1 mei 2013
Vanmiddag is Rob naar Bergerden geweest. Als eerste kwam hij een brutale gele kwikstaart tegen. Het beestje was absoluut niet bang en kwam telkens weer naar Rob toe.
Het was even puzzelen, maar volgens ons is dit een vrouwtje
kneu. De erg gestreepte borst bracht ons een beetje in de war.
Het is altijd een plezier om naar futen te kijken. Helemaal als ze zo mooi in het zonnetje zwemmen.
Een vlucht regenwulpen, uhh wilde eenden bedoel ik.
Natuurlijk moest Rob ook even kijken of het steenuiltje weer thuis was. Ja hoor, dat was ze. Alleen zat ze nog meer verstopt in de boom.
Wat is een middag zonder buizerd?
Tot slot nog een plaatje van “onze” gaai.
3 mei 2013
Vanmorgen is Rob eerst even naar Leo en Lotte gegaan. Het was allemaal niet zo goed te volgen, maar op een gegeven moment waren er drie valken in de lucht. Wie waar vandaan kwam, heeft Rob niet kunnen zien. Uiteindelijk werd nummer drie uitgeleide gedaan door Leo en Lotte samen. Omdat het erg lang duurde voor er weer iemand thuis kwam, is Rob maar even het park ingelopen. Daar kwam hij deze schoonheden tegen.
Wat een lief tafereeltje!
Vanmiddag hebben we weer op de Hoge Veluwe van het mooie weer genoten. We hebben besloten om een uitgebreide studie van de “terrasvink” te maken. Uiteraard moet dat op het terras van de Koperen Kop in het park gebeuren. Lekker in het zonnetje, glaasje wijn erbij…
Dat levert dan zulke mooie foto’s op, hihi.
Om weer even serieus te zijn, we hebben ook weer de grote mannen gezien. Deze keer vonden we er een paar bij het Bosje van Staf. Ze kwamen in volle draf aanrennen.
Eén van de raven kwam ook weer overvliegen.
Dit is toch zo leuk. De raven hebben hier altijd gezeten, maar tot nu toe vlogen ze bijna nooit in de richting van de bezoekers. De laatste tijd hebben we dit al een paar keer mee mogen maken.
In de tussentijd waren de herten tot rust gekomen en stonden
lekker te grazen.
In de verte stond mama Ree met haar kleine op het grasveld. Dat is zo mooi om te zien.
Natuurlijk waren de graspiepers ook weer van de partij.
Zo komen we onze dagen wel door. Als het weer natuurlijk wel mee wil werken.
5 mei 2013
Rob heeft vanmorgen een wandeling in Meinerswijk gemaakt. Veel was er niet te zien, alleen te horen.
Gelukkig liet dit paar grote Canadese ganzen zich wel zien.
De ooievaars broeden er ook weer en één van hen kwam vlak boven Rob zweven.
Vanmiddag hebben we een soort “ontdek-je-plekje” reis gemaakt. We zijn dus gewoon onze neus achterna gegaan. Vraag me maar niet waar we geweest zijn, want ik kan het echt niet vertellen. Maar genoten hebben we wel.
Ons startpunt was Bergerden omdat we graag het steenuiltje weer wilden zien.
Zoals je ziet is dat gelukt dus. Maar dat was niet het enige dat er te zien was.
Natuurlijk zijn de grutto’s er nog. Bijna overal in het gebied kom
je ze tegen.
Ook kom je steeds meer broedende vogels tegen. Zoals deze fuut.
De pinksterbloemen staan nog steeds in bloei. Dat geeft mij altijd het echte voorjaarsgevoel.
Verder hebben we volop mogen genieten van twee lepelaars die vlak langs de weg op een dijkje liepen. Het stel trok zich niets van ons aan.
 | |  |
Met hommel! | | |
Dat was echt genieten. Zo dichtbij hebben we ze nog nooit gezien.
Omdat het zo mooi was, hebben nog wat gefilmd. Niet alleen de lepelaars maar ook wat grutto’s en een tureluur.
