Home
Natuurdagboek 2010
Natuurdagboek 2011
Januari 2011
Februari 2011
Maart 2011
April 2011
Mei 2011
Juni 2011
Juli 2011
Augustus 2011
September 2011
Oktober 2011
November 2011
December 2011
Natuurdagboek 2012
Natuurdagboek 2013
Natuurdagboek 2014
Natuurdagboek 2015
Kattendagboek 2010
Kattendagboek 2011
Kattendagboek 2012
Kattendagboek 2013
Gesloten dagboek Max
Gastenboek
Contactformulier
Disclaimer

 


2 juni 2011

Het was vandaag Hemelvaartsdag en zowaar prachtig weer. Zo mooi dat we er weer lekker met de scooter opuit zijn gegaan. Via de stadsboerderij weer naar Bergerden. Dat is met de scooter net een mooi rondje.
Bij de stadsboerderij kregen we de eerste verrassing. De knobbelzwaan heeft jongen! Eerst maar een paar mooie plaatjes van paps. 

   


 


 

   

 

 


 

 Verscholen in het groen zit mams met haar kroost.

 

 

 

 

 

 


Je ziet overal jong grut in allerlei maten. Deze jonge wilde eendjes waren nog aardig klein. 

   


 


 

Maar zo lief!

Mama Meerkoet kwam ook nog even kijken met haar (al wat oudere) kind. 

   


 


 

   

En wie ben jij?

 

Nou, dit is mijn mama.

 

   

Als dit je mama is…

 

…dan ben je een Nijlgans.

 

 Tot slot kwam dit waterhoentje nog even langs lopen.

 

 

 

 

 

 


Het werd tijd om maar weer eens verder te gaan. Eens kijken of de lepelaar nog in Bergerden zit. Het eerste wat we tegenkwamen was deze jonge graspieper. 

   


 


Mama (of papa) zat vlak in de buurt.

   


 


 

Wat een sierlijke vogeltjes zijn het toch.

Natuurlijk vloog er weer een tureluur over ons heen. 

   


 


 

 Deze gele kwikstaart had net een vette rups te pakken.
 Eet smakelijk!

 

 

 

 

 


We hebben voor het eerst jonge bergeendjes gezien. 

   

Mams...

 

...en de kids.

Ook de kneutjes waren weer volop aanwezig. Goed te horen en te zien. 

   


 


De lepelaar was helaas al weer vertrokken. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door deze prachtige familie knobbelzwaan. 

   


 


 

   


 


 

Wat een genot om naar te kijken.

Nou, wij komen de warme dagen wel door op ons scootertje!

 

3 juni 2011

Rob heeft de smaak te pakken met de vondst van de ijsvogeltjes vorige week. Vandaag wou hij proberen om ze van dichterbij te fotograferen. Dus vertrok hij vanmiddag naar Meinerswijk.
Wat we gisteren in Bergerden niet (meer) vonden, zag hij vandaag in Meinerswijk wel.

 

 Een fuut op het nest.

 

 

 

 

 

 


Afgaand op het geluid, vond hij dit vinkje luidkeels zingend in een boom. 

   


 


Het is hem gelukt om weer een ijsvogeltje te vinden. 

Helaas deze keer van heel ver weg.

 

De foto is niet zo mooi, maar in een flits kwam deze grote bonte specht nog even voorbij.

 

 

 

 

 


Rob is altijd gefascineerd geweest door insecten. Hij kan het dus nooit laten om er een plaatje van te schieten.

 

 

 Wat het voor een kevertje is weten we niet.
 Maar hij ziet er wel leuk uit.

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot nog een “oude bekende”. De platbuik.

 

 

 

 

 

Een beetje een teleurstellend middagje. De ijsvogeltjes werkten helaas niet mee. Daar kwam nog bij dat het eigenlijk te warm was om daar te lopen.
Maar goed, het zit niet altijd mee. Dat maakt de keren dat het allemaal wel meezit, nog veel mooier.

