen zat in het weiland.
De bloemetjes bloeien aan alle kanten. Helaas ben ik niet zo thuis in de plantenwereld.
Een groene kikker in het (koele) water.
Eindelijk is een grote wens van Rob in vervulling gegaan: hij heeft een fuut met jongen op haar rug op de foto!
Dit plantje ken ik dan wel, anders had Rob het me zo kunnen vertellen. Het hele fietspad rook er naar: gewone kamille.
Groot kaasjeskruid.
Ik kan het mis hebben, maar ik denk dat dit de reukloze kamille is.
Ach, wat maakt het ook uit hoe een plantje heet. De meesten zijn gewoon mooi en je wordt er vrolijk van als ze bloeien. Daar gaat het toch om?
9 juli 2013
Vanmiddag heeft Rob een tijd bij het buizerdnest in Rouvenen gepost. De jongen zijn bijna klaar om van het nest te vertrekken en daarom wordt er druk aan de conditie van de vliegspieren gewerkt. Er wordt dus flink gefladderd. Een fotoserie van de twee prachtige jongen.
Wat zijn ze mooi hè? Het zal nu echt niet lang meer duren voordat ze de wijde wereld gaan verkennen. Hopelijk kunnen we ze voor die tijd nog een keertje zien. Voor wie er (net als wij) geen genoeg van kan krijgen, heb ik een filmpje van ongeveer 8½ minuut. Veel kijkplezier.
10 juli 2013
Nu de jonge buizerds op het punt staan om het nest te verlaten, proberen we zo veel mogelijk bij ze te gaan kijken. Toen we er vanmiddag kwamen lagen de luilakjes plat in het nest. Tja, daar komen we natuurlijk niet voor. Dus zijn we maar een rondje in de buurt gaan maken. Je weet maar nooit wat je er tegenkomt (behalve nieuwsgierige jonge koeien). Deze keer hebben we de avonturen van een ooievaar in het weiland gevolgd. Weinig spectaculair zou je zeggen. Maar behalve de ooievaar, was ook de boer in het weiland en ook zijn knecht. De boer reed met zijn tractor rond om hooibalen te maken en de knecht reed er met een tractortje om de balen op te pikken. De eigenwijze ooievaar wist zichzelf iedere keer weer in het nauw te brengen tussen de twee tractoren. Hij (of zij) liep het weiland af te zoeken naar wat eetbaars, dan kwam de boer eraan om het losse hooi tot balen te maken, de ooievaar rende er vandoor om iets verderop zijn zoektocht voort te zetten, om daar dan weer weggejaagd te worden door de knecht die de balen op kwam pikken. Dat tafereel herhaalde zich keer op keer. Best vermakelijk om te zien.
 | |  |
| | |
Voor de rest was er weinig te zien. Wel vreemd want zo warm is het niet meer.
Deze jonge gele kwikstaart liet zich nog wel even bekijken.
Uiteindelijk zijn we maar weer teruggereden naar de buizerdkinderen. Die waren gelukkig inmiddels wakker geworden en zaten weer netjes rechtop in het nest. We hebben een hele tijd van ze staan genieten, hoewel het wel tenenkrommend was. Wat een capriolen halen ze uit! Ze fladderen en wapperen en springen daarbij door het hele nest. Je verwacht ieder moment dat er eentje uit het nest valt. Gelukkig gaat het iedere keer goed, maar je hart zit in de tussentijd wel in je keel. Leuk joh, vogeltjes kijken. Maar weer een serietje van de uitslovers.
Het blijft ongelofelijk mooi om te zien. Ik hoop dat ze nog even
blijven zodat we nog wat langer van ze kunnen genieten.