(Sorry voor de bewegende woorden, er is iets niet helemaal goed gegaan)
Daarna begon onze ontdek-je-plekje reis. “Ergens” kwamen we twee boomvalken tegen, prachtig boven ons cirkelend.
Toen we ons omdraaiden, zagen we iets anders rondcirkelen: een ooievaar.
Dat was voor Rob dus al de tweede vandaag.
Zo was het (alweer) een heerlijke middag.
7 mei 2013
Vanmorgen is Rob bij de slechtvalken in Duiven op kraamvisite geweest. Op de monitor die in de centrale staat, is gezien dat er dit jaar drie kuikens uit het ei zijn gekropen. De kuikens zijn nu ongeveer twee weken oud, dus misschien zouden de kopjes al in de nestkast te zien zijn.
Het leek erop dat Beau al op Rob zat te wachten op het rooster.
Plotseling kwam Ben ergens vanachter de pijpen tevoorschijn en begon rondjes te vliegen. Al snel volgde Beau zijn voorbeeld en ging vrolijk mee vliegen. Naar de kinders werd even niet omgekeken…
 | |  |
Beau. | | |
 | |  |
| | Ben. |
 | |  |
Beau. | | |
Regelmatig gaat Beau even op het rooster van de nestkast zitten.
De koningin overziet haar koninkrijk.
Ben had in de tussentijd het rooster van één van de pijpen opgezocht.
Na een tijdje landde Ben op het rooster van de nestkast. Toen Beau dat uiteindelijk in de gaten had, verzocht ze hem “vriendelijk doch dringend” om weg te gaan. Even verdween ze de nestkast in, maar vrij vlug kwam ze weer naar buiten om een tijd op het rooster te blijven zitten. Daarna werd er nog wat heen en weer gevlogen. Helaas was er van de kids nog niets te zien. Misschien dat ze het komende weekend wat groter gegroeid zijn.
Rob heeft ook deze keer weer voor bewegend beeld gezorgd.
9 mei 2013
We willen zo graag de kinders van Beau en Ben zien, dat Rob vanmorgen weer snel even is wezen kijken. Helaas is er nog steeds niets zo in de nestkast te zien. Beau zat ook vanmorgen weer mooi te zijn op het rooster van de kast.
Toen Rob daar zo stond te wachten, was er een groenling die ijverig zijn hele repertoire ten gehore bracht. Wat een klein uitslovertje! En dan moest hij zich ook nog goed vasthouden voor de harde wind…
Omdat het tegen de verwachting in toch nog redelijk zonnig was, zijn we vanmiddag samen op pad geweest. Hoewel het eigenlijk niet echt de bedoeling was, kwamen we in Rouvenen uit. Het gebied achter de afvalcentrale in Duiven. Veel was er helaas niet te beleven. Toch hebben we nog wel wat leuks gezien.
 | |  |
Kievit. | | |
 | |  |
Grauwe ganzen met hun 16 jongen. | | |
 | |  |
Nijlgans met jongen. | | |
We hebben het op moeten zoeken, want we kenden alleen het vrouwtje en de najaarsvariant:
 | |  |
Tapuit. | | |
Deze tijger in het veld leek zo op onze Gijs, dat hij echt op de foto moest.
 | |  |
Hij was alleen een paar maatjes kleiner. | | |
Omdat we zo dicht bij de centrale waren, zijn we toch nog maar even gaan kijken. Beau zat op de reling van het balkon en Ben was weer niet te vinden. Op een gegeven moment vloog Beau ineens weg. Binnen zeer korte tijd vloog Ben met haar mee. Hij was dus toch in de buurt. Het bleek dat er iemand weggebracht moest worden, want heel even zagen we drie valken in de lucht. Gelukkig geen grote agressie en nummer drie was al snel weer verdwenen.
Het leek of Beau een paar ererondjes aan het vliegen was, want
ze kwam een paar keer over ons heen zweven. Helaas nogal hoog.
