5 augustus 2011

Vanmiddag zijn we met een missie op pad geweest. We wilden graag de boomvalken in Bergerden vinden die daar onlangs gezien zijn. Dat betekent dus: omhoog kijken. Nou moet je dat niet constant doen, want dan mis je een hele hoop. Zoals deze moeder kuifeend met haar piepkleine jongen. 

Terwijl mams zich met haar grut verstopt onder een bruggetje, zien we iets over ons heen vliegen. Snel de camera richten en schieten maar. Daar ging een torenvalk.

 

 Het was een vrouwtje, met een prooitje in haar poten.

 

 

 

 

 

 

Dat voorspelde dus een goede middag te worden. Na een tijdje al zoekend rondgereden te hebben, vonden we de bomen waar de boomvalken waarschijnlijk in zouden zitten. Al snel hoorden we het kenmerkende roepen van de boomvalken. Yes, gevonden! Nadat we een goed plekje hadden gevonden, zagen we ze ook al snel vliegen. Rob ging op zoek naar een goed plaatsje om foto’s te maken. In de tussentijd kwam er een piepklein jong vogeltje dat probeerde om op de auto te gaan zitten. Toen dat niet lukte ging hij maar in het hek zitten.

Ik heb geen idee wat het voor soort is. Maar het was zo’n lief ding!

Mams boomvalk en haar twee kinderen vlogen af en aan naar één van de bomen. Tot één van de kinderen op een gebouwtje ging zitten.

 

 We konden nog net het koppetje boven de rand uit zien komen.

 

 

 

 

 

 

Toen we de omgeving eens goed hadden afgezocht, vonden we paps in de hoogspanningsmast.

Mams zat weer in de boom. Even later kwam één van de kinderen haar gezelschap houden.

 

Het kind ging aan het vliegen om even later in een andere boom te landen. En daar zat hij toch mooi te zijn!

 

 

Al vrij snel kwam mams er gezellig bij zitten. 

Wat was het genieten! Helaas komt aan alle moois een einde, dus ook aan deze middag. Het werd tijd om naar huis te gaan.

Als bonus kwamen we een gele kwikstaart tegen. Dat was lang geleden!

 

6 augustus 2011

Ondanks dat de zon het vandaag behoorlijk liet afweten en de regen op de loer lag, wou Rob toch graag nog even bij de boomvalken kijken. Dus is hij snel even alleen gaan kijken.
Helaas liep dat een beetje op een teleurstelling uit. Om echt goed zicht op de valken te hebben, moet je het terrein van een bedrijf op. Omdat het weekend is, is het hek afgesloten. Weg mooie spotplek! Toch heeft hij nog een paar foto’s kunnen maken. 

Het mannetje in de boom…		en vliegend.

 

Het vrouwtje in een boom…		en in een andere boom.

De kinderen heeft hij wel gehoord maar, door het beperkte zicht, niet gezien. Jammer, dus dan maar naar huis.
De rit werd al snel onderbroken door een jonge kokmeeuw. Die zat zo mooi dat hij wel op de foto moest. 

Rob was toen echt van plan om naar huis te rijden. Ja schat, dat had je gedacht.
Zijn oog viel op een stel lepelaars. Toch maar even kijken. Toen hij dichterbij kwam, gingen de lepelaars er vandoor. 

Deze aalscholver, die het allemaal had zitten bekijken, kon er wel om lachen. 

Maar Rob zou Rob niet zijn als hij er niet achteraan zou gaan. En, eerlijk gezegd, kan ik hem geen ongelijk geven. Lepelaars zijn erg mooie vogels en zo vaak zie je ze niet. Een eind verderop vond hij ze weer terug. 

 

		Oeps, pas op dat je niet valt!

 

Kijk nou uit!		Ik wil het ook proberen.

 

Hè, hè.		Helemaal niet moeilijk hoor.

 

Tja, en als je dan een reiger ook nog eens mooi voor de lens krijgt, dan druk je gewoon nog even door. 

 

 

  Deze kleine mantelmeeuw kwam vertellen dat het de hoogste tijd
  was om te gaan.

  Erg vriendelijk van hem dat hij nog even kwam uitzwaaien.

