6 februari 2011

Ondanks het sombere en grauwe weer van vandaag, wilden we er vanmiddag toch graag even uit. Dus zijn we maar naar Duiven gereden om te kijken of we Bob en Beau weer konden vinden. Toen we vlak bij de afvalcentrale waren zagen we een valk boven de pijpen cirkelen. Dat zag er dus veelbelovend uit. Al snel zag ik hem naar beneden vliegen. Bij aankomst bij de centrale bleek dat hij op de bovenste rode ring was gaan zitten. Even bleef hij midden op de ring zitten, maar al snel verstopte hij zich op het bekende blokje aan de rechterkant. Lekker beschut tegen de harde wind. Nummer twee konden we helaas niet vinden. Ook na een tijdje wachten kwam daar geen verandering in.
Omdat je er daar toch vlak in de buurt bent, zijn we maar weer verder gereden naar Rouvenen. Eens kijken of we de ruigpootbuizerd weer konden vinden. Zoals iedere keer hebben we weer vrij veel buizerds gezien.
Verder hebben we natuurlijk weer wat torenvalkjes gezien. Ook mevrouw blauwe kiekendief kwam nog even voorbij, wat grote zilverreigers en hier en daar zaten ook nog wat Nijlganzen.

 

 Torenvalkje.

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven moment zagen we twee buizerds vlak bij een greppel die een beetje ruzie aan het maken waren. De één werd telkens door de ander verjaagd. Dat is op zich natuurlijk al mooi om te zien maar we hadden het vermoeden dat de “jager” wel eens de ruigpoot zou kunnen zijn. Omdat het zich niet al te dichtbij afspeelde en de twee ook al snel op de vleugels gingen, konden we op dat moment niet met zekerheid zeggen of het inderdaad de ruigpoot was. Hij leek er in ieder geval wel heel erg op. ’s Avonds bij het bekijken van de foto’s kregen we meer duidelijkheid. Het was hem niet.

 

De foto is niet scherp, (ze waren gewoon te ver weg) maar dit is hem.

 

 

 

 

 

Voor de rest zat het hele gebied afgeladen vol met grauwe ganzen. Het leek wel of alle grauwe ganzen uit de hele provincie Gelderland zich daar verzameld hadden. Overal waar je keek zag je ganzen.
 

Wat we heel leuk vonden was het reetje dat we plotseling in één van de weilanden zagen grazen. Opmerkelijk was het ook wel want er is daar amper begroeiing te vinden. Het is een typisch agrarisch landschap met bomenrijen langs de wegen en weilanden van één boom dik. Helaas voor ons was het reetje te ver weg om te fotograferen.

 

 

  Deze buizerd bleef mooi zitten poseren.

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg zijn we nog even langs de centrale gereden. De valk (Bob?) zat nog verder weggedoken op het blokje. Jammer, hij was nog steeds alleen.

 

7 februari 2011

Rob heeft deze week vakantie en het zonnetje scheen uitbundig, dus wat doe je dan? Juist, lekker weg. Omdat ik vandaag wel weer eens wat anders wilde zien, zijn we naar de Ooijpolder gereden. Ik geniet daar altijd zo van de diversiteit aan vogels. Ook vandaag zijn we verwend door onze gevederde vriendjes.
Schreef ik gisteren nog dat alle grauwe ganzen van Gelderland in Rouvenen zitten, vandaag zat de rest van Nederland in de Ooijpolder. Het zag er zwart van de grauwe ganzen. Maar er was ook een stuk waar de brandganzen in grote getalen aanwezig waren. Waar komen ze toch allemaal vandaan?

 

We zijn eerst “buitenom” gereden. Daar was het bijzonder rustig. Op de ganzen na dan. Toen zijn we over de Ooijse Bandijk gereden. Heerlijk langs al de watertjes waar het altijd krioelt van de eenden, meerkoetjes, futen en andere watergasten. Deze keer zaten er ook een paar aalscholvers mooi te zijn op een tak over het water. Eén van hen had een hele witte kop.