Het duurde ons te lang voor er weer iemand thuis kwam, dus zijn we maar naar huis gegaan. Binnenkort maar weer eens kijken of er dan wel wat van de kinders te zien is. De valken keken niet meer naar ons om, maar we werden toch uitgezwaaid. Deze keer door een paar hazen in het weiland.
Dit is er eentje van.
Toch vriendelijk van ze hè?
11 mei 2013
Omdat Rob vanmiddag toch op Presikhaaf was voor een boodschap, is hij natuurlijk ook even bij Lotte en Leo gaan kijken. Het stel was niet te vinden, Wat is dat nou? Toen hij een man van de anti-kraak stichting tegen kwam, heeft hij natuurlijk even met hem staan praten. Al snel bleek dat deze man de valken een paar dagen niet had gezien. Het zou toch niet…? Na een tijdje wachten was er nog geen spoor van de valken te zien en daarom besloot Rob even in het park te gaan kijken. Daar lag immers een zwaan te broeden.
Broeden doet ze nog steeds maar niet meer op alle eieren. Inmiddels zijn er twee eieren uitgekomen. De rest zal dus wel snel volgen.
 | |  |
Papa Zwaan. | | Mama Zwaan. |
 | |  |
| | 2 kuikens zijn al uit het ei gekropen. |
 | |  |
Maar mama, wat heeft u grote billen... | | Pffff... |
Een nieuwsgierig waterhoentje kwam ook op kraamvisite.
Zelfs een blauwe reiger kwam even kijken. Op een paar meter afstand van Rob.
Natuurlijk zat het Rob niet lekker dat Lotte en Leo niet thuis waren. Daarom is hij toch nog even gaan kijken voordat hij naar huis ging. Wat ben ik blij dat hij dat nog gedaan heeft want hij trof ze beiden thuis aan. Wat een opluchting!
 | |  |
Links Leo en rechts Lotte. | | |
 | |  |
Daar gaat Leo. | | Boodschappen doen. |
Wat een opluchting! Ik moet er toch echt niet aan denken dat ze nu nog een andere locatie opzoeken. Voor mij horen “onze” valkjes hier helemaal thuis.
16 mei 2013
Ondanks dat het vandaag plensde van de regen, hebben we toch een geweldige middag gehad. Het was namelijk weer tijd dat de jonge slechtvalkjes in Deventer hun ringetjes kregen en wij mochten daar weer getuige van zijn. Wat is dat toch genieten! Ik zal daar wel nooit genoeg van krijgen. Het nest bestaat dit jaar uit vier jongen, alle eieren zijn uitgekomen. Er werden drie dametjes en één ventje van ringetjes voorzien. Zoals ieder jaar was Jan van Dijk van de WSN de juwelier. De kuikens mogen zich daar gelukkig mee prijzen, Jan is een fantastische ringer. Beneden in de “garage” werden de stoelen weer klaargezet en Jan heeft zijn materiaal uitgespreid liggen. Maar eerst moesten de kuikens boven opgehaald worden. Jan, Han Nijhof (de “stiefvader” van de kuikens) en Rob hebben alle trappen beklommen. Als je dan boven door het raam naar de nestkast kijkt, zie je dit.
 | |  |
| | |
De kuikens zitten gezellig voor de opening naar buiten te kijken. Jan gaat het balkonnetje op om de kuikens uit de kast te halen.
Hé, waar ga je met ons zusje heen?
De kuikens worden ieder in een apart canvas tasje gestopt. Het laatste tasje wordt gevuld met de prooiresten die in de kast liggen. Helaas bleef de regen met bakken uit de lucht vallen zodat foto’s van de rondvliegende en krijsende ouders bij voorbaat al gedoemd waren te mislukken.
Dit is de enige enigszins aanvaardbare foto van Bijtje, de moeder van het grut.
De wandeling naar beneden wordt gemaakt en het feest kan beginnen. De tasjes worden eerst alle vier gewogen. Jan vermoedt dat er drie dames en één mannetje zijn, dus worden de juwelen voor de dames vast klaargelegd.
 | |  |
Het eerste dametje. | | |
 | |  |
De zilveren Arnhem-ring. | | De oranje kleurring met code MK. |
Deze dame heeft een gewicht van 751 gram.
