1 oktober 2011

Het is nog steeds prachtig zomerweer. Vandaag is zelfs de boeken ingegaan als warmste 1 oktober ooit. De bekende gebieden moet je vandaag niet naartoe gaan, daar is het veel te druk.
Eerst zijn we langs Meinerswijk gereden. Soms wil je nog wel eens wat aan de buitenkant van dit mooie gebied zien.

 

 We hadden het geluk dat er een paartje aalscholvers mooi zat te
 zijn, in een plasje net voor Meinerswijk.

 

 

 

 

 

  
 

Kokmeeuwen.

 

 Een paar kraaien waren heerlijk aan het badderen.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna besloten we naar de Drielse Stuwen te rijden. De laatste keer hebben we daar erg veel vogels gezien en het was er lekker rustig. Dat was deze keer wel even anders. Het bleek dat er één of andere Duitse visclub daar had afgesproken. Kilometers lang zag je vissers langs de waterkant zitten. En waar vissers zijn, zijn geen vogels. Ik begrijp nog steeds niet waarom Duitse vissers aan de Nederlandse Rijn komen vissen. De Rijn stroomt toch ook in Duitsland? Maar goed, we hebben de reis voor niets gemaakt. Omdat we niet via dezelfde weg terug wilden rijden, zijn we over binnenweggetjes naar Bergerden gereden. Zodoende hebben we weer stukjes van de omgeving gezien die we nog nooit eerder hadden gezien. Eenmaal in Bergerden aangekomen ontdekten we dat het er uitgestorven was. Ik heb al eerder geschreven dat Bergerden een natuurgebied in ontwikkeling is. Ze zijn nu druk bezig om fietspaden aan te leggen. Daardoor is het natuurlijk logisch dat onze gevleugelde vriendjes er even vandoor zijn. Hopelijk gaat het niet al te lang duren en kunnen we in het voorjaar weer gaan genieten van al het kleine grut. Voorlopig moeten we het hebben van de echte doorzetters. De vogels die zich niet zo makkelijk laten verjagen. Zoals de grauwe ganzen, die er nog in groten getale aanwezig zijn, en de kieviten.

 

Ook de torenvalkjes trekken zich nergens iets van aan. Dit vrouwtje zat heerlijk op de lantaarnpaal van het zonnetje te genieten.

Aan het einde van het gebied staat een bouwkeet met een hek eromheen. Bovenop dat hek zat een prachtige buizerd.

Even later vloog hij weg om een eindje verder op een paaltje te gaan zitten.

Zodra de buizerd verdwenen was, kwamen deze schatjes onder de keet vandaan. Rob stond er vlakbij maar het leek net of ze zeiden: voor de buizerd zijn wij bang maar voor jou absoluut niet.

 

Wat een poepie!

 

 

Dit eendje kwamen we ook tegen. We hebben geen idee wat het voor soort is. Maar daar komen we vast nog wel achter.

 

 

N.B. Dit blijkt een jong kuifeendje te zijn.

 

 

Voordat we naar huis gingen zijn we nog even richting de Lingenplasjes gereden. Er werd daar hard gewerkt door de boeren. Het hooi werd opgeschud en er werden balen van gemaakt. Ik vind het altijd zo’n mooi gezicht dat het zoveel meeuwen trekt.

 

 In grote zwermen gaan ze achter de boer aan.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tja, knobbelzwanen. Ze blijven mooi!

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg door Bergerden kregen we een hele grote verrassing. Rob stond ineens bovenop de rem, want hij zag een… ijsvogeltje! Ik had nog net de kans om hem door de verrekijker te bekijken. Voor een foto was het helaas te laat, hij ging er direct vandoor. En hij zat er zo mooi! Midden in het water op een paaltje! Vanavond zag ik op waarneming.nl dat iemand anders hem ongeveer een uur later weer op dezelfde plaats heeft gezien. Dus misschien is het een blijvertje? Dat zou wel heel mooi zijn.

 

 

15 oktober 2011

Wat een weer hebben we gehad! Dagenlang hebben we niets anders gezien als regen, regen en nog eens regen. Je zou er bijna depri van worden. Gelukkig is daar nu verandering in gekomen. Het is weliswaar aan de koude kant maar er schijnt wel een mooi zonnetje. Reden genoeg dus om er weer lekker op uit te gaan. Vandaag ging de rit naar Rouvenen. Eerst zijn we nog even bij de afvalcentrale gestopt maar de valken waren niet thuis. Dus maar snel weer verder.
We hebben Rouvenen ooit omgedoopt in Buizerdland. Vandaag werd deze naam weer eer aangedaan. Aan alle kanten zaten en vlogen buizerds.

 

  Een mooi licht exemplaar zagen we op dit paaltje zitten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Een donkere…		en een lichtere overvliegend.

 

 

 

  Ja, we zien je wel hoor.

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven moment telden we er acht tegelijk in een weiland.

 

 

 

 

 

 

 

Tussen de buizerds hebben we ook een paar blauwe kiekendieven zien vliegen. Helaas wat te ver weg voor een foto.
Wie niet te ver weg waren, dat waren deze witte kwikstaarten. Ze zaten zo mooi in het zonnetje. 

Het is me weer gelukt! Al voorbij rijdend zag ik een steenuiltje in een knotwilg zitten. Wat zeg ik, een steenuiltje? Het waren er twee! De beestjes zaten vlak langs de weg en “schrokken” eigenlijk net zo van ons als wij van hen. Eén van de twee ging er dan ook al snel vandoor. Nummer twee was iets moediger en bleef nog even zitten. Lang genoeg om hem te kunnen fotograferen.