 

Een klein stukje verderop zagen we een grote groep smienten. Wat een schatjes zijn dat toch! En dan ook nog in het zonnetje!

 

 

Lekker snateren met z’n allen.

 

Rob ontdekte in de verte ineens een paar pijlstaarten tussen de smienten en wilde eenden. Die hadden we nog niet op de foto.

 

 

Zelfs de wilde eenden waren in het zonnetje zó mooi. De woerden leken wel licht te geven met hun groene koppen.

 

 

 

 

 

 

Stormmeeuw.		Meerkoetjes.

Het water staat in de Ooijpolder nog steeds vrij hoog. Toch zagen we overal de restanten van het zeer hoge water van de afgelopen tijd.

 

Dit bootje is niet op tijd losser gelegd met als gevolg dat het nu op het droge ligt.

 

 

 

 

 

Verderop werd het ineens weer een stuk rustiger. Er zaten zelfs veel minder ganzen. Gelukkig kwamen we wel weer het torenvalkje op haar vertrouwde plekje tegen. Ze bleef zelfs mooi voor ons zitten. Waarschijnlijk zat ze net zo van het zonnetje te genieten als wij.

 

De ooievaars waren nog niet thuis. Dat zal nog wel even duren. Maar dan... is het lente!

 

8 februari 2011

Het zonnetje scheen vandaag nog steeds! Je krijgt er echt al een beetje de lentekriebels van. Goed weer om vandaag eens uilen te gaan kijken, vonden wij.
Dus zijn we vanmiddag naar Bronkhorst gereden. Net als vorig jaar zitten daar weer ransuilen. Vorig jaar (in de sneeuw) zaten er 7 stuks. Dit jaar zijn het er 5. Wat was het weer mooi om te zien. Ik moet er wel bij zeggen dat het zonnetje daar ook wel aan mee hielp. Maar hoe dan ook, het blijft mooi.

 

 

Zelfs de straat heeft een toepasselijke naam.

  

Op zowel de heen- als de terugweg hebben we weinig gezien. Hier en daar een buizerd, een paar torenvalkjes, kraaien en ganzen, dan heb je het wel gehad. Langs de A348 zagen we nog drie reetjes in de weilanden staan.
Voordat we naar huis gingen, besloten we nog even langs de afvalcentrale te rijden. Je weet maar nooit of ze toevallig allebei thuis zouden zijn. En ja hoor, ze waren er allebei. De één op de bovenste ring en de ander op de tweede ring. Beiden helemaal weggedoken op het linker blokje. Wie Bob en wie Beau was konden we met geen mogelijk ontdekken. Daar zaten ze teveel voor verstopt. Omdat we de scoop niet bij ons hadden, hebben we geen foto’s kunnen maken. Voor de fotocamera is het te ver weg. Helemaal als ze zich zo verstoppen.
Voor de verandering kwam er weer eens een buizerd overvliegen. Rob blij. Hij was ook wel erg mooi in het late zonnetje.

 

 

		Eén van de vele kraaien.

 

Soms waan je je in de film Birds.		Allemaal kraaien boven je hoofd.

 

9 februari 2011

Rob moest vandaag even naar de doe-het-zelf-winkel. Omdat je dan toch al een eind op weg bent, is hij even doorgereden naar Bob en Beau. Wat een lui stel is dat! Ze zaten nog op precies dezelfde plek als gisteren. Zouden ze daar al die tijd gezeten hebben? Dat kan ik me toch niet voorstellen.
Tja, als je dan eenmaal bij de afvalcentrale bent, is de verleiding wel erg groot om een rondje Rouvenen te doen…
En niet voor niets, bleek achteraf. Hij heeft een mooi schouwspel van meneer en mevrouw blauwe kiekendief gehad. Meneer vloog naar mevrouw, die op de grond zat. Wat even op een ruzietje leek, bleek een verleidingsgebaar te zijn. Meneer kwam zijn liefje een prooitje brengen. Eenmaal afgeleverd vloog hij weer weg. Taak volbracht. Mevrouw heeft het hapje opgepeuzeld en ging toen ook op de wieken. Spring is in the air! 

