2 april 2011

Vanmiddag zijn we maar weer eens naar de TenneTtoren gereden om te kijken hoe het met “onze” slechtvalken gaat.
In eerste instantie zijn we naar dezelfde parkeerplaats gereden als de vorige keer. Toen we een tijdje stonden te kijken (en niets zagen) kwamen er twee dames naar ons toe. “Of wij toestemming hadden om daar te staan?”
“Pardon? Wij staan hier alleen naar de valken te kijken. Moet je daar toestemming voor hebben?”
“Jazeker! Dit is privéterrein. Er staat een bord bij de ingang. Maar u mag nog wel éven blijven kijken.”
Nou, dan is de lol er ook snel af. Dus hebben we de boel ingepakt en zijn naar de uitgang gereden. We hebben ons rot gezocht, maar het bord hebben we niet gevonden. We wilden geen toestanden dus zijn we op zoek gegaan naar een ander stekkie. En dat is heel goed gelukt. Uiteindelijk vonden we een plaatsje voor de plaatselijke scoutingvereniging. En daar heb je toch een uitzicht! Het is nog steeds veraf maar je kijkt recht de nestkast in. Inmiddels was er, alsof hij het erom deed, een valk op het rooster komen zitten. Toen we aan kwamen rijden zag ik hem al aan komen vliegen. We denken dat dit het mannetje is. 

 

We zijn er 99% zeker van dat het vrouwtje in de kast ligt te broeden. Ik denk dat ik door de scoop een paar keer iets donkers in de kast zag bewegen. Maar het was heel moeilijk te zien, want je staat recht tegen de zon in te kijken.
Het kereltje was goed doorvoed. Hij had een lekkere gevulde krop.
We hebben een hele tijd heerlijk staan genieten van dit mooie beeld. Ik denk dat meneer Slechtvalk daar lekker van het zonnetje zat te genieten en totaal geen behoefte had om mevrouw in de kast af te lossen. Toen wij na een klein uurtje weggingen zat hij er nog. Tja, valken kunnen zoiets lang volhouden.
Even aan denken, de volgende keer een stoeltje meenemen.

 

4 april 2011

Vanmiddag zijn we weer eens naar Rijnstrangen gereden. We waren benieuwd of de slechtvalken er weer in de hoogspanningsmast aan het broeden zouden zijn. Helaas hebben we geen valk gezien. Het ziet er dus niet naar uit dat we daar een nestje krijgen dit jaar. Het zou eventueel nog kunnen zijn dat moeders superplat op het nest ligt te broeden, maar ik heb er een hard hoofd in. Jammer!

 

 De pinksterbloemen staan overal weer volop in bloei.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uiteraard hebben we nog even bij de ooievaars, die daar vlakbij zitten, gekeken. Daar wordt volop gebroed. Moeders op de eieren en vaders trouw op de rand van het nest op wacht. Wat is er mooier?
In een geknotte knotwilg ontdekten we plotseling iets leuks. Er zat een wilde eend te broeden! We konden net haar kopje zien.

Ook de buizerds, die even verderop een nest hebben, waren allebei aanwezig. Nog niet broedend op het nest, maar wel op de paaltjes van het weiland onder het nest. Dat komt dus ook wel goed.
Toen we daar in de omgeving rondreden viel het ons op dat er zo veel nestkasten voor steenuilen staan. Nu de bomen nog zo kaal zijn, kun je de kastjes ineens goed zien. Helaas hebben we de steenuiltjes zelf nergens kunnen vinden. Maar dat gaat best nog wel eens lukken.
Op de terugweg zijn we even bij de afvalcentrale in Duiven gestopt. Even kijken of Bob en Beau wel thuis waren. In eerste instantie was er geen valk te zien.
“Zijn ze boodschappen aan het doen of wordt er misschien toch gebroed?”
We werden al snel uit de droom geholpen. Ineens zat er een valk in het midden van de bovenste rode ring. Het was Beau. We hadden niets zien vliegen dus kwam ze dan tussen de pijpen vandaan? Al snel hoorden we gekrijs achter ons, dat werd beantwoord door Beau. Daar kwam Bob aanvliegen! Het gekrijs van beiden ging over in eechuppen. Even zaten ze gezellig samen op de bovenste ring.

 

  Links Bob en rechts Beau.

 

 

 

 

 

 

Maar de valken waren blijkbaar niet in de stemming om daar gezellig samen te zijn. In plaats daarvan kregen we een mooie vliegshow. 