 

 

 

 

 

 

7 augustus 2011

Vandaag zijn we weer eens naar De Hoge Veluwe geweest. Helaas hebben we geen enkel hert, ree, moeflon of wild zwijn gezien. De enige beesten met vier poten die aanwezig waren, waren de konijnen. Ook leuk om te zien hoor.
Toen we net het park inreden zag ik een gigantische klodder paddenstoelen tegen een dode eik geplakt zitten.
Mag ik even voorstellen: een zwavelzwam. 

 

Zoals ik al schreef was het rustig op het gebied van dieren. Ook de vogeltjes lieten zich amper horen en zien. Alleen een jonge aalscholver was zo vriendelijk om even voor ons te poseren. 

De waterlelies in de vijver voor Jachtslot Hubertus staan volop in bloei. Een prachtig gezicht! 

 

Terwijl we naar al dit moois stonden te kijken hoorden we de hele tijd een vogeltje roepen. Telkens zagen we een schimmetje in de struiken bewegen. Na een hele tijd liet het beestje zich eindelijk zien. Het bleek een jonge tjiftjaf te zijn.

Tja, en hiermee eindigt eigenlijk ons uitje. Er was geen dier dat zich aan ons wilde vertonen.
Mazzel dat planten en paddenstoelen niet weg kunnen duiken.

 

 

12 augustus 2011

Omdat we vorige week zo ontzettend genoten hebben van de boomvalken, hebben we vandaag nog een poging gedaan om ze te vinden. Ik ben bang dat het jonge grut al zelfstandig is. We hebben geen van beide jongen gezien. Mams was waarschijnlijk even naar de supermarkt, want ook zij was nergens te zien. Paps had het rijk alleen en had daarom maar een hoogspanningsmast opgezocht. Natuurlijk veel te ver weg voor een foto.
Ook hier in Bergerden was het bijzonder stil. Geen kneutjes, geen kwikstaarten en geen lepelaars.
Het enige dat we zagen waren een stel reigers. In het eerste slootje zaten er maar liefst vijf stuks. Ook verderop zagen we nog her en der reigers staan.

 

  Eén van hen, die boven in een boom stond, hebben we maar even op
  de plaat gezet.

 

 

 

 

 

 

Voor de rest waren het eigenlijk alleen een stelletje grauwe ganzen en kieviten die we tegenkwamen. Omdat ik zo gek ben op kieviten, heeft Rob er één voor me vereeuwigd. 

Weinig te melden dus en nog minder foto’s te laten zien. Maar ja, het kan niet altijd feest zijn.

 

19 augustus 2011

Vanmiddag zijn we maar weer eens naar de Ooijpolder gereden. Zoals eigenlijk overal, was het op vogelgebied erg stil. Wel zagen we een stel boerenzwaluwtjes die een mooi uitkijkpunt hadden gevonden op een tv-antenne en op het dak.

 

Daarna moesten we natuurlijk kijken of de steenuiltjes thuis waren. Het steenuiltje op de kar met oud ijzer zat op zijn vertrouwde plekje.

 

  Deze keer liet hij zich uitgebreid bekijken.

 

 

 

 

 

 

Het steenuiltje dat altijd op de schoorsteen van een huis zit, dook direct weg toen hij ons in de gaten kreeg. Die hebben we niet meer te zien gekregen.
Toen we over de Ooijse bandijk reden kwamen we meneer en mevrouw Ooievaar tegen. Het stel liep lekker in een poeltje te scharrelen. 

 

Een eindje verderop waren we getuige van een potje haasje-pesten. 

Wat de eksters hiermee wilden bereiken, is me een raadsel. Na een tijdje pesten gingen ze er ineens weer vandoor.
In één van de vele plassen ontdekten we plotseling een paartje krakeenden. Een verrassing want die hebben we al een tijdje niet gezien.

Ook zagen we deze witte gans rond dobberen. Even dachten we dat het een sneeuwgans was maar de zwarte uiteinden van de vleugels ontbraken. Het is dus gewoon een parkgans.

 

 

  Zijn wilde neefje, de grauwe gans, kwam mooi voor de camera
  voorbij vliegen.

 

 

 

 

 

Op de terugweg zijn we snel nog even bij ons kleine vriendje langs geweest. Hij zat, zoals verwacht, nog steeds op dezelfde plaats. Omdat de zon in een iets betere hoek stond, nog maar een plaatje van hem. 

Op een mooiere manier kan je de dag toch niet afsluiten?

