1 november 2011

Vandaag zijn we weer naar De Hoge Veluwe gegaan. We vinden het toch nog altijd heerlijk om daar rond te rijden. Vandaag hebben we geen herten gezien. We hadden het, eerlijk gezegd, ook niet echt verwacht.
Toen we richting het bosrijke deel reden, zagen we plotseling een groot aantal inktzwammen bij elkaar staan. Wat vreemd, daar moeten we al een paar maal overheen gekeken hebben. Het leuke van zo’n grote groep is, dat je allerlei stadia bij elkaar ziet.

 

 

  Nog één om het af te leren.

 

 

 

 

 

 

Een eindje verderop stond ons een verrassing te wachten. Goed verstopt tussen het groen stond een reetje. Eindelijk weer eens! Toen Rob heel voorzichtig uit de auto stapte om een foto te nemen, ontdekten we er nog één. Het zijn een beetje zoekplaatjes geworden, maar Rob heeft ze toch allebei op de foto gekregen.

Terwijl Rob deze foto’s maakte, zag ik nummer drie stiekem wegrennen.
In het bosrijke deel kwamen we verschillende paddenstoelen tegen. Ze zijn er dus wel, maar je moet ze wel goed zoeken.

Je komt ze in allerlei soorten en maten tegen.
Bij het Bosje van Staf waren ook deze keer geen herten of moeflons te vinden. Wel hebben we deze keer eens de raven op de foto gezet.

 

 De kleinere vogels zijn kraaien en de grote zijn de raven.

 

 

 

 

 

 

Het werd weer tijd om naar huis te gaan. Nu de wintertijd weer is ingegaan, is het weer zo vreselijk vroeg donker. Een voordeel is dat het soms wel mooie plaatjes oplevert. Zeker als de avondmist over de velden trekt.

 

Als dit geen mooie afsluiting van de dag is, dan weet ik het ook niet meer.

 

 

15 november 2011

Terwijl ik een vriendin steunde bij haar bezoek aan een arts in het ziekenhuis, is Rob lekker een eind gaan lopen in park Sonsbeek. Ondanks dat het flink fris was, heeft hij heerlijk van een wandeling in de zon genoten. En hij heeft genoeg gezien om weer met een mooie buit thuis te komen.
Om te beginnen zag hij mandarijneenden in de vijver zwemmen. Vooral de mannetjes zijn prachtig om te zien.

 

 

 Vervolgens kwam hij James Bond tegen. (Kijk maar naar het ringnummer)
 Wat een mooie kleuren hebben Nijlganzen eigenlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 
  

Parkganzen.		Nijlganzen.

 

Kuifeenden.		Meerkoetje.

 

Knobbelzwanen.

 

 

 Het is altijd een genot om naar knobbelzwanen te kijken.
 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                      Een mooi herfsttafereeltje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat je natuurlijk niet mag overslaan in Sonsbeek, is de waterval. We hebben er zelf ook mooie herinneringen aan. Ruim 31 jaar geleden hebben we daar onze bruidsfoto’s gemaakt. Wat vliegt de tijd…

 

Verder is Rob vriendjes geworden met een roodborstje. Het beestje kwam zelfs op zijn schoen zitten. Helaas is het een beetje moeilijk om daar zelf een foto van te maken. Het diertje was zo vriendelijk om daarom maar even voor Rob te poseren.

 

 

De volgende die zijn volledige medewerking verleende was een blauwe reiger. Rob heeft al regelmatig foto’s van reigers gemaakt, maar deze vind ik wel heel erg mooi.

 

Zo blijkt maar dat het niet altijd erg is om een tijdje op je vrouw te moeten wachten.
Nadat we onze vriendin weer thuis gebracht hadden, zijn we samen nog even doorgereden naar Bergerden. Daar hebben we van een prachtige buizerd mogen genieten.

 

  We waren net op tijd met de foto’s, want erg lang bleef hij niet
  zitten.

 

 

 

 

 

 

Laatst schreef ik al over de fietspaden die ze daar aan het aanleggen zijn. De meeste zijn inmiddels al klaar en het ziet er prachtig uit. Dat wordt dus genieten als het weer mooi weer wordt. Ik zie ons er al lekker rijden met ons scootertje.
Als laatste kwamen we op deze mooie dag nog wat eendjes tegen.

Krakeenden.		Smienten.

Dit zal voorlopig wel ons laatste uitje zijn. De weersvoorspellingen zijn niet echt goed te noemen. We zien wel hoe het loopt.

 

 

 

 

 

N.B. Wegens omstandigheden heb ik deze laatste uitstapjes erg laat gepubliceerd, waarvoor mijn oprechte excuses.