8 maart 2011

Vandaag hebben we een onverwachte en fantastische middag gehad.
We besloten namelijk om naar Deventer te rijden om weer eens lekker naar de slechtvalken Geert en Bijtje te kijken. “Het” seizoen zit er aan te komen dus er was een grote kans dat we beide valken aan zouden treffen.
Bij aankomst zagen we gelijk een valk op de punt van het dak zitten, vlakbij de nestkast. Het bleek Bijtje te zijn. Toen gelijk een blik op de monitor geworpen of er iets in de kast te zien was. Helaas, de monitor was afgeplakt. Dus maar een rondje om de silo gelopen. Dat leverde verder niets op. Geert was nergens te bekennen. Wel zagen we een levensgroot spandoek aan de achterkant van de silo hangen over de op handen zijnde verbouwing van het havenkwartier. Helaas zijn er plannen om de silo af te breken. Waar moeten de valken dan naartoe?
Er zat dus niets anders op dan maar te wachten of Geert toevallig zin had om een kijkje te komen nemen.
In de tussentijd hebben we natuurlijk wel wat foto’s van Bijtje genomen.

 

Nadat we een tijdje daar hadden rondgehangen, zagen we Han Nijhof “de silowachter” aan komen lopen. Als snel raakten we met hem aan de praat. Hij vertelde dat hij gisteren ook Geert op de silo had gezien. Ook vertelde hij dat hij op weg was om de lens van de camera boven in de kast schoon te maken. Of wij het soms leuk vonden om met hem mee te gaan? Wat??? Dat lieten we ons geen tweede maal vragen!
En zo gebeurde het dat wij ineens samen met hem in een gammele lift naar boven gingen. Tegen de tijd dat wij boven waren, was Bijtje er natuurlijk al vandoor. Die is ook niet gek. Gelukkig zagen we haar wel een paar maal voorbij vliegen. Wat is dat een mooi gezicht! Een valk die op ooghoogte aan je voorbij vliegt!
Rob is samen met Han Nijhof even op het balkonnetje bij de nestkast geweest. Er is al een mooi broedkuiltje in de kast gemaakt. Het wachten is nu op de eitjes. Vorig jaar is het eerste ei op 18 maart gelegd, dus zo lang zal het niet meer duren. Nu maar hopen dat er weer net zo’n succesvol nestje komt als vorig jaar.
In de tijd dat de lens schoon gemaakt werd, heeft Rob nog een paar foto’s van een voorbij vliegende Bijtje kunnen maken. Helaas wel door hele vieze ramen. 

 

Toen we weer beneden waren en Han Nijhof alweer vertrokken was, zijn we nog een tijdje gebleven om te kijken of er nog iemand terugkwam. Geen valk te zien, maar deze meeuw kwam nog wel voorbij stormen.

 

  Stormmeeuw.

 

 

 

 

 

 

Na een half uur was er nog geen valk te zien, dus zijn we maar naar huis gegaan. Wel met een heel gelukkig gevoel. Wat een middag!

 

12 maart 2011

Rob wou vandaag graag van het mooie weer genieten. Omdat ik graag het schaatsen wilde zien, is hij alleen op ons scootertje naar Bergenden gereden. Het kassengebied in de Lingewaard. Het is geen vergeefs uitje geweest.
Allereerst kwam hij deze gans tegen. Het is een hybride grauwe gans x brandgans.

 

 

 

 Een eindje verderop zat deze groep grutto’s gezellig bij elkaar.

 

 

 

 

 

 

Daarna werd hij verrast door een knobbelzwaan die aan kwam vliegen en vlak voor hem in het water landde.

 

Al snel voegde deze zwaan zich bij zijn/haar partner.

 

 

 

Rob was niet de enige die de zwanen zat te bewonderen. Ook deze  kievit zat te genieten van het schouwspel. Of zou het van het zonnetje geweest zijn?

 

 

 

 

 

Nog een paar foto’s van een zwaan. Het zijn zulke prachtige dieren.

 

		Niet alleen mooi maar ook groot.

 

 

 Ook deze tureluur was van de partij.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot kwam hij deze eend nog tegen. We hebben geen idee wat voor een soort het is. Waarschijnlijk ook een hybride. Maar daar komen we nog wel achter.

Noot 19 maart: Inmiddels weten we dat dit een soepeend is.

 

 

 

 

Zo was het een lekker middagje voor Rob. Genoten van de zon en van al het moois om hem heen.

 

19 maart 2011

Het wordt lente! Dat is niet alleen aan het weer te merken, maar ook aan de natuur. De voorjaarsbloemetjes steken hun kopjes weer op, de struiken en bomen lopen uit en de vogels maken elkaar het hof. Dat roept je naar buiten!
Van de week vertelde Anita mij dat ze een mailtje van Peter van Geneijgen (WSN) had gekregen. Hij had slechtvalken in Arnhem gezien.
Het is al lang bekend dat er slechtvalken op de Eusebiuskerk zitten. Omdat de toren van de Eusebiuskerk in de steigers staat, is er vorig jaar een nestkast op de TenneTtoren geplaatst. De bedoeling was dat de Eusebiusvalken daar naar toe zouden gaan. Dat is dus niet gelukt. Wel is er een nieuw koppeltje gearriveerd die dankbaar van dit cadeau gebruik hebben gemaakt. Het is hun nieuwe huisje geworden.
Voor ons was er dus geen twijfel wat wij vandaag zouden gaan doen. Naar de TenneTtoren natuurlijk!
Met een vrolijk zonnetje zijn wij vanmiddag naar de toren gereden. Toen wij een tijdje hadden staan kijken zag ik een valk aan komen vliegen. De valk vloog rechtstreeks naar de nestkast en landde op het rooster. Gezien de grootte van de valk waren wij ervan overtuigd dat dit een vrouwtje was. Ze bleef een tijdje luidkeels gakkend op het rooster zitten. Er werd niet op gereageerd. Mevrouw besloot de nestkast in te gaan. Daar is ze een hele tijd gebleven. 