 

 

20 augustus 2011

- Waar zullen we vandaag naartoe gaan?
- Laten we weer eens in buizerdland gaan kijken.
- O, je bedoelt Rouvenen? Prima!
Zo gezegd, zo gedaan. Maar als je dan toch die kant uitgaat, dan kan je natuurlijk ook eerst even bij Bob en Beau gaan kijken. Je weet wel, het slechtvalkenpaartje op de afvalcentrale in Duiven.
Bij aankomst hadden we al snel in de gaten dat we mazzel hadden. Ze waren allebei thuis. De één zat op de rechter verhoging van de tweede ring en de ander tussen de buitenste twee pijpen ter hoogte van de bovenste ring. 

Het stel zat er en bleef er zitten. Omdat de stank van de centrale op een gegeven moment zo erg werd, zijn we maar verder gereden. Toen we wegreden zagen we nog net een valk vliegen. Ja natuurlijk, altijd als je weg gaat. We komen nog wel een keer terug als de wind anders staat. Maar we waren toch blij dat we beide valken weer even gezien hebben.
Toen we Rouvenen inreden werden we direct verrast door drie ooievaars. Een boer was aan het hooien op zijn weiland en de ooievaars en meeuwen vonden daar blijkbaar een lekker maaltje. 

 

 

Verder was het ook hier in het hele gebied ontzettend stil. Wat nou, buizerdland? We hebben er drie of vier gezien. Helaas ook nog eens op grote afstand. Ook kwam er een blauwe kiekendiefman over vliegen. Even later gevolgd door zijn vrouw. Beiden hadden geen tijd om voor een foto te wachten.
Toen we later richting huis, reden kwamen we weer langs de ooievaars. De boer was inmiddels klaar met hooien maar de ooievaars nog niet met eten. 

Toen we weg wilden rijden kwam er een buizerd voorbij gevlogen. Ja hoor, we hebben hem op de plaat. 

 

21 augustus 2011

Eigenlijk hadden we vandaag geen idee waar we heen zouden gaan. Het was erg warm en vreselijk broeierig. We kunnen geen van beiden zo goed tegen de warmte, dus leek het ons het beste om maar lekker in de auto te blijven met de airco aan. Onze neus achterna rijdend kwamen we op de Drielse Rijndijk. Die zijn we blijven volgen richting Wageningen. Een mooie route met (ook hier) helaas weinig vogels. Alleen de ganzen zijn nog veelvuldig te zien. Op een gegeven moment zagen we tussen de grauwe ganzen en de Nijlganzen een paar witte stipjes. Hé, dat is leuk. Lepelaars!

 

  Temidden van de ganzen stonden vijf lepelaars.

 

 

 

 

 

 

Ongeveer ter hoogte van Wageningen zijn we het “boerenland” in gereden. Tot onze verrassing kwamen we weer op een dijk uit. Deze keer langs de Waal. Dat kwam goed uit. Zo konden we een rondje naar huis maken.
Op het moment zie je veel spreeuwen die zo mooi in wolken vliegen. Ook in één van de weilanden zat het vol met spreeuwen.
Midden in het weiland stond een beeld van een persoon met een verrekijker. Persoonlijk zou ik het beeld andersom neergezet hebben, naar het water kijkend. 

 

 

Een indrukwekkend gezicht. Duizenden spreeuwen die als één tegelijk vliegen.
Zo zijn we deze benauwde dag toch nog op een fijne manier doorgekomen.

Vanaf aankomende vrijdag hebben we vakantie. We gaan niet weg maar gaan van ons eigen mooie landje genieten. Althans, als het weer meewerkt.

 

 

29 augustus 2011

Het was vandaag eindelijk een beetje redelijk weer. De afgelopen dagen was het huilen met de pet op, veel regen dus. Niet echt een goed begin van de vakantie. Maar vandaag konden we toch weer eventjes de deur uit. Onze reis ging naar Velp, landgoed Biljoen. We hadden namelijk vernomen dat daar mandarijneenden zaten. Dat was het reisje natuurlijk wel waard.
Onderweg kwamen we eerst wel iets heel anders tegen. In een weitje stonden twee (pas geschoren) lama’s. De ene was erg nieuwsgierig en kwam direct naar ons toe. De andere bleef wat meer op een afstandje staan. 

