2 maart 2013

Vandaag is Rob weer even bij de Ohra op zoek gegaan naar ons Belgische slechtvalkendametje. We waren zo benieuwd of er belangstelling voor de kast is.
Maar als je de auto parkeert en er zit een reiger op een paar meter afstand die ook nog eens blijft zitten, wat doe je dan? Foto’s maken natuurlijk! 

 

Pssst, er zit een veertje aan je snavel.		Wat heb jij daarmee te maken?

 

 

 Oké, jij je zin. Ik haal het al weg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze Belgische schone had Rob al snel gevonden. Zij zat luidkeels te roepen in een soort goot onder de letters OHRA. 

Na een tijdje zag Rob ineens een tweede valk aan komen vliegen. Hij kwam van een andere plek op het gebouw. Met veel kabaal hadden ze het samen heel gezellig in de goot. Helaas was voor Rob niet te zien wat ze er precies uitspookten. Wel was duidelijk dat dit een mannetje was. Na het gezellig samenzijn is het mannetje vertrokken. Het vrouwtje heeft nog een tijdje aan de andere kant van het gebouw gezeten en is daarna naar de GSMmast gevlogen. 

 

 

 Daar heeft Rob haar nog op de foto kunnen zetten.

 

 

 

 

 

Er was duidelijk geen belangstelling voor de kast. We vermoeden daarom dat dit koppeltje normaal gesproken op de Eusebiuskerk zit en de Ohra als een leuk uitstapje beschouwen. Aangezien er nu een nestkast op de kerk is geplaatst, zullen daar hun vaste stek wel van maken.
Er zit dus maar één ding op: we moeten de valken in de stad opzoeken.

 

 

4 maart 2013

Vandaag stond de Hoge Veluwe op het programma. De herten zijn hun geweien aan het afwerpen, dat is altijd mooi om te zien. Alleen moet je dan wel het geluk hebben dat je de herten ziet. En dat geluk hadden wij vandaag!
Bij de Schuilkelder liep een groepje hindes, 4 volwassenen en 2 jongen. 

 

 

 Ook op het Zwarte Veld liepen herten. Een stuk of 8 mannen,
 waarvan er 2 hun gewei nog hadden. De rest was het al kwijt.

 

 

 

 

 

Daar kwamen we ook een oude bekende tegen: meneer Blauwe kiekendief. Weliswaar deze keer niet zo dichtbij als de vorige keer, maar toch leuk om hem weer te zien. 

Toen we naar de Wildbaan reden, zag ik in een flits iets naast de weg zitten. Het bleek mevrouw Torenvalk te zijn die daar lekker iets op zat te peuzelen. 

 

 

 Ik hoop dat het je gesmaakt heeft meisje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de Wildbaan stond een enorme roedel herten. We hebben er in totaal zeker 56 geteld. Het waren in hoofdzaak mannen, maar er waren ook enkele hindes bij. 

Zelf op Oud Reemst stond een roedel. In totaal 12 dieren, 1 hert en 11 hindes. 

 

 

 Op deze plaats zien we niet vaak herten staan.

 

 

 

 

 

In totaal hebben we dus zo’n 82 herten gezien. Dat is een absoluut record voor ons. Volgende keer weer?

 

 

 

6 maart 2013

Vanmiddag zijn we door een bijna uitgestorven Ooijpolder gereden. Zaten er laatst nog honderden ganzen, vandaag kon je ze bijna op de vingers van één hand tellen. Ook het “gewone waterspul” was karig in aantal. Ik denk dat de vogeltjes net zo hard aan lente toe zijn als wij. Maar die wil maar niet komen.
Toen we een eindje gereden hadden zagen we iets heel vreemds. Het leek wel of er netten over de berm waren gelegd. Toen we het van wat dichterbij bekeken bleken het allemaal spinnenwebben te zijn. Schitterend over het gras gedrapeerd. De webben zaten bomvol hele kleine zwarte/rode spinnetjes. We hebben zoiets echt nog nooit gezien! Een mevrouw waar we mee in gesprek raakten, vertelde dat het ieder jaar gebeurt en dat het na een paar dagen weer verdwenen is. 