Meneer komt met prooi aan.

 

 

  Als mevrouw uitgegeten is gaat zij ook weg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       Nog een paar van meneer.

 

 

 

 

 

 

18 februari 2011

Deze keer komen we niet verder dan ons balkonnetje. We hadden vandaag namelijk een nieuwe gast op onze voerplank. Voor de eerste keer kwam een boomklever ons met een bezoek vereren. En niet één keer, nee hij is de hele middag af en aan blijven vliegen. Wat een genot om naar te kijken!
Het is een druk baasje dat er lustig op los timmert. Alle zaadjes worden fanatiek in stukken gehakt.
De foto’s zijn niet van de allerbeste kwaliteit. Ik ben niet de beste fotografe en ze zijn door dubbel glas genomen.

 

 

 

Hameren maar!		Ik heb hem Kees genoemd.

Nu maar hopen dat hij morgen weer komt. Dan is Rob thuis en die kan hem natuurlijk veel mooier op de plaat zetten.

 

19 februari 2011

Nou, Kees heeft het wel naar zijn zin. Hij is zowat niet weg te krijgen. Toen ik vanmorgen vroeg het voer bij ging vullen zat hij al in de boom te wachten. Ik was amper binnen, of hij zat er al weer. We hebben trouwens het idee dat we er twee hebben gehoord maar we hebben ze nog niet tegelijk gezien.
Kees is totaal niet schuw. Hij verkent het hele balkon en blijft rustig zitten als we binnen heen en weer lopen. We hebben hem al een paar keer zonnebloempitten zien pakken die hij vervolgens tussen het riet van de stoelen propt en ze dan kapot gaat zitten hameren. Slim beestje!
Ook het koolmezenkastje heeft hij al uitgebreid geïnspecteerd. Zowel van buiten als van binnen. Het zou toch helemaal mooi worden als hij in het kastje gaat broeden. Maar dat zal wel niet gebeuren.

 

Op de voerplank.		Op het nestkastje.

 

Hangend aan de bol.

 

Weer op de voerplank.

 

		Zelfs op de grond.

In de loop van de morgen kregen we ook nog ander bezoek. Meneer sperwer zat op zijn dooie gemak in de boom voor het raam bij ons naar binnen te loeren! Een plaatje! Helaas is hij niet zo lang gebleven, maar lang genoeg om een paar foto’s te maken.

 

Als dat zo door gaat hoeven we de deur helemaal niet meer uit! Alles komt uit zichzelf naar ons toe.

 

21 februari 2011

Helaas, Kees heeft ons verlaten. Na 3 dagen bijna continu op ons balkon te zijn geweest, vond hij het blijkbaar tijd worden om maar weer eens verder trekken. Ik hoop dat het hem verder goed zal gaan.
Zoals op de foto’s te zien is, heeft Kees een ringetje om. Toen wij een melding op waarneming.nl maakten, hebben wij het ringnummer erbij vermeld. Daar kregen wij een reactie op. Het blijkt een gekweekt beestje te zijn die waarschijnlijk uit de volière is ontsnapt. Toch wel leuk om te weten. 

Vandaag heeft Rob weer even een kijkje in Rouvenen genomen. Het was er erg rustig. Toch heeft hij nog een paar leuke foto’s kunnen maken.

 

  Zoals van deze kievit.

 

 

 

 

 

 

En wat te denken van deze reetjes? Ze lagen verstopt in het omgeploegde land.
 

De rechtse is een reebok met een nieuw geweitje. Nog helemaal in de bast.
Voor de rest dus weinig gezien. Wel een torenvalkje dat het met een buizerd aan de stok had. Helaas gebeurde dat op een te grote afstand om er foto’s van te kunnen maken.