 

Wat een beatle-koppen!
In een grote vijver vonden we uiteindelijk de mandarijneenden. Helaas stonden er enorm grote bomen om de vijver heen die het, toch al schaarse, licht amper doorlieten. Daarom zijn de foto’s niet echt geweldig geworden. 

 

Een eindje verderop, bij het landhuis zelf, hebben we geprobeerd een ijsvogeltje te vinden. Hoewel we hem herhaaldelijk hebben gehoord, bleef hij onvindbaar. Hij zat waarschijnlijk in het deel dat niet voor het publiek opengesteld is. Jammer, maar het was niet anders.
Omdat de regen opnieuw naar beneden stroomde, hebben we maar een eind aan onze speurtocht gemaakt en zijn naar huis gegaan.

 

30 augustus 2011 

Vandaag stond de Hoge Veluwe op het programma. De bronst zit er weer aan te komen, dus waren we benieuwd of we deze keer wel herten zouden zien.
Helaas, niets, noppes, nada. Geen hert te vinden. Ook de moeflons en reetjes hielden zich uitermate goed verstopt. Toch hoef je je dan niet te vervelen in het park. In deze tijd van het jaar staat de hei in volle bloei. Door de vele regen van de afgelopen tijd, is de bloei extra uitbundig. 

 

Aan het begin van de Wildbaan werden we verrast door twee sperwers die al spelend boven ons vlogen. 

 

 

  Het gedrag deed een beetje aan het tikkertje spelen van jonge
  slechtvalken denken.

 

 

 

 

 

Ook zie je nog steeds de vlinders heerlijk rond dwarrelen.

 

  Dit hooibeestje bleef even rustig voor ons zitten.

 

 

 

 

 

 

En de wat minder aantrekkelijke beestjes zijn er natuurlijk ook.

 

Deze kruisspin had een lieveheersbeestje op het menu staan.

 

 

 

 

 

 

Ook vandaag is het niet de hele dag droog gebleven. Maar zolang de bui niet boven je zit, kan het mooie plaatjes opleveren.

 

  Zo in de verte is het een mooi gezicht.

 

 

 

 

 

 

Ook vandaag kwam de nattigheid onze kant uit. Nadat we op de valreep toch nog een reetje bij het Bosje van Staf in het veld zagen staan, zijn we maar snel voor de bui gevlucht.

 

 

31 augustus 2011

Vandaag hadden we eigenlijk wel zin om een visarend op de foto te zetten. Omdat er gisteren één bij het Drielse stuwcomplex is gezien, zijn we die kant op gereden. Het was eigenlijk hetzelfde ritje als tien dagen geleden. Toe we bij de stuwen aankwamen was het ons al snel duidelijk dat er heel wat meer te zien was als de vorige keer. Grote groepen ganzen zaten in de weilanden en vlogen over ons heen.

 

  Zoals deze groep grauwe ganzen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tussen de ganzen vlogen er ook een paar lepelaars mee.
Ze staken mooi af tegen de donkere lucht.

 

 

 

 

 

 

 Deze juveniele kleine mantelmeeuw liet zich goed fotograferen.

 

 

 

 

 

 

Terwijl we naar al het moois om ons heen stonden te kijken, kwam er een man bij ons staan. Het bleek iemand uit Oosterbeek te zijn die al 30 jaar dezelfde tic heeft als wij: vogels kijken. Al pratende bekeken we een grote groep kieviten die aan kwamen vliegen. Plotseling ontdekten we een kleine zilverreiger tussen de kieviten. Dat was leuk! Weer een nieuwe soort voor ons. 

Van deze man vernamen we dat hij degene was die gisteren de visarend had gezien. Jammer voor ons, het dier had vandaag geen zin om zich te vertonen.
We moesten dus genoegen nemen met wat er op het moment wel was.

 

  Zoals één van de vele aalscholvers.

 

 

 

 

 

 

En wat te denken van deze juveniele kleine mantelmeeuw? Hij vloog ook zo mooi voor ons langs.

 

Het beestje liet zich wel heel mooi op de plaat zetten.
Omdat het inmiddels al wat later werd, hebben we maar koers naar huis gezet. Toch moesten we nog even stoppen. Deze ooievaars liepen zo parmantig te stappen.

Wat hebben we de laatste tijd toch met ooievaars? We hebben ze nog nooit zo vaak gezien als dit jaar.