 

Bob verdween spoedig uit ons gezichtsveld. Het showtje was van korte duur. Beau landde weer op de bovenste ring. We hoopten dat zij weer tussen de pijpen zou verdwijnen, wat zou wijzen op broedgedrag.

 

  Maar nee, zij ging op het blokje tussen de pijpen zitten.
  Niet liggen dus.

 

 

 

 

 

 

We hebben het nog een tijdje aangekeken. Helaas kwam Bob niet terug en Beau bleef op het blokje zitten. Ik ben bang dat er ook dit jaar dus geen kuikens in Duiven zullen zijn.
Als ze die nestkast nou eens een keer wat hoger neer willen zetten…
 

10 april 2011

Als ik mijn verhaaltjes een naam zou hebben gegeven, dan zou ik het vandaag “Kijken en Bekeken worden” hebben genoemd.
We zijn vanmiddag namelijk naar onze Arnhemse slechtvalken geweest. Zoveel belangstelling als wij voor de valken hadden, zoveel belangstelling was er ook bijna voor ons. Maar laat ik bij het begin beginnen.
We zijn direct naar ons nieuwe stekkie tegenover de scoutingvereniging gegaan. Bij aankomst keek Rob gelijk door de verrekijker, in de hoop een valk te ontdekken. Teleurgesteld gaf hij de kijker aan mij met de mededeling dat er geen valk te vinden was. Nou kan ik soms best wel eens wat eigenwijs zijn en in dit geval was dat maar goed ook. Er was inderdaad in de buurt van de nestkast en in de antenne geen valk te vinden. Maar iets lager, op de bovenste ring, zag ik een valk half verstopt achter het hek zitten! Hoera, weer iemand thuis! 

 

We hebben tot nu toe wel enorme mazzel. Nog geen enkele keer zijn we voor niets hierheen gegaan. Over de valk valt verder eigenlijk weinig te vertellen. Hij zat daar en bleef er zitten ook. Een beetje soezen, een beetje rondkijken, een beetje poetsen. Alles wat een valk zo goed kan. Wat wel leuk is, is dat we de ringen hebben kunnen zien. Links een metaalkleurige ring en rechts een witte ring. Het zou dus heel goed kunnen zijn dat we met een Belgische valk te maken hebben. Helaas konden we geen ringnummer aflezen. Daar is de afstand, zelfs met de scoop, echt te groot voor. Tot zover het “Kijken”.
Het “Bekeken worden” slaat dus op ons. Wandelaars, joggers, hondenuitlaters, fietsers en noem maar op, vroegen zich af waarom we naar die toren stonden te turen. Ik denk dat ik, in de kleine twee uur dat we er waren, zeven of acht keer verteld heb dat er slechtvalken op de toren wonen. We vonden het erg leuk dat we allemaal enthousiaste reacties kregen. Zoals een leraar die het leuk leek om het met de klas te gaan bekijken en zoveel mogelijk informatie wilde hebben. Ook verschillende mensen die de slechtvalk van Beleef de Lente of Vroege Vogels kennen. Voelden we ons eerst vreemde snuiters, al snel bleek dat er gelukkig meer mensen met oog voor de natuur zijn.
Ja, het was een erg leuke middag.

16 april 2011

Vanmiddag heeft Rob een rondje in de buurt gelopen. Via het dijkje is hij richting kinderboerderij gegaan. Onderweg ontdekte hij dat het nu echt lente is. Geniet mee van wat hij tegengekomen is. 

Nijlgans met jongen.

 

 

Grauwe gans met jongen.

 

Mooi in een treintje.

 

		Eenden met jongen.

 

 

 

Prachtige knobbelzwanen.

Hij heeft een hele mooie serie foto’s kunnen maken van een blauwe reiger die zich vreselijk stond uit te sloven. 

 

 

 

Kuifeendjes.		Dit is waarschijnlijk een hybride eend.

 

Kauw.		Tjiftjaf.

 

 

 Variabel bladhaantje.

 

 

 

 

 

 

En tot slot: bloesem! Dat is pas echt lente. 

 

17 april 2011

Hoera, vanmiddag mocht ik met Rob mee! Nee hoor, dat is een grapje. Gisteren heb ik lekker met de poezenkinders op het balkon gezeten.
Maar vanmiddag zijn we weer gezellig samen weggeweest. De reis ging naar Bergerden. Ook daar is het natuurlijk volop lente.
Dat was zeker te zien aan deze wilde eend met haar 11 jongen. 