13 juli 2013
Vandaag zijn we eens de andere kant op gereden en naar een gebied gegaan waar we al heel lang niet meer geweest waren: De Posbank. Toen we onze hond Max nog hadden gingen we daar nog wel eens wandelen, maar nadien is het er eigenlijk nooit meer van gekomen. Zo zonde want het is er prachtig. Na eerst een bezoekje aan het bezoekerscentrum, zijn we lekker rond gaan rijden. Hier en daar gestopt en een beetje rondgewandeld, zo kom je de middag prima door. Hoewel we er dit jaar maar weinig hebben gezien, zaten er toch flink wat vlindertjes.
De binnen- en buitenkant van een bruin zandoogje (vrouwtje).
Natuurlijk hebben we ook weer genoeg mooie bloemetjes gezien.
 | |  |
Klaproos. | | |
Dit is Hungarian Mullein (Verbascum speciosum). Het schijnt zeer zeldzaam te zijn, maar komt op de Posbank op één plaats voor. Men noemt het ook wel verwilderd verbascum.
De rupsen van de Sint Jacobsvlinder op Jacobskruiskruid.
En hier een metaalvlinder op Jacobskruiskruid.
Waar ik altijd zo van kan genieten zijn grote velden varens. Ik kon mijn hart ophalen, want de ondergrond van het bos was één en al varen. Werkelijk een prachtig gezicht met al die grote adelaarsvarens.
Een heel onopvallend bloemetje, maar zo mooi als je het van dichtbij ziet: klein
springzaad.
Tot slot een klein geaderd witje.
Het was een heerlijk bezoek. We hebben er weer met volle teugen van genoten. Maar er stond nog iets anders op ons programma: de buizerdkinderen in Rouvenen. We waren te nieuwsgierig om er vandaag niet heen te gaan. Voordat we bij het nest waren zagen we “onze” boer al op een veld bezig.
Als gezelschap had hij een paar kraaien en meeuwen…
Snel naar het nest toe. Een eerste blik op het nest vertelde ons niet zo veel. We zagen in ieder geval één bruine rug plat liggen. Zouden ze er allebei liggen? Het was heel moeilijk te zien. Dus alle apparatuur uit de auto gehaald en het weiland in gelopen.
Ja hoor, het is gebeurd. De eerste jonge buizerd heeft het nest verlaten! Het diertje zat op een tak vlak onder het nest. Zou het ook al kunnen vliegen of is het gewoon naar beneden gehipt? Eerst maar even wat plaatjes van de schoonheid.
 | |  |
| | Linksonder het jong, rechtsboven het nest. |
Wat een prachtig diertje is het! We stonden tussen de struiken en het riet, maar zo dichtbij! En hij/zij trok zich niets van ons aan. Ook de oudervogel die weer in een boom een eind verderop zat, vond het prima dat wij daar stonden. Wat kan de natuur toch schitterend zijn! Na een tijd genieten van dit diertje, ontdekten we dat het ook al prima kan vliegen. In, letterlijk en figuurlijk, de tijd van een oogwenk was het plotseling weg. We hebben er niets van gehoord en al helemaal niets van gezien. Na wat zoeken vonden we het beestje een paar bomen verder. Pas toen beseften we wat we een mazzel hadden gehad dat hij zo ver vooraan zat toen we kwamen. Op de plek waar hij nu zat was hij amper te zien. Even later besloot hij weer een andere boom op te zoeken, daar was hij helemaal niet meer in te vinden. Wat zijn we het beestje dankbaar!
Natuurlijk hebben we weer gefilmd. Kijk zelf hoe rustig en ontspannen hij op zijn tak zat.
De boer kwam later even informeren hoe het met de kinderen stond. Hij had zelf nog niet ontdekt dat er één de wereld aan het verkennen was. Wel vertelde hij dat het steenuiltje bij hem op het erf weer goed te zien was. Hij zat in “de piep”. Later zijn we even bij de boerderij gaan kijken, maar die “piep” konden we niet vinden. Gelukkig kwam de boer ons vertellen waar hij zat. De “piep” was een soort afvoerpijpje dat ergens uit de muur stak.
