Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Januari 2011
Februari 2011
Maart 2011
April 2011
Mei 2011
Juni 2011
Juli 2011
Augustus 2011
September 2011
Oktober 2011
November 2011
December 2011
Natuurdagboek 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 

1 mei 2011

We konden onze nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. We moesten weten hoe het er met de slechtvalken in Deventer voorstond. Daarom hebben we vanmiddag de auto die kant uit gestuurd. Bij aankomst was het volkomen rustig. Er was geen valk te zien. Dus snel naar de monitor gelopen die onderin de silo te zien is. Het beeld was teleurstellend. Er was een klein stukje van een broedende (?) valk onderin beeld te zien. Gelukkig hebben we Han Nijhof. Ook dit jaar heeft hij weer keurig een briefje opgehangen met de stand van zaken.
Dit lazen we: 1e ei 18/3, 2e ei 21/3, 3e ei 23/3, 4e ei 25/3.
1e kuiken 25/4, 2e kuiken 26/4, 3e kuiken ?/4.
Hoera! In ieder geval 3 kuikens dus. Misschien dat het vierde eitje ook nog wel uitkomt. Anders is 3 kuikens (net zoals vorig jaar) ook geweldig.
Omdat de kuikens onder moeders verstopt lagen hebben we er dus niets van gezien. Dus moesten we hopen dat Geert met een prooitje zou komen. Helaas dacht Geert daar anders over. Hij heeft zich niet laten zien. Toen bleek dat Bijtje een prooitje in het hok verstopt had, want even later zagen we dat er gevoerd werd. Verdorie, de kuikens lagen te ver onder de camera, we konden ze niet zien. Gelukkig hebben we wel de lieve voedergeluidjes gehoord.
We kwamen ook nog een bijzonder iets tegen. Rob zag ineens een muskuseend in het gras liggen soezen. Die hebben we er nog nooit gezien. Toen hij er voorzichtig heen liep om een foto te maken, bleef het gekke beest gewoon liggen! We hebben het idee dat het al een ouwetje was. Hij of zij zag er niet echt florissant uit. De veren waren vies en onverzorgd. Toch zat er nog wel leven in, want een tijdje later ging het beestje aan de wandel. 

   


 


 


Ook hier zagen we wat oude bekenden. 

   

Visdiefje.

 

Grote Canadese ganzen.

Omdat we nog wat tijd over hadden, zijn we op de terugweg nog maar even bij onze Arnhemse valken gaan kijken. Helaas, het zat ons vandaag niet mee. Ook hier was er geen valk te zien. Maar snel naar huis.
Hoewel, als je dan langs Meinerswijk rijdt, is de verleiding wel erg groot om even te kijken of het steenuiltje thuis is. Ik schreef het al: het zat ons niet mee. Ook het steenuiltje hebben we niet gezien.
Niet getreurd. Onze dag kon al niet meer stuk met het goede nieuws uit Deventer.

 

3 mei 2011

Op de webcam van de slechtvalken op de Elektrabelcentrale in Nijmegen, zagen we dat het er goed mis was. Van de vier eitjes zijn er twee uitgekomen. Helaas zijn deze twee kuikens al snel overleden. Er moest dus iets aan de hand zijn. Was er weer gedoe met een indringer? Er zat maar één ding op om dat te weten te komen, er naartoe gaan. Dat hebben we vanmiddag dus maar gedaan.
We zijn eerst naar de parkeerplaats gereden. Toen we om 15.35 uur uit de auto stapten zagen we gelijk al twee valken om de pijp cirkelen. Snel even met de telefoon op internet gekeken. De kast was inderdaad leeg. Dit moesten dus Mariken en Moenen zijn. Er heerste volslagen rust. Er was geen derde valk te vinden of enige andere bedreiging.
Rob was al snel afgeleid door een hard fluitende grasmus die in een conifeer zat. 

   


 


 

 Toch nog even een kans om de valk op de foto te zetten.
 Wel van heel ver, maar toch beter als niets.

 

 

 

 

 


Na enige tijd verdwenen de valken uit het zicht. 