Brr, je krijgt er jeuk van.

Omdat er verder weinig te beleven viel, waren we eigenlijk al vroeg weer weg uit de Ooijpolder. We besloten om nog even bij de centrale in Nijmegen naar onze slechtvalkenvriendjes te gaan kijken. Het grote gat in het gebouw dat bij de ontploffing vorig jaar ontstaan was, is weer keurig gedicht. We hebben wel het idee dat de centrale nog niet draait, want we zagen geen rook uit de schoorsteen komen. Maar daar kwamen we niet voor. We wilden valken zien! Bij de nestkast was niets te zien, de pijp was valkenloos, en ook op het gebouw was geen valk te bekennen. Al snel zagen we een valk vliegen, die landde in één van de elektriciteitsmasten. Een geliefd plekje van de valken. 

Even later dachten we in een andere mast ook een valk te zien zitten. 

 

 

 Jammer dan, dit is toch echt een sperwer en geen valk.

 

 

 

 

 
 

Dan nog maar een foto van de echte valk, waarvan wij trouwens denken dat het het vrouwtje is. 

Jammer dat we de tweede valk niet gezien hebben. Gelukkig heb ik hem een paar dagen later wel op de webcam gezien.

 

 

14 maart 2013

We hebben er vandaag een valkendag van gemaakt. Onlangs hebben we gehoord dat de slechtvalken nog steeds op de Eusebiuskerk zitten en dat er laatst een nestkast voor ze geplaatst is. Dat wilden we natuurlijk graag met eigen ogen zien, het liefst met valken erbij. Om een lang verhaal kort te maken: de kast hebben we gevonden, de valken niet.
Het was even goed zoeken, maar er staat een (nogal vreemde) kast bijna helemaal bovenop de toren, aan de kant van het Paleis van Justitie. 

 

We hebben de hele kerk afgezocht naar de valken, maar echt niets gevonden. Wel hebben we veel duiven zien zitten en meeuwen zien vliegen. Het eten was dus wel aanwezig, maar de valken op dat moment niet. 

 

 

 Zelfs op het hoogste punt van de toren zat geen valk.
 Hopelijk hebben we een volgende keer meer geluk.

 

 

 

 

 

 

 

 

Na onze zoektocht in de stad, zijn we naar Presikhaaf gereden. Daar worden ook regelmatig valken gezien op en om het gebouw waar voorheen Rijkswaterstaat in huisde. Ook dit was een vergeefse rit, want er was geen valk te vinden.
Nou, nou, het zat ons niet erg mee. Van Presikhaaf is het maar een klein stukje naar Duiven. Ja, daar weet je bijna zeker dat je er een valk zult aantreffen. Helemaal in deze tijd van het jaar, want de eieren vliegen je nu om de oren.
Bij aankomst was er, ik durf het bijna niet te zeggen, geen valk te vinden. Wat is dat vandaag? Omdat de wind snijdend koud was, zijn we rustig in de auto blijven wachten. Na een tijdje, ja hoor, kwam er ineens een valk van één van de pijpen vliegen en landde op het rooster van de kast. Duidelijk Beau! Ze had zich tegoed gedaan aan een flinke maaltijd, te oordelen naar haar krop. Waarschijnlijk heeft ze aan de achterkant van de pijpen gezeten, waardoor wij haar niet konden zien. 

Even later kwam een tweede valk, ook van de achterkant van de pijpen, aangevlogen. Daar was dus het nieuwe mannetje Ben. Hij landde ook op het rooster en schoot direct de kast in. Even werd er hevig gediscussieerd en al snel vertrok Ben weer. 

 

 

 Ook Beau vloog even een rondje om daarna op de rand van de kast
 te gaan zitten.

 

 

 

 

 

Geen enkele aanwijzing dus of er al eitjes zijn. We nemen aan van niet, anders hadden we al wel bericht vanuit de centrale gekregen. Maar dat er iets op komst is, dat is duidelijk. Gaan we weer een mooi nestje krijgen Beau?
Op de terugweg naar huis zagen we plotseling 3 grote vogels overvliegen. Dus snel de auto aan de kant om te kijken. Het bleken ooievaars te zijn. 