 

4 juni 2011

Het was heel warm vandaag. Daarom hebben we vanmiddag lekker verkoeling gezocht op ons scootertje. Heerlijk de wind in je gezicht en genieten maar!
We hadden eigenlijk geen vast doel voor ogen. “Gewoon blijven rijden en dan zien we het wel”. Eerst naar Huissen en daar met het pontje naar de overkant. Voor we er goed en wel erg in hadden, zaten we in Rijnstrangen. Nou, dan maar even bij de slechtvalken in de elektriciteitsmast kijken. Het nadeel was dat we de scoop niet bij ons hadden, alleen de gewone camera. We hebben laatst gehoord dat er toch jongen zijn, dus wilden we die maar wat graag zien. En gezien hebben we ze! We hadden er zelfs geen scoop voor nodig want de juvenielen vliegen al. 

   

Eén op het nest en één op de dwarsligger.

 

Druk bezig met oefenen.

Omdat het in het veld ontzettend warm was, besloten we toch maar verder te gaan.

 

  Maar niet voordat deze jonge putter op de plaat stond.

 

 

 

 

 

 

Ook deze sint-Jansvlinder kon Rob niet zomaar voorbij lopen. 

   


 


 


Omdat we er toch in de buurt waren, zijn we ook nog even bij de ooievaar gaan kijken. Er zijn drie jongen die nog prinsheerlijk op het nest zitten.

   


 


De rest van de reis zijn we blijven rijden. Tot we uiteindelijk bijna thuis waren. Want bij de Huissensedijk kwamen we familie knobbelzwaan tegen. Tja, daar kan je absoluut niet zomaar voorbij rijden. 

   


 


 

 

  Van zoiets moois moet je toch plaatjes maken?

 

 

 

 

 

 

 

5 juni 2011

Vanmiddag is Rob er weer alleen op uit geweest. Met als missie: de valken in Rijnstrangen.
Eén van de ouders kwam gelijk al overvliegen. Dus: plaatjes schieten. 

   


 


 

 De twee juvenielen zitten hier links in de mast. De oudervogel zit
 rechts.

 

 

 

 

 


 

   


 


 

 Toen de ouder weer ging vliegen, viel het op dat de linkervleugel
 flink beschadigd was. Zeker weten doe ik het niet, maar dit lijkt
 mij toch meer dan een gewone rui.

 

 

 

 

 

De juvenielen heeft Rob niet meer kunnen fotograferen. Die waren al heel snel op de vleugels gegaan en zaten later in een mast een eind verderop. Gerustgesteld dat alles hier voorspoedig verloopt, besloot Rob om wat verder de weilanden in te lopen.

 

 Al snel kwam hij deze tjiftjaf tegen die keurig bleef zitten om te poseren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   


 


In dezelfde plas als vorig jaar lagen weer de vlotjes voor de zwarte stern.

 

 Ook dit jaar wordt er weer dankbaar gebruik van gemaakt.

 

 

 

 

 

 


Toen één van de sterntjes ook nog eens een mooie vliegshow gaf, was Rob helemaal gelukkig.

   


 


 

 Het is dan ook wel heel mooi om te zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Waar water is, zijn libellen. Zo ook deze vroege glazenmaker.

   

Wie verzint er nou zo’n naam?

 


 

  Een hele leuke verrassing was een groep lepelaars die net
  opvlogen.

 

 

 

 

 


 

En als afsluiting een favoriet van ons allebei: een steenuiltje.

Een aangename besteding van een broeierige zondagmiddag. Afgesloten met een schat van een uiltje en heel veel mazzel. Nog geen half uur nadat Rob thuis was, begon het te regenen…
 

 

10 juni 2011

Vanmiddag zijn we eerst maar weer eens naar onze slechtvalken gereden. Door het warme weer van de afgelopen tijd hebben we ze verwaarloosd.
En daar zijn we voor bestraft. Het jonge spul vliegt waarschijnlijk al erg goed, want we hebben geen valk gezien. Niet op de toren, niet in de lucht. Balen!
Om onze teleurstelling wat te verzachten, zijn we maar doorgereden naar Bergerden. Wat de “dag van de slechtvalken” had moeten worden, werd de “dag van de grutto’s”. Ach, ook mooi toch?
Toen we langs ons welbekende slootje reden, viel het gelijk op dat het water wat hoger stond. De enorme plensbuien van de laatste dagen hebben dus wel geholpen. Het nadeel was dat het kleine grut, dat graag op het halfdroge rondscharrelt, niet meer te vinden was. Alleen de eenden en meerkoetjes zwommen met hun kleintjes in het rond. In de verte zagen we de lepelaar opvliegen en vertrekken naar elders. Maar verder gereden dus.
Aan het einde van het gebied is een groot weiland waar altijd wel iets te beleven valt.