“Stiefpapa” Han Nijhof bekijkt het hele gebeuren op een afstandje. Hij heeft dit al zo vaak meegemaakt, dat hij er niet meer met zijn neus bovenop hoeft te zitten (dit zijn zijn eigen woorden). Han is al jaren een soort beheerder van de silo die met grote liefde de valken op de silo in de gaten houdt. Hij houdt eenieder op de hoogte van de eieren en kuikens en verzorgt ieder jaar de ringsessies.
Dank je wel Han!
Het volgende kuikje is aan de beurt.
 | |  |
Deze dame weegt 817 gram... | | ...en krijgt kleurring ML. |
Zoals ieder slechtvalkendametje, kon zij ook een behoorlijke keel opzetten.
In alle rust voert Jan zijn werkzaamheden uit.
Dan is het tijd voor het derde dametje.
Dit vrouwtje weegt 779 gram en heeft kleurring MM gekregen.
Dan is eindelijk het ventje aan de beurt. Mannetjes zijn over het algemeen wat rustiger dan vrouwtjes tijdens het ringen. Toch liet dit ventje ook aardig van zich horen. Maar het is toch een ware hartenbreker. Wat een fantastisch ventje! Althans ventje… hij woog maar liefst 713 gram! Dit is echt flink aan het gewicht voor een kereltje. Ik heb hem voor mijzelf dan ook maar De Bobybuilder genoemd. Hij kreeg van Jan ringnummer TW.
 | |  |
Wel onder luid protest, | | maar hij bleef netjes bij Jan op schoot zitten. |
Echt leuk vindt hij het niet.
 | |  |
Alles wordt genoteerd... | | ...op dit papier. |
Het werk zit er op en de kuikens kunnen weer teruggebracht worden naar hun veilige nestje.
Terwijl Jan zijn spullen opruimt, heeft Rob even tijd om een foto
van het plein te maken. Een trieste aanblik in de stromende
regen.
De heren hebben alle trappen weer beklommen en de kuikens zijn in hun kast teruggezet.
Jan inspecteert nog even de provisiekast van de valken op prooiresten. Dit is het balkon aan de andere zijde van de silo.
Zo kijken de valken daarboven op de haven uit.
De trappen… ongeveer 237 treden…
Voor de liefhebber hebben we veel op film gezet. Het is een flinke zit, maar als je het nog nooit zelf hebt meegemaakt geeft het een goede indruk hoe zo’n ringsessie verloopt. Veel plezier!
Zo kan een totaal verregende middag toch een heerlijke middag worden.
Jan en Han nogmaals heel hartelijk bedankt dat we er weer bij mochten zijn!
19 mei 2013
Wat is het heerlijk weer vandaag! Geen weer om thuis te blijven, dus zijn we lekker weg gegaan. Maar eerst moesten onze koolmeesjes op de foto gezet worden. Ook dit jaar zit er weer een nestje in ons nestkastje. Koolmannetje en Koolvrouwtje vliegen af en aan met rupsjes. Omdat we de balkondeur open hebben staan met dit mooie weer, zitten de kattenkinders natuurlijk op het balkon. Gelukkig kan het geen kwaad, want er zit een groot kattennet tussen. Toch kijken de kooltjes vaak even de kat uit de boom en maken een tussenstop in de notenboom. Dat is meestal het mannetje die dat doet. Het vrouwtje vliegt merendeel rechtstreeks het kastje in.
 | |  |
Koolvrouwtje. | | Koolmannetje. |
Tijd om weg te gaan. Eerst maar eens in Duiven kijken of we de jonge slechtvalken al in de kast kunnen zien zitten. Als we aan komen rijden lijkt het of er al eentje op het rooster zit, maar hij/zij zit in de kastopening naar buiten te kijken. Dat zou ook wel heel vroeg zijn. Ben en Beau waren nergens te zien, de kuikens des te beter. Wat zijn ze al groot! Al de tijd dat ze zich verstopt hielden heeft hun groei niet stil gestaan. Aanstaande dinsdag worden ze geringd. Nou, Peter zal er zijn handen aan vol hebben. Letterlijk en figuurlijk.