Vrouwtje op het rooster.

In de tussentijd besloten wij om een ander plekje op te zoeken. Bij zo’n eerste bezoek moet je dat allemaal een beetje uitproberen.
Het feit blijft wel dat waar je ook staat, de afstand behoorlijk groot is.
Toen we op ons nieuwe stekkie stonden zagen we een valk helemaal boven in de antenne zitten. Dat moest de man zijn. Ja hoor, hij was duidelijk kleiner. 

Mannetje in de antenne.

 

 

Omdat we een beetje afgeleid werden door alle andere vogeltjes om ons heen, hebben we gemist dat het vrouwtje de kast verliet en de plaats van het mannetje innam. Even later zagen we weer een valk aan komen vliegen en naar het vrouwtje in de antenne gaan. Daarna volgde een hele snelle wip. Het mannetje verdween weer en mevrouw moest haar veren weer in orde maken.

 

  Vrouwtje in de antenne.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben het nog een tijd aangekeken maar het zag er niet naar uit dat er verder nog iets zou gebeuren. Met een goed gevoel hebben we het stel verlaten. Dat gaat helemaal goed komen daar.
Op de terugweg besloten we nog even naar Meinerswijk te gaan. Even kijken of het steenuiltje weer in zijn boom zat. De boom heeft vorig jaar flink te lijden gehad van de stormen. Een groot deel is afgebroken. Toch heeft dat het steenuiltje niet verjaagd. Hij zat weer mooi in zijn boom naar ons te loeren.

 

Omdat we het eigenlijk wel naar ons zin hadden met het mooie weer, zijn we ook nog even naar Bergerden doorgereden. Rob wou mij graag de mooie pronkende knobbelzwanen laten zien. De zwanen hebben we wel gezien maar er had er geen één zin om te pronken. Dat zal je altijd zien. Gelukkig hebben we de mooie foto’s van vorige week.
Toch hebben we nog veel ander moois gezien. Bergeenden, kuifeenden, krakeenden, wilde eenden, scholeksters, kieviten, tureluurs, grauwe ganzen, kolganzen, waterhoentjes, reigers en natuurlijk ook weer een buizerd.
Hieronder een paar foto’s van al dit moois.

 

Tureluur.		Scholeksters en kievit.

 

Scholekster.		Overvliegende smient.

 

Smienten.		Overvliegende bergeend.

 

Nogmaals de bergeend.

 

En zo kwam een einde aan een heel bijzondere middag. Een middag waarin we bevestigd kregen dat we onze eigen Arnhemse slechtvalken hebben. Wat een rijkdom!

 

20 maart 2011

Nog steeds mooi weer, dus weer lekker weg. Dat is op dit moment eigenlijk een beetje ons motto. Zo vroeg in de lente moet je elke kans pakken.
Vandaag stond de Ooijpolder op het programma. We hadden hoge verwachtingen wat we er aan vogels aan zouden treffen. Nou, dat viel vies tegen.
Het was er ontzettend druk. Helaas niet met vogels maar met mensen, auto’s, fietsen en motoren. We waren dus niet de enigen met dit idee. Wat we nog steeds niet (en waarschijnlijk nooit) kunnen begrijpen is waarom men als een razende Roeland door zo’n mooi gebied moet scheuren. Vooral de motorrijders schijnen te denken dat je daar ieder bochtje zo hard mogelijk moet nemen. Letterlijk plat door de bocht. Maar goed, dat is nu eenmaal zo en veranderen kun je het niet.
Zoals ik al schreef waren er weinig vogels te zien. Heel erg weinig zelfs.
Bij ons vorige bezoek zat de halve grauwe ganzenpopulatie van Gelderland er, vandaag hebben we slechts een paar grauwe ganzen gezien. Ook een paar brandganzen en Nijlganzen zijn we tegen gekomen.
Het was wel een hele verrassing om ineens drie lepelaars te zien staan. Die hadden we nog niet verwacht.

 

Gelukkig zwemmen de kuifeendjes er nog vrolijk rond, net zoals de futen.

 

 

Bij de Konikpaarden liep een heel nieuwsgierig veulentje. Toch was hij nog net iets te bang om bij ons te komen. Op een klein afstandje hield hij ons in de gaten, wel onder toeziend oog van mama.

 

 

Eén van de ooievaars stond zich uitgebreid te poetsen op het nest. Die is er dus ook al weer. De tweede ooievaar hebben we helaas nergens gezien.
Ons torenvalkje liet het vandaag afweten. Dat was echt een teleurstelling. We genieten altijd zo van die kleine rakker.
Verder hebben we nog twee knobbelzwanen gezien, een paar reigers, scholeksters, een enkele kievit en natuurlijk de wilde eenden en meerkoetjes. Het “kleine waterspul” zoals tureluurs en dergelijke, schitterden door afwezigheid. Zelfs de buizerds lieten zich wel horen maar niet zien.
Ondanks het geringe aantal soorten vogels hebben we toch volop genoten. Mooi weer en een ontluikende natuur doen je goed.