 

 

 Eén van de 3 hebben we mooi op de foto gekregen.

 

 

 

 

 
 

Op datzelfde punt zagen we een hele rij aalscholvers langs de waterkant zitten. Zeker een stuk of 25. Eigenlijk best wel een geinig gezicht. 

Zo veranderde de dag van teleurstellend naar heel voldaan. Het was echt fijn om Beau weer te zien. Hopelijk kunnen we de volgende keer ook wat meer van Ben genieten. Daar hebben we helaas nog maar weinig van gezien.

 

 

17 maart 2013

De slechtvalken zijn nu druk bezig met het leggen van hun eitjes. Voor ons dus de hoogste tijd om weer eens in Deventer te gaan kijken.
Toen we aan kwamen rijden schrokken we ons een hoedje. Ze zijn er druk bezig met de renovaties die al tijden op de planning staan. Het plein waar de silo staat leek wel een bouwput. Gelukkig schijnen Geert en Bijtje, onze slechtvalkvriendjes, zich er weinig van aan te trekken. Al snel hadden we Bijtje gevonden die voor de verandering nu eens op het vaste plekje van Geert zat, op de antenne naast de nestkast. 

 

 

 Geert vonden we op de rand van de nestkast.

 

 

 

 

 

 

 

Bijtje zat volkomen op haar gemak op het kastje van de antenne om zich heen te kijken en waarschijnlijk zwanger te zijn. 

 

Omdat we wilden weten of er al een eitje in de nestkast lag, wilden we even op de monitor kijken. Jammer dan, er stond een hekwerk om de silo heen waardoor de monitor niet te bereiken was. Op dat moment kwam Han Nijhof net voorbij rijden. Natuurlijk even een praatje met hem gemaakt en hij vertelde dat hij dacht dat er nog geen eitje was. Ook wist hij dat je aan de voorkant het hek open kon maken. Zodra hij weg was zijn we stiekem door het hek geglipt. Een blik op de monitor bevestigde Han zijn vermoeden: nog geen eitje. Jammer, maar we weten dat Bijtje nooit één van de eerste is. Toen we de scoop weer neergezet hadden hoorden we ineens een hoop geschreeuw van de valken. We zien Geert bij de kast wegvliegen en op Bijtje landen. Nou, dat eitje komt er dus wel… Helaas hadden we de scoop op dat moment nog op de nestkast gericht staan, dus we hebben de daad niet kunnen filmen. Geert vloog meteen daarna weg en kwam niet meer terug. Bijtje bleef zitten waar ze zat, echt een luie zwangere dame. Dat kunnen jullie zelf op dit filmpje bekijken. 

Een tijdje later kwam Geert terug, hij landde op de rand van het balkonnetje en vloog daarna naar een hogere antenne. Toen vloog Bijtje ineens weg. 

 

 

 Goed zo meisje, keurig over ons heen.

 

 

 

 

 
 

Toen zij terug kwam waren we haar ineens kwijt. Tot we wat geluiden van het balkonnetje af hoorden komen en daar kwam ze ineens tevoorschijn. Geert had inmiddels zijn eigen stekkie weer ingenomen en Bijtje vloog met een klein prooitje naar haar stekkie op de punt van het dak.

 

 

 

 Geen geweldige foto, maar het werd ineens donker met toch een
 felle lucht als achtergrond.

 

 

 

 

Geert had dus een kleine beloning voor haar op het balkon achtergelaten. Tja, dat hoort erbij als je een vrouw het hof wilt maken.

 

 

 Om een indruk te geven van de puinhoop, hebben we wat foto’s van de silo en de omgeving
 gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Omdat er de hele middag al een ijzige wind stond, hebben we maar een einde aan ons bezoek gemaakt. Lekker in de warme auto naar huis. We komen snel weer terug hoor!