 

Zo lief!		Ook hier een mooie blauwe reiger.

Toevallig kwamen we een benedenbuurman tegen. Ook hij liep met zijn camera van de vogeltjes te genieten. Terwijl we met hem staan te praten komt er nog iemand aan. Een bekende van onze buurman maar ook van Rob. Hij was hem al eerder tegengekomen toen hij de visarend in Meinerswijk aan het fotograferen was. Stomtoevallig heet deze man ook Rob en komt ook uit Arnhem.
Er werd direct dus druk gesproken over het fotograferen en uiteraard over camera’s. In de tussentijd stond ik een beetje rond te kijken en ontdekte een pleviertje langs de waterrand. 

Het is de kleine plevier, te herkennen aan de gele ring om het oogje.
Natuurlijk was dat niet het enige dat er rondliep. 

Tureluur.		Grutto.

 

Ineens hoorden we een hoop getjilp achter ons. Er zat een stel kneutjes op de dakrand.
 

Kneu.		Even verderop zat deze kwikstaart.

We hadden het al op waarneming.nl zien staan, maar we hebben ze ook gevonden. Er waren een paar kluten aanwezig.
 

 

Omdat we ze zo leuk vinden, ook nog een paar foto’s van de tweede kleine plevier die we ondekten.

 

 

Het duurde even voor we hem gevonden hadden. Hij zat heel goed verstopt in het gras. De graspieper.

 

 

 

 

 

Ook op deze bloesem waren we helemaal verliefd.

 

 

Deze fazantenman met zijn mooie lange staart probeerde zich ook in het gras te verstoppen. Mislukt!

 

 

 

 

 

Tja, als je zo fel gekleurd bent, zien ze je zelfs als ze met de auto langs je rijden. Gelukkig vond deze dappere Dodo dat niet zo erg. Hij ging er zelfs mooi voor zitten. De gele kwikstaart.

 

O, wat houd ik toch van de lente!
 

23 april 2011

Vanmiddag is Rob weer alleen op pad geweest. Omdat we een uitzonderlijk warm voorjaar hebben, heeft hij de scooter gepakt. Hij is bij ons vandaan de Huissense Dijk opgereden en via de Mooieweg kwam hij in Huissen uit. Daar heeft hij een tijdje bij de Lingenplasjes staan kijken. Op goed geluk is hij verder gereden en kwam toen uit in… Bergerden! Het zit zo dicht bij elkaar hier in de buurt. Je moet het alleen even weten te vinden.
Er was weer veel te zien in Bergerden. Zoals deze witte kwikstaart. 

Voor het eerst kwam hij er een bosruiter tegen. 

 

 

Slobeenden.		Kluut.

 

 

 Deze aalscholver zat mooi te zijn op een lantaarnpaal.
 Wat een plaatje hè?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De grutto’s waren er ook weer.

 

 

 Een verrassing was deze wulp. Die hadden we er nog niet eerder
 gezien.

 

 

 

 

 

  

Deze kievit zat heerlijk te badderen.

 

Tot slot nog een mooie groene kikker.

 

24 april 2011

Vanmiddag zijn we weer even bij onze Arnhemse slechtvalken gaan kijken. Voor het eerst werden we teleurgesteld. Er was geen valk te zien. Op zo’n moment is het toch heel erg jammer dat je niet om de toren heen kunt lopen. Het kon natuurlijk best zijn dat er op een andere plaats op de toren wel een valk zat. Maar ja, niet getreurd. Het kan niet altijd feest zijn.
Omdat het zo ontzettend warm was, besloten we om het water op te zoeken. De plek waar je de meeste kans hebt om nog iets aan vogels te zien. De meeste vogels zoeken met dit warme weer toch een beschut plekje op. Gezien de tijd van het jaar, zouden we ook wel eens jong grut in het water kunnen vinden. Vorige week zagen we al een wilde eend met jongen, nu misschien ook een meerkoetje?
Dus zijn we snel naar Bergerden gereden. Rob had daar gisteren al een bosruiter gezien en die wou ik ook wel graag zelf zien. Nou, dat is gelukt.
We hebben heerlijk een tijd in het water zitten turen naar al het moois dat daarin liep rond te stappen. Natuurlijk de tureluurs, maar ook de grutto’s en de kluten waren er weer. Ook de wulp was weer van de partij. Wat ik altijd zo leuk vind daar, zijn de vele witte en gele kwikstaarten. Waar je ook kijkt, er wippen altijd wel een paar kwikstaarten voorbij. 