Terwijl we zoveel mogelijk van de jongen proberen te zien, komen
plotseling Ben en Beau aanvliegen.
Ben landt op de bovenste rode ring en Beau gaat gezellig bij de kinderen op het rooster zitten.
Na een tijdje gaat Beau er vandoor. Ben zijn we dan al een tijdje kwijt. Helaas laten de kids zich ook niet meer zo duidelijk zien. Maar we zitten daar heerlijk in het zonnetje, dus heel erg vinden we het eigenlijk niet. En we hebben gelijk even tijd om eens wat anders op de foto te zetten.
Zo zit dit geaderd witje ook lekker van het zonnetje te genieten.
Dit zijn de paarse en witte vorm van de gewone smeerwortel.
Plotseling landt Ben op het rooster met een klein prooitje. Direct schiet hij met het prooitje de kast in. Een paar tellen later ploft Beau op het rooster met een giga duif. Terwijl zij de duif de kast in sjort, vliegt Ben weg met zijn kleine prooitje. “Oeps, dat was een foutje Ben. De kids zijn al te groot voor zo’n klein prooitje.” Ben verdwijnt ergens op één van de pijpen en in de kast wordt begonnen aan Het Pinksterdiner. Omdat bewegende beelden dan meer spreken als foto’s, hebben we er maar een filmpje van gemaakt.
Tijdens het eten zijn we maar vertrokken. Zo’n uitgebreid diner kan wel even duren en we wilden graag nog meer zien. Snel de auto in dus en naar Bergerden gereden. Toen we daar gisteren toevallig doorheen reden (natuurlijk zonder camera), hadden we er jonge meerkoetjes gezien. Die willen we vandaag graag alsnog op de foto zetten. Natuurlijk kom je eerst nog wat ander moois tegen.
Bijna altijd zit er wel ergens een aalscholver op een lantaarnpaal. Dus ook vandaag.
Dit paartje bergeenden is ook wel heel erg mooi.
En daar is dan eindelijk een klein meerkoetje. Dit is een andere als die we gisteren zagen. Hier zit moeder nog op het nest, dus er zullen nog een paar eieren niet uitgekomen zijn.
Bij het nestje gisteren zagen we twee jongen. Vandaag zien we helaas nog maar één jong rondzwemmen. Hopelijk houdt de andere zich ergens verstopt.
Wat zijn kraaien toch mooi in de zon. Ik heb alleen geen idee wat
hij in zijn bek heeft.
 | |  |
Deze bloeit ook weer... | | ...de waterviolier. |
 | |  |
Gele kwikstaarten zie je hier volop. | | Deze sperwer is een verrassing. |
 | |  |
Kievit. | | Onze vriend de lepelaar. |
Deze wilde eend ziet er een beetje vreemd uit maar hij zit zich
net uit te rekken.
Als toetje mogen we genieten van twee kluten die wel heel dichtbij zitten.
Kluten zijn veruit mijn favoriete watervogels.
Wat een zonnetje toch voor een mens doet. Je voelt je lekkerder en alles ziet er veel mooier uit. Van mij mag die lente nu eindelijk wel eens komen!
21 mei 2013
Vanmorgen zijn de jonge slechtvalkjes in Duiven geringd. Ondanks het slechte weer zijn we er toch maar naartoe gereden om het hele gebeuren vanaf de grond te volgen. Peter van Geneijgen van de WSN ringt hier altijd de kuikens en als het enigszins mogelijk is, doet hij dat op het balkonnetje waar de nestkast staat. Toen wij aan kwamen rijden zagen we direct de kuikens al in de nestkast zitten.
Wat een kanjers zijn het al. Het leek zelfs of ze zelf al aan een
prooi zaten te knabbelen.
Ben zagen we deze keer direct op één van de pijpen zitten.
Beau kwam gezellig op het rooster zitten, even later verdween ze
in de kast.
Zodra Peter en Reinard (AVR) op het balkon kwamen, schoten Beau en Ben alarmerend de lucht in.