 

 

18 maart 2013

Vanmorgen scheen het zonnetje, dus is Rob snel naar de centrale in Duiven gereden. ’s Morgens staat de zon mooi op de nestkast en dat betekent: mooie plaatjes. Toen hij bij de centrale kwam was er eerst niets te zien. Na enige tijd kwam Ben ineens achter het gebouw vandaan vliegen om op het rooster te landen. Eindelijk kon Rob mooie plaatjes van het kereltje maken! 

Ja Ben, je bent een mooi manneke.

Nadat hij daar een tijdje gezeten had, begon Ben ineens te kletsen. Rob dacht eerst dat hij in zichzelf zat te kwekken, maar toen ontdekte hij ineens het kopje van Beau in de kast. Ben zat dus met Beau te kletsen. Waarschijnlijk kreeg hij opdracht om voor de lunch te gaan zorgen, want hij ging er gelijk vandoor. Ik kan me er wel een voorstelling van maken hoe dat daar aan toeging. “Ga jij eens wat te eten halen voor me. Weet je wel hoe vermoeiend het is om die eieren te produceren? Doe jij ook eens wat joh!”
Nadat Ben op jacht was gegaan, bleef Beau nog een tijdje in de kast zitten. 

Even later ging ze in de kastopening zitten. 

De situatie bleef zoals hij was, uiteindelijk is Rob maar naar huis gegaan.
Aan het einde van de middag zijn we snel nog even samen gaan kijken. Beau zat nog steeds in de kastopening alsof ze niet weg was geweest. Ben vonden we op de reling van één van de pijpen. Het ventje zat daar flink uit zijn jasje te waaien. 

Het ziet er dus naar uit dat we niet al te lang meer op de eitjes hoeven te wachten. Ik ben wel heel nieuwsgierig of Ben net zo’n lieve partner is als Bob was. Die zat vorig jaar tijdens het broeden altijd op de reling van het balkon, dicht bij Beau in de buurt. De tijd zal het leren…

 

 

21 maart 2013

We blijven met de valken bezig. Vanmorgen is Rob even naar Duiven geweest, maar daar was eigenlijk weinig te beleven. We hebben gehoord dat Beau afgelopen dinsdag haar eerste eitje heeft gelegd, dus zij zat logischerwijs in de kast. Ben speelt de zenuwachtige vader, hij vliegt van de kast naar de pijpen en weer terug.
Vanmiddag moest Rob op Presikhaaf zijn en is hij gelijk weer even een kijkje gaan nemen bij de valken die daar moeten zitten. Deze keer had hij geluk, al snel had hij een valk in het vizier. Aan de grootte te zien was het een vrouwtje. 

Mevrouw zat op de rechterhoek van het gebouw.

Een klein stukje lager zag hij een mannetje zitten. Blijkbaar wordt er flink gebaltst want hij had een klein prooitje bij zich. 

Toen het vrouwtje een rondje ging vliegen, kwam Rob tot een leuke ontdekking. Dit vrouwtje is onze Belgische schone die vaak bij ons in de gsm-mast en op de Ohra heeft gezeten. Vliegend was de gele ring om haar linkerpoot te zien. 

Nu weten we dus waar ze haar thuis van heeft gemaakt. Ook het mannetje dat we hier eens hebben gezien, lijkt het daar prima naar zijn zin te hebben.
Nog een paar foto’s van de mooie dame. 

Hier zit ze op de 12e verdieping.

 

En weer bovenop het gebouw.

Het ziet er dus hoopvol uit. Als ze een mooi plekje op het dak kunnen vinden, komt het misschien wel tot een broedsel. Wat zou dat mooi zijn. We gaan hard duimen!

 

 

22 maart 2013

Het lijkt gewoonte te worden, Rob is vanmorgen weer naar Duiven gereden. Deze keer was de nestkast leeg. Ook de pijpen leken leeg, tot beide valken plotseling samen “opstegen”. Samen maakten ze prachtig gebruik van het stevige windje dat er waaide. Al zwevend, praktisch zonder één vleugelslag, maakten ze rondjes om de pijpen. Ik zou bijna zeggen: het leek wel ballet. 