 

  Wat een poepie is de witte kwikstaart.

 

 

 

 

 

  

 

Daar is de bosruiter.		Een visdiefje kwam overvliegen.

Na even zoeken vonden we ze een eindje verderop: meerkoetjes met jongen. 

Mama, mama, ik heb honger.		Mama?!?

 

Kleine monstertjes.		Mooi van lelijkheid.

 

De kleine plevier was er ook weer.		En de aalscholver vloog deze keer.

Rob wou mij graag nog even de Lingenplasjes laten zien. Dus zijn we verder gereden via het industrieterrein. Het is mooi om te zien dat er overal plasjes en slootjes op het industrieterrein aangelegd worden. Zo houd je toch nog wat natuur ondanks de vele bebouwing.
Toen we halverwege ergens stonden te kijken zagen we ineens een kneu op een hek zitten. Al snel voegde zijn vrouwtje zich bij hem. Helaas had het paar geen zin in een familieportret. Ze gingen er snel vandoor. Twee tellen later zagen we weer iets op hetzelfde hek zitten. Dat was geen kneu, maar wat dan wel? Een gekraagde roodstaart! Onze eerste! Al snel vloog hij verder naar achteren, waardoor Rob er achteraan moest om hem op de foto te krijgen. Helaas, hoe voorzichtig Rob ook was, hij ging ook op de vleugels. Jammer!
Als laatste hebben we nog even de Lingenplasjes bekeken. Heel mooi maar niets bijzonders gezien. Dus maar snel weer terug naar de poezenkinders.

 

25 april 2011

Vanmiddag zijn lekker met ons tweetjes op de scooter weggeweest. Het weer is nog steeds schitterend, dus hadden we geen zin om in de auto te zitten. Daarom maar dicht bij huis gebleven en weer naar Bergerden gegaan. Het is daar sowieso genieten met al dat jonge grut dat daar nu rondloopt/zwemt.
Eerst maar een blik geworpen op de Huissense dijk. In de plasjes daar zitten altijd veel ganzen dus… ook veel jongen? Nou, dat kun je wel zeggen.
Een Nijlgans met jongen en een grauwe gans met hele jonge jongen. 

We hebben een tijdje genoten van al het jonge spul. Er zit ook nog een zwaan te broeden, dus over een tijdje kunnen we ook jonge zwaantjes zien.
Toch maar doorgereden, hoewel het moeite kostte om weg te gaan.
In Bergerden was ook weer genoeg te zien. Zoals deze moeder grauwe gans met haar pas uit het ei gekropen jongen. Eén van de lege doppen ligt nog naast haar. Als je goed kijkt zie je dat er 2 jongen onder haar vleugel op haar rug liggen. 

 

  Papa was het er niet mee eens dat wij stonden te kijken. Vanaf de overkant van het slootje
  stond hij vervaarlijk naar ons te blazen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We konden geen genoeg krijgen van dit mooie tafereeltje. 

Deze kievit was zo mooi van kleur in de zon. 

Ook kwam een grutto prachtig overvliegen. 

Natuurlijk moesten we weer uitgebreid kijken bij de jonge meerkoetjes.
Hier kun je goed zien hoe de ouder kleine stukjes waterplant voert. 

 

 

  Ook maar weer eens een tureluur op de plaat gezet.

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg konden we het niet laten om weer even op de Huissense dijk te stoppen. We kunnen er geen genoeg van krijgen.
 

Het is zo genieten. Ik wil wel iedere dag gaan kijken.
 

 

30 april 2011

Het is Koninginnedag vandaag! Voor ons geen feestgedruis of markten. Daar geven we niets om. Daarom is Rob lekker een eind gaan lopen in Bergerden. Er is daar een stukje weiland dat eigendom is van Staatsbosbeheer. Alleen toegankelijk voor wandelaars. Op weg daar naartoe kwam hij deze minikikkertjes tegen. Ze waren niet groter dan een centimeter of 3. 

Op het weilandje zelf kwam hij deze mooie haas tegen.

		Een tureluur kwam overvliegen.

 

Ook de grutto liet zich zien.

 

		Een kievit gaf een mooie vliegshow.

 

Even verderop bij “ons slootje” kwam hij een paar oude bekenden tegen.

Kleine plevier.		Visdiefje.

 

Wulp.

Ook een paar nieuwe gezichten.
 

Een groepje putters.

Vlak bij huis is hij nog even voor de grauwe ganzen gestopt. De jongen groeien zo hard.