Oké, snel nog een plaatje van de grasmus.

Om 15.55 uur besloten we om naar de Weurtse kant te verhuizen. Je staat daar wel verder van de centrale af maar je kijkt daar niet recht tegen de zon in. Ook is de omgeving daar vele malen aantrekkelijker dan op de parkeerplaats.
Terwijl Rob een beetje in de omgeving rond liep, heb ik de nestkast in de gaten gehouden. Om 16.00 uur kwam er een valk terug en landde op het rooster.
Ik denk dat het Mariken was. Na een paar minuten vloog ze weer weg om op een balkonnetje van het gebouw te landen. 

   


 


Al snel vloog ze daar weer weg en schoot de kast in. Gauw weer even de webcam nagekeken, ja hoor, een valk in de kast.
Om 16.40 uur landde Moenen op het rooster. Mariken ging er weer vandoor en Moenen ging de kast in.
In de tussentijd had Rob van allerlei moois gevonden.

 

  Deze geelpootmeeuw kwam mooi voorbij vliegen.
  Ons eerste exemplaar!

  

 

 

 

 


Ook in het weiland was van alles te zien. Zoals deze mama koe met haar kind. 

   


 


En deze mooie konijntjes die lekker van het zonnetje genoten. 

   


 


 

   

Ook hier zaten grasmussen.

 

Kleine mantelmeeuw.

En een nijlgans liet zich in de vlucht fotograferen. 

   


 


Toen wij om 16.50 uur vertrokken zat Moenen nog steeds in de kast.
Er is dus duidelijk op dit moment geen sprake van verstoring. Waarom het met dit nest dit jaar dan zo rampzalig is afgelopen, is mij een volslagen raadsel.
Het was ons bekend dat er in een ander deel van Nijmegen (Heijendaal) een koppeltje slechtvalken op een oude schoorsteentoren verbleef. Onlangs had ik gelezen dat die schoorsteen afgebroken werd. We waren dus wel benieuwd of we deze valken daar nog ergens konden vinden. Omdat we toch in de buurt waren, zijn we maar even doorgereden. We zagen direct dat de schoorsteen er nog staat. Wel staat er een enorme hijskraan naast en de pijpen in de schoorsteen leken eruit gehaald te zijn. Van de valken natuurlijk geen spoor te vinden. Het is duidelijk dat die daar verdreven zijn. Waar ze dan wel verblijven? Geen idee, we hebben ze niet gevonden. Het meest logisch lijkt dat ze uitgeweken zijn naar een hoog gebouw van de Radboud Universiteit wat daar vlakbij staat. We hebben daar ook een paar meldingen van gezien. Helaas hebben wij ze daar niet gezien. Het is wel iets om een beetje in de gaten te houden als we daar weer eens in de buurt zijn.
Toen we op de terugweg langs park Brakkenstein reden, kwamen we een prachtige lijster tegen.

   


 


 

Hij/zij liet zich zo mooi op de foto zetten.

 

Net zoals dit parmantig stappende kauwtje.

En zo kwam een einde aan een bewogen middagje. Ondanks de trieste reden waardoor we op pad gingen, zijn we toch heel veel moois tegen gekomen.

 

7 mei 2011

Vanmiddag zijn we maar weer eens bij onze Arnhemse slechtvalken gaan kijken. Na twee keer een vergeefs bezoekje werd het nu tijd dat we iets te zien zouden krijgen. In eerste instantie was er weer geen valk te vinden. Balen!
Na een grondige speurtocht met de verrekijker vond Rob er toch één. Deze keer zat de valk op de tweede ring, op één of andere dwarse stang. Gelukkig, ze lieten ons dus toch niet in de steek. Hoogste tijd om de scoop erbij te halen. 

   


 


 

 

 Jammer dat het een beetje donker plekje is.
 Er werd ijverig gepoetst.

 

 

 

 

 

 
Toen we met de scoop de kast inkeken kregen we de verrassing waren we zo op hoopten. Er zat een valk in de kast. En wat nog mooier was: aan de houding te zien zat de valk op… kuikens!