 

 

 Wat een prachtig schouwspel!

 

 

 

 

 
 

Op de terugweg kon Rob het niet laten om snel nog even op Presikhaaf te gaan kijken. We zijn blij dat hij dat gedaan heeft, want het koppel zit er nog steeds. Het begint er dus steeds hoopvoller uit te zien. 

 

 

 Het kereltje zat mooi in het zonnetje op de reling van de
 bovenste etage.

 

 

 

 

 

Het vrouwtje kwam met een klein prooitje overvliegen. 

 

 

 Het kereltje bleef zitten waar hij zat.

 

 

 

 

  

Het vrouwtje vloog door om vervolgens bijna bovenaan het gebouw te landen. 

Mevrouw ging eten en Rob begon ook wel trek te krijgen. Tijd om naar huis te gaan dus. Maar…. vanmiddag zijn we samen nog even terug gegaan. Helaas was het zonnetje verdwenen, maar we hebben toch weer genoten.
Nog een paar foto’s van mevrouw. 

 

En tot slot nog een filmpje van het mooie koppeltje. 

We hopen echt dat ze hier zullen blijven en dat we nog vaak van ze mogen genieten. En wie weet, volgend jaar een nestkast?

 

 

24 maart 2013

Wat een weer! Het lijkt wel hartje winter. Het is koud en er staat een regelrechte storm waardoor het nog veel kouder aanvoelt. Nee, de kalender mag dan zeggen dat het lente is, de weergoden zijn het daar helemaal niet mee eens. Voor mij geen weer om buiten te zijn. Mijn COPD-longen vinden dat niet leuk. Dat merkte ik gisteren goed bij ons bezoek aan de Nijmeegse valken.
Omdat er nog steeds geen eitje te zien is op de webcam, zijn we maar eens ter plekke gaan kijken. Ons vermoeden werd bevestigd: er is weer een derde valk. Terwijl ik op mijn telefoon naar de WSN site kijk en daar een valk in de kast zie liggen, zien we voor onze neuzen twee valken paren. Tja, 1 + 2 = 3. Dat hebben we allemaal op school geleerd. We gaan maar hard duimen dat de derde valk snel het veld zal ruimen.
Vanmorgen is Rob dus weer alleen naar Presikhaaf gereden. Voor ik het trouwens vergeet, we hebben de valken een naam gegeven. Vanaf nu gaan ze als Lotte en Leo door het leven. Dat klinkt wel zo vriendelijk als “de Presikhaafse valken”.
Ook vanmorgen heeft Rob staan genieten. Leo gaf een mooie vliegshow. 

 

 

 

 

 Na het inspannende vliegen moet er uitgerust worden.

 

 

 

 

 

Ook Lotte liet zich weer mooi zien. Ze is wel een clowntje hoor. 

Heb je goed opgelet? Dan heb je gezien dat Leo ongeringd is. Heb je ook gezien dat Lotte haar ringetje goed liet zien? Ja hoor, Lotte is onze GSM-mast-valk! Het bewijs kan niet duidelijker zijn. Wat leuk om dit nu echt 100% zeker te weten. We hebben het idee dat het wel goed zit tussen deze twee. Ze zitten regelmatig vlak bij elkaar op het gebouw en er wordt heel wat afgekwekt door het koppeltje. We zijn dus nog steeds hoopvol dat ze hier nog wel een tijdje zullen zitten. En dan t.z.t. een kastje…? 

Eindelijk hebben we hem op de foto gezet, onze vaste bezoeker aan het pleintje voor de flat: Karel de Kraai. Karel is een opvallend grote kraai met hier en daar een witte veer. 

 

 

 Al een paar weken zien we Karel dagelijks.

 

 

 

 

 

Vanmiddag zat ook mevrouw Sperwer weer eens naar binnen te kijken. 

Ineens zagen we haar een duik naar beneden maken, één van de tuinen in. Heel even waren we haar kwijt, maar al snel zagen we een hoop geklapper met vleugels. Een paar seconden later zat ze mantelend over haar prooi. 