Het steenuiltje was er inmiddels uitgekropen en zat in een soort
venster er vlak boven.
Helaas moest de boer verder met zijn werk. Alleen het erf oplopen is geen optie, dat vinden zijn honden helaas niet goed. Toch moeten we nog eens met de boer praten. Bij een vorig gesprekje vertelde hij eens dat hij ook kerkuilen op zijn erf heeft met een echte kast zelfs. Dus misschien wil hij zijn honden een keertje voor ons binnenhouden…
Toen we weer richting huis reden, zagen we de boer al weer druk bezig op het land. Deze keer zagen we ook scholeksters op het land, paps en mams met twee kinderen.
Hier één ouder met een kind.
Op de heenweg hadden we al even bij de centrale gekeken of er iemand thuis was. Dat was weer niet het geval. Dat was nu al de zoveelste keer dat we geen valken thuis troffen. Op de terugweg zijn we toch maar weer gaan kijken. Je weet maar nooit… Deze keer hadden we geluk, er zat een jong bovenop de linkerpijp op het rooster. Helaas sta je daar aan het einde van de middag recht tegen de zon in te kijken. Een fotootje zat er dus niet in. Even later zagen we een valk vliegen. Die moest ergens aan de achterkant van de pijpen geland zijn want hij kwam niet meer achter de pijpen vandaan. Jammer hoor, dat kan je dus niet zien. Teleurgesteld zijn we maar naar huis gereden. Toen we aan de voorkant van de centrale reden, zagen we ineens een klein weggetje dat ons nooit eerder opgevallen was. We hebben altijd gedacht dat het een fietspad was, maar je kan er een eind met de auto inrijden. Daarvandaan hadden we een perfect uitzicht op de voorkant van de centrale. Al snel hadden we ook de valk gevonden. Het diertje, ook een juveniel, zat op een antennekastje dat onder het rooster hangt.
Tja, dat zie je aan de andere kant niet.
Toen we een tijdje stonden te kijken, ging de andere valk aan het vliegen. Die kregen we nog mooi op de plaat.
Leuk dat we weer twee juveniele valken hebben gezien. Nu we dat weggetje hebben gevonden, zullen we er misschien wel vaker weer een valk zien. Anders is het in ieder geval handig om te onthouden voor volgend jaar, als er weer jonge valken gaan uitvliegen…
14 juli 2013
Vanmiddag is Rob nog even bij de buizerds gaan kijken. We zijn natuurlijk erg nieuwsgierig wanneer nummer twee ook het nest verlaat. Nou, nu nog niet. De jongeling zit nog steeds prins(es)heerlijk in het nest te zitten. De jonge takkeling leert met de dag meer bij. Hij/zij probeert steeds meer bomen uit en het lukt zelfs om op het nest terug te komen. Wat gaat het allemaal snel!
Hoe lang je er ook naar kijkt, het blijft mooi.
En voor de verandering eens een filmpje.
Dit is de larve van een veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje.
Brrr, wat een griezel.
We hadden hem al eerder op de foto, maar hier is het koevinkje weer.
Toch maar even vermelden, bij de valkjes was er weer niemand thuis.
15 juli 2013
Vanmiddag zijn we weer naar de Ooijpolder gereden. Niet zo’n goede keuze, want het was er ontzettend druk. We waren helemaal vergeten dat morgen de Vierdaagse begint in Nijmegen en dat betekent ieder jaar drukte in de Ooijpolder. Er is een speciale (tijdelijke) camping voor de wandelaars en overal worden auto’s door bezoekers geparkeerd. Maar gelukkig is dat grotendeels in het eerste stuk van de Ooijpolder. Hoe verder je komt, hoe rustiger het weer wordt. In het tweede gedeelte hebben we dan ook weer genoeg gevederde vriendjes gezien.
Het is weer reigertijd in de Ooijpolder. Waar je ook kijkt, je ziet altijd wel ergens één of
meerdere reigers staan.