 

 

 Het is heel moeilijk te zien.
 Door het rooster heen zie je de valk zitten.
 Precies in het midden van de kast.

 

 

 

 

 

We hebben bijna staan springen van blijdschap. Voor ons is het nu echt voor 99% zeker dat we onze eigen Arnhemse kuikens hebben. De allereerste ooit!

Het mannetje (?) was inmiddels uitgepoetst.

Ineens vond hij het tijd worden om in actie te komen. Al schreeuwend naar elkaar vloog hij een paar maal langs de nestkast. Het was duidelijk dat er eten op tafel moest komen. Snel vloog hij er vandoor om ook snel weer terug te komen. Hij landde op het rooster met een prooi.

   


 


Ook hij verdween in de nestkast. We hebben het vrouwtje (?) de kast niet zien verlaten. Tja, wat moeten twee valken met een prooitje samen in de nestkast anders doen dan kuikens voeren? Ik kan me er niets anders bij voorstellen.
Helemaal gerustgesteld en superblij zijn we naar huis gegaan.
Als we gelijk hebben, staat ons een hele mooie tijd te wachten.
 

8 mei 2011

Eerst maar even het goede nieuws. Gisteravond hebben we een mailtje naar Peter van Geneijgen (WSN) gestuurd. We weten dat hij de Arnhemse valken ook goed in de gaten houdt en hoopten dat hij misschien een nestcontrole zou hebben gedaan. Vanavond kregen we antwoord van hem.
Goed gezien. Er zijn 2 kuikens van een dikke week oud.
Hoera! De allereerste Arnhemse slechtvalkkuikens. Dat wordt genieten!
Vanmorgen is Rob eerst in Meinerswijk rond gaan struinen. Hij hoopt nog steeds een ijsvogeltje op de foto te kunnen zetten. Hij heeft hem vanmorgen gezien, maar helaas in een flits.
Dus heeft hij zich maar weer eens op de libellen gestort. Hij kwam wel heel vreemde exemplaren tegen. De platbuik en de blauwe breedscheenjuffer.

   


 


 

   


 


Deze grote Canadese ganzen met hun zeven jongen waren ook zo mooi.

   


 


Bij het water vind je natuurlijk ook waterplanten. Zoals de gele lis.

       


 


 


Wat ook wel leuk was, was de ooievaar op het nest. Op de website www.vriendenvanmeinerswijk.nl kun je via een webcam de broedende ooievaars in Meinerswijk volgen. Deze foto’s zijn van de webcam.

   


 


 

En deze foto heeft Rob vanmorgen gemaakt.

Vanmiddag zijn we lekker samen op de scooter weggeweest. Het was zo ontzettend warm en dan is het op de scooter heerlijk. Ik heb geen idee waar we allemaal geweest zijn. We hebben maar een beetje op goed geluk rondgereden. Hier en daar eventjes gestopt, aardig wat gezien en weinig foto’s gemaakt. Ach, dat moet ook eens kunnen.
Toch hebben we nog wel een paar mooie foto’s van een paartje zilvermeeuwen. 

   


 


 


 

14 mei 2011

Het begint een beetje gewoonte te worden. Zaterdags gaat Rob er lekker in zijn eentje op uit. Vaak gaat hij richting Bergerden. Een beetje rondrijden, een beetje rondlopen, een tijdje hier observeren en een tijdje daar observeren. Vaak komt hij dan met een hele hoop mooie plaatjes thuis. Zoals ook vandaag. 

   

Tureluur op een paaltje.

 


 

  Jonge tureluur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De natuur schreeuwt om regen.
De grond is zo droog dat de barsten erin vallen.

 

 

 

 

 

 

  Grutto die over kwam vliegen.

 

 

 

 

 

 


Rob probeert altijd graag om vogels in de vlucht te fotograferen. Het is hem aardig gelukt met deze overvliegende tureluur. 

   


 


 

   


 


 

  Weer eens iets anders: de schelp van een zoetwatermossel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook een overvliegende gierzwaluw kreeg hij in beeld.