 

 

 De prooi leek veel op een Turkse tortel, maar zeker weten doen
 we het niet.

 

 

 

 

 

Helaas was het verspilde energie voor mevrouw Sperwer. De benedenbuurvrouw kwam naar buiten om te kijken wat er gebeurde. Mevrouw Sperwer vloog natuurlijk direct weg…. zonder prooi. Arm beest, zij heeft haar voedsel ook hard nodig met deze kou. Zo jammer dat mensen zo onnadenkend kunnen zijn.

 

 

25 maart 2013

Drie keer raden waar we vandaag waren. Ja natuurlijk, bij Leo en Lotte! Rob is vanmorgen eerst alleen geweest. Hij had mazzel, want er was heel wat te beleven. Er werd lekker lui op de bovenste verdieping gezeten… 

Lotte.

 

Leo.		Links Lotte en rechts Leo.

Er werd ook een beetje gevlogen… 

Lotte.

 

 

Leo.

 

 

 

 Zie je wat een dikkerdje hij is?

 

 

 

 

 

En weer Lotte.

En we eindigen met nog een paar van Leo. 

 

 

 Tussendoor werd er ook nog even een derde valk naar huis
 gebracht. Zowel Leo als Lotte gingen achter de indringer aan.

 

 

 

 

 

En tot slot weer een filmpje. Wel even een waarschuwing, zet het geluid niet te hard. De wind stond blijkbaar vol op de camera. 

Vanmiddag zijn we nog even samen gaan kijken. Helaas waren de valken ons niet zo goed gezind. Na een tijdje zitten op de bovenste verdieping, ging Lotte er ineens vandoor. Als snel verdween ze uit ons zicht. Toen we ons omdraaiden naar Leo, was hij ook verdwenen. Na een paar boodschapjes waren ze nog niet thuis. Toen zijn wij maar de drukte van de spits ingedoken.

 

 

26 maart 2013

Vanmiddag zijn we eerst weer naar de slechtvalken in Nijmegen gereden. Op de webcam is inmiddels een eitje te zien, maar Moenen (mannetje) schittert door afwezigheid. Omdat we vorige week hier 3 valken aantroffen, wilden we even zien hoe de situatie nu is. Bijna een uur lang hebben we in de auto naar niets zitten kijken. Op de website was te zien dat het vrouwtje weer op haar eitje lag. Maar Moenen was in geen velden of wegen te bekennen. Na bijna een uur zagen we plotseling een valk langs scheren. Te snel om te kunnen beoordelen wie het was. Een minuut of wat later kwam er weer een valk langs vliegen. Potverdrie, weer te ver weg om het goed te kunnen zien. In de kast lag nog steeds het vrouwtje, maar wie er voorbij kwam? Geen idee. Het zal Moenen wel geweest zijn, maar zeker weten doen we dat absoluut niet. In ieder geval was het er rustig en hebben we deze keer geen derde valk gezien… denk ik.
Om toch nog even lekker van valken te genieten zijn we naar Leo en Lotte gegaan. Toen we aan kwamen rijden waren we in eerste instantie teleurgesteld. Er was geen valk te zien. Toch maar even blijven kijken. Dat was gelukkig niet voor niets, ineens waren ze daar allebei. Al snel bleek dat ze allebei een prooitje bij zich hadden. Leo ging goed in het zicht zitten smullen. 

 

 

 Lotte zat om het hoekje. Het is wel te zien waar haar prooitje is
 gebleven.

 

 

 

 

 

 

Nog een keer Leo.

 

 

 Hij bewaarde de rest van zijn maaltijd voor later.

 

 

 

 

 

Ook al was er niet veel actie, er werd weer volop gekwekt. Wat heerlijk is dat toch om te horen.

 

 

27 maart 2013

Vanmiddag is Rob alleen naar Leo en Lotte geweest. In tegenstelling tot gisteren was er volop actie. Er werd flink wat gevlogen en geschreeuwd. 

 

 

 Hier vliegt Leo voorbij.