 

  Het zit er vol met vrolijk kwetterende graspiepers.

 

 

 

 

 

 
 

Ook hebben we genoten van een stel grutto’s die blijkbaar hun goed verstopte nesten verdedigden. Iedere vogel, zelfs een reiger, werd gedecideerd weggestuurd.
Dat levert natuurlijk wel mooie plaatjes van een vliegende grutto op. 

   


 


Deze grutto had de lantaarnpaal als uitzichtpunt gekozen. Daarvandaan kon hij het veld goed overzien en ingrijpen als het nodig was. 

   


 


 

   


 


 

   

 Zo is de mooie tekening van de vleugels goed te zien.

 


Het was een genot om naar dit mooie schouwspel te kijken.
Een eindje verderop zagen we onze eerste jonge futen van dit jaar. 

   


 


 

 

 Helaas al te groot om op mama’s rug mee te liften. Maar wel
 mooi om te zien hoe liefdevol ze door de ouders gevoerd werden.

 

 

 

 

 


Het is dus een iets andere middag geworden als we ons voorgesteld hadden. Maar evengoed hebben we weer genoten.

 

12 juni 2011

Vandaag stonden de slechtvalken in Deventer op de planning. We waren razend nieuwsgierig hoe “onze” kleine ventjes tot mooie juvenielen uitgegroeid zouden zijn. De laatste keer dat we ze zagen (tijdens het ringen) waren het nog lekkere pluizenbollen. En nu?
Bij aankomst was er even teleurstelling, geen valk te zien. Gelukkig kwam daar al snel verandering in toen we een oudervalk over zagen vliegen die op het dak landde. 

   


 


In de tussentijd ben ik even op de monitor onderin de silo gaan kijken. Natuurlijk was de nestkast leeg. Maar toen ik het briefje van Han Nijhof las, stond mijn hart even stil.
Er stond op: Vogels zijn uit. 1 jonge vogel is dood. 12/6 4 vogels gezien.
Nee toch! Eén van de kleine knulletjes dood! Wat is dit erg!
Maar de grote vraag was natuurlijk: wat is er gebeurd?
We hoopten dus dat we Han Nijhof nog even zouden zien. Maar de kans daarop was wel erg klein. Op het briefje stond dat hij vandaag 4 vogels heeft gezien dus hij was al langs geweest. Dan vanavond maar een mailtje naar Jan van Dijk sturen.
Toen we de dakrand nog eens goed met de scoop afspeurden, zagen we een valk helemaal plat liggen. Er zat totaal geen beweging in! Het zou toch niet…

 

  Nee, er kwam toch een beetje leven in en zelfs geluid uit.

 

 

 

 

 

 
 

 

 

De valk op de hoek zat het jonge ventje goed in de gaten te houden.

 

 

 

 

 


 

 Aan de andere kant van de silo zat de andere ouder in de
 provisiekast een duif te plukken.

 

 

 

 

 
 

In de tussentijd arriveerden er twee heren op de fiets. Zij kwamen nog snel even bij de familie slechtvalk kijken en eventueel wat foto’s maken. Al snel raakten we met de mannen in gesprek. Toen kregen we wat meer duidelijkheid over de dood van het ene ventje. Zij hadden van een schipper gehoord dat er op de dag voor Hemelvaartsdag een gevecht heeft plaatsgevonden. Of het om een indringer of iets anders ging wist de schipper niet. Hij had helaas geen verstand van slechtvalken. Tijdens het gevecht is het jonge mannetje van de silo afgekukeld. In de val is hij een paar maal hard tegen de muur aan geslagen. Deze val heeft hij helaas niet overleefd. Om welk mannetje het ging, was bij de mannen niet bekend. Ook wij zijn daar niet wijzer over geworden. We hebben geen ringen af kunnen lezen bij de andere twee knulletjes.
Onze stemming was natuurlijk niet echt vrolijk meer maar de valken hebben toch geprobeerd ons een beetje op te beuren. We kregen wat mooie vliegacties van de ouders te zien. 