 

 

 

 

 

 


Plotseling stond hij voor een grote verrassing. De eerste lepelaar is in Bergerden gearriveerd. Het beestje had hem niet gelijk in de gaten, dus heeft Rob er een mooie serie van kunnen maken.

   


 


 

   


 


 


Verder liep hij nog wat los spul tegen het lijf. Maar niet minder mooi! 

   

Fuut op het nest.

 

Badderende gele kwikstaart.

 

Zo lief! Mama eend met haar kroost.

 

15 mei 2011

Vanmiddag hadden we eerst andere verplichtingen, maar toch zijn we aan het eind van de middag nog even naar onze slechtvalken gereden.
In eerste instantie teleurstelling. Er was zowel op de toren als in de nestkast geen valk te zien. De kuikens zijn nu dik twee weken oud, dus kunnen ze zichzelf al aardig warm houden. Geen paniek dus.
Terwijl we een tijdje van de andere vogels en hun geluiden om ons heen staan te genieten, zie ik ineens een valk op het rooster zitten. Waar kwam die nou vandaan? Helaas, we hebben het geen van beide gezien. De valk (vrouwtje?) vloog al snel weer weg. Na een paar rondjes om de toren zette ze de landing in naar het onderste gedeelte van de antenne. Er moesten wel een paar pogingen voor gedaan worden. Waarschijnlijk had ze last van tegenwind.

   


 


 

   


 


 


Daar bleef de valk al poetsend tijden lang zitten.
In de tussentijd hadden wij een nestje van een boomklever gevonden. Het was duidelijk dat er jonkies in zaten. Er werd af en aan gevlogen met voedsel. 

   


 


Nee, er zat geen ringetje om de pootjes. Dus het was niet “onze” Kees. 

Het zag er niet naar uit de valk in de antenne iets zou gaan doen. Omdat het al vrij laat begon te worden, besloten we om maar naar huis te gaan. Toen we bij de auto terug waren hoorden we het bekende geluid van elkaar begroetende valken. Snel weer terug. Ja hoor, 2 valken in de lucht. Na wat vliegwerk ging één van de valken op de tweede ring zitten. De ander bleef maar rondjes vliegen.

   


 


Toen deze valk weer uit ons zicht verdween, zijn wij (met knorrende magen) naar huis gegaan.

 

17 mei 2011

Vandaag was een heel bijzondere dag voor ons. De jonge slechtvalken in Deventer werden namelijk geringd en wij mochten er bij zijn!
De afspraak stond om 16.30 uur maar wij waren al om 16.00 uur in Deventer. Toen we aan kwamen rijden stonden er al twee heren met verrekijker en camera bij de silo. Het bleek dat Bijtje net een duif had geslagen! Jammer, net gemist. Ze zat de duif op het dak te plukken. Even later zagen we haar met de geplukte duif de kast in verdwijnen, waar ze tot 16.25 uur gevoerd heeft. 

   

Bijtje met prooi op het rooster.

 

Beeld van de monitor.

De kuikens zouden dus met een vol kropje geringd gaan worden.

 

 Geert zat al die tijd op één van de schotelantennes naast de
 nestkast. Lui beest!

 

 

 

 

 

 

In de tussentijd kwamen er steeds meer mensen. Er werden zelfs een paar kinderen van de plaatselijke vogelvereniging afgezet. Volle bak dus!
Jan van Dijk, die de kuikens zou ringen, kwam precies om 16.30 uur aanrijden. Ook Han Nijhof, de silobewaarder, was keurig op tijd.
Omdat er zoveel belangstelling was, besloten Jan en Han om beneden in de silo te ringen. Er waren eenvoudigweg te veel mensen om allemaal naar boven te gaan. Dus werd het rolluik beneden open gedaan en pontificaal in het midden van de ruimte een stoel voor Jan neergezet. Het leek de troon van Sinterklaas wel.
Jan en Han verdwenen naar boven om de kuikens te halen. 

   

Jan haalt de kuikens.

 

Bijtje.

Rob was zo slim geweest om Jan een cameraatje van ons mee te geven, met de vraag of hij een foto van de kuikens in de kast wou maken. En dat zijn leuke foto’s geworden! 