 

 

 

 

 
 

Tot twee maal toe werd er een buizerd verjaagd. Het is duidelijk dat dit dus hun territorium is en dat ze geen indringers dulden. De eerste keer ging Lotte alleen achter een buizerd aan. 

De tweede keer waren er twee buizerds en gingen ze er samen achteraan. Helaas speelde zich dat grotendeels achter het gebouw af. 

 

 

 Na al die actie moet je even bijkomen. Hier zit Lotte uit te
 rusten.

 

 

 

 

 

 

 

Ook Leo was volop in actie.

 

 

 

 

 

 

Lotte weer vliegend.

 

 

 Op een gegeven moment kwam Leo ineens met een prooitje
 aanvliegen. Waar hij dat vandaan had en wat hij ermee heeft
 gedaan, is onduidelijk.

 

 

 

 

Lotte even in de schijnwerpers. 

 

		Hard schreeuwen naar boven...

 

 

 … want boven haar zat Leo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een middagje vol actie. Het is mooi om te zien dat het territorium zo fel verdedigd wordt. Dit is echt al hun stekkie.

 

 

28 maart 2013

Vanmiddag is Rob nog heel even bij Leo en Lotte wezen kijken. Hij moest toch de deur nog uit voor een boodschapje, dus dan is de verleiding groot om even door te rijden. Het was rustig. Rustig in de zin van; geen indringers die weggejaagd moesten worden. Ook weinig vliegverkeer, het stel zat uit te buiken.
De foto’s van vandaag. 

Leo.		Lotte.

 

Leo.		Lotte maakt de afsprong...

 

... om een klein rondje te vliegen.

 

 

 

 Nog maar eens een foto van het gebouw waarop ze zitten. Meestal zitten ze aan de
 linker zijkant maar vandaag zaten ze pontificaal middenvoor op de bovenste etage.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Links op de betonnen rand zit Lotte en rechts op de groene plaat van de reling zit Leo.

 

 

 

 

 

Een kort bezoekje vandaag, lang genoeg om te weten dat alles daar in orde is.

 

 

30 maart 2013
Allereerst een leuk nieuwtje van gisteren. Ondanks het sombere weer zijn we gisteren toch even naar Presikhaaf gereden. Toen we het gebouw afspeurden naar de valken, konden we er geen één vinden. Al snel hoorden we het bekende gekrijs. Ha, gelukkig. Ze zijn dus toch thuis.
Terwijl we Lotte nog luidkeels hoorden roepen, zagen we Leo mooi boven ons hoofd zweven. Net toen ik tegen Rob wou zeggen: “ze zit haar vent te roepen dat ze een ei heeft gelegd”, zien we Leo naar het gebouw terug vliegen. Lotte zat ineens op het bovenste puntje van een antenne en Leo landde… bovenop haar. Hoera, de eerste paring die we zien. Ze vinden elkaar dus echt aardig…
Omdat er verder weinig meer gebeurde en het weer zo somber was, zijn we maar naar huis gegaan.

Vanmorgen zagen we de sneeuwvlokjes weer naar beneden dwarrelen. Gelukkig waren het korte buitjes, afgewisseld met een stralend zonnetje. Totdat wij vanmiddag in de auto stapten… De sneeuwvlokjes kwamen weer naar beneden, maar het zonnetje liet zich niet meer zien. Toch zijn we maar doorgereden naar Presikhaaf. Na wat speurwerk vonden we Lotte aan de linkerkant van het gebouw, de kant waar ze meestal zitten. Maar wat zat ze mooi laag! Op de 8e etage vonden we haar. 

 

 

 Meisje, wat ben je toch mooi!

 

 

 

 

 

Toen ze uitgekeken was op haar plekje vloog ze prachtig laag naar de voorkant van het gebouw. 

 

 

 Daar nam ze op de 10^e verdieping plaats.

 

 

 

 

 

 

 

 

Leo had het weer hogerop gezocht. Hij zat aan de rechterkant op de 18^e verdieping.

 

 

 

 

 

Jammer dat het zo somber was. Zullen we afspreken dat je de volgende keer in het zonnetje zo mooi laag gaat zitten?