Bij de zwarte sterntjes was het weer genieten. Op één van de vlotjes zaten nog piepkleine jonkies. Echte achterblijvertjes dus.
Kunnen jullie je het bootje met het blauwe zeiltje nog herinneren? Het blauw is niet zo blauw meer…
 | |  |
Eén van de boosdoeners. | | |
Het was weer warm vandaag. Zelfs de runderen zochten het
water op.
 | |  |
Een jonge... | | ...en een volwassen kokmeeuw. |
Ik schreef het al, er zijn hier veel reigers op het moment. Dan wil het natuurlijk wel eens gebeuren dat er twee het niet helemaal met elkaar eens zijn. Ach, dat gebeurt in de beste families wel eens toch?
Gelukkig liepen er ook weer lepelaars. Deze keer een groep van een stuk of 29. Er zaten verschillende jongen tussen, die heerlijk liepen te bedelen bij de ouders. Een mooi gezicht!
Een groepje grutto’s.
De boeren waren ook hier aan het hooien. En wie komt daar op af? Natuurlijk, de ooievaar!
Mevrouw torenvalk zat wel heel mooi voor ons te poseren.
 | |  |
Ik moet er vandoor! | | |
Jonge tureluur op één poot op een paaltje.
Aan het einde van de middag zochten ook de Konikpaarden het
koele water op.
Als toetje zagen we een grote groep wulpen. Deze keer netjes op de grond en niet in de lucht.
Ondanks de drukte was het toch een geslaagde middag. Helaas zullen we een weekje moeten wachten tot we weer een keer kunnen gaan. De komende dagen zal Nijmegen praktisch niet te bereiken zijn.
18 juli 2013
Vanmiddag is Rob nog snel even bij het buizerdnest gaan kijken. We wachten nog steeds op het moment dat het tweede jong ook op de vleugels gaat. Ook vandaag bleek dat niet het geval. Het diertje zit nog steeds comfortabel in het nest en krijgt regelmatig bezoek van grote broer of zus. Maar daar later meer over. Eerst moesten er wat libellen op de foto gezet worden. Wel wat anders als buizerds, maar ook mooi.
 | |  |
Gewone oeverlibel (v). | | Vuurlibel (m). |
 | |  |
Gewone oeverlibel (m). | | Grote roodoogjuffer. |
En nog een keer de gewone oeverlibel (v).
Dan de foto’s van de buizerds. Zoals ik al schreef, zit de laatste nog in het nest.
Af en toe komt er bezoek.
Verder wordt er veel geoefend.
Natuurlijk wilde hij/zij niet flapperend op de film. Dan maar een filmpje zonder geflapper.
We worden nu toch wel een beetje ongeduldig wanneer de laatste ook op avontuur gaat. Het wordt zo langzamerhand wel eens tijd.
22 juli 2013
Vanmiddag is Rob alleen naar de Hoge Veluwe geweest. Hij wou graag vlindertjes fotograferen. Het was mij te warm om naar buiten te gaan. Ondanks het feit dat er ook dit jaar weer weinig vlinders zijn, heeft Rob er toch een heel stel gevonden. Waaronder zelfs zeldzame soorten.
 | |  |
Heideblauwtje (m). | | Grote parelmoervlinder. |
 | |  |
Nogmaals grote parelmoervlinder... | | ...die is zeldzaam. |
 | |  |
Rupsen van Sint Jacobsvlinder | | op Jacobskruiskruid. |
 | |  |
Hooibeestje. | | Grote parelmoervlinder. |
En iets anders: een borstelroofvlieg.
 | |  |
Bosparelmoervlinder... | | ...is ook zeldzaam. |
 | |  |
Groot koolwitje. | | |
 | |  |
Heivlinder. | | Heideblauwtje (v). |
 | |  |
Hooibeestje. | | Grote parelmoervlinder. |
Op de terugweg kreeg Rob een grote verrassing: er stond een reegeitje met haar jong in het bos. Jammer dat het er een beetje donker was, maar het stel liet zich mooi fotograferen.