   


 


Bijtje en Geert waren in alle staten. Hun kindertjes werden weggehaald! Welke ouder zou daar niet tegen protesteren. Luid krijsend vlogen ze continu boven onze hoofden. Ik had zo met ze te doen.
Toen begon het ringen. Jan is een geweldige man. Hij is zo rustig en lief met de kuikens. Duidelijk iemand die erg veel van de beestjes houdt.
De kuikens zaten ieder in een canvas tasje. In het vierde tasje dat Jan bij zich had, zaten de prooirestanten en het niet uitgekomen ei uit de nestkast.
Het eerste kuiken werd met tasje en al gewogen. Na aftrek van het gewicht van het tasje was het gewicht 725 gram. Toen werd het kuiken uit het tasje gehaald. Wat een schatje! Ik had direct kippenvel bij het zien van dit mooie beestje. De eerste keer in mijn leven dat ik een slechtvalkkuiken van dichtbij zag! 

   


 


 

   

Wat ben je mooi!

 


 


Jan ging aan het meten. Staartveren, vleugels, vleugelveren, poten, alles werd opgemeten. Jan kwam tot de conclusie dat het een mannetje was. Het ventje werd versierd met ringnummer TC. 

   


 


 

   


 


 

   


 


 

   


 


 

   


 


 

   


 


 

   

Kijk eens wat een vol kropje!

 


Toen nummer één klaar was werd hij weer in het tasje gestopt en toen was nummer twee aan de beurt.
Hetzelfde ritueel volgde. Eerst wegen. Dit kleintje woog 682 gram. Toen meten. 

   
Het schreeuwen begon direct.  


Dat was even andere koek. Dit kleintje, ook een ventje, was het er absoluut niet mee eens! En dat liet hij merken ook! Luid krijsend liet hij zijn ongenoegen merken. Met moeite kon Jan ringnummer TD om zijn pootje krijgen.
Toen Jan met de tang aankwam om zijn tweede ringetje dicht te knijpen zag hij zijn kans waar. Razendsnel zette hij zijn snavel in de tang. Even later probeerde hij hetzelfde met Jan zijn vinger. 

   


 


 

   


 


 

Ik heb toch gezegd dat ik niet wil.

Uiteindelijk besloot Jan hem maar in het tasje terug te stoppen zodat hij wat zou kalmeren. Dat hielp gelukkig en Jan kon het tweede ringetje om zijn pootje bevestigen. Ook dit ventje had vrij veel luizen bij zich.

 

  Zo stonden we met z’n allen toe te kijken.

 

 

 

 

 

 

Uiteindelijk was nummer drie aan de beurt. Drie maal recht is scheepsrecht gaat voor deze kleintjes zeker op, want ook nummer drie was een ventje. Zijn gewicht was 714 gram. Helaas had dit kereltje het meeste last van luizen. 

   


 


 

   

Wat een schatje.

 

En zo rustig.

 

   


 


Na al het meetwerk kreeg hij ringnummer TF om zijn pootje geschoven. Ook dit mannetje heeft alles rustig over zich heen laten komen.


Toen was het tijd om de kleine moppies weer naar hun kastje terug te brengen. Jan en Han hebben ze weer naar boven gebracht. Wij hadden beneden weer even de tijd om Bijtje en Geert te volgen. 

   


 


De prooirestanten worden later onderzocht om te zien wat de valken gevangen hebben en dus aan de kuikens gevoerd hebben. Het ei zal onderzocht worden om vast te stellen waarom het niet uitgekomen is. 

   

Het niet uitgekomen ei.

 

Prooirestanten.

Na afloop hebben we nog even met Jan na staan praten. Om even over half zes ging Jan weer naar huis. Tot 17 juni Jan, dan zien we elkaar weer in Zwolle om de krapriolen van de juvenielen daar te bekijken en reuze bedankt dat we hierbij mochten zijn. Ook hebben we natuurlijk afscheid van Han genomen, met de afspraak dat we elkaar nog wel eens zouden tegenkomen bij de silo. We hebben nog een tijdje naar Bijtje en Geert gekeken, die nog steeds onrustig heen en weer vlogen. Toen Bijtje na een klein half uur op haar plekje op de punt van het dak ging zitten, waren we gerustgesteld en zijn wij ook naar huis gegaan.
Het was een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Volgend jaar weer?
 