   


 


 

   


 


De jonge ventjes hebben we alleen op het dak gezien. Ze waren aartslui.

   


 


Geert zat de show te stelen op één van de antennes.

   


 


Vlak boven hem wou één van de juvies toch nog even laten zien hoe mooi zijn vleugels zijn.

   


 


Toen we alles ingepakt hadden en op het punt stonden om weg te gaan, liet hij zelfs nog even zien dat hij ook al goed kan vliegen. Jammer, dat moet de volgende keer dan maar op de foto.
Voordat we naar huis gingen zijn we nog even bij onze Arnhemse vriendjes gaan kijken. Bij ons bezoek van vrijdag hadden we geen valken gezien. Gisteren zijn we tussen de buien door ook nog even gaan kijken, weer geen valken. En vandaag? Alleen de oudervalken hoog in de antennemast. Wat moeten we daar nu weer van denken?

 

 

18 juni 2011

Gisteravond zijn we naar de slechtvalken in Zwolle geweest. Ieder jaar organiseert Jan van Dijk daar een avondje “valkjes kijken” als de jongen aan het vliegen geslagen zijn. Vorig jaar leverde dat spectaculaire beelden op. Maar of dat dit jaar weer het geval zou zijn? De weersvoorspellingen waren niet echt goed te noemen. Toch zijn we vol goede moed naar Zwolle gereden.
Bij aankomst bij de IJsselcentrale waren Roel, Anita, Piet en Dorine al aanwezig. Na een hartelijke begroeting volgden al snel meerdere belangstellenden. De eerste valken hadden we inmiddels ook al waargenomen. Voor de centrale staat een mastje met allerlei antennes erop en daar zaten twee valken in. Zouden we dan maar hier blijven staan? Toen Jan arriveerde zijn we toch maar met hem het terrein op gegaan. Toen we ons op het terrein achter de centrale hadden geïnstalleerd, was het zoeken naar de valken. We ontdekten er één op de rand van het dak van de centrale.

   


 


Het jonkie zat heerlijk om zich heen te kijken en maakte niet de indruk dat hij snel weg zou gaan. 

   


 


Na een tijdje begon het te druppelen. Al snel werd het meer dan druppelen en zijn we snel naar binnen gevlucht. Niet voor niets, er volgde een enorme hoosbui. Gelukkig staat er binnen een koffiemachine.
Na de hoosbui weer met het hele stel naar buiten. De valken hadden blijkbaar flink de smoor in door het akelige weer, want er was geen beweging in te krijgen. De twee in de mast voor de centrale zaten er nog steeds en ook onze dakzitter was niet van zijn plaats gekomen.

 

 We ontdekten wel een valk op het trappetje van één van de
 schoorsteenpijpen.

 

 

 

 

 


Dus ook maar een beetje verder rondkijken. De ooievaar zat, net als vorig jaar, weer op het nest met twee jongen.

 

Een stel koeien keken belangstellend toe wat we daar allemaal aan het doen waren.

 

 

 

 

 

 

Eén van de valken deed een poging om ons nog te vermaken en kwam mooi over ons heen vliegen. Helaas had bijna iedereen dat te laat in de gaten.
Van de valken hebben we dus niet veel gezien, jammer genoeg.
Gelukkig verkeerden we in goed gezelschap. We hebben lekker bijgekletst en ontzettende lol gehad. Dat is toch ook heel wat waard.
Ach, we proberen het volgend jaar gewoon weer.

 

 

24 juni 2011

Het is al dagenlang regenachtig. Aan het eind van de middag was het even een tijdje droog. Die kans heeft Rob gelijk gegrepen en is even op het scootertje naar Bergerden geweest. Hij is niet zo lang weg geweest maar heeft toch nog een paar mooie foto’s kunnen maken.
Ik zou bijna zeggen: “natuurlijk” een overvliegende grutto. 

   


 


 

  En diezelfde grutto op de grond.