Wat een schoonheden! En wat een fantastisch gedrag!
Tja, soms zit het allemaal mee en soms zit het allemaal tegen. Ik mag wel zeggen dat dit weer een geslaagd tochtje is geweest. Het zat dus mee.
23 juli 2013
Ondanks het aanhoudende warme weer, heeft Rob vanmiddag zijn vlindersafari voortgezet. Hij heeft er weer heel wat voor de lens gekregen en zelfs overal de naam van weten te achterhalen. Hij wordt nog eens een echte meester Prikkebeen. Eerst maar een serie van de grote parelmoervlinder. Dit beestje is dus zeldzaam en komt alleen nog op de Hoge Veluwe voor.
Rob heeft er vandaag heel veel gezien. Wat ook leuk is, ze staan
nu ook eens met geopende vleugels op de foto.
Groot dikkopje, daar schijnt het ook al niet zo goed mee te gaan.
 | |  |
Grote parelmoervlinder. | | Heivlinder. |
 | |  |
Geelsprietdikkopje (zeldzaam). | | Grote parelmoervlinder. |
 | |  |
Icarusblauwtje. | | Boomblauwtje. |
 | |  |
Wilgenroosje. | | |
Nog een keer een groot dikkopje.
Een uitkijkje over Eikenhoutsbergen, bij het Bosje van Staf.
 | |  |
Bruin zandoogje. | | Groot dikkopje op vlasbekje. |
 | |  |
Heideblauwtje (m). | | Borstelroofvlieg met prooi. |
Bij het Bosje van Staf lieten een paar herten zich even zien.
De meeste geweien zijn inmiddels geveegd.
In de verte zat een buizerd in een boom.
 | |  |
| | Stoeien met een boom. |
Heideblauwtje (v).
Vlakbij de uitgang stond weer een reegeit op Rob te wachten.
Nou, in de vlinders beginnen we nu een beetje thuis te raken. Het wordt tijd dat we ons nu eens op de plantjes gaan storten.
31 juli 2013
Na een 2-daagse behangklus bij een goede vriendin, zijn we vandaag naar de Hoge Veluwe gereden. Het was er stil. We hebben geen enkel hert, ree of moeflon gezien. Daarom hebben we ons maar met het kleine spul bezig gehouden.
Natuurlijk beginnen we met de grote parelmoervlinder. Deze
keer wel een hele mooie foto van hem.
 | |  |
Roodbruine vlekuil. | | |
 | |  |
Stekelsluipvlieg. | | |
Groot dikkopje.
Bij het Bosje van Staf vloog deze jongen over, waarschijnlijk weer een wespendief.
 | |  |
Gewone mest kever. | | Onbekende, maar agressieve rups. |
Dit is iets wat we nog nooit gezien hebben. We weten dan ook
absoluut niet wat het is. Het leek op mest met allemaal
schildjes van kevers erin. Misschien is het wel iets van de
mestkevers.
We hebben ook een hele tijd staan genieten van twee jagende boomvalken. Het was een prachtig gezicht om ze iedere keer laag over de hei te zien scheren. Helaas wel ver weg, waardoor een goede foto er niet in zat.
 | |  |
Juveniele roodborsttapuit... | | ... met paps. |
 | |  |
Metaalvlinder. | | Let eens op de mooie antennes. |
Kleine vuurvlinder.
Dit is toch het laatste dat je in juli verwacht, maar er zat toch echt een zwavelzwam op een oude boomstronk.
Ook al was er vandaag geen groot wild, we hebben de buit weer binnen kunnen halen. Omdat het aan het einde van de middag een beetje begon te regenen, hebben we de terrasvinkjes niet meer gedag kunnen zeggen. Dat moet de volgende keer maar weer.