 

27 mei 2011

Vanmiddag is Rob er weer alleen op uit geweest. Deze keer op zoek naar ijsvogeltjes in Meinerswijk. Het was een hele wandeling naar het gedeelte waar de ijsvogels de laatste tijd zijn waargenomen. Op weg daar naartoe kwam hij al het één en ander tegen.

 

  Zoals deze jonge ringmussen.

 

 

 

 

 

 


 

Ook bij de Galloways (runderen) is er jong leven. En als je dan mazzel hebt, dan blijven ze ook nog even voor je poseren.

 

 

 

 


 

 

  Ook deze jonge aalscholver bleef keurig voor de foto zitten.

 

 

 

 

 

 

Maar waar hij voor gekomen was, die moest hij nog zien te vinden.
Eindelijk was de plaats van bestemming bereikt en… ja! IJsvogeltjes. Niet één, nee vijf tegelijk! Met z’n allen op de foto ging natuurlijk niet. Dan maar ééntje. 

   


 


Van een afstandje waren er meerdere te zien. Helaas wel een beetje verstopt in het groen. 

   


 


Het zijn niet de mooiste foto’s die Rob ooit gemaakt heeft. Maar wat geeft het? We hebben ze op de plaat.

 

29 mei 2011

Vandaag zijn we weer naar onze slechtvalken gereden. De kuikens zijn nu een dikke vier weken oud, dus de kans was groot dat we wat in de nestkast zouden zien bewegen. Toen we aankwamen was er geen valk te vinden. Na de hele toren met de verrekijker afgespeurd te hebben, ontdekte ik ineens beweging in de kast. Het bleek al snel dat er een kuiken zat. Dus maar snel de scoop erbij gehaald. Met een verrekijker alleen begin je niet veel op zo’n afstand.

 

 

 Laat ik dus maar beginnen met een foto van de toren zoals je hem met het blote oog
 ziet.
 Zo valt er niet veel te zien dus.

 

 

 

 

 

 

  


Toen we scoop eenmaal hadden neergezet kregen we een heel ander beeld van wat zich daar bij de kast afspeelde.

 

  Er zat een kuiken op het rooster!

 

 

 

 

 

 

  

 

   


 


Als je goed kijkt zie je het koppie van het tweede kuiken erachter in de kast. Zouden het een mannetje en een vrouwtje zijn? Het is bekend dat de mannetjes zich wat sneller ontwikkelen dan de vrouwtjes. Dus het zou goed zo kunnen zijn. 

   


 


Na een tijdje hoorden we de ouders. Een enorm gekrijs. Waarop het kuiken direct de kast indook. Er volgde een hoop heen en weer gevlieg van de ouders. Maar, zoals op de eerste foto te zien is, is het door de bomen moeilijk te volgen.

 

  Enige tijd later landde mams op de toren.

 

 

 

 

 

 

Maar niet voor lange tijd. Al snel ging ze weer op de wieken. 

   


 


Na een poosje kwam ze weer terug en ging ze op een soort vensterbankje zitten. 

   


 


 

  Dat vensterbankje zit onder de onderste ring.

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Een hele tijd gebeurde er niets. De kuikens waren niet meer te zien in de kast. Die lagen waarschijnlijk heerlijk te slapen. Mams zat op het vensterbankje en paps was in geen velden of wegen te bekennen. Weer volgde er ineens heen en weer gevlieg. Paps was terug! Helaas had hij geen prooi bij zich want hij ging lekker in de antenne, links boven de nestkast, zitten. 

 

Waarschijnlijk hebben wij net een voerbeurt gemist. Want als de kuikens honger gehad zouden hebben, dan hadden ze zich wel laten horen. We nemen dus maar aan dat de ukkies niets tekort komen.
Toen we weer naar huis gingen was mams nog steeds niet terug. Geen nood, stoere paps houdt zijn kroost goed in de gaten.