 

  Met enige trots kan ik zeggen dat ik de foto heb genomen.

 

 

 

 

 

 
 

Het beestje vond het toch een beetje te eng en vloog zijn/haar partner achterna. Sorry poepies, dat we jullie hebben laten schrikken.

 

 

16 oktober 2011

Vandaag zijn we de Ooijpolder weer eens in gereden. Eigenlijk niet zo’n slim idee. Vele anderen waren namelijk op hetzelfde idee gekomen.
Eerst zijn we onze vriendjes, de steenuiltjes, gaan zoeken. Het zat ons niet mee, ze waren geen van beiden thuis. Dus dan maar bij de watervogels kijken. Ook daar was niet veel te beleven. Alleen een paartje wintertalingen zat lekker in het water een dutje te doen. 

Voor de rest was er praktisch niets aan watervogels te vinden. Alleen grauwe ganzen. Veel, heel veel grauwe ganzen. Overal waar je keek zag je ze. Op een gegeven moment leek het of de lucht verduisterd werd. Van alle kanten kwamen de ganzen aanvliegen. Het moeten er duizenden geweest zijn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tussen al die ganzen waren nog wel wat kieviten te vinden.

 

 

 

 

 

 

 

 Het is wel een machtig gezicht, al die ganzen boven je hoofd.

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg zijn we via Bergerden gereden. Ook hier was niet veel te beleven. Wel zwom één van de jonge knobbelzwanen prachtig in het late zonnetje.

 

 

 Een torenvalkje zat mooi te zijn op een antenne.

 

 

 

 

 

 

En twee aalscholvers zaten zich uit te sloven op een lantaarnpaal.
 

Laten we hopen dat het nog lang mooi weer blijft. Want zeg nou eerlijk, dit is toch beter als met regen binnen zitten?

 

 

22 oktober 2011

Vandaag hebben we weer lekker van het zonnetje genoten. We zijn weer naar Rouvenen gereden. Zoals gewoonlijk moesten we eerst even bij de valken op de afvalcentrale kijken. Deze keer hadden we meer geluk. Eén van de valken zat helemaal links in het hoekje op de tweede ring. Geen goede plek voor een foto, want valkje zat helemaal in de schaduw verstopt. Al snel zagen we de andere valk wegvliegen. De doerak zat dus ook verstopt, want hij kwam ook van de tweede ring af. Geen foto’s dus, maar wel weer een geruststelling dat ze er allebei nog steeds zitten. Een ekster had iets eetbaars op de grond gevonden. We konden het niet laten om een foto van hem te maken. Hij zat zo mooi in de zon.

Toen we Rouvenen inreden dachten we dat de warme bakker wat broodjes was verloren. Ze lagen opgestapeld onder een boom. Dat is natuurlijk een grapje want dit is wat we zagen.

 

  Deze paddenstoelen lijken toch echt op broodjes. Het zou wel eens
  de sombere honingzwam kunnen zijn.

 

 

 

 

 

 

Naast de vele buizerds die we natuurlijk weer zagen, viel het op dat er veel grote zilverreigers waren. Het blijft toch altijd een verrassing wat je tegen komt. Deze zilverreiger kwam net aanvliegen. 

 

Toen we langs één van de vele boerderijen reden, zag ik ineens iets tussen het mais lopen. Het bleken een muskuseend en zijn/haar zwarte vriendje te zijn. Het zwarte vriendje deed zich heerlijk tegoed aan de maiskolven. 

Zoals ik al schreef, waren er ook vandaag weer veel buizerds. Er waren ook veel boeren op het land aan het werk. Misschien dat ze daarom wat schuwer waren dan anders. Een mooie foto van wat dichterbij is dus niet gelukt. We hebben wel twee van de acht buizerds op de foto gekregen die met z’n allen in één weiland zaten.

 

  Twee vliegen, uhh buizerds, in één klap.

 

 

 

 

 

 

Tot slot waren we getuige van een kraai die het een torenvalkje lastig probeerde te maken. Het torenvalkje pikte dat niet en ging achter de kraai aan. Stoer vrouwtje! Rob heeft een compositie van vier foto’s ervan gemaakt. 

Zet hem op meisje!

 

23 oktober 2011

Vanmiddag zijn we naar De Hoge Veluwe geweest. De bronst is afgelopen. Toch kwamen we nog een roedel tegen van een grote man met negen dames. Ze stonden in alle rust helemaal achter op een veldje te grazen. Geen burlen, geen rennen, dat is achter de rug. De herten gaan nu aansterken en zich voorbereiden op de komende winter. Bij de meeste hinden begint er nu een nieuw leven in hun buiken te groeien. Ook zij moeten dus flink aansterken.
Het was verder erg stil in het park. De meeste bezoekers gingen naar huis en wij hebben genoten van de prille herfstkleuren die nu ineens tevoorschijn komen. 

 

Zomaar wat indrukken van het park in herfsttooi.

 

 

 

 

 

 

Op precies dezelfde plaats als vorig jaar, kwamen we ook nu weer een groep kruisbekken tegen. Het hele jaar zie je ze niet en in de herfst zijn ze er ineens weer.

Mannetje.		Vrouwtje.

 

Voor de rest hebben we niet veel gezien. Maar dat maakt ons niet veel uit, we genieten toch wel.