Ben.
 | |  |
"Kijk, daar staat Rob." | | "Hallo Rob!" |
 | |  |
Eén van de kuikens. | | In een tasje bij Peter op schoot. |
Er worden twee dametjes en een ventje van een ringetje
voorzien.
Beau bleef naderhand nog 10 a 15 minuten alarmerend rondvliegen. Daarna ging zij op de reling van het balkonnetje zitten. Ben was al eerder op de reling van een pijp gaan zitten.
Deze grasmus had helemaal niet in de gaten wat er allemaal gebeurde. Hij zat zijn mooiste liederen luidkeels te zingen.
Om een indruk te geven van wat wij vanmorgen hebben gezien, hebben we weer een filmpje gemaakt. Helaas was er vandaag heel veel stoom dat merendeel van de tijd het zicht op het balkon verhinderde. Ik heb niet alle stoom uit het filmpje kunnen weghalen, dan zou er te weinig zijn overgebleven. Excuses dus voor de slechte kwaliteit.
Moet je opletten: de volgende keer dat we in Duiven komen, is het natuurlijk weer stralend weer en geen stoom te bekennen…
22 mei 2013
Vanmiddag is Rob naar de Plasjes Velperwaard geweest. Op waarneming.nl hadden we gezien dat daar een paartje steltkluten verblijft, dus die wou Rob ook graag zien. Helaas hadden de beestjes besloten om ver weg te gaan zitten, dus niet echt ideaal voor goede foto’s. En dan ook nog dat sombere weer… Maar goed, ze staan erop. Toch leuk, weer een nieuwe soort voor ons.
Zelfs eentje in de vlucht.
Een scholekster wou ook graag op de foto.
Op de terugweg is Rob even op Presikhaaf gestopt. Even checken of Lotte en Leo er nog wel zijn. Ja hoor, die zijn niet meer weg te branden daar.
 | |  |
Lotte. | | Leo. |
 | |  |
Lotte. | | Leo. |
Een kort verslagje vandaag, maar Rob heeft ook niet veel gezien. Volgende keer beter.
24 mei 2013
Ik had dus echt gelijk. Vanmorgen is Rob naar Duiven geweest: stralend zonnetje en geen stoom. Het is toch om je haren uit je hoofd te trekken! Maar goed, de kuikens zijn er nog dus dan nu maar genieten. Bij aankomst trof Rob de kids alleen thuis. Kanonnen, wat zijn die in drie dagen hard gegroeid! Even later werd er een maaltijd afgeleverd. We denken dat het Beau was, maar weten het eigenlijk niet helemaal zeker. Er werd even gevoerd in de kast en daarna vertrok Beau met een klein stukje van de prooi naar buiten.
Met een mooie zweefduik nam ze op de reling plaats.
Waarschijnlijk heeft ze daar het prooitje laten vallen, want Rob was het ineens kwijt.
 | |  |
Kiekeboe! | | Ouderlijk toezicht. |
Toen de kids met de prooi alleen in de kast achterbleven, lieten ze zich van hun beste kant zien. Rob kreeg een demonstratie dat ze al heel goed zelf kunnen eten. De wijsneusjes! Wat gaat het ontzettend snel!
Dit is toch een prachtig gezicht, de kinderen in de kast en een ouder buiten op wacht. Wat wil je nog meer?
Natuurlijk hebben we weer bewegend beeld. Mooi om te zien hoe ze zelf al van de achtergebleven prooi eten.
Ik ben benieuwd wanneer de eerste op het rooster zit. Vreemd genoeg heb ik het idee dat het niet lang meer duurt…
25 mei 2013
Vandaag weer een bezoekje aan Ben en Beau gebracht. De kids waren alleen thuis en zaten een beetje om zich heen te kijken. Dus nog geen valkje op het rooster te zien. We verwachten dat het toch echt ieder moment kan gebeuren.
Verder wat vliegwerk van Ben en Beau en natuurlijk weer een voedering van Beau. Hoe kan het anders?
 | |  |
Beau. | | De kids. |
Eindelijk eens een redelijk duidelijke foto van Ben in de lucht.