 

 

 

 

 

 


Dit torenvalkje liet zich ook mooi zien en fotograferen. 

   


 


 

  Voor de eerste keer kwam Rob een kuifeendje met jongen tegen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit jonge meerkoetje is al flink groot.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ook de zwarte sterntjes waren weer volop aanwezig.

 

 

 

 

 

 


Ondanks dat hij maar even heeft rondgekeken, is de buit toch aardig groot geworden.

 

 

26 juni 2011

Eindelijk was het vandaag weer eens mooi weer. De temperatuur liep lekker op, alleen was de lucht nog vrij vochtig. Het nadeel daarvan is dat het vaak wazige foto’s oplevert.
Deze keer zijn we weer eens naar de Ooijpolder gereden. Omdat het daar in het weekend nogal druk is, zijn we maar weer buitenom gereden. Lekker een beetje tussen de weilanden doorgereden op zoek naar ??? Al wat mooi is.
Om een indruk te geven van het gebied, heb ik een afbeelding van Google Maps gemaakt. 


De Ooijse Bandijk loopt dwars door het waterrijke gedeelte van het gebied. Daar is het ook altijd het drukste. Wat wij “buitenom” noemen is het gebied ten zuiden hiervan, met voornamelijk weilanden en boerderijen.
Terwijl wij dus tussen de weilanden doorreden, zag ik ineens twee koppies tussen het hoge gras bewegen. Er was een boer bezig om het hoge gras te maaien en tussen dat hoge gras liepen twee ooievaars. Toen de boer een beetje erg dichtbij kwam met zijn maaimachine, kwamen ze uit het hoge gras tevoorschijn. 

   


 


Verder was er niet zo heel veel te zien. De boerenzwaluwen zijn waarschijnlijk nog te druk met hun nesten, want die zie je alleen in razende vaart voorbij scheren. Dus hebben we toch maar het drukke gedeelte opgezocht.
In de Oude Waal liggen nog steeds de vlotjes voor de zwarte sterns. Ook dit jaar zijn ze weer volop in gebruik. 

   


 


 

 

 Op bijna ieder vlotje was wel een jong te zien. Helaas ook hier
 en daar een niet uitgekomen eitje.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de Bizonbaai kwamen we een wintertaling tegen.

Tot onze verbazing zagen we ook een casarca rondzwemmen.

 

  Die zijn we hier nog nooit tegengekomen.

 

 

 

 

 

 


De Konikpaarden liepen ook lekker rond te scharrelen. Tot de groep zich uiteindelijk onder de bomen terugtrok. 

   


 


We hadden gehoopt om ook de lepelaars hier weer te zien. Helaas was dat niet het geval. Dus zijn we maar doorgereden naar het ooievaarsnest. Daar stond ons een grote verrassing te wachten. Er zijn maar liefst vijf jongen! 

   


 


Het werd tijd om zo langzaamaan weer richting huis te gaan. Toch nog maar een klein stukje buitenom.

 

  Daar kwamen we bij één van de boerderijen een scharrelkip met
  kuikentjes tegen.

 

 

 

 

 

 

 

De kuikens van een andere kip waren al heel wat groter.
Dit is al een echt hennetje.

 

 

 

 

 

 

Toen we weer bij de Oude Waal uitkwamen stond ons weer een verrassing te wachten. Er liep een lepelaar in het water.

 

  Helaas was het er maar één. Vorig jaar hadden er daar een paar
  hun nest in de bomen op het eilandje.

 

 

 

 




Ook zagen we een paar bergeenden aan de overkant van het water. Ineens zagen we er één pijlsnel over het water schieten om aan onze kant van het water een stel wilde eenden weg te jagen. 

   


 


 

   


 


Waar dat nou voor nodig was? Ik heb geen idee. Maar wat was dat beestje fel!
Tot slot nog een paar foto’s van een jonge kievit. Al mooi op kleur en o zo parmantig.

   


 


Zo hebben we toch weer heel wat moois gezien vandaag.
Toen we thuis lekker op de bank na zaten te genieten, vlogen er een paar jonge pimpelmeesje voor ons raam de boom in. 

   


 


 

   


 


Tja, ook al moet het door het raam, maar op de foto komen ze.