Het mag in deze tijd natuurlijk niet ontbreken: bewegend beeld. Het opgroeiende spul is toch het leukste op film te zien.
Weinig verhaal vandaag, de beelden spreken voor zichzelf. Wat nog wel opviel was dat Ben de kast in ging toen Beau klaar was met voeren. Binnen een paar minuten was Beau er weer en werd Ben de kast uitgewerkt. Zou ze Ben niet in de kast willen hebben? Daar had ze vorig jaar met Bob toch ook geen probleem mee? Het doet een beetje vreemd aan…
27 mei 2013
Vanmorgen is Rob natuurlijk weer naar Duiven gegaan. Dat had hij net zo goed niet hoeven doen, want dit is wat hij zag.
Een “lege” kast. Het grut lag dus plat.
Gelukkig liet Beau zich wel in de lucht zien.
Niet helemaal voor niets geweest dus.
Vanmiddag zijn we met ons tweetjes naar de centrale gereden. Het zonnetje scheen er lekker op los, het was eigenlijk zelfs al te warm daar. Een blik op de nestkast leverde een ander beeld op als vanmorgen. Beau zat als lijfwacht op de reling van het balkon en de kids liepen een beetje in de kast te scharrelen.
Helaas nog niemand mooi in beeld.
Om de tijd een beetje te doden, ga je dan een beetje om je heen kijken en plaatjes maken.
Zoals van dit kauwtje dat net een bad had genomen.
Er gebeurde weinig in de kast, dus besloten we even Rouvenen in te rijden. Dat is het voordeel van de locatie daar. Als er niet veel bij de valken te beleven is, ben je zo in Rouvenen. Heel erg veel was daar ook niet te zien, maar dit mooie veldleeuwerikje wou wel even poseren.
Dank je wel hoor, je bent een schoonheid.
Een eind verderop zagen we twee ooievaars in de lucht, mooi zwevend op de thermiek. Een buizerd hield ze gezelschap.
 | |  |
| | |
Toen we weer richting de centrale reden, zag ik een groot nest in een boom. Doordat er nog maar weinig blad aan de boom zat, was het goed te zien. Dan word je natuurlijk nieuwsgierig. Van wie zou het zijn? Is het nog in gebruik? Dus snel de auto aan de kant gezet en de verrekijker gepakt. Ja hoor, we zagen we kopje bewegen. Maar van wie was het? Waarschijnlijk een sperwer, maar het zou eventueel ook een havik kunnen zijn. Tja, wat doe je dan? De scoop pakken en filmen natuurlijk! Na een tijdje werd er door de partner (paps?) een hapje eten gebracht en mams (?) ging aan het voeren. Het bezoek van de partner was maar een paar tellen, dat staat dus helaas niet op film. Toen mams aan het voeren was, waren er nog geen kleine kopjes te zien. Het moet dus nog erg klein zijn wat er in het nest zit. Maar wat klein is, groeit vanzelf groter. We hebben er voor de komende tijd dus een adresje bij om in de gaten te houden.
Mams (?) op het nest.
Toen we dan eindelijk naar de centrale terug reden, moesten we nog één keer stoppen. Er zat een zwarte roodstaart in de boom. Het beestje vloog van boom naar boom met ons mee.
Geen beste foto, maar de eerste zwarte roodstaart die we op de
foto hebben.
Uiteindelijk kwamen we dan toch bij de centrale. Het spul liep nog lekker door de kast te rommelen en Beau hield nog steeds de wacht. Op het moment dat we naar huis wilden gaan, besloot Ben zich ineens te laten zien. Meneer zorgde voor een vliegshow.
Hier waren we echt wel blij mee, zoveel foto’s hebben we nog
niet van Ben kunnen maken.
Als er dan nog een kraai met een bek vol rotzooi over je heen komt vliegen, moet je daar natuurlijk ook nog een foto van maken.
Tot slot nog een filmpje van het jonge spul in de kast. Op deze leeftijd is het leuker om bewegend beeld dan foto’s van de doerakken te maken.
28 mei 2013
Het was vandaag weer stralend mooi weer dus Rob stond al weer vroeg in Duiven. Erg veel actie kreeg hij helaas niet te zien.
 | |  |
Beau op het rooster. | | Ben op een pijp. |
In de kast was er ook niet veel te beleven. Het mannetje zat op een gegeven moment in de kastopening en bleef daar zitten. De dametjes hielden het voor gezien en bleven achter in de kast zitten, uit het zicht van Rob dus. Even leek het erop dat het kleine ventje de grote stap naar het rooster zou wagen, maar uiteindelijk bedenkt hij zich toch. Omdat er verder niet veel gebeurde, besloot Rob even bij het sperwernest te gaan kijken.
Ook daar was niet veel te beleven. Mams zat op het nest en
bleef zitten.
Wel kreeg Rob de kans een oranjetipje op de foto te zetten. Daar zijn we best blij mee.
Voordat hij naar huis zou gaan, is Rob toch nog even bij de centrale gaan kijken. Er was een kleine verandering in de situatie: Ben was op de vleugels gegaan.
Voor de rest gebeurde er niets bijzonders. Toch hebben we weer een filmpje als samenvatting gemaakt.
Vanmiddag zijn we weer eens naar De Hoge Veluwe geweest. Wat hebben we weer genoten! We hebben zo veel gezien, en dan ook nog eens op de meest onverwachte plaatsen. Bijna gelijk nadat we het park ingereden waren, zag ik iets tussen de bomen schemeren. Dat was de eerste verrassing, er stonden drie herten. Weliswaar goed verstopt, maar toch te zien.
De bonte vliegenvangertjes zitten er nog steeds volop, ze broeden zelfs in de nestkastjes. Maar er eentje op de foto krijgen is een ander verhaal, ze zijn echt heel erg schuw.
Deze staat er nog redelijk op.
Op Oud Reemst, het grasveld hij het Bosje van Staf, liepen flink wat herten. Allemaal mooie mannen met hun gewei nog in de bast. Erachter zagen we nog een paar moeflons lopen. We hebben het voor de verandering maar eens op film gezet. Geen foto’s dus deze keer.
Dit mooie roodborsttapuitje bleef netjes even voor ons zitten.
Op het Otterlosche Zand, bij het standbeeld van Generaal de Wet, kregen we helemaal een grote verrassing. In al de tijd dat we hier nu komen, hebben we nog nooit wild gezien op deze plek. Deze keer liep er een groepje moeflons, bestaande uit zes of zeven rammen. Het was bij een enkele goed te zien dat ze hun wintervacht nog aan het kwijtraken zijn.
Wat was dit leuk om te zien! En dan ook nog zo dichtbij. Er staat ook nog een stukje van op het filmpje.
Verder kregen we een grote teleurstelling te verwerken in ons onderzoek naar de “terrasvink”. Zoals het onderzoek vereist, hebben we met een glaasje wijn op het terras van de Koperen Kop gezeten. Slechts één terrasvinkje wenste aan het onderzoek deel te nemen. De rest zat waarschijnlijk op eitjes of was al met de opvoeding van de kinderen bezig. Heel jammer, er zat niets anders op dan alleen maar van de wijn en het zonnetje te genieten…
Deze graspieper verleende wel zijn medewerking, maar daar
doen we geen onderzoek naar. Dan maar op de foto.
Het werd al laat, dus we moesten naar huis. Per slot van rekening hebben we thuis ook nog wat “wild” zitten. Onze kattenkinders moeten ook hun natje en droogje krijgen. Toch moesten ze even iets langer wachten. Vlak voor de uitgang kwamen we weer een stel herten tegen. Bijna op dezelfde plaats als aan het begin van de middag. Toen zagen we er drie, nu waren het er vier.
Eet smakelijk knullen!
Tot slot het filmpje van de herten op Oud Reemst en de moeflons op het Otterlosche Zand.
Ik denk dat ik niet hoef te schrijven dat we een geweldige middag